ਕਾਂਡ 7
( ਕਹਾਣੀ ਹੁਣ ਤੱਕ )
ਬਲਵਿੰਦਰ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਮਲਜੀਤ ਤਾਂ ਦੇਰ ਆਥਣ ਘਰ ਪਾਰਸ ਨਾਲ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਪਾਰਸ ਨੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਜਾਣਾ ਸੀ ਕਿਸੇ ਜਰੂਰੀ ਕੰਮ , ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਕਮਲ ਨੂੰ ਆਥਣ ਵੇਲੇ ਹੀ ਆਪਣੇ ਨਾਨਕੇ ਘਰੋਂ ਲੈਂ ਆਇਆ ਸੀ
ਤੇ ਓਧਰ ਕਰਮਜੀਤ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਘਰ ਵਾਪਸ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਮੁੰਡਾ ਜੱਸਾ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਰਮਨ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਛੱਡ ਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਲੈ ਆਇਆ ਸੀ
ਇਹਨਾਂ ਤਿੰਨਾ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ‘ਚ ਪਿਛਲੇ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ‘ਚ ਬੜਾ ਕੁਝ ਵਾਪਰ ਗਿਆ ਸੀ , ਕਮਲ ਦਾ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਲਈ ਉਸ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ , ਰਮਨ ਅਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਹਮਬਿਸਤਰ ਹੋਣਾ ਤੇ ਪਿੰਦੇ ਦਾ ਆਪਣੇ ਭੂਆ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕਰਨਾ
ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਰਾਜ ਰਾਜ ਹੀ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਕਰਮਜੀਤ ਦੀ ਸਿਆਣਪ ਕਰਕੇ ਹਜੇ ਸਭ ਕੁਝ ਢਕਿਆ ਰਿੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਕਮਲਜੀਤ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਸੌਹਰੇ ਆਲੀ ਗੱਲ ਉਸ ਨੇ ਹਜੇ ਤੱਕ ਪਿੰਦੇ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਪਿੰਦੇ ਤੇ ਰਮਨ ਦੇ ਰਿਲੇਸ਼ਨ ਦੀ ਗੱਲ ਵੀ ਉਸਨੇ ਕਮਲ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਸੀ
ਏਸ ਲਈ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਹਜੇ ਤੱਕ ਪਿੰਦਾ (ਕਰਮ ਅਤੇ ਕਮਲ ਦਾ ਭਤੀਜਾ) ਰਮਨ (ਕਰਮ ਦੀ ਕੁੜੀ ) ਕਮਲ (ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਛੋਟੀ ਭੂਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਮਾਸੀ ) ਅਤੇ ਕਰਮ (ਪਿੰਦੇ ਦੀ ਵੱਡੀ ਭੂਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦੀ ਮਾਂ )ਇਹਨਾਂ ਚਾਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸਨ ।
ਪਰ ਹਜੇ ਹੋਰ ਖਿਲਾਰਾ ਪੈਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਤੇ ਇਹ ਤਿੰਨੋ ਪਰਿਵਾਰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਨਵੇਂ ਚੱਕਰਵਿਉ ਵਿੱਚ ਫਸਣ ਵਾਲੇ ਸਨ
(ਕਮਲਜੀਤ ਦਾ ਘਰ )
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਜੋ ਪਿਛਲੇ ਦਿਨਾਂ ਚ ਕੀਤਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਅੱਖੀ ਵੇਖਿਆ ਸੀ ਉਹ ਉਸ ਦੇ ਹਜ਼ਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਹ ਥੋੜੀ ਬੇਚੈਨ ਜਿਹੀ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ, ਸਨਦੀਪ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਸ਼ੱਕ ਜਿਹਾ ਹੋਣ ਲੱਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਉਸ ਦੀ ਮਾਂ ਥੋੜੀ ਥੋੜੀ ਉਦਾਸ ਜਿਹੀ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ
ਸਨਦੀਪ ਨੇ ਕਈ ਬਾਰ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕੀ ਕਿ ਗੱਲ ਏ ਪਰ ਓਹ ਹਰ ਬਾਰ ਟਾਲ ਜਾਂਦੀ ਸੀ
ਓਧਰ ਬਚਿੱਤਰ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਠੀਕ ਹੋਣ ਹੋਣ ਤੋਂ ਇੱਕ ਰਾਤ ਪਹਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ( ਜਦੋਂ ਕਮਲ ਨੇ ਕਰਮ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਸੈਕਸ ਕੀਤਾ ਸੀ ) ਦਾ ਉਸ ਨੂੰ ਧੁੰਦਲਾ ਧੁੰਦਲਾ ਚੇਤਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾ ਕੋਈ ਸ਼ਕਲ ਯਾਦ ਸੀ ਨਾ ਕੋਈ ਗੱਲ ਬੱਸ ਉਸ ਨੂੰ ਏਨਾ ਯਾਦ ਸੀ ਕਿ ਕੋਈ ਔਰਤ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਨੰਗੀ ਖੜ੍ਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ
ਤੇ ਕਮਲ ਕਾ ਭਈਆ ਸਜੀਵ ਹੁਣ ਕਮਲ ਅਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਰੱਖਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਦਾ ਪਾਲੇ ਨੇ ਉਸਦੇ ਕੰਨ ਭਰੇ ਸਨ ਓਹ ਓਦੋਂ ਦਾ ਹੀ ਗੰਦੀ ਨਿਗਾਹ ਨਾਲ ਘਰ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਕਮਲ ਨੂੰ ਤਾੜਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ
ਪਰ ਕਮਲ ਅਤੇ ਸਨਦੀਪ, ਜਸਲੀਨ ਨੂੰ ਕਦੇ ਮਹਿਸੂਸ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਸੰਜੀਵ ਹੁਣ ਓਹਨਾਂ ਤੇ ਮਾੜੀ ਨਿਗਾਹ ਰੱਖਦਾ ਹੈ ਓਹ ਆਮ ਦਿਨਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਉਸ ਨਾਲ ਵਰਤ ਦੀਆਂ ਸਨ , ਹੱਸ ਦੀਆਂ ਖੇਡਦੀਆਂ ਸਨ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਦਾ ਹੀ ਜੀ ਮੰਨਦੀਆਂ ਸਨ
ਪਰ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਮਨ ‘ਚ ਹੁਣ ਪਾਪ ਪਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਪਾਲਾ ਇੱਕ ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਕੋਲ ਗੇੜਾ ਮਾਰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਉਂਗਲ ਲਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਹੋਰ ਵੀ ਉੱਲਰ ਜਾਂਦਾ ਸੀ
ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮਖਿਆਲ ਦੇ ਤਿੰਨ ਛੱਤੇ ਸਨ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਸਨੇ ਕਿਹੜਾ ਛੱਤਾ ਚੋਣਾ ਸੀ ਜਾਂ ਮੱਖੀਆਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋਣਾ ਸੀ
ਸਵੇਰ ਦੇ ਪੰਜ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ, ਤੇ ਅੱਜ ਅੱਜ ਬੱਦਲ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿੱਧਰੋਂ ਚੜ ਆਏ ਸਨ ਘੰਟੇ ਭਰ ਤੋਂ ਹਲਕੀ ਬੁੰਦਾ ਬਾਂਦੀ ਸੀ ਤੇ ਅੱਜ ਮੀਂਹ ਪੈਣ ਦੇ ਪੂਰੇ ਅਸਾਰ ਸਨ ,
ਪਾਰਸ ਚਾਰ ਵਜੇ ਹੀ ਆਪਣੀ ਗੱਡੀ ਤੇ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਨੂੰ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ਸੀ ਹੁਣ ਘਰ ‘ਚ ਕੇਵਲ ਕਮਲਜੀਤ ਉਸਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਕੁੜੀਆਂ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਉਸਦਾ ਸੌਹਰਾ ਬਚਿੱਤਰ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਭਈਆ ਸੰਜੀਵ ਸੀ
ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਇਕੱਠੀਆਂ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ‘ਚ ਸੁੱਤੀਆਂ ਪਈਆਂ ਸਨ ਤੇ ਕਮਲਜੀਤ ਜੋ ਕੀ ਅੱਜ ਤਿੰਨ ਵਜੇ ਦੀ ਉੱਠੀ ਹੋਈ ਸੀ ਓਹਨਾਂ ਵਾਸਤੇ ਚਾਹ ਲੈ ਕੇ ਆਈ
“ ਉੱਠੋ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਪੁਤ ਪੰਜ ਵੱਜ ਗਏ ਨੇ , ਵੀਰਾ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਗਿਆ ਤੇ ਆਪਣਾ ਦੇਖਲੋ ਕਿੰਨਾ ਕੰਮ ਪਿਆ ਅੱਜ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਕਾਲਜ ਵੀ ਜਾਣਾ “
ਮਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਉੱਠੀਆਂ ਤੇ ਬਾਥਰੂਮ ਚ ਮੂੰਹ ਹੱਥ ਧੋ ਕੇ ਆ ਕੇ ਚਾਹ ਪੀਣ ਲੱਗੀਆਂ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਬੋਲੀ
“ ਮੰਮੀ ਤੁਸੀਂ ਨਾਨਕੇ ਕੀ ਕਰਨ ਗਏ ਸੀ ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ ਆ ਬੜੀ ਸਦੇਹਾਂ ਗਏ ਸੀ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਸਹਿਜ ਭਾ ਹੀ ਬੋਲੀ
“ ਹਾਂ ਪੁੱਤ ਸਭ ਠੀਕ ਆ ਓਦਾਂ ਈ ਮਿਲਨ ਜਾ ਬੜੀ ਸੀ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਵੀ ਛੇਤੀ ਜਾ ਕੇ ਛੇਤੀ ਮੁੜ ਆਵਾਂਗੀ ਤੇ ਘਰ ਆ ਕੇ ਕੰਮ ਵੀ ਕਰਨਾ ਸੀ “
ਉਸ ਨੇ ਬੜਾ ਭੋਲਾ ਜਿਹਾ ਝੂਠ ਬੋਲਿਆ ਪਰ ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਹੁਣ ਬੱਚੀਆਂ ਨਹੀਂ ਸਨ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸ਼ੱਕ ਜਿਹਾ ਹੋਇਆ ਪਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਖਾਸ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਤਾਂ ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਜਸਲੀਨ ਬੋਲੀ
“ ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਬੜਾ ਚਿਰ ਹੋ ਗਿਆ ਨਾਨਕੇ ਗਈ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਜੀ ਕਰਦਾ ਮੰਮੀ ਮੈਂ ਏਸ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਚਲੀ ਜਾਵਾਂ ਤੇ ਐਤਵਾਰ ਰਹਿਕੇ ਮੁੜ ਆਵਾਂ , ਨਾਲੇ ਪਿੰਦੇ ਨੂੰ ਮਿਲ ਲਵਾਂਗੀ ਤੇ ਨਾਲੇ ਰਮਨ ਭੈਣ ਤੇ ਮਾਮਾ ਜੀ ਨੂੰ “
ਜਸਲੀਨ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਸਨਦੀਪ ਵੀ ਕਹਿੰਦੀ
“ ਫੇਰ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਚੱਲਾਂਗੀ ਪਲੀਜ ਮੰਮੀ “
ਕਮਲ ਸੋਚਾਂ ‘ਚ ਪੈ ਗਈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕੇ ਕਿਉਕਿਂ ਉਸ ਨੂਂ ਪਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਹਰਕਤਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਸੀ ਜੇ ਉਹ ਕਰਮਜੀਤ ਨੂੰ ਬਰਗਲਾ ਸਕਦਾ ਤਾਂ ਜਸਲੀਨ ਤੇ ਸਨਦੀਪ ਉਸਦੀ ਮਾਰ ਤੋਂ ਕਿਵੇਂ ਬਚ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ ਤਾਂ ਕੁਝ ਸੋਚ ਕੇ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਕੋਈ ਨੀ ਪੁੱਤ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਆਉਣ ਦਵੋ ਫੇਰ ਦੇਖਾਂਗੇ, ਚਲੋ ਹੁਣ ਉੱਠੋ ਧਾਰਾਂ ਚੋਈਏ ਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀ ਕਾਲਜ ਵੀ ਜਾਣਾ “
ਤਾਂ ਤਿੰਨੋ ਉੱਠ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈਆਂ ਤੇ ਬਾਲਟੀਆਂ ਚੱਕ ਪਸ਼ੂਆਂ ਵਾਲ ਜਾ ਖੜੀਆਂ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਜੋ ਕਿ ਮੱਝਾਂ ਨੂੰ ਚਾਟ ਦਾਣਾ ਪਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰੀਂ ਬੈਠਾ ਸੀ ਓਹਨਾਂ ਤਿੰਨਾ ਨੂੰ ਆਉਂਦਾ ਦੇਖ ਬੋਲਿਆ
“ ਹਰੇ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਜ ਫਿਰ ਦੇਰ ਸੇ ਆਏ , ਮੈਂ ਕਬਸੇ ਉਡੀਕ ਰਹਾ ਥਾਂ “
ਇਹ ਕਹਿ ਉਸ ਨੇ ਕੋਲ ਆਈਆਂ ਤਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਉੱਪਰੋ ਥੱਲੇ ਤੱਕ ਤਾੜਿਆ ਕਮਲ ਦੇ ਭਾਰੀ ਮੁੰਮੇ ਜੋ ਕਮੀਜ ਉੱਪਰੋ ਦੀ ਚੁੰਨੀ ਨਾਲ ਢਕੇ ਹੋਏ ਸਨ ਪਰ ਸਨਦੀਪ ਦੇ ਜਸਲੀਨ ਦੇ ਖੁੱਲੇ ਗਲਮਿਆਂ ਵਾਲੇ ਟੌਪ ਵਿੱਚ ਓਹਨਾਂ ਦੇ 32 - 34 ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਵੀ ਗੇਂਦਾਂ ਵਾਂਗ ਬੁੜਕ ਰਹੇ ਸਨ
ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਜਵਾਬ ‘ਚ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਕਾਹਨੂੰ ਅੱਜ ਪਾਰਸ ਨੇ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣਾ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਤਿਆਰੀ ਚ ਹੀ ਲੇਟ ਹੋ ਗਈ “
ਤੇ ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਕਮਲ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਮੂਹਰੋਂ ਦੀ ਲੰਘ ਮੱਝ ਕੋਲ ਨੂੰ ਚਲੀ ਗਈ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਹੀ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਵੀ ਲੰਘ ਗਈਆਂ
ਸੰਜੀਵ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ ਬੱਸ ਨੀਲੀ ਟਾਇਟ ਸਲਵਾਰ ਚ ਕਮਲ ਦੇ ਹਿਲਦੇ ਚਿੱਤੜ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਦੋਵੇਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਲੋਰਾਂ ਚ ਫਸੇ ਚਿੱਤੜ ਦੇਖਦਾ ਰਿਹਾ
ਤਿੰਨੇ ਧਾਰਾਂ ਕੱਢਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ ਸਨ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਮੱਝਾਂ ਚ ਗੇੜੇ ਦਿੰਦਾ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਨਾਲ ਤਿੰਨਾ ਨੂੰ ਦੇ ਸਰੀਰਾਂ ਤੇ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰਦਾ ਇਹੀ ਸੋਚੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਦ ਉਸ ਦੇ ਪੰਜੇ ਚ ਇਹਨਾਂ ਚੋਂ ਕੋਈ ਮੁਰਗੀ ਫਸੇ
ਸੰਜੀਵ ਕਮਲ ਨਾਲ ਤਾਂ ਮਜਾਕ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਪਰ ਦੋਵਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਸਾਹਮਣੇ ਓਹ ਕੁਝ ਨੀ ਬੋਲਦਾ ਸੀ
ਧਾਰਾਂ ਕੱਢਣ ਬਾਅਦ,ਸੰਜੀਵ ਡੈਅਰੀ ਦੁੱਧ ਪਾਉਣ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਨਦੀਪ ਤੇ ਜਸਲੀਨ ਕਾਲਜ ਚਲੀਆਂ ਗਈ ਤਾਂ ਕਮਲਜੀਤ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ
ਬਚਿੱਤਰ ਵਾਸਤੇ ਚਾਹ ਬਣਾ ਚੁਬਾਰੇ ਚ ਲੈ ਗਈ
ਬਚਿੱਤਰ ਚਾਹੇ ਠੀਕ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਹਜੇ ਵੀ ਉਹ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਥਕੇਵਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਦੇਰ ਤੱਕ ਸੁੱਤਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ
ਕਮਲਜੀਤ ਨੇ ਦਰਵਾਜਾ ਖੜਕਾਇਆ
“ ਠੱਕ ਠੱਕ ......... ਬਾਪੂ ਜੀ “
ਬੂਹਾ ਖੜਕਾਅ ਅਵਾਜ ਮਾਰ ਕਮਲ ਨੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਅੰਦਰੋ ਬਚਿੱਤਰ ਦੀ ਅਵਾਜ ਆਈ
“ ਆਜਾ ਭਾਈ ਲੰਘ ਆ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਬਾਰ ਨੂੰ ਧੱਕ ਕੇ ਅੰਦਰ ਲੰਘ ਗਈ ਅੱਠ ਵੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਤੇ ਬਚਿੱਤਰ ਅੱਖਾਂ ਮਲਦਾ ਹੁਣ ਉੱਠਿਆ ਸੀ,ਉੱਠਦਾ ਹੋਇਆ ਬਚਿੱਤਰ ਬੋਲਿਆ
“ ਦਵਾਈਅਥ ਨੇਸ਼ਤੀ ਬੜੀ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਨੇ ਸਰੀਰ ਥੱਕਿਆ ਥੱਕਿਆ ਰਹਿੰਦਾ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਕੋਈ ਨੀ ਬਾਪੂ ਜੀ ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੀਆਂ “
ਤਾਂ ਚਾਹ ਦਾ ਕੱਪ ਚੱਕ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਲਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਬਚਿੱਤਰ ਬੋਲਿਆ
“ ਆਹੋ ਭਾਈ ਪੁੱਛ ਓਹਨੂੰ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਹੋਰ ਹੱਲ ਕਰਈ ਏ “
ਕਮਲ ਚਾਹ ਦੇ ਕੇ ਵਾਪਿਸ ਆ ਗਈ ਤੇ ਆਕੇ ਉਸਨੇ ਡਾਕਟਰ ਰਵੀਨਾ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕੀਤੀ
“ ਹੈਲੋ ਰਵੀਨਾ ਜੀ ਮੈਂ ਕਮਲ ਬੋਲ ਰਹੀ ਹਾਂ “
ਰਸੋਈ ਚ ਖੜੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਹਾਂਜੀ ਕਮਲ ਕੀ ਹਾਲ ਨੇ ਤੁਹਾਡੇ “
“ ਮੈਂ ਠੀਕ ਆਂ ਤੁਸੀਂ ਦੱਸੋ “
ਤਾਂ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ
“ ਹਾਂਜੀ ਸਭ ਠੀਕ ਆ , ਤੁਸੀਂ ਦੱਸੋ ਕਿਵੇਂ ਯਾਦ ਕੀਤਾ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੇ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਸੁਸਤੀ ਪੈਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਦੱਸੀ ਅਤੇ ਰਵੀਨਾ ਤੋਂ ਉਸਦਾ ਹੱਲ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾਂ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ
“ ਕਮਲ ਆਪਾਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਦੇਖਣਾ ਪੈਣਾ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਲਿੰਗ ਦੁਬਾਰਾ ਤਾਂ ਨੀ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਕਿਉਕਿ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਦਵਾਈ ਨਾਲ ਸੁਸਤੀ ਪੈਣੀ ਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਜੇ ਸੁਸਤੀ ਪੈ ਰਹੀ ਆ ਤਾਂ ਓਹਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹੀ ਆ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਲਿੰਗ ਦੁਬਾਰਾ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਏ ਕਿਉਕਿ ਦਵਾਈ ਦੀ ਸਾਰੀ ਪਾਵਰ ਜਿਹੜੀ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਮਿਲਨੀ ਸੀ ਓਹ ਸਾਰੀ ਲਿੰਗ ਨੂੰ ਜਾ ਰਹੀ ਹੋਵੇਗੀ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋ ਗਈ ਕਿ ਓਹ ਬਚਿੱਤਰ ਦਾ ਲਿੰਗ ਕਿਵੇਂ ਦੇਖੇ ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਰਵੀਨਾ ਤੁਸੀਂ ਯਕੀਨ ਨਾਲ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਓ ਜਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਚੈਕ ਅੱਪ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ? “
ਤਾਂ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ
“ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਯਕੀਨ ਨਾਲ ਕਹਿ ਸਕਦੀ ਹਾਂ ਕਿਉਕਿ ਅਜਿਹੇ ਕੇਸ ‘ਚ ਇਹ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਬੱਸ ਇਸ ਦੀ ਪੁਸ਼ਟੀ ਇਸ ਗੱਲ ਨਾਲ ਹੋ ਜਾਵੇਗੀ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਲਿੰਗ ਦੇਖ ਲਵੋਂ ਜੇ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਲਿੰਗ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਅਕੜਾਅ ਚ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸਹੀ ਹੈ ਜੇ ਨਾ ਹੋਇਆ ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਲੈ ਆਇਓ ਤਾਂ ਮੈਂ ਚੈੱਕ ਅੱਪ ਕਰ ਲਵਾਂਗੀ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਮਲ ਹੋਰ ਵੱਡੇ ਪੰਗੇ ਚ ਫਸ ਗਈ ਕਿ ਓਹ ਆਪਣੇ ਸਹੁਰੇ ਦਾ ਸੰਦ ਕਿਵੇਂ ਵੇਖੇ ਕਿ ਉਹ ਕਿਸ ਪੁਜੀਸ਼ਨ ਚ ਹੈ
ਤਾਂ ਕਮਲ ਕੁਝ ਟਇਮ ਬੈਠੀ ਸੋਚਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਫਿਰ ਬਾਪੂ ਦੇ ਧੋਤੇ ਕੱਪੜੇ ਚੱਕ ਉਤਾਂਹ ਚੁਬਾਰੇ ਚ ਚਲੀ ਗਈ
ਕਮਲ ਉਤਾਂਹ ਪਹੁੰਚੀ ਤੇ ਇਸ ਬਾਰ ਬਗੈਰ ਗੇਟ ਖੜ ਕਾਏ ਅੰਦਰ ਜਾ ਬੜੀ ਤੇ ਅਗਾਂਹ ਬਚਿੱਤਰ ਸਿਰਫ ਕੱਛੇ ਚ ਬੈਠਾ ਸੀ ਤੇ ਕੱਛੇ ਚ ਪੂਰਾ ਤੰਬੂ ਬਣਿਆ ਪਿਆ ਸੀ, ਕਮਲ ਨੂੰ ਇੱਕ ਦਮ ਅੰਦਰ ਆਈ ਦੇਖ ਓਹਨੇ ਕੋਲ ਪਿਆ ਸਰਾਣਾ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੇ ਪੱਟਾਂ ਉੱਤੇ ਰੱਖ ਲਿਆ ਤੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਭਾਈ ਕਮਲ ਗੇਟ ਤਾਂ ਖੜਕਾਇਆ ਕਰੋ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਮੈਂ ਭੁੱਲ ਕੇ ਅੰਦਰ ਆ ਬੜੀ , ਤੁਸੀਂ ਨਹਾਉਣਾ ਹੋਵੇਗਾ ਇਸ ਲਈ ਆ ਕੱਪੜੇ ਦੇਣ ਆਈ ਸੀ “
ਕੱਪੜੇ ਫੜ ਕਮਲ ਦਾ ਸੌਹਰਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਲਿਆ ਭਾਈ ਮੈਂ ਵੀ ਕਦ ਦਾ ਉਡੀਕਦਾ ਸੀ ਤੈਨੂੰ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਉਹ ਕਮਲ ਦਾ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਦਾ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਤੰਬੂ ਬਣਿਆ ਕਰਕੇ ਉੱਠ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ
ਕਮਲ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ ਤੇ ਬਚਿੱਤਰ ਉੱਠ ਕੇ ਬਾਥਰੂਮ ਚ ਚਲਿਆ ਗਿਆ
ਬਾਥਰੂਮ ਰੂਮ ਨਾਲ ਅਟੈਚ ਸੀ ਪਰ ਉਸਦਾ ਰੋਸ਼ਨਦਾਨ ਬਾਹਰ ਕੋਠੇ ਤੇ ਨਿੱਕਲਦਾ ਸੀ ਤਾਂ ਕਮਲ ਬਾਹਰ ਬਾਥਰੂਮ ਦੇ ਰੌਸ਼ਨਦਾਨ ਕੋਲ ਚਲੀ ਗਈ
ਬਾਹਰ ਬੱਦਲ ਹੋਰ ਗਹਿਰੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਕਿਣ ਮਿਣ ਹੋਰ ਤੇਜ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ , ਕਮਲ ਨੇ ਬਾਹਰ ਪਿਆ ਇੱਕ ਸਟੂਲ ਚੱਕਿਆ ਤੇ ਉਸ ਤੇ ਖੜੀ ਹੋ ਬਾਥਰੂਮ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੇਖਣ ਲੱਗੀ
ਤੇਜ ਕਿਣ ਮਿਣ ‘ਚ ਕਮਲ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਗਿਲੇ ਤਾਂ ਨਾ ਸਹੀ ਪਰ ਸਿੱਲੇ ਜਰੂਰ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਕਮਲ ਨੇ ਬਾਥਰੂਮ ਅੰਦਰ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਬਚਿੱਤਰ ਬਿਲਕੁਲ ਨੰਗਾ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਲੱਨ ਉਸ ਰਾਤ ਵਾਂਗ ਹੀ ਆਕੜਿਆ ਖੜਾ ਤੇ ਨਾੜਾ ਸਾਫ ਦਿਸ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਬਚਿੱਤਰ ਨੇ ਤੇਲ ਦੀ ਸ਼ੀਸੀ ਚੋਂ ਤੇਲ ਕੱਢ ਮੁੱਠ ਮਾਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਬਾਹਰ ਕਮਲ ਉਸਨੂੰ ਰੋਸ਼ਨਦਾਨ ਚੋਂ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ
ਓਹ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਮੁੱਠ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਉਸਦਾ ਹੋਇਆ ਨਾ ਤਾਂ ਓਹ ਅੱਕ ਕੇ ਨਹਾਉਣ ਲੱਗ ਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲ ਸਟੂਲ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਉੱਤਰ ਗਈ
ਕਮਲ ਨੂੰ ਜਿਸ ਗੱਲ ਦਾ ਡਰ ਸੀ ਓਹੀ ਹੋਈ ਬਚਿੱਤਰ ਫੇਰ ਓਸੇ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀ ਚਪੇਟ ਚ ਸੀ, ਕਮਲ ਬਾਹਰ ਮੀਂਹ ਚ ਭਿੱਜ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬੱਸ ਖੜੀ ਸੋਚੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਕਰੇ
ਤਾਂ ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਓਹ ਹੇਠਾ ਉੱਤਰ ਆਈ ਉਸ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਗਿੱਲੇ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ
ਉਹ ਹੇਠਾਂ ਆਈ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਚ ਜਾ ਉਸ ਨੇ ਕੱਪੜੇ ਚੇਂਜ ਕਰ ਲਏ ਹੁਣ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦਾ ਥੋੜਾ ਪਤਲਾ ਜਿਹਾ ਸੂਟ ਪਾ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਰਵੀਨਾ ਨੂੰ ਫੂਨ ਕਰਕੇ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਦੱਸ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਕਿਹਾ
“ ਕਮਲ ਹੁਣ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਫੇਰ ਓਸੇ ਤਰਾਂ ਗੁੰਮ ਸੁੰਮ ਹੁੰਦੇ ਜਾਣਾ ਜਿਵੇਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੋ ਗਏ ਸਨ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਹੱਲ ਸੈਕਸ ਹੈ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਕਿਉਕਿ ਆਪਾਂ ਜਿੰਨਾ ਮਰਜੀ ਮਾਸਟਰਵੇਟ ਕਰ ਲਈਏ ਪਰ ਜੋਨੀ ਦੀ ਗਰਮੀ ਨਾਲ ਹੀ ਕੰਮ ਹੋਣਾ ਓਹਨਾਂ ਦਾ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਫੂਨ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸੋਚਾਂ ਚ ਪੈ ਗਈ
ਦੁਪਹਿਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੀਂਹ ਥੋੜਾ ਰੁਕ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ , ਮੀਂਹ ਰੁਕਣ ਬਾਅਦ
ਸੰਜੀਵ ਦਾਤੀ ਚੱਕ ਪੱਠਿਆ ਨੂੰ ਜਾ ਬੜਿਆ ਤੇ ਓਧਰ ਮੀਂਹ ਰੁਕਿਆ ਦੇਖ ਕਮਲ ਵੀ ਖੇਤ ਚਲੀ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਓਹਨਾ ਇੱਕ ਅੱਡ ਕਿਆਰੇ ਵਿੱਚ ਘਰ ਵਾਸਤੇ ਸਬਜੀਆਂ ਤੇ ਹੋਰ ਨਿੱਕ ਸੁੱਕ ਲਾਇਆ ਸੀ
ਘਰ ਦੀ ਮਗਰਲੀ ਕੰਧ ਨਾਲ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਨਿਕੀ ਜਿਹੀ ਕੋਠੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਘਰ ਦੇ ਅੰਦਰੋਂ ਬਾਰ ਖੁੱਲਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਕੋਠੀ ਤੋਂ ਨੱਕ ਦੀ ਸੇਦ ਤੱਕ ਚਾਲੀ ਕਿੱਲੇ ਬਚਿੱਤਰ ਦੇ ਸਨ ਤੇ ਕੋਠੀ ਦੇ ਸੱਜੇ ਤੇ ਖੱਬੇ ਪਾਸੇ ਵੀਹ ਵੀਹ ਕਿੱਲੇ ਬਚਿੱਤਰ ਦੇ ਸਨ , ਗੱਲ ਕੀ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਪੈਲੀ ਬਚਿੱਤਰ ਦੀ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਕਿ ਚੰਗੀ ਵਾੜ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਜਿੱਥੇ ਸੰਜੀਵ ਪੱਠੇ ਵੱਡ ਰਿਹਾ ਸੀ ਓਥੋਂ ਦੋ ਕਿੱਲੇ ਛੱਡਕੇ ਸਬਜੀ ਬੀਜੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਓਥੇ ਹੀ ਕਿੱਲਾ ਕ ਛੱਡਕੇ ਇੱਕ ਅੱਧੇ ਕਿੱਲੇ ਵਾਂਗ ਦਰਖਤਾਂ ,ਝਾੜ ਮਲਿਆ ਦਾ ਜੰਗਲ ਸੀ ਜਿਸ ਚ ਇੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਖਸਤਾ ਹਾਲਤ ਖੂਹ ਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਕਮਰਾ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕੀ ਕਾਫੀ ਟਾਇਮ ਤੋਂ ਵਰਤਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ
ਹੁਣ ਮੌਸਮ ਥੋੜਾ ਸਾਫ ਸੀ , ਚਾਹੇ ਬੱਦਲ ਵੀ ਸਨ ਪਰ ਕਿਤੋਂ ਕਿਤੋਂ ਥੋੜੀ ਧੁੱਪ ਵੀ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਕਮਲ ਵੱਟੋ ਵੱਟੀ ਹੁੰਦੀ ਕਿਆਰੀਆਂ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਜਿੱਥੇ ਓਹਨਾਂ ਸਬਜੀ ਬੀਜੀ ਸੀ ਓਥੇ ਪਹੁੰਚ ਓਹਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸਜੀਵ ਪੱਠੇ ਵੱਡ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਜਦ ਓਹ ਸਬਜੀ ਤੋੜ ਕੇ ਵਾਪਸ ਮੁੜਨ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰ ਲਾਈ
“ ਬੀਬੀ ਜੀ ? “
ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਉਹ ਬਿਲਕੁੱਲ ਉਸ ਦੇ ਕਿਆਰੇ ਦੀ ਵੱਟ ਦੇ ਸਾਹਮਣਿਓ ਗੁਰਜ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਇੱਕ ਦਮ ਝਾਕੀ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਹਾਂ ਵੇ ਸੰਜੀਵ ਕੀ ਗੱਲ ਆ “
ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਰੁਕੀ ਦੇਖ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਮੁਝੇ ਜੇ ਦੋ ਗਠੜੀ ਉਠਾਨੇ ਮੇ ਮਦਦ ਕਰਦੋ , ਬਾਦਲ ਫਿਰ ਸੇ ਆ ਰਹੇ ਹੈ ਨਹੀਂ ਤੋਂ ਸਾਰੇ ਪੱਠੇ ਖਰਾਬ ਹੋ ਜਾਏਗੇ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਉਸ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਓਹਦੇ ਕਿਆਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਮੁੜ ਪਈ ਕਮਲ ਤੇ ਕਦੋਂ ਵਿਚ ਵਿਚ ਦੀ ਧੁੱਪ ਪੈਂਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਪੀਲਾ ਸੂਟ ਉਸਤੇ ਸੂਰਜ ਵਾਂਗ ਜਗਦਾ ਸੀ ਤੇ ਦੂਰੋਂ ਆਉਂਦੀ ਕਮਲ ਨੂੰ ਦੇਖ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਵੀ ਚਿੱਤ ਖਿੜ ਗਿਆ
ਕਮਲ ਕੋਲੇ ਪਹੁੰਚੀ ਤੇ ਸਬਜੀ ਵਾਲੀ ਟੋਕਰੀ ਪਾਸੇ ਰੱਖ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਗਠੜੀ ਚਕਾਉਂਦੀ ਬੋਲੀ
“ ਸੰਜੀਵ ਛੇਤੀ ਮੁੜ ਆਵੀਂ ਮੈਂ ਨਾ ਭਿੱਜ ਜਾਵਾਂ ਏਥੇ “
ਅਸਲ ‘ਚ ਕਮਲ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਟਰੈਪ ‘ਚ ਫਸ ਗਈ ਸੀ ਕਮਲ ਜੋ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਭੋਲਾ ਸਮਝਦੀ ਸੀ ਹੁਣ ਓਹ ਉਸਦੀ ਜਾੜ ਥੱਲੇ ਸੀ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਮੈਂ ਗਿਆ ਔਰ ਆਇਆ ਬੀਬੀ ਜੀ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਸੰਜੀਵ ਗੰਠੜੀ ਸਿਰ ਤੇ ਰੱਖ ਘਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਿਆ ਜੋ ਕਿ ਓਥੋਂ ਦਸ ਕਿੱਲਿਆਂ ਦੀ ਵਿੱਥ ਤੇ ਸੀ ਉਹ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਹੌਲੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਜੋ ਛੇਤੀ ਤੋਂ ਛੇਤੀ ਮੀਂਹ ਉਤਰ ਆਵੇ
ਕਿਣ ਮਿਣ ਦੁਬਾਰਾ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ ਸੀ , ਇੱਕ ਵਾਰ ਤਾਂ ਕਮਲ ਦਾ ਜੀ ਕੀਤਾ ਕਿ ਓਹ ਘਰ ਚਲੀ ਜਾਵੇ ਪਰ ਫਿਰ ਸਾਹਮਣੇ ਦਸ ਕਿੱਲੇ ਦੂਰ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਆਉਦਾ ਦੇਖ ਰੁਕ ਗਈ ਸੀ , ਮੀਂਹ ਹੋਰ ਤੇਜ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਆਉਣ ਤੱਕ ਉਹ ਅਧ ਗਿੱਲੀ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ
ਸੰਜੀਵ ਜਿਸ ਦੇ ਸਰੀਰ ਤੇ ਇਕੱਲੀ ਚਿੱਟੇ ਰੰਗ ਦੀ ਧੋਤੀ ਬੰਨੀ ਸੀ ਓਹ ਵੀ ਮੀਹ ਕਰਕੇ ਗਿੱਲੀ ਹੋ ਕੇ ਜਮਾਂ ਉਸ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਨੂੰ ਚੁੰਬੜ ਗਈ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੇ ਲੱਨ ਦੀ ਸ਼ੇਪ ਪੂਰੀ ਦਿਸ ਰਹੀ ਸੀ
ਜਦੋਂ ਉਹ ਕਮਲ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਮੀਂਹ ਪੂਰਾ ਤੇਜ ਪੈਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਭਿੱਜ ਗਈ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੀਬੀ ਉਧਰ ਜੰਗਲ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਮੇਂ ਚਲਤੇ ਹੈ ਵੋ ਪਾਸ ਮੇਂ ਹੈ ਨਹੀਂ ਤੋਂ ਔਰ ਬੀਗ ਜਾਏਂਗੇ “
ਓਹ ਅੱਧੇ ਕਿੱਲੇ ਵਾਲਾ ਜੰਗਲ ਓਥੋਂ ਦੋ ਤਿੰਨ ਕਿੱਲਿਆਂ ਦੀ ਵਾਟ ਤੇ ਹੀ ਸੀ ਅਤੇ ਜਿੱਥੇ ਓਹ ਖੜੇ ਸਨ ਓਥੋਂ ਘਰ ਦਸ ਕਿੱਲਿਆ ਦੀ ਵਾਟ ਤੇ ਸੀ ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੂੰ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਗੱਲ ਸਹੀ ਲੱਗੀ ਤੇ ਉਹ ਓਧਰ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਾਈ
ਕਮਲ ਬਹੁਤ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਏਧਰ ਆ ਰਹੀ ਸੀ ਸ਼ਾਇਦ ਦੋ ਤਿੰਨ ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਕਿਉਕਿ ਖੇਤ ਦਾ ਕੰਮ ਜਿਆਦਾਤਰ ਪਾਰਸ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਸਨ
ਸੰਜੀਵ ਅੱਗੇ ਤੇ ਕਮਲ ਉਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਸੀ ਮੀਂਹ ਬਹੁਤ ਤੇਜ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਵੱਟਾਂ ਦੀ ਧਿਲਕਣ ਤੋਂ ਬਚਦੇ ਜੰਗਲ ਚ ਪਹੁੰਚ ਗਏ
ਜਿੱਥੇ ਕਿ ਸੰਘਣੇ ਦਰਖਤ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਮੀਂਹ ਦੀ ਮਾਰ ਘੱਟ ਸੀ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਕਮਲ ਵੱਲ ਘੁੰਮ ਕੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਅਰੇ ਬਚ ਗਏ ਬੀਬੀ ਜੀ ਅਗਰ ਉਧਰ ਚਲੇ ਜਾਤੇ ਤੋਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਆ ਹੋਤਾ “
ਪਰ ਜਦੋਂ ਗੱਲ ਕਹਿਕੇ ਉਸਨੇ ਕਮਲ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਉਸਦਾ ਉੱਤਲਾ ਸਾਹ ਉੱਤੇ ਤੇ ਹੇਠਲਾ ਹੇਠਾਂ ਰਹਿ ਗਿਆ, ਕਿਉਕਿ ਕਮਲ ਦਾ ਪਤਲਾ ਪੀਲਾ ਸੂਟ ਬਿਲਕੁੱਲ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਚੁੰਬੜ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੇ ਸਰੀਰ ਦੇ ਕੱਲੇ ਕੱਲੇ ਅੰਗ ਪੂਰੇ ਉੱਭਰ ਕੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਸਨ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਏਦੂ ਤਾਂ ਓਧਰ ਹੀ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਏਥੋਂ ਤੱਕ ਆਉਂਦੇ ਵੀ ਪੂਰੇ ਭਿੱਜ ਹੀ ਚੁੱਕੇ ਹਾਂ ਕਿੱਥੋਂ ਲਿਆ ਬਾੜਿਆ ਸੱਪਾਂ ਦੇ ਘਰ ‘ਚ “
ਕਮਲ ਕਿਤੇ ਨਾ ਕਿਤੇ ਏਧਰ ਆ ਕੇ ਪਛਤਾਅ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸਦਾ ਸਾਰਾ ਸਰੀਰ ਮੀਂਹ ਨਾਲ ਗੱਚ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਠੰਡ ਲੱਗ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਬਾਕੀ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਨਜ਼ਰਾਂ ਜੋ ਲਗਾਤਾਰ ਉਸ ਨੂੰ ਤਾੜ ਰਹੀਆਂ ਸਨ ਬਹੁਤ ਭੈੜੀਆ ਲੱਗ ਰਹੀਆਂ ਸਨ
ਕਮਲ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਕੋਈ ਬਾਤ ਨਹੀਂ ਬੀਬੀ ਜੀ ਅਬ ਤੋਂ ਆ ਗਏ, ਔਰ ਸਾਪੋਂ ਸੇ ਮੱਤ ਡਰੋ ਸਾਂਪ ਤੋਂ ਅਪਨੇ ਦੋਸਤ ਹੋਤੇ ਹੈ ਆਪਕੋ ਮਾਲੂਮ ਨਹੀਂ ਸਾਂਪ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਸੁਖ ਦੇਤੇ ਹੈਂ “
ਇਹ ਗੱਲ ਕਹਿ ਸੰਜੀਵ ਖਚਰੀ ਹਾਸੀ ਹੱਸਣ ਲੱਗਿਆ ਪਰ ਕਮਲ ਨੇ ਜਿਆਦਾ ਧਿਆਨ ਨਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਮਗਰ ਮਗਰ ਖੂਹ ਕੋਲ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੋਈ ਕਮਰੇ ਕੋਲ ਜਾ ਪਹੁੰਚੀ
ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਕਮਰੇ ਦੇ ਗੇਟ ਕੋਲ ਪਈ ਇੱਟ ਚੁੱਕੀ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹੇਠੋ ਚਾਬੀ ਕੱਢ ਜਿੰਦਾ ਖੋਲਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਤੂੰ ਵਰਤਦਾਂ ਏਸ ਕਮਰੇ ਨੂੰ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਹਾਂ ਬੀਬੀ ਜੀ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਹੀ ਇਸੇ ਠੀਕ ਕਿਆ ਥਾਂ ਔਰ ਇਸਮੇਂ ਅਬ ਲਾਇਟ ਵੀ ਹੈ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਲਾਇਟ ਏਥੇ ਕਿੱਥੋਂ ਲੈ ਆਦੀਂ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਕਮਰੇ ਦੇ ਮਗਰ ਲੰਘ ਰਹੇ ਖੰਬਿਆਂ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਕਹਿੰਦੇ
“ ਵੋਹ ਦੇਖੀਏ ਬਹਾਂ ਸੇ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾਤੇ ਹੈਂ “
ਏਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਗੇਟ ਧੱਕ ਕੇ ਖੋਲ ਦਿਤਾਂ ਅਤੇ ਬਾਛੜ ਅੰਦਰ ਆਉਦੀਂ ਕਰਕੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਬਾੜ ਗੇਟ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਲਾਇਟ ਜਗਾਈ ਤਾਂ ਕਮਲ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ
ਕਿਉਕਿ ਖਸ਼ਤਾ ਹਾਲਤ ਕਮਰੇ ਦੀ ਉਸਨੇ ਨੁਹਾਰ ਹੀ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀ
ਇਹ ਕਮਰਾ ਕਾਫੀ ਵੱਡਾ ਸੀ ਜਿਸਦੀ ਮੁਰੰਮਤ ਕਰਕੇ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਸਹੀ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ਪਾਣੀ ਬਗੈਰਾ ਚੋਣੋ ਹਟਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਕਮਰੇ ਨੂੰ ਰੰਗ ਕਰ ਉਸ ਵਿੱਚ ਕਮਲ ਕਾ ਸਟੋਰ ਰੂਮ ਸੁੱਟਿਆ ਪੁਰਾਣਾ ਬੈੱਡ ਠੀਕ ਕਰਕੇ ਏਥੇ ਲਿਆ ਕੇ ਰੱਖ ਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਉੱਪਰ ਵਿਸ਼ਾਏ ਨਵੇਂ ਗੱਦੇ ਤੇ ਚਾਂਦਰਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਓਹ ਕਿੱਥੋਂ ਲੈ ਕੇ ਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਲਾਟਰੀ ਚ ਨਿੱਕਲੀ ਨਵੀਂ ਸਕਰੀਨ ਜਿਹੜੀ ਘਰ ਚ ਇੱਕ ਸਕਰੀਨ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਪਾਰਸ ਨੇ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ ਕਿ ਇਹ ਏਥੇ ਲੈ ਆਇਆ ਸੀ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਤੂੰ ਤਾਂ ਸਵਰਗ ਬਣਾਤਾ ਇਹ ਕਮਰਾ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਸਕਰੀਨ ਵੱਲ ਵਧਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ
“ ਔਰ ਕਿਆ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪ ਹਮੇਂ ਐਸਾ ਹੀ ਸਮਝਤੀ ਹੋ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਨੇ ਹੱਸ ਕੇ ਕਿਹਾ
“ ਨਾ ਨਾ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਿਆਣਾ ਏਂ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪ ਕੋ ਏਕ ਫਿਲਮ ਦਿਖਾਏਂ “
ਇਹ ਕਹਿ ਸੰਜੀਵ ਕਮਲ ਵੱਲ ਝਾਕਣ ਲੱਗਿਆ ਤਾਂ ਕਮਲ ਹੈਰਾਨ ਹੋ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ
“ ਵੇ ਤੂੰ ਖੇਤ ਕੰਮ ਕਰਦਾਂ ਜਾਂ ਏਥੇ ਆਕੇ ਫਿਲਮਾਂ ਵੇਖਦਾਂ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਿਆ , ਉਸ ਨੇ ਕੰਧ ਚੋਂ ਇੱਕ ਇੱਟ ਕੱਡੀ ਤੇ ਉਸਚੋਂ ਕਾਰਡ ਰੀਡਰ ਕੱਢਕੇ ਆਪਣੇ ਫੂਨ ਵਾਲੀ ਚੈੱਪ ਉਸ ਵਿੱਚ ਪਾ ਸਕਰੀਨ ਦੀ ਯੂ ਐਸ ਵੀ ਪੋਰਟ ਚ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਟੀ ਵੀਂ ਔਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ
ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸ ਤੇ ਚੱਲ ਰਹੀ ਉਸਨੇ ਕਲਿੱਪ ਵੇਖੀ ਤੇ ਕਮਲ ਥਰ ਥਰ ਕੰਬਣ ਲੱਗ ਪਈ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਕਲਿੱਪ ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੀ ਭੈਣ ਕਰਮਜੀਤ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ ਖੜੀ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਲੱਨ ਨੇ ਬੈਠੀ ਉੱਤੇ ਥੱਲੇ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ
ਮੀਂਹ ਨਾਲ ਭਿੱਜੀ ਕਮਲ ਥਰ ਥਰ ਕੰਬ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਓਧਰ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਆਪਣੀ ਧੋਤੀ ਲਾਹ ਕੇ ਪਾਰੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਉਹ ਹੁਣ ਪੂਰਾ ਨੰਗਾ ਕਮਲ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਖੜਾ ਬੱਲਬ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਚ ਨਾਗ ਵਾਂਗ ਚਮਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਜਦੋਂ ਕਮਲ ਦੀ ਨਿਹਾਹ ਉਸਦੇ ਲੰਨ ਤੇ ਪਈ ਤਾਂ ਓਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਕਿਉਕਿ ਉਸਦਾ ਸੰਦ ਉਸਦੇ ਸੌਹਰੇ ਦੇ ਸੰਦ ਤੋਂ ਵੀ ਦੋ ਇੰਚ ਵੱਡਾ ਸੀ
ਕਮਲ ਬਿਲਕੁੱਲ ਬੇਸੁੱਧ ਹੋ ਸੰਜੀਵ ਵੱਲ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਉਹ ਕੀ ਕਰੇ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਕਮਲ ਵੱਲ ਵਧਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪ ਤੋਂ ਬਤਾਨਾ ਤੋ ਨਹੀਂ ਪੜੇਗਾ ਅਬ ਕਿਆ ਕਰਨਾ ਹੈ ਆਪ ਕੋ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਸੁਰਤ ‘ਚ ਆਉਂਦੀ ਗਿੜਗਿੜਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ
“ ਸੰਜੀਵ ਤੂੰ ਪੈਸੇ ਦੱਸ ਕਿੰਨੇ ਲੈਣੇ ਨੇ ਪਰ ਆ ਕੰਮ ਨੀ ਮੈਂ ਕਰਨਾ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬਿਲਕੁਲ ਕਮਲ ਦੇ ਕੋਲ ਆ ਬੋਲਿਆ
“ ਪੈਸੋ ਕਿ ਕਿਸੇ ਪੜੀ ਹੈ ਅਬ ਤੋਂ ਆਪਕਾ ਸਬ ਕੁਛ ਹਮਾਰਾ ਹੈ “
ਇਹ ਕਹਿ ਉਸ ਨੇ ਕਮਲ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਪੱਪੀ ਕਰ ਲਈ ਤਾਂ ਕਮਲ ਇੱਕ ਦਮ ਪਿੱਛੇ ਹਟਦੀ ਬੋਲੀ
“ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਅਗਰ ਜੇ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਤਾ ਤੋਂ ਹੇ ਤੋਂ ਹੋ ਸਕਤਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਜੇ ਸਭ ਕੁਛ ਪਾਰਸ ਕੋ ਭੇਜ ਦੂ “
ਇਹ ਕਹਿ ਉਸ ਨੇ ਅੱਗੇ ਵਧਕੇ ਕਮਲ ਦੀਆਂ ਛਾਤੀਆਂ ਘੁੱਟਣ ਲੱਗ ਪਿਆ
ਕਮਲ ਹੁਣ ਬੁਰੀ ਤਰਾਂ ਫਸ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਹੁਣ ਉਸ ਨੂੰ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣਾ ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕੋਂ ਗੱਲ ਦਾ ਡਰ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਗੱਲ ਪਾਰਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਲੱਗ ਜਾਵੇ ਜਾਂ ਦੋਵੇਂ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਤੇ ਮਾਸੀ ਨੇ ਸੁਹਰੇ ਨਾਲ ਕੀ ਕੁਝ ਕੀਤਾ ਸੀ
ਕਮਲ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਪੱਥਰ ਬਣੀ ਖੜੀ ਰਖੀ , ਸਜੀਵ ਪਿੱਛੇ ਹਟਿਆ ਤੇ ਕੋਲ ਰੱਖੀ ਇੱਕ ਟੋਕਰੀ ਚੋਂ ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਪੰਖੜੀਆਂ ਬੈੱਡ ਤੇ ਖਿਲਾਰਨ ਲੱਗਾ
ਉਸ ਨੇ ਬੈੱਡ ਪੂਰਾ ਗੁਲਾਬ ਦੀਆਂ ਪੰਖੜੀਆਂ ਨਾਲ ਸਜਾਅ ਲਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਕਮਲ ਵੱਲ ਵਧਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਪਛਤਾਵਾ ਛੋੜੀਏ ਔਰ ਮਜੇ ਲੀਜੀਏ “
ਪਰ ਕਮਲ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਬੱਸ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਖੜੀ ਰਹੀ ਪਰ ਸੰਜੀਵ ਹੁਣ ਰੁਕਣ ਵਾਲਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਕਮਲ ਦੇ ਪੀਲੇ ਕਮੀਜ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪਾ ਉਸ ਨੂੰ ਲਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਮਲ ਨੇ ਉਸ ਤਾ ਕੋਈ ਵਿਰੋਧ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਤੇ ਬਾਹਾਂ ਉਤਾਹ ਚੱਕ ਉਸ ਨੂੰ ਲਾਹਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਕਿਉਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਹੁਣ ਉਹ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ
ਹੁਣ ਉਹ ਚਿੱਟੀ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੀਲੀ ਸਲਵਾਰ ਵਿੱਚ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ ਫਿਰ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਉਸਦੇ ਗੋਰੇ ਚਿੱਟੇ ਢਿੱਡ ਨੂੰ ਚੱਟਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਹੀ ਨੇਫੇ ਚੋਂ ਨਾਲ ਕੱਢ ਖਿੱਚ ਦਿੱਤਾ ਤਾ ਸਲਵਾਰ ਖੁੱਲਣ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਉਸਦੇ ਪੱਟਾਂ ਚ ਗਿੱਲੀ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਫਸੀ ਰਹੀ ਜੋ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀ
ਹੁਣ ਉਹ ਸਿਰਫ ਸੰਜੀਵ ਸਾਹਮਣੇ ਇੱਕ ਬ੍ਰਾ ਤੇ ਪੇਂਟੀ ਚ ਖੜੀ ਸੀ
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਏਸੇ ਮਜਾ ਨਹੀਂ ਆਏਗਾ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪ ਆਖੇ ਤੋਂ ਖੋਲੀਏ , ਆਪ ਡਰੀਏ ਮਤ ਕਿਸੀ ਕੋ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਚਲੇਗਾ ਔਰ ਆਜ ਕਰਨੇ ਕੇ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਆਪ ਕੋ ਕਭੀ ਮਜਬੂਰ ਨਹੀਂ ਕਰੂਗਾ “
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਖੋਲੀਆਂ ਤਾਂ ਬੈੱਡ ਉੱਪਰ ਗਲਾਬ ਖਿਲਾਰੇ ਦੇਖ ਓਹ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ
ਬਾਹਰ ਬੱਦਲ ਗੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਮੀਂਹ ਲਗਾਤਾਰ ਵਰਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਸੰਜੀਵ ਭੱਠੀ ਚ ਅੱਗ ਝੋਕਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਚ ਸੀ
ਕਮਲ ਨੇ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਨਾ ਸਹੀ ਪਰ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਛੇਤੀ ਛੇਤੀ ਏਥੋਂ ਨਿੱਕਲਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਬੋਲੀ
“ ਸੰਜੀਵ ਏਥੇ ਕੋਈ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਨੀ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਉਸ ਨੂੰ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬਿਠਾਉਂਦਾ ਬੋਲਿਆ
“ ਜਹਾਂ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਏਗਾ ਆਪ ਡਰੀਏ ਮੱਤ “
ਇਹਨਾਂ ਕਹਿ ਓਹਨੇ ਕਮਲ ਦੀ ਕੱਛੀ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਕਮਲ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਆਪਣੀ ਬ੍ਰਾ ਦੀ ਸਟ੍ਰੈਪ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਹੁਣ ਕਮਲ ਬਿਲਕੁੱਲ ਅਲਫ ਨੰਗੀ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠੀ ਸੀ
ਕਮਲ ਵਰਗੀ ਗਾਡਰ ਰੰਨ ਦੇਖ ਕੇ ਸੰਜੀਵ ਤੋਂ ਰਿਹਾ ਨਾ ਗਿਆ ਉਸ ਨੇ ਪਾਗਲਾਂ ਵਾਂਗ ਉਸ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣਾ ਚੱਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ
ਕਮਲ ਨੂੰ ਵੀ ਹੁਣ ਥੋੜੀ ਥੋੜੀ ਗਰਮੀ ਚੜ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਪੂਰਾ ਰਿਸ ਪੌਂਸ ਕਰਨ ਲੱਗੀ ,ਉਹ ਵੀ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਗੰਠੀਲੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਦੰਦੀਆਂ ਵੱਡਣ ਲੱਗੀ ਅਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਉਸਨੇ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਧੱਕ ਗੋਡਿਆ ਭਾਰ ਹੋਰ ਉਸ ਦੇ ਲੱਨ ਕੋਲ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਦੇਰ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਨੂੰ ਮੂੰਹ ‘ਚ ਪਾ ਲਿਆ
ਕਮਲ ਕਾਮ ਚ ਅੰਨੀ ਹੋਈ ਲਗਾਤਾਰ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਲੱਨ ਚੁੰਘ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਖੜਾ ਬੋਲੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ
“ ਔਰ ਜੋਰ ਸੇ ਬੀਬੀ ਜੀ ਔਰ ਜੋਰ ਸੇ “
ਤੇ ਕਮਲ ਕਾਫੀ ਟਾਇਮ ਉਸ ਤੇ ਚੂਪੇ ਮਾਰੀ ਗਈ ਕਮਲ ਨੇ ਏਡਾ ਲੱਨ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਸੀ
ਕੁਝ ਚਿਰ ਬਾਅਦ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪ ਬੈੱਡ ਪਰ ਹੋ ਜਾਉ “
ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਉਹ ਲੱਨ ਛੱਡ ਬੈਡ ਤੇ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਲੰਮੀ ਪੈ ਗਈ ਤੇ ਸੰਜੀਬ ਉਸ ਦੇ ਪੱਟਾਂ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਉਸਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚੱਟਣ ਲੱਗਾ
ਕਮਲ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂ ਵੀ ਉਹ ਬੇਸਬਰਿਆਂ ਵਾਂਗ ਚੱਟ ਰਿਹਾ ਸੀ ਸਜੀਵ ਕਮਲ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ
“ ਬੀਬੀ ਜੀ ਵਾਲ ਕਿਉ ਨਹੀਂ ਕਾਟਤੀ ਆਪ “
ਤੇ ਸਵਾਦ ਚ ਮਸਤ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਕੋਈ ਨੀ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਕੱਟ ਕੇ ਰੱਖਾਂਗੀ “
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਚਾਅ ਚੜ ਗਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਤਾਂ ਇੱਕ ਛੱਤਾ ਮਖਿਆਲ ਦਾ ਪੂਰਾ ਈ ਮੇਰਾ ਓਹ ਹੋਰ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਚੂਸਣ ਲੱਗੀਆ
ਕਮਲ ਗੱਲ ਕਹਿ ਤਾਂ ਬੈਠੀ ਪਰ ਬਾਅਦ ਚ ਸੋਚਣ ਲੱਗੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਪਰ ਉਹ ਸਵਾਦ ਚ ਮਸਤ ਹੋਈ ਆਪਣੇ ਭਾਰੀ ਮੁੰਮੇ ਪੱਟੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ
ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਚੱਟ ਚੱਟ ਕੇ ਹੀ ਕਮਲ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਵਾਅ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕਮਲ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਨਿਢਾਲ ਹੋਈ ਪਈ ਰਹੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਨੇ ਸਾਰਾ ਵੀਰਜ ਚੱਟ ਕੇ ਪਰੇ ਘੜੇ ਚੋ ਪਾਣੀ ਭਰ ਕੇ ਕਮਲ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਕੰਮ ਪੀ ਕੇ ਨਿਡਾਲ ਹੋ ਕੇ ਡਿੱਗ ਪਈ ਉਸ ਨੇ ਪਈ ਪਈ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਲੱਨ ਓਵੇਂ ਦਾ ਓਵੇਂ ਸੀ ਛੁੱਟਣ ਦਾ ਨਾ ਹੀ ਨੀ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਬੋਲੀ
“ ਤੂੰ ਕੀ ਖਾਨਾ ਵੇ ਤੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਈ ਨੀ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਖਚਰਾ ਜਿਹਾ ਹੱਸ ਕੇ ਬੋਲਿਆ
“ ਖਾਨਾ ਕਿਆ ਹੈ ਬੀਬੀ ਜੀ ਆਪਕਾ ਨਮਕ ਖਾਤੇ ਹੈ “
ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਕਮਲ ਦਾ ਹਾਸਾ ਨਿੱਕਲ ਗਿਆ ਤੇ ਏਨੇ ਨੂੰ ਸੰਜੀਵ ਬੈੱਡ ਤੇ ਚੜ ਆਇਆ ਤੇ ਔਣ ਸਾਰ ਕੋਲ ਪਿਆ ਸਰਾਣਾ ਕਮਲ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾ ਥੱਲੇ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਅੰਗੂਠੇ ਦੀ ਦਾਬ ਨਾਲ ਡੋਡਾ ਕਮਲ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਚ ਫਸਾਉਣ ਲੱਗਿਆ
ਡੋਡਾ ਅੰਦਰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਲੰਨ ਮੋਟਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਡੋਡਾ ਫੁੱਦੀ ਚ ਪੂਰਾ ਘੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਮਲ ਦੀ ਸੀ ਨਿੱਕਲ ਗਦੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਸਵਾਦ ਆਉਣ ਲੱਗਾ
ਓਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਲੱਨ ਪਾਉਣ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਕਮਲ ਥੱਲੇ ਪਈ ਦਰਦ ਤੇ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਤੜਫਦੀ ਰਹੀ ਫਿਰ ਹੋਲ਼ੀ ਹੌਲੀ ਓਹ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਿਆ ਤੇ ਇਝ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਮਲ ਨੂੰ ਜਿਮੇਂ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕੁਝ ਛਿਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਆਪ ਕੀ ਚੂਤ ਬਹੁਤ ਟਾਇਟ ਹੈ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉੰਦੀ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਬੱਸ ਅੱਜ ਖੁਲ ਜਾਣੀ ਆ ਇਹ ਪੰਜ ਸਾਲਾ ਦੀ ਬੰਦ ਸੀ “
ਤਾਂ ਸੰਜੀਵ ਜੋਸ਼ ਚ ਹੋਰ ਖਿੱਚ ਖਿੱਚ ਘਸੇ ਮਾਰਦਾ ਰਿਹਾ
ਜਦੋਂ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਲਾਉਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੇ ਪੋਜ ਬਦਲਣ ਲਈ ਲੱਨ ਕੱਢਿਆ ਤਾਂ ਲੱਨ ਤੇ ਥੋੜਾ ਖੂਨ ਜਿਸ ਜਿਸ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕਮਲ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਈ ਤੇ ਬੋਲੀ
“ ਵੇ ਕਿੱਡਾ ਲੱਨ ਆਂ ਤੇਰਾ ਸਾਰਾ ਕੁਸ਼ ਖੋਲਤਾ “
ਹੁਣ ਕਮਲ ਦੁਬਾਰਾ ਜੋਸ਼ ਚ ਆ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਸੰਜੀਵ ਨੂੰ ਥੱਲੇ ਬਿਠਾਅ ਆਪ ਉਸ ਦੇ ਉੱਪਰ ਆ ਗਈ ਸੀ
ਜਦੋਂ ਕਮਲ ਸੰਜੀਵ ਦੇ ਲੱਨ ਤੇ ਉੱਛਲਦੀ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਹਵਾ ‘ਚ ਹਿਲਦੇ ਮੁੰਮੇ ਹੋਰ ਖੂਬਸੂਰਤ ਲਗਦੇ
ਹੁਣ ਸੰਜੀਵ ਸਿਰਫ ਥੱਲੇ ਪਿਆ ਸੀ ਬਾਕੀ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਕਮਲ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ ਉਹ ਏਨੀ ਅੱਗ ਚ ਟੱਪ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਸੰਜੀਵ ਬੋਲਿਆ
“ ਆਗ ਤੋਂ ਆਪ ਮੇਂ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੈ ਕਿਆ ਬੜੀ ਬੀਬੀ (ਕਮਰਜੀਤ) ਮੇਂ ਵੀ ਇਤਨੀ ਆਗ ਹੈ “
ਤਾਂ ਕਮਲ ਬੋਲੀ
“ ਕੁੱਤਿਆ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਚ ਰੱਖ ਓਹਨੂੰ ਵਿੱਚ ਨਾ ਲਿਆ “
ਸੰਜੀਵ ਚੁੱਪ ਕਰ ਗਿਆ ਤੇ ਥੱਲੋ ਘੱਸੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ
ਬੈੱਡ ਤੇ ਵਿਛਾਈਆਂ ਫੁੱਲਾ ਦੀਆਂ ਪੰਖੜੀਆਂ ਮਿੱਧੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ ਸੰਜੀਵ ਤੇ ਕਮਲ ਤਿੰਨ ਘੰਟੇ ਸੈਕਸ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਕਮਲ ਚਾਰ ਵਾਰ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਦਾ ਸਿਰਫ ਦੋ ਵਾਰ ਕੰਮ ਹੋਇਆ ਸੀ ਹੁਣ ਦੋਵੇਂ ਨੰਗੇ ਬੈੱਡ ਤੇ ਪਏ ਸਨ ਕਮਲ ਦਾ ਸਿਰ ਸੰਜੀਵ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਸੀ ਤੇ ਸੰਜੀਵ ਉਸ ਦੇ ਚਿੱਤੜ ਪਲੋਸ ਰਿਹਾ ਸੀ
ਬਾਹਰ ਮੀਂਹ ਹਟ ਗਿਆ ਸੀ ਦੁਪਹਿਰ ਦੇ ਤਿੰਨ ਵੱਜ ਰਹੇ ਸਨ , ਬੱਦਲ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਧਰ ਚਲੇ ਗਏ ਸਨ ਤੇ ਸੂਰਜ ਦਰਖਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਮਰੇ ਤੇ ਧੁੱਪ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ
