ਭਾਗ-6
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵਗਲਾਂ ਤੇ ਥੱਲੇ ਵਾਲੇ ਵਾਲ ਸਾਫ ਕੀਤੇ ਤੇ ਇਕ ਸੋਹਣਾ ਜਿਹਾ ਬਰਾ ਤੇ ਪੈਂਟੀ ਸੈਟ ਪਾਇਆ ਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸੂਟ ਨਾਲ ਜੁਤੀ ਪਾ ਕੇ ਕਲਾਸ ਲਈ ਗਈ। ਓਹ ਤਿੰਨੋਂ ਮੇਰੇ ਆਓਣ ਦੀ ਵੇਟ ਕਰਦੇ ਪਏ ਸੀ। ਮੈਂ ਬੜੇ ਅਲਗ ਜਿਹੇ ਅੰਦਾਜ ਨਾਲ ਬੈਠੀ ਜਾ ਕੇ।
ਸਾਬੀ:- ਹਾਏ , ਮਾਰਤਾ ਏ , ਹਰਮਨ ਜਲਦੀ ਜਾ ਕੇ ਸਮਾਨ ਲੈ ਆ, ਅੱਜ ਘੋੜੀ ਤਿਆਰ ਵੀ ਆ ਤੇ ਸਾਹੇ ਵਿਚ ਵੀ।
ਹਰਮਨ:- ਕਿੰਨੇ ਲਿਆਵਾਂ?
ਸਾਬੀ:- ਪਹਿਲੀ ਵਾਰੀ ਆ ਤਿੰਨ ਹੀ ਬਹੁਤ ਨੇ।
ਬੰਟੀ:- ਚੌਕਲੇਟ ਫਲੇਵਰ ਲੈ ਕੇ ਆਵੀਂ ਹਰਮਨ।
ਹਰਮਨ ਕੰਡੋਮ ਲੈਣ ਚਲਾ ਗਿਆ, ਸਾਬੀ ਤੇ ਬੰਟੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆ ਗਏ।
ਸਾਬੀ:- ਤੁਸੀਂ ਸਹਿਮਤ ਹੋ ਸਾਡੇ ਨਾਲ?
ਮੈਂ:- ਇਕ ਸ਼ਰਤ ਆ ਮੇਰੀ।
ਬੰਟੀ:- ਕੀ?
ਮੈਂ:-ਜੋ ਕਰਨਾ ਕਰ ਲਵੋ, ਪਰ ਸਭ ਕੁਝ ਕਰਲੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਸਮ ਖਾਓ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਵੀਡੀਓ ਡੀਲੀਟ ਕਰ ਦੇਵੋਗੇ।
ਸਾਬੀ:- ਠੀਕ ਏ। ਪੱਕਾ।
ਬੰਟੀ:- ਹਾਂ ਜੀ, ਪੱਕਾ।
ਸਾਬੀ:- ਹੁਣ ਇਹ ਦੱਸੋ ਕਿ ਇਥੇ ਹੀ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਫਿਰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਜਗਹ ਜਾਣਾ?
ਮੈਂ:- ਹੋਰ ਕਿਥੇ?
ਸਾਬੀ:- ਬੰਟੀ ਦੇ ਨਾਲ ਆ ਜਾਇਓ, ਸੇਫ ਜਗਹ ਹੈ, ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਓਂਦਾ ਉਥੇ।
ਬੰਟੀ:- ਟੈਨਸ਼ਨ ਨਾ ਲਵੋ।
ਮੈਂ:- ਕਦੋਂ ਆਓਣਾ?
ਸਾਬੀ:- ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟਾਂ ਤੱਕ।
ਸਾਬੀ ਨੇ ਹਰਮਨ ਨੂੰ ਕਾਲ ਕੀਤੀ ਤੇ ਸਿਧਾ ਉਸੇ ਜਗਹ ਮਿਲਣ ਨੂੰ ਕਿਹਾ। ਮੈਂ ਬੰਟੀ ਦੇ ਪਿੱਛੇ-ਪਿੱਛੇ ਉਸ ਜਗਹ ਪੁੱਜ ਗਈ। ਇਹ ਇਕ ਪੁਰਾਣਾ ਟਿਊਬਵੈਲ ਦਾ ਕੋਠਾ ਸੀ। ਇਧਰ ਕੋਈ ਜਿਆਦਾ ਆਓਂਦਾ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਸਾਬੀ ਤੇ ਹਰਮਨ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਉਥੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਤੇ ਬੰਟੀ ਵੀ ਪੁਜ ਗਏ। ਇਕ ਦਰੀ ਵਰਗੀ ਚਾਦਰ ਵਿਛੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਮੈਂ ਬੈਠ ਗਈ।
ਸਾਬੀ:- ਹੁਣ ਦੱਸ ਕੱਲੇ-ਕੱਲੇ ਨਾਲ ਕਰਨਾ ਜਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਇਕੋ ਵਾਰੀ?
ਬੰਟੀ:- ਕੱਲੇ ਨਾਲ।
ਮੈਂ:- ਦੇਖ ਲਵੋ ਜਿਦਾਂ ਸਹੀ ਸਮਝੋ।
ਸਾਬੀ;- ਠੀਕ ਏ , ਤੁਸੀਂ ਚੂਸ ਕਰੋ ਪਸਿਲਾਂ ਕੌਣ ਆਏਗਾ?
ਮੈਂ:- ਤੁਸੀਂ।
ਸਾਬੀ:- ਚਲੋ ਵੀ ਬੰਟੀ ਤੇ ਹਰਮਨ, ਬਾਹਰ ਰੁਕੋ।
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵਾਲ ਬੰਨ ਲਏ ਤੇ ਆਪਣਾ ਸੂਟ ਉਤਾਰ ਕੇ ਇਕ ਪਾਸੇ ਰਖ ਦਿਤਾ ਤੇ ਬਰਾ ਪੈਂਟੀ ਵਿਚ ਬੈਠ ਗਈ। ਸਾਬੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਟੀ-ਸ਼ਰਟ ਉਤਾਰੀ ਤੇ ਨਿਕਰ ਵੀ। ਉਹਨੇ ਮੇਰੇ ਬੁਲਾਂ ਵਿਚ ਬੁਲ ਪਾਏ ਤੇ ਮੇਰੀ ਬਰਾ ਦਾ ਹੁਕ ਖੋਲ ਦਿਤਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ਮੰਮੇ ਮਸਲਣ ਲਗਾ।
ਮੈਂ:- ਆਹਹਹਹ। ਔਲੀ ਕਰੋ ਆਆਹਹਹਹ।
ਸਾਬੀ:- ਹਾਂ ਜੀ ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਸਭ ਹੌਲੀ ਹੋਏਗਾ।
ਫਿਰ ਉਹਨੇ ਮੇਰੀ ਪੈਂਟੀ ਵਿਚ ਹੱਥ ਪਾਇਆ ਤੇ ਮੇਰੀ ਫੁਦੀ ਮਸਲਣ ਲਗਾ, ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ। ਮੈਂ ਮਦਹੋਸ਼ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਚੁੰਮਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਤਾ ਤੇ ਮੇਰੇ ਮੰਮੇ ਚੂਸਣ ਲਗਾ। ਫਿਰ ਸਾਬੀ ਮੇਰੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਵਿਚ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਕੰਡੋਮ ਲਗਾ ਕੇ ਮੇਰੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਰਗੜਣ ਲਗਾ, ਮੈਂ ਪਾਗਲ ਜਿਹੀ ਹੋ ਗਈ।
ਓਹਨੇ ਮੌਕਾ ਦੇਖਦੇ ਇਕ ਧੱਕੇ ਵਿਚ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਪਾ ਦਿਤਾ। ਮੈਂ ਚੀਕ ਉਠੀ। ਓਸਨੇ ਮੇਰਾ ਮੂੰਹ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਨੱਪ ਲਿਆ ਤੇ ਲਗਾਤਾਰ ਚਾਰ ਪੰਜ ਧੱਕੇ ਮਾਰੇ। ਮੇਰਾ ਦਰਦ ਨਾਲ ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਸੀ।
ਮੈਂ:- ਬਾਹਰ ਕੱਢਲਾ, ਪਾੜਤੀ ਮੇਰੀ ਫੁਦੀ ਕੰਜਰਾ।
ਸਾਬੀ:- ਇਕ ਮਿੰਟ ਰੁਕ ਜਾ ਫਿਰ ਮਜਾ ਹੀ ਮਜਾ ਆ।
ਮੈਂ:- ਕਾਹਦਾ ਮਜਾ?
ਸਾਬੀ ਨੇ ਫਿਰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਧਕੇ ਮਾਰਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ। ਦਰਦ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਮੱਠਾ-ਮਠਾ ਸਵਾਦ ਵੀ ਆਓਣ ਲਗਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਲੱਤਾਂ ਢਿਲੀਆਂ ਛਡ ਦਿਤੀਆਂ, ਸਾਬੀ ਪੰਜ ਸੱਤ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਕੰਡੋਮ ਵਿਚ ਹੀ ਫਾਰਗ ਹੋ ਗਿਆ।
ਸਾਬੀ:- ਹਰਮਨ ਆਜਾ ਓਹੇ ਰਾਹ ਬਣ ਗਿਆ ਆ।
ਹਰਮਨ:- ਆਇਆ ਸਾਲਿਆ ਰੁਕ।
ਫਿਰ ਹਰਮਨ ਨੇ ਵੀ ਬੁਲ ਚੂਸੇ ਤੇ ਆਪਣਾ ਲੰਨ ਕੰਡੋਮ ਵਾਲਾ ਅੰਦਰ ਪਾਇਆ ਤੇ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਵਿਚ ਓਹ ਵੀ ਫਾਲਗ ਹੋ ਗਿਆ।
ਫਿਰ ਵਾਰੀ ਆਈ ਬੰਟੀ ਦੀ।
ਬੰਟੀ:- ਦੀਦੀ, ਅੱਜ ਭੈਣਚੋਦ ਬਣਾ ਹੀ ਦੇਣਾ ਤੁਸੀ ਮੈਨੂੰ?
ਮੈਂ:- ਕਲਾ ਭੈਣਚੋਦ ਨਹੀਂ ਦਲਾ ਵੀ ਆ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਹਰਾਮਜਾਦਿਆ, ਪੜਵਾ ਕੇ ਰਖਤਾ ਮੈਨੂੰ।
ਬੰਟੀ:- ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਤੇਰੇ ਉਤੇ ਚੜਨ ਨੂੰ ਫਿਰਦੇ ਆ , ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰ। ਸਭ ਮਜੇ ਲੈਣਗੇ ਹੁਣ।
ਮੈਂ:- ਜੁਤੀਆਂ ਨਾ ਖਾ ਲਵੀਂ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ।
ਬੰਟੀ:- ਘੋੜੀ ਬਣ ਫਿਰ ਦੀਦੀ।
ਫਿਰ ਬੰਟੀ ਨੇ ਵੀ 15 ਕੁ ਮਿੰਟ ਹੀ ਲਗਾਏ।
ਮੈਂ ਲੰਗੜਾਓਂਦੀ ਘਰ ਪੁਜ ਗਈ ਤੇ ਮਾਤਾ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿਤਾ ਮੈਂ ਡਿਗ ਗਈ ਸੀ, ਲੱਤ ਦਰਦ ਕਰਦੀ ਆ।
