- 774
- 1,818
- 124
মই ইফালে ব্যাকুল হৈ পৰিছিলো যে ৰেণু ঠিক আছে নে নাই ৰিংকুয়ে তাইক কিবা শাস্তি দিয়া নাই ত । ঊষ পিষাই আছিলোঁ মনটোৱে শান্তি পোৱা নাছিল ৰাতিটো ভাল কৈ টোপনি পাৰিব নোৱাৰিলোঁ । মই এয়া কি ভুল কৰিছিলোঁ যাৰ প্ৰতিফল মই এনেদৰে পাইছোঁ । মনত এবাৰ ভাৱ হৈছিল ৰেনুয়ে ৰিংকুৰ চুক্তি মানি লোৱা নাই টো ।আৰু মনে কৈছিল নাই নাই তাই কেতিয়াও সেই ডকাইতৰ চুক্তি মানি নলব তাই নিজৰ দেহ মোৰ বাহিৰে কাকো নিদিব । কিন্তু ৰিংকুয়ে যদি তাইক কিবা কৈ ফচাই লয় । সেই কথা ভাবি মোৰ গাৰ নোম থিও হৈছিল চিৰিং কৈ বুকু খন বিষাই উঠিছিল । অন্তৰ খনে বহুত কষ্ট পাই আছিল ।
পিছ দিনা ৰাতি পুৱা ৰেণু সেই যোৰ কাপোৰ পিন্ধিয়েই বিচনাত বহি উচুপি আছিল । তাইৰ চুকৰ পৰা ধাৰাষাৰে চকু পানী বৈ আছিল । তেতিয়া ৰিংকু ৰূমত নাছিল ।
ৰেণুয়ে মন ভাঙি কান্দি আছিল তাইৰ শপত ভাঙি গৈছিল যে তাই বিয়াত অগ্নিৰ সাক্ষী হৈ শপত খাইছিল যে তাইৰ তন- আৰু মন কেৱল তাইৰ স্বামীৰ অধিকাৰত থাকিব কিন্তু তাই আজি বাধ্যত পৰি নিজৰ সতিত্ব হেৰুৱাব লগা হৈছিল । তাইৰ নিজৰ স্বামীৰ কাৰণে দুখ অনুভৱ কৰিছিল ।
ঠিক সেই খিনি সময়তে ৰিংকু ৰূমটোত দৰ্জা খুলি সোমালে । ৰেণু চকু পানী মচিব ধৰিলে ।
ৰিংকুয়ে ৰেনুক কান্দি থকা দেখি কলে " কান্দি কি লাভ । একো লাভ নাই যি হব লগা হৈয়ে থাকিব । লো কফী আৰু ব্ৰেড আনিছো খাই লো "
ৰেনুয়ে কলে " এতিয়া আমি যাব পাৰোঁ তোমাৰ চুক্তি মতে মই কৰিব লগা কৰিছোঁ । এতিয়া আমাক যাব দে "
ৰিংকুয়ে হাঁহি ৰেণুৰ পিনে আগ বাঢ়িছিল আৰু ৰেণুৰ হাত খন নিজৰ হাতত লৈছিল কিন্তু ৰেনুয়ে নিজৰ হাত খন টান মাৰি ৰিংকুৰ হাতৰ পৰা এৰুৱাইছিল আৰু দুখন পিছুৱাই গৈছল । ৰিংকু তাইৰ ওপৰত হাঁহিছিল আৰু কৈছিল " চুক্তিত কোনো ধৰণৰ কথা হোৱা নাছিল যে কেতিয়া যাব দিম মই তহঁতক । আৰু এদিনতে হেপাহ পলায় নেকি তোমাৰ নিচিনা সেক্সি মালৰ । নাই হলেও দহ দিন তোমাক ভাল কৈ চুদি শান্তি লম তেতিয়াহে তহঁতক যাব দিম বাৰু "
ৰেণু আচৰিত হৈছিল তাইৰ চকুৰ পলক ডাঙৰ হৈ পৰিছিল " কি দহ দিন । নাই নাই মই দহ দিন ইয়াত নাথাকো । Please আমাক যাব দিয়া না "
" হা হা হা । চুপ চাপ কফি খোৱা " এই বুলি কৈ ৰিংকু আকৌ ৰূমৰ পৰা ওলাই গল ।
ৰেণুৰ নিৰাশ হৈ ৰূমটোত ইফাল সিফাল ঘূৰিব ধৰিলে । তাই ভাবি আছিল এতিয়া কি কৰা যায় । কেনেকৈ তাই এই দহ দিন পাৰ কৰিব । কিন্তু তাইৰ হাতত কোনো উপায় নাই । তাইৰ বৰ মন গৈছিল নিজৰ স্বামীৰ ওচৰত যাবলৈ কিন্তু ৰিংকুয়ে তাইক গিৰিয়েকৰ যাব নিদিয়ে ।
পিছ দিনা ৰাতি পুৱা ৰেণু সেই যোৰ কাপোৰ পিন্ধিয়েই বিচনাত বহি উচুপি আছিল । তাইৰ চুকৰ পৰা ধাৰাষাৰে চকু পানী বৈ আছিল । তেতিয়া ৰিংকু ৰূমত নাছিল ।
ৰেণুয়ে মন ভাঙি কান্দি আছিল তাইৰ শপত ভাঙি গৈছিল যে তাই বিয়াত অগ্নিৰ সাক্ষী হৈ শপত খাইছিল যে তাইৰ তন- আৰু মন কেৱল তাইৰ স্বামীৰ অধিকাৰত থাকিব কিন্তু তাই আজি বাধ্যত পৰি নিজৰ সতিত্ব হেৰুৱাব লগা হৈছিল । তাইৰ নিজৰ স্বামীৰ কাৰণে দুখ অনুভৱ কৰিছিল ।
ঠিক সেই খিনি সময়তে ৰিংকু ৰূমটোত দৰ্জা খুলি সোমালে । ৰেণু চকু পানী মচিব ধৰিলে ।
ৰিংকুয়ে ৰেনুক কান্দি থকা দেখি কলে " কান্দি কি লাভ । একো লাভ নাই যি হব লগা হৈয়ে থাকিব । লো কফী আৰু ব্ৰেড আনিছো খাই লো "
ৰেনুয়ে কলে " এতিয়া আমি যাব পাৰোঁ তোমাৰ চুক্তি মতে মই কৰিব লগা কৰিছোঁ । এতিয়া আমাক যাব দে "
ৰিংকুয়ে হাঁহি ৰেণুৰ পিনে আগ বাঢ়িছিল আৰু ৰেণুৰ হাত খন নিজৰ হাতত লৈছিল কিন্তু ৰেনুয়ে নিজৰ হাত খন টান মাৰি ৰিংকুৰ হাতৰ পৰা এৰুৱাইছিল আৰু দুখন পিছুৱাই গৈছল । ৰিংকু তাইৰ ওপৰত হাঁহিছিল আৰু কৈছিল " চুক্তিত কোনো ধৰণৰ কথা হোৱা নাছিল যে কেতিয়া যাব দিম মই তহঁতক । আৰু এদিনতে হেপাহ পলায় নেকি তোমাৰ নিচিনা সেক্সি মালৰ । নাই হলেও দহ দিন তোমাক ভাল কৈ চুদি শান্তি লম তেতিয়াহে তহঁতক যাব দিম বাৰু "
ৰেণু আচৰিত হৈছিল তাইৰ চকুৰ পলক ডাঙৰ হৈ পৰিছিল " কি দহ দিন । নাই নাই মই দহ দিন ইয়াত নাথাকো । Please আমাক যাব দিয়া না "
" হা হা হা । চুপ চাপ কফি খোৱা " এই বুলি কৈ ৰিংকু আকৌ ৰূমৰ পৰা ওলাই গল ।
ৰেণুৰ নিৰাশ হৈ ৰূমটোত ইফাল সিফাল ঘূৰিব ধৰিলে । তাই ভাবি আছিল এতিয়া কি কৰা যায় । কেনেকৈ তাই এই দহ দিন পাৰ কৰিব । কিন্তু তাইৰ হাতত কোনো উপায় নাই । তাইৰ বৰ মন গৈছিল নিজৰ স্বামীৰ ওচৰত যাবলৈ কিন্তু ৰিংকুয়ে তাইক গিৰিয়েকৰ যাব নিদিয়ে ।
