Fantasy ਸਿਖਲਾਈ ਹਰਮੋਨੀਅਮ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਕੰਪਿਊਟਰ ਦੀ ਵੀ
- Thread starterBrown_sugar1309
- Start date
- 24,779
ਭਾਗ-4
ਦੋ ਕੁ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਸਾਬੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਇਆ। ਮੈਂ ਕੰਪਿਊਟਰ ਤੇ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।
ਸਾਬੀ:- ਹਾਂ ਜੀ, ਕਿੱਦਾਂ ਜੀ? ਕੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ?
ਮੈਂ:- ਬਸ ਕੁਝ ਖਾਸ ਨਹੀਂ ਨਵਾਂ ਸਿਖ ਰਹੀ ਆਂ।
ਸਾਬੀ:- ਇੱਕ ਗੱਲ ਕਹਾਂ ਜੇ ਗੁਸਾਂ ਨਾ ਕਰੋ ਤਾਂ?
ਮੈਂ:- ਕਹੋ।
ਸਾਬੀ:- ਤੁਸੀਂ ਸੋਹਣੇ ਬਹੁਤ ਆਂ। ਪਿਆਰੇ ਜਿਹੇ ।
ਮੈਂ:- ਥੈਂਕ ਯੂ।
ਸਾਬੀ:- ਆਈ ਲਵ ਯੂ।
ਮੈਂ:- ਇਹ ਕੀ ਆ?
ਸਾਬੀ:- ਸਚਾਈ।
ਮੈਂ:- ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ।
ਸਾਬੀ:- ਓ ਕੇ ! ਸੌਰੀ।
ਮੈਂ:- ਮੈਂ ਚੱਲੀ ਆਂ। ਬਾਏ।
ਫਿਰ ਵਾਪਿਸ ਘਰ ਨੂੰ ਆ ਗਈ। ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਕੰਪਿਊਟਰ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਆਓਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਕ ਦਿਨ ਸਾਬੀ ਤੇ ਬੰਟੀ ਦੋਨੋਂ ਮੈਨੂੰ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ।
ਬੰਟੀ:- ਹੈਲੋ, ਦੀਦੀ।
ਮੈਂ:- ਹੈਲੋ।
ਬੰਟੀ:- ਦੀਦੀ, ਤੁਸੀਂ ਨਰਾਜ ਨਾ ਹੋਵੋ ਸਾਬੀ ਨਾਲ, ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦਾ ਇੱਦਾਂ।
ਮੈਂ:- ਕੋਈ ਨਾ।
ਸਾਬੀ:- ਥੈਂ ਕ ਯੂ, ਡੀਅਰ।
ਮੈਂ:- ਵੈਲਕਮ , ਡੀਅਰ।
ਬੰਟੀ:- ਕਲ ਕਲਾਸ ਆਇਓ, ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਸਰਪਰਾਇਜ ਆ।
ਮੈਂ:- ਕੀ?
ਸਾਬੀ:- ਆਓਗੇ ਤਾਂ ਪਤਾ ਚਲੇਗਾ।
ਮੈਂ:- ਓ ਕੇ।
ਮੈਂ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਸਰਪਰਾਇਜ ਆ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਾਓਣ ਲਗੇ ਉਸ ਦਿਨ ਵਾਲੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਈਆਂ, ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲੱਗਾ। ਮੈਂ ਪਾਗਲ ਜਿਹੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ, ਮਦਹੋਸ਼ ਜਿਹੀ। ਇਕ ਦਿਨ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਆਇਆ ਕਿ ਬੰਟੀ ਸਾਬੀ ਤੇ ਹਰਮਨ ਤਿੰਨੋਂ ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਸਾਥ ਪਿਆਰ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ। ਮੈਂ ਸ਼ੁਦੈਣਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਲੱਤਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸਿਰਹਾਣੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਸੌਂ ਗਈ।
ਦੂਸਰੇ ਦਿਨ ਮੈੰ ਕਲਾਸ ਆਈ। ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਸਾਬੀ ਤੇ ਹਰਮਨ ਹੀ ਸਨ। ਬੰਟੀ ਨਹੀਂ ਦਿਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਭੁਕਾਨੇ ਬਣਾ ਕੇ ਟੰਗੇ ਹੋਏ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਵਾਲੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਅਗੇ ਤੇ ਉਪਰ ਲਿਖਿਆ ਸੀ। ਤੁਹਾਡੇ ਫੇਵਰਟ ਕੰਡੋਮ। ਮੈਂ ਗੁਸੇ ਵਿਚ ਸਾਰੇ ਫਾੜ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਹਰਮਨ ਨੇ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਸਾਬੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ। ਫਿਰ ਹਰਮਨ ਵੀ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਦੋਨੇਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਜਕੜ ਲਿਆ।
ਮੈਂ:- ਛੱਡੋ ਮੈਨੂੰ, ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ?
ਸਾਬੀ:- ਸਾਲੀਏ, ਸਵਾਦ ਲੈਣਾ ਤੇ ਚੁਪ ਕਰਕੇ ਲੈ ਲਾ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫਿਰ ਧੱਕਾ ਹੀ ਹੋਏਗਾ ਅੱਜ।
ਹਰਮਨ:- ਸਾਲੀ ਨੇ ਪਾਗਲ ਬਣਾ ਛਡਿਆ, ਸਮਾਇਲਾਂ ਵੀ ਦਿੰਦੀ ਆ, ਪਰਪੋਜ ਕਰੋ ਹਾੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ, ਸਾਬੀ ਲਾਹ ਕਪੜੇ ਇਹਦੇ ਬਣਾਈਏ ਮੋਰਨੀ ਇਹਨੂੰ।
ਸਾਬੀ:- ਕੰਜਰਾ, ਬੰਟੀ ਨੂੰ ਤੇ ਆਓਣ ਦੇ , ਓਹਨੇ ਕਹਿਣਾ ਇੰਨੇ ਟਾਈਮ ਦਾ ਪੀਂਘ ਮੈਂ ਪਾਈ ਫਿਰਦਾ ਤੇ ਝੂਟੇ ਤੁਸੀਂ ਲੈ ਗਏ ਸਾਲਿਓ।
ਇਹਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਟੇਪ ਲਗਾ ਤੇ ਇਹਦੇ ਹੱਥ ਬੰਨ।
ਫਿਰ ਹਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਬੰਨ ਕੇ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਟੇਪ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਦਰੀ ਪਈ ਸੀ, ਉਹਦੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲਿਟਾ ਦਿਤਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ੲਲਵਾਰ ਲਾਹ ਦਿਤੀ। ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹੰਝੂ ਆ ਰਹੇ ਸੀ।
ਫਿਰ ਬੰਟੀ ਆ ਗਿਆ। ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਹੱਥ ਵਿਚ ਕੁਝ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਅੱਗੇ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਪੰਜ ਦਸ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਮੈਂ ਅਧ-ਬੇਹੋਸ਼ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ।
ਮੈਂ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣ ਸਕਦੀ ਸੀ।
ਬੰਟੀ:- ਸਾਲਿਓ, ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਬੇ ਹੋਸ਼ ਕਰਕੇ ਨੰਗੀ ਕਰਨੀ ਤੇ ਫੋਟੋਆਂ ਤੇ ਵੀਡੀਓਸ ਬਣਾਵਾਂਗੇ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ।
ਹਰਮਨ:- ਭੱਜ ਚਲੀ ਸੀ ਅਜ ਵੀ ਸਾਲੀ।
ਬੰਟੀ:- ਚਲੋ, ਨੰਗੀ ਕਰੋ ਇਹਨੂੰ ਤੇ ਆਪਣੇ-ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਇਙਦੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਨੇੜੇ ਕਰਕੇ ਤੇ ਇਹਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਬੁੰਡ ਕੋਲ ਕਰ ਕੇ ਤੇ ਮੰਮਿਆਂ ਚ ਫਸਾ ਫਸਾ ਕੇ ਫੋਟੋਆਂ ਖਿਚੋਂ।
ਸਾਰਿਆਂ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਫੋਟੋਆਂ ਖਿਚੀਆਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਮੰਮੇ ਚੂਸੇ।
ਸਾਬੀ:- ਔਹ। ਤੁਹਾਡੇ ਇਹ ਤਾਂ ਫਰੈਸ਼ ਪੀਸ ਆ ਓਏ ਸਾਲਿਓ। ਦੋਨੋਂ ਮੋਰੀਆਂ ਸੀਲ ਬੰਦ।
ਬੰਟੀ:- ਰੁਕ ਯਾਰ, ਇਹਦੀਆਂ ਝੂੰਆਂ ਤੇ ਵਗਲਾਂ ਦੇ ਵਾਲ ਮੈਂ ਸੇਫਟੀ ਨਾਲ ਲਾਹ ਦਿਆ ਫਿਰ ਲੱਗੇਗੀ ਅੱਗ ਨਿਰੀ।
ਹਰਮਨ:- ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਾਲਿਓ ਅੱਜ ਹੀ ਲੈਣੀ ਇਹਦੀ।
ਬੰਟੀ:- ਨਹੀਂ-ਨਹੀਂ ਇੰਨੇ ਆਪ ਆਓਣਾ ਕਰਨਾ ਤੇ ਫਿਰ ਜੋ ਮਰਜੀ ਕਰਾ ਲਿਆ ਕਰੀਂ ਇਹਦੇ ਕੋਲੋਂ।
ਫਿਰ ਓਹਨਾਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਫੋਟੋਆਂ ਲਈਆਂ ਤੇ ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਹੱਥ ਖੋਲ ਦਿਤੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵਾਲੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਅੱਗੇ ਬਿਠਾ ਦਿਤਾ। ਮੈਂ ਲਗਭਗ ਦੋ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਥੋੜੀ ਠੀਕ ਹੋਈ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਮੈਂ ਕਿੱਥੇ ਆਂ, ਮੇਰਾ ਸਿਰ ਫਟ ਰਿਹਾ ਸੀ ਦਰਦ ਨਾਲ। ਮੈਂ ਘਰ ਆ ਕੇ ਚਾਹ ਪੀਤੀ ਤੇ ਫਿਰ ਨਹਾਈ। ਫਿਰ ਮੈਂ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਂ ਗਈ।
ਦੋ ਕੁ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਸਾਬੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਇਆ। ਮੈਂ ਕੰਪਿਊਟਰ ਤੇ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ।
ਸਾਬੀ:- ਹਾਂ ਜੀ, ਕਿੱਦਾਂ ਜੀ? ਕੀ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ?
ਮੈਂ:- ਬਸ ਕੁਝ ਖਾਸ ਨਹੀਂ ਨਵਾਂ ਸਿਖ ਰਹੀ ਆਂ।
ਸਾਬੀ:- ਇੱਕ ਗੱਲ ਕਹਾਂ ਜੇ ਗੁਸਾਂ ਨਾ ਕਰੋ ਤਾਂ?
ਮੈਂ:- ਕਹੋ।
ਸਾਬੀ:- ਤੁਸੀਂ ਸੋਹਣੇ ਬਹੁਤ ਆਂ। ਪਿਆਰੇ ਜਿਹੇ ।
ਮੈਂ:- ਥੈਂਕ ਯੂ।
ਸਾਬੀ:- ਆਈ ਲਵ ਯੂ।
ਮੈਂ:- ਇਹ ਕੀ ਆ?
ਸਾਬੀ:- ਸਚਾਈ।
ਮੈਂ:- ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ।
ਸਾਬੀ:- ਓ ਕੇ ! ਸੌਰੀ।
ਮੈਂ:- ਮੈਂ ਚੱਲੀ ਆਂ। ਬਾਏ।
ਫਿਰ ਵਾਪਿਸ ਘਰ ਨੂੰ ਆ ਗਈ। ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਕੰਪਿਊਟਰ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਆਓਣਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਕ ਦਿਨ ਸਾਬੀ ਤੇ ਬੰਟੀ ਦੋਨੋਂ ਮੈਨੂੰ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ।
ਬੰਟੀ:- ਹੈਲੋ, ਦੀਦੀ।
ਮੈਂ:- ਹੈਲੋ।
ਬੰਟੀ:- ਦੀਦੀ, ਤੁਸੀਂ ਨਰਾਜ ਨਾ ਹੋਵੋ ਸਾਬੀ ਨਾਲ, ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦਾ ਇੱਦਾਂ।
ਮੈਂ:- ਕੋਈ ਨਾ।
ਸਾਬੀ:- ਥੈਂ ਕ ਯੂ, ਡੀਅਰ।
ਮੈਂ:- ਵੈਲਕਮ , ਡੀਅਰ।
ਬੰਟੀ:- ਕਲ ਕਲਾਸ ਆਇਓ, ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਸਰਪਰਾਇਜ ਆ।
ਮੈਂ:- ਕੀ?
ਸਾਬੀ:- ਆਓਗੇ ਤਾਂ ਪਤਾ ਚਲੇਗਾ।
ਮੈਂ:- ਓ ਕੇ।
ਮੈਂ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਸਰਪਰਾਇਜ ਆ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਸਾਓਣ ਲਗੇ ਉਸ ਦਿਨ ਵਾਲੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਅੱਖਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਈਆਂ, ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲੱਗਾ। ਮੈਂ ਪਾਗਲ ਜਿਹੀ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ, ਮਦਹੋਸ਼ ਜਿਹੀ। ਇਕ ਦਿਨ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਆਇਆ ਕਿ ਬੰਟੀ ਸਾਬੀ ਤੇ ਹਰਮਨ ਤਿੰਨੋਂ ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਸਾਥ ਪਿਆਰ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ। ਮੈਂ ਸ਼ੁਦੈਣਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਲੱਤਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਸਿਰਹਾਣੇ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਲਿਆ ਤੇ ਸੌਂ ਗਈ।
ਦੂਸਰੇ ਦਿਨ ਮੈੰ ਕਲਾਸ ਆਈ। ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਸਾਬੀ ਤੇ ਹਰਮਨ ਹੀ ਸਨ। ਬੰਟੀ ਨਹੀਂ ਦਿਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਲਾਸ ਵਿਚ ਭੁਕਾਨੇ ਬਣਾ ਕੇ ਟੰਗੇ ਹੋਏ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਵਾਲੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਅਗੇ ਤੇ ਉਪਰ ਲਿਖਿਆ ਸੀ। ਤੁਹਾਡੇ ਫੇਵਰਟ ਕੰਡੋਮ। ਮੈਂ ਗੁਸੇ ਵਿਚ ਸਾਰੇ ਫਾੜ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਹਰਮਨ ਨੇ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਸਾਬੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲਈ। ਫਿਰ ਹਰਮਨ ਵੀ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਦੋਨੇਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਜਕੜ ਲਿਆ।
ਮੈਂ:- ਛੱਡੋ ਮੈਨੂੰ, ਇਹ ਕੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ?
ਸਾਬੀ:- ਸਾਲੀਏ, ਸਵਾਦ ਲੈਣਾ ਤੇ ਚੁਪ ਕਰਕੇ ਲੈ ਲਾ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਫਿਰ ਧੱਕਾ ਹੀ ਹੋਏਗਾ ਅੱਜ।
ਹਰਮਨ:- ਸਾਲੀ ਨੇ ਪਾਗਲ ਬਣਾ ਛਡਿਆ, ਸਮਾਇਲਾਂ ਵੀ ਦਿੰਦੀ ਆ, ਪਰਪੋਜ ਕਰੋ ਹਾੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ, ਸਾਬੀ ਲਾਹ ਕਪੜੇ ਇਹਦੇ ਬਣਾਈਏ ਮੋਰਨੀ ਇਹਨੂੰ।
ਸਾਬੀ:- ਕੰਜਰਾ, ਬੰਟੀ ਨੂੰ ਤੇ ਆਓਣ ਦੇ , ਓਹਨੇ ਕਹਿਣਾ ਇੰਨੇ ਟਾਈਮ ਦਾ ਪੀਂਘ ਮੈਂ ਪਾਈ ਫਿਰਦਾ ਤੇ ਝੂਟੇ ਤੁਸੀਂ ਲੈ ਗਏ ਸਾਲਿਓ।
ਇਹਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਟੇਪ ਲਗਾ ਤੇ ਇਹਦੇ ਹੱਥ ਬੰਨ।
ਫਿਰ ਹਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਬੰਨ ਕੇ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਟੇਪ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਦਰੀ ਪਈ ਸੀ, ਉਹਦੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲਿਟਾ ਦਿਤਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ੲਲਵਾਰ ਲਾਹ ਦਿਤੀ। ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚੋਂ ਹੰਝੂ ਆ ਰਹੇ ਸੀ।
ਫਿਰ ਬੰਟੀ ਆ ਗਿਆ। ਉਹਦੇ ਕੋਲ ਹੱਥ ਵਿਚ ਕੁਝ ਸੀ। ਉਹਨੇ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਅੱਗੇ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਪੰਜ ਦਸ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਮੈਂ ਅਧ-ਬੇਹੋਸ਼ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ।
ਮੈਂ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣ ਸਕਦੀ ਸੀ।
ਬੰਟੀ:- ਸਾਲਿਓ, ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਸੀ ਬੇ ਹੋਸ਼ ਕਰਕੇ ਨੰਗੀ ਕਰਨੀ ਤੇ ਫੋਟੋਆਂ ਤੇ ਵੀਡੀਓਸ ਬਣਾਵਾਂਗੇ, ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ।
ਹਰਮਨ:- ਭੱਜ ਚਲੀ ਸੀ ਅਜ ਵੀ ਸਾਲੀ।
ਬੰਟੀ:- ਚਲੋ, ਨੰਗੀ ਕਰੋ ਇਹਨੂੰ ਤੇ ਆਪਣੇ-ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਇਙਦੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਨੇੜੇ ਕਰਕੇ ਤੇ ਇਹਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਬੁੰਡ ਕੋਲ ਕਰ ਕੇ ਤੇ ਮੰਮਿਆਂ ਚ ਫਸਾ ਫਸਾ ਕੇ ਫੋਟੋਆਂ ਖਿਚੋਂ।
ਸਾਰਿਆਂ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਫੋਟੋਆਂ ਖਿਚੀਆਂ ਤੇ ਮੇਰੇ ਮੰਮੇ ਚੂਸੇ।
ਸਾਬੀ:- ਔਹ। ਤੁਹਾਡੇ ਇਹ ਤਾਂ ਫਰੈਸ਼ ਪੀਸ ਆ ਓਏ ਸਾਲਿਓ। ਦੋਨੋਂ ਮੋਰੀਆਂ ਸੀਲ ਬੰਦ।
ਬੰਟੀ:- ਰੁਕ ਯਾਰ, ਇਹਦੀਆਂ ਝੂੰਆਂ ਤੇ ਵਗਲਾਂ ਦੇ ਵਾਲ ਮੈਂ ਸੇਫਟੀ ਨਾਲ ਲਾਹ ਦਿਆ ਫਿਰ ਲੱਗੇਗੀ ਅੱਗ ਨਿਰੀ।
ਹਰਮਨ:- ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਾਲਿਓ ਅੱਜ ਹੀ ਲੈਣੀ ਇਹਦੀ।
ਬੰਟੀ:- ਨਹੀਂ-ਨਹੀਂ ਇੰਨੇ ਆਪ ਆਓਣਾ ਕਰਨਾ ਤੇ ਫਿਰ ਜੋ ਮਰਜੀ ਕਰਾ ਲਿਆ ਕਰੀਂ ਇਹਦੇ ਕੋਲੋਂ।
ਫਿਰ ਓਹਨਾਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਫੋਟੋਆਂ ਲਈਆਂ ਤੇ ਫਿਰ ਮੇਰੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾ ਕੇ ਹੱਥ ਖੋਲ ਦਿਤੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵਾਲੇ ਕੰਪਿਊਟਰ ਅੱਗੇ ਬਿਠਾ ਦਿਤਾ। ਮੈਂ ਲਗਭਗ ਦੋ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਥੋੜੀ ਠੀਕ ਹੋਈ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਮੈਂ ਕਿੱਥੇ ਆਂ, ਮੇਰਾ ਸਿਰ ਫਟ ਰਿਹਾ ਸੀ ਦਰਦ ਨਾਲ। ਮੈਂ ਘਰ ਆ ਕੇ ਚਾਹ ਪੀਤੀ ਤੇ ਫਿਰ ਨਹਾਈ। ਫਿਰ ਮੈਂ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਂ ਗਈ।
Deep989898
Member
- 383
- 148
- 43
Shounkijatt12
ਪੈਸਾ ਨਸ਼ਾ ਪਿਆਰ
- 727
- 416
- 64
Deepgill1313
😘😘
- 2,848
- 1,384
- 158
ਭਾਗ-5
ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ 4 ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਕੰਪਿਊਟਰ ਕਲਾਸ ਲਈ ਗਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਔੰਮ ਕਰਦੀ ਪਈ ਸੀ। ਸਾਬੀ ਨੇ ਆ ਕੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਪਣਾ ਮੋਬਾਇਲ ਰੱਖ ਦਿਤਾ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ।
ਸਾਬੀ:- ਦੇਖ ਤਾਂ ਕੌਣ ਆ ਇਹੇ?
ਹਰਮਨ:- ਬੰਟੀ ਦੀ ਪਿਆਰੀ ਦੀਦੀ ਲਗਦੀ ਆ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ।
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਵਿਡੀਓ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਪਐਰਾ ਥੱਲਿਓਂ ਜਮੀਨ ਖਿਸਕ ਗਈ। ਮੈਂ ਘਬਰਾ ਗਈ ਤੇ ਕੰਬਣ ਲਗੀ। ਸਾਬੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ।
ਸਾਬੀ:- ਘਬਰਾ ਨਾ ਤੇਰੀ ਸੀਲ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਤੋੜਨੀ ਆ। ਜਿਦਣ ਤਚੰ ਮੰਨ ਗਈ , ਉਸ ਦਿਨ ਵੀਡੀਓ ਡੀਲੀਟ ਹੋ ਜਾਊਗੀ।
ਹਰਮਨ:- ਸਾਲੀਏ, ਨਖਰੇ ਨਾ ਕਰੀਂ ਹੁਣ।
ਮੈਂ:- ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਕੀ ਆ ਤੇ ਕਦੋਂ? (ਮੈਂ ਘਬਰਾਓਂਦੇ ਹੋਏ)
ਸਾਬੀ:- ਘਬਰਾ ਨਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸਾਡੇ ਤਿੰਨਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ।
ਬੰਟੀ:- ਹਾਂਜੀ, ਦੀਦੀ। ਸਾਡੇ ਤਿੰਨਾਂ ਕੋਲ ਆ ਵੀਡੀਓ। ਤੁਸੀਂ ਮਸ਼ਨ ਜਾਓ ਇਕ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਡੀਲੀਟ ਖਰ ਦੇਵਾਂਗੇ, ਪਰੌਮਿਸ ਆ।
ਮੈਂ:- ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਕੀ ਆ?
ਸਾਬੀ ਤੇ ਹਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਮੰਮੇ ਦਬਾਏ। ਮੈਂ ਪਿਛੇ ਹਟਗੀ।
ਹਰਮਨ:- ਭੈਣਚੋਦ ਸਾਡਾ ਮੂਡ ਨਾ ਖਰਾਬ ਕਰ। ਨਹੀਂ ਫਿਰ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਪੂਰੀ ਹੋਏਗੀ ਤੇਰੀ। ਬੰਟੀ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਆ ਭਾਬੀ ਸਾਹਮਣੇ ਘਰ। ਤੂੰ ਸੋਚ ਲੈ ਇਕ ਦਿਨ ਫਿਰ ਉਹਦੇ ਘਰ ਮਿਲ ਲਵਾਂਗੇ।
ਮੈਂ:- ਦਸਦਾਂਗੀ ਮੈਂ ਪਲੀਜ ਹੁਣ ਛੱਡੋ ਮੈਨੂੰ।
ਮੈਂ ਜਲਦੀ ਵਾਪਿਸ ਘਰ ਨੂੰ ਆ ਗਈ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕੀਤੀ ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਦਾਂ ਹੋਈ ਸਾਰੀ ਗੱਲ।
ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ:- ਤੂੰ ਇਦਾਂ ਕਰ ਓਹਨਾਂ ਕੋਲੋਂ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਵੀਡੀਓ ਡੀਲੀਟ ਕਰਵਾ ਤੇ ਫਿਰ ਮੁਕਰ ਜਾਵੀਂ।
ਮੈਂ:- ਬਹੁਤ ਚਲਾਕ ਨੇ ਓਹ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਘਬਰਾਹਟ ਹੋ ਰਹੀ ਆ।
ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ:- ਫਿਰ ਇਦਾਂ ਕਰ ਚੁਪ ਖਰਕੇ ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਕਰ ਲੈ ਤੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਕੋਲੋਂ ਵੀਡੀਓ ਡੀਲੀਟ ਕਰਵਾਈ ਤੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਸੌਂਹ ਪਵਾ ਕੇ।
ਮੈਂ:- ਪਰ ਤਿੰਨ ਜਣੇ ਆ ਓਹੋ। ਮਰ ਜਾਣਾ ਮੈਂ।
ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ:- ਇਕ ਘੰਟੇ ਦਾ ਦਰਦ ਆ ਫਿਰ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦਾ ਮਜਾ ਆ।
ਮੈਂ:- ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨਾਲ ਕਰਨਾ ਸੀ।
ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ:- ਤੈਨੂੰ ਤਿੰਨ-ਤਿੰਨ ਮਿਲ ਗਏ ਹੋਰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ਆ। ਨਜਾਰੇ ਲੈ। ਜਦੋਂ ਘਰਵਾਲਾ ਮਿਲੂ ਦੇਖੀ ਜਾਊ।
ਮੈਂ:- ਕੰਜਰੀਏ, ਤੂੰ ਮਰਵਾਓਣਾ ਮੈਨੂੰ।
ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ:- ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਮਰਦੀ ਤੂੰ। ਫਿਟੀ ਪਈ ਆ ਪੂਰੀ।
ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ 4 ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਕੰਪਿਊਟਰ ਕਲਾਸ ਲਈ ਗਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਔੰਮ ਕਰਦੀ ਪਈ ਸੀ। ਸਾਬੀ ਨੇ ਆ ਕੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਪਣਾ ਮੋਬਾਇਲ ਰੱਖ ਦਿਤਾ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ।
ਸਾਬੀ:- ਦੇਖ ਤਾਂ ਕੌਣ ਆ ਇਹੇ?
ਹਰਮਨ:- ਬੰਟੀ ਦੀ ਪਿਆਰੀ ਦੀਦੀ ਲਗਦੀ ਆ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ।
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਵਿਡੀਓ ਦੇਖੀ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਪਐਰਾ ਥੱਲਿਓਂ ਜਮੀਨ ਖਿਸਕ ਗਈ। ਮੈਂ ਘਬਰਾ ਗਈ ਤੇ ਕੰਬਣ ਲਗੀ। ਸਾਬੀ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ।
ਸਾਬੀ:- ਘਬਰਾ ਨਾ ਤੇਰੀ ਸੀਲ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਤੋੜਨੀ ਆ। ਜਿਦਣ ਤਚੰ ਮੰਨ ਗਈ , ਉਸ ਦਿਨ ਵੀਡੀਓ ਡੀਲੀਟ ਹੋ ਜਾਊਗੀ।
ਹਰਮਨ:- ਸਾਲੀਏ, ਨਖਰੇ ਨਾ ਕਰੀਂ ਹੁਣ।
ਮੈਂ:- ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਕੀ ਆ ਤੇ ਕਦੋਂ? (ਮੈਂ ਘਬਰਾਓਂਦੇ ਹੋਏ)
ਸਾਬੀ:- ਘਬਰਾ ਨਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸਾਡੇ ਤਿੰਨਾਂ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ।
ਬੰਟੀ:- ਹਾਂਜੀ, ਦੀਦੀ। ਸਾਡੇ ਤਿੰਨਾਂ ਕੋਲ ਆ ਵੀਡੀਓ। ਤੁਸੀਂ ਮਸ਼ਨ ਜਾਓ ਇਕ ਵਾਰੀ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਡੀਲੀਟ ਖਰ ਦੇਵਾਂਗੇ, ਪਰੌਮਿਸ ਆ।
ਮੈਂ:- ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਕੀ ਆ?
ਸਾਬੀ ਤੇ ਹਰਮਨ ਨੇ ਮੇਰੇ ਮੰਮੇ ਦਬਾਏ। ਮੈਂ ਪਿਛੇ ਹਟਗੀ।
ਹਰਮਨ:- ਭੈਣਚੋਦ ਸਾਡਾ ਮੂਡ ਨਾ ਖਰਾਬ ਕਰ। ਨਹੀਂ ਫਿਰ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਪੂਰੀ ਹੋਏਗੀ ਤੇਰੀ। ਬੰਟੀ ਦੀ ਸਹੇਲੀ ਆ ਭਾਬੀ ਸਾਹਮਣੇ ਘਰ। ਤੂੰ ਸੋਚ ਲੈ ਇਕ ਦਿਨ ਫਿਰ ਉਹਦੇ ਘਰ ਮਿਲ ਲਵਾਂਗੇ।
ਮੈਂ:- ਦਸਦਾਂਗੀ ਮੈਂ ਪਲੀਜ ਹੁਣ ਛੱਡੋ ਮੈਨੂੰ।
ਮੈਂ ਜਲਦੀ ਵਾਪਿਸ ਘਰ ਨੂੰ ਆ ਗਈ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸਹੇਲੀ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕੀਤੀ ਤੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਦਾਂ ਹੋਈ ਸਾਰੀ ਗੱਲ।
ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ:- ਤੂੰ ਇਦਾਂ ਕਰ ਓਹਨਾਂ ਕੋਲੋਂ ਕਿਸੇ ਤਰਾਂ ਵੀਡੀਓ ਡੀਲੀਟ ਕਰਵਾ ਤੇ ਫਿਰ ਮੁਕਰ ਜਾਵੀਂ।
ਮੈਂ:- ਬਹੁਤ ਚਲਾਕ ਨੇ ਓਹ। ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਘਬਰਾਹਟ ਹੋ ਰਹੀ ਆ।
ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ:- ਫਿਰ ਇਦਾਂ ਕਰ ਚੁਪ ਖਰਕੇ ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਕਰ ਲੈ ਤੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਕੋਲੋਂ ਵੀਡੀਓ ਡੀਲੀਟ ਕਰਵਾਈ ਤੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਸੌਂਹ ਪਵਾ ਕੇ।
ਮੈਂ:- ਪਰ ਤਿੰਨ ਜਣੇ ਆ ਓਹੋ। ਮਰ ਜਾਣਾ ਮੈਂ।
ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ:- ਇਕ ਘੰਟੇ ਦਾ ਦਰਦ ਆ ਫਿਰ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦਾ ਮਜਾ ਆ।
ਮੈਂ:- ਪਰ ਇਹ ਸਭ ਤਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨਾਲ ਕਰਨਾ ਸੀ।
ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ:- ਤੈਨੂੰ ਤਿੰਨ-ਤਿੰਨ ਮਿਲ ਗਏ ਹੋਰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ਆ। ਨਜਾਰੇ ਲੈ। ਜਦੋਂ ਘਰਵਾਲਾ ਮਿਲੂ ਦੇਖੀ ਜਾਊ।
ਮੈਂ:- ਕੰਜਰੀਏ, ਤੂੰ ਮਰਵਾਓਣਾ ਮੈਨੂੰ।
ਮੇਰੀ ਸਹੇਲੀ:- ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਮਰਦੀ ਤੂੰ। ਫਿਟੀ ਪਈ ਆ ਪੂਰੀ।