ਅੱਲੜ ਮੁਟਿਆਰ 11
ਮਨੀ - ਹੋਰ ਬਈ ਯਾਰ, ਕੀ ਬਣਦਾ ਫੇਰ ? ਬਣ ਗਿਆ ਤੇਰਾ ਕੰਮ
ਰਵੀ - ਹਾ ਯਾਰ ਆਪਣਾ ਤਾਂ ਸੈੱਟ ਆ। ਸਹਿਜ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਓ ਜਾਣੀ ਗੇਆ ਮੈਂ ਤਾਂ। ਓਹ ਤਾਂ ਸਾਲੀ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲੋ ਵੀ ਕਿਤੇ ਵਧਕੇ ਆ।
ਮਨੀ - ਹੋਰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ , ਚਲ ਹੁਣ ਦਸ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਕਿੱਦਣ ਬਣੂ ?
ਰਵੀ - ਕੋਈ ਨਾ , ਓਹ ਵੀ ਬਣ ਜੂ। ਹਾਲੇ ਤਾਂ ਓਹ ਇਕੱਲਿਆ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਕਰਦੀ ਆ ਤੇ ਓਹ ਵੀ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ।
ਮਨੀ - ਫੇਰ ਸਾਲਿਆ, ਓਹ ਕੰਡੋਮ ਦਾ ਪੈਕਟ ਬੁੰਡ ਚ ਦੇਣ ਨੂੰ ਮੰਗਾਇਆ ਸੀ। ਪਤਾ ਕਿੰਨਾ ਔਖਾ ਚੁੱਕਿਆ। ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵੀਰ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝਾਇਆ ਤਾਂ ਜਾ ਕੇ ਓਹਨੇ ਦਿੱਤਾ।
ਰਵੀ - ਕੋਈ ਨਾ । ਹਾਲੇ ਓਹ ਇਸ ਸਭ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨੀ। ਤੇ ਵੈਸੇ ਵੀ ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਕੇ ਅੱਜ ਵੀ ਓਹਦੀ ਭੈਣ ਦੀ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੇ ਪਏ ਸੀ।
ਮਨੀ - ਬੁੰਡ ਮਾਰ ਓਹਦੀ। ਤੂੰ ਛੋਟੀ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਦਵਾ ਬਸ।
ਰਵੀ - ਹਾ ਹਾ। ਓਹੀ ਤਾਂ ਮਾਰਨੀ ਆ। ਚਲ ਕੋਈ ਨਾ ਤੂੰ ਰੁਕ ਥੋੜੇ ਦਿਨ। ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਮਤਲਬ ਵਾਲੀ ਵੀ ਮਿਲ ਜਾਏਗੀ। ਫਿਲਹਾਲ ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਕੋਮਲ ਦੀ ਸੋਚ ਲੈਣ ਦੇ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਓਹਦੇ ਫੋਨ ਤੇ ਮੈਸੇਜ ਆਉਂਦਾ । ਓਹ ਮੈਸੇਜ ਕੋਮਲ ਦਾ ਸੀ।
ਰਵੀ - ਮਨੀ ਚਲ ਮੈਂ ਚਲਦਾ, ਤੈਨੂੰ ਕਲ ਸ਼ਾਮੀ ਮਿਲਦਾ।
ਮਨੀ - ਠੀਕ ਆ।
ਮਨੀ ਓਥੋ ਚਲੇ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਰਵੀ ਕੋਮਲ ਨਾਲ ਗਲ ਕਰਨ ਲਗਦਾ।
ਰਵੀ - ਹਾਂਜੀ ਦੀਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਦੀਦੀ ਨਾ ਕਿਹਾ ਕਰ।
ਰਵੀ - ਤੁਸੀ ਵੱਡੇ ਹੋ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੀਦੀ ਹੀ ਕਹਿਣਾ ਅਪਾ।
ਕੋਮਲ - ਨਹੀਂ। ਤੂੰ ਦੀਦੀ ਨਾ ਕੇਹ। ਚਲ ਹੋਰ ਦਸ ਕੀ ਕਰਦਾ ਪਿਆ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਨੀ ਦੀਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਫੇਰ ਦੀਦੀ।
ਰਵੀ - ਚਲੋ ਤੁਸੀ ਦੱਸੋ ਕੀ ਕਹਾਂ ਫੇਰ ?
ਕੋਮਲ - ਬਸ ਮੈਨੂੰ ਕੋਮਲ ਕੇਹ ਦਿਆ ਕਰ।
ਰਵੀ - ਸਬਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੀ।
ਕੋਮਲ - ਤੇਰੀ ਮਰਜੀ ਆ। ਹਾ ਹਾ।
ਰਵੀ - ਨਹੀਂ ਸਬਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤਾਂ ਦੀਦੀ ਹੀ ਠੀਕ ਆ।
ਕੋਮਲ - ਤੇ ਇਕੱਲਿਆ ?
ਰਵੀ - ਓਥੇ ਕੋਮਲ ।
ਕੋਮਲ - ਜੇ ਮੈਂ ਕਹਾਂ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਜਾਨ ਕੇਹ ਦਿਆ ਕਰ ਫੇਰ।
ਰਵੀ - ਕਿ ਕਹਿੰਦੇ ਪਏ ਹੋ ਤੁਸੀ। ?
ਕੋਮਲ - ਤੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ , ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ, ਕਿੰਨੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਤੈਨੂੰ ਨੋਟਿਸ ਕਰਦੀ ਪਈ ਆ। ਅੱਜ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ ਤੇਰੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਕਿੱਥੇ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ।
ਰਵੀ - ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ, ਅਜੇਹਾ ਕੁਝ ਨੀ ਹੈ।
ਕੋਮਲ - ਬਸ ਬਸ ਰਹਿਣ ਦੇ। ਵੈਸੇ।।।।
ਰਵੀ - ਵੈਸੇ ਕੀ ਦੀਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਵੈਸੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਤੇਰਾ ਅਜੇਹਾ ਕਰਨਾ ਵਧੀਆ ਲਗਦਾ।
ਰਵੀ - ਕੀ?
ਕੋਮਲ - ਬਸ ਹੁਣ ਬਹੁਤਾ ਭੋਲਾ ਨਾ ਬਣ ਤੂੰ।
ਰਵੀ - ਜੀ।
ਕੋਮਲ - ਚਲ ਹੁਣ ਬੋਲ ਵੀ ਦੇ। ਮੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਨਾ।
ਰਵੀ - ਜੀ, ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ।
ਕੋਮਲ - ਚਲ ਫੇਰ ਬੋਲ ਹੁਣ। ਆਈ ਲਵ ਯੂ।
ਰਵੀ - ਆਈ ਲਵ ਯੂ , ਜਾਨ।
ਕੋਮਲ - ਆਯੇ ਹਾਏ ਬੜਾ , ਮੇਰੀ ਜਾਨ। ਲਵ ਯੂ ਟੂ। ਮੂਅਹ (ਕਿਸ )।
ਕੋਮਲ - ਚਲ ਹੁਣ ਸਵੇਰੇ ਕਿੱਥੇ ਮਿਲੇਗਾ ਮੈਨੂੰ ?
ਰਵੀ - ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣਾ। ਮੈਂ ਘਰ ਆ ਜਾਂਦਾ।
ਕੋਮਲ - ਓਹ ਨਹੀਂ । ਇਥੇ ਨੀ ਬਾਹਰ ਹੀ ਠੀਕ ਆ। ਇਥੇ ਸਹਿਜ ਆ, ਕਿੱਤੇ ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਚਲ ਜਾਵੇ।
ਰਵੀ ਮਨ ਵਿਚ ਸੋਚਦਾ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਕਯਾ, ਜੇਕਰ ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਚਲ ਵੀ ਗੇਆ ਤਾਂ ਫਰਕ ਵੀ ਕੀ ਪੈਣਾ। ਵੈਸੇ ਵੀ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਓਹਨੇ ਸਾਰੀ ਸ਼ਾਮ ਤਾਂ ਕੋਮਲ ਦੀ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰੀ ਵਿਚ ਚੂਪੀ ਸੀ।
ਕੋਮਲ - ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣਾ ਕੋਈ ਜਗ੍ਹਾ ਜਿੱਥੇ ਸਿਰਫ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਹੋਈਏ ।
ਰਵੀ - ਦੀਦੀ ਕੰਮ ਮੰਮੀ ਨੇ ਕਿਧਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਜਾਣਾ। ਮੈਂ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਲਾ ਕੇ ਸਕੂਲ ਤੋ ਛੁੱਟੀ ਕਰ ਲੈਣੀ ਆ। ਤੁਸੀ ਪਿਛਲੇ ਰਾਹੀਂ ਸਾਡੇ ਘਰ ਆ ਜਾਇਓ। ਮੰਮੀ ਦੇ ਜਾਉਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੈਸੇਜ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗਾ। ਦੋਪਹਰ ਤਕ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨੀ ਆਉਣਾ।
ਕੋਮਲ - ਠੀਕ ਆ ਮੇਰੀ ਜਾਨ।।
ਰਵੀ ਤਾਂ ਬੜਾ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਓਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕੋਮਲ, ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਕੇ ਇਹ ਜਵਾਕ ਤਾਂ ਬੜਾ ਜਲਦੀ ਕਾਬੂ ਆ ਗਿਆ, ਇਹ ਹੁਣ ਆਪ ਹੀ ਦੱਸੇਗਾ ਕੇ ਇਹਦਾ ਤੇ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਦਾ ਸਾਰਾ ਚੱਕਰ ਕਯਾ ਹੈ।
ਇਧਰ ਤੁਲਸੀ ਦੀ ਅੱਖ ਸਹਿਜ ਉਤੇ ਆਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਜਦ ਸਹਿਜ ਇਕੱਲਿਆ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਖਾਣਾ ਬਣਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਤੁਲਸੀ ਵੀ
ਰਾਤੀ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਆ ਖਲੋ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਹੱਥ ਵਟਾਉਣ ਲਗਦਾ। ਓਹ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਆਪਣੀ ਅੱਖਾ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਮਿਣ ਮਿਣ ਕੇ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਮਨ ਸੀ ਕੇ ਹੁਣੇ ਓਹਨੂੰ ਬਾਹਾ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟ ਆਪਣੀ ਬਣਾ ਲੇਵੇ ਪਰ ਓਹ ਡਰਦਾ ਸੀ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਕੋਈ ਪੰਗਾ ਨਾ ਖੜਾ ਹੋਵੇ।
ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਚੋਰੀ ਦੇਣੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਕੋਮਲ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਲੈਅ ਜਾ ਕੇ ਫੇਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਅਚਾਨਕ ਸਿੱਧਾ ਹੋ ਕੇ ਕੰਮ ਤੇ ਲਗ ਗੇਆ। ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਲਗਿਆ ਕੇ ਐਵੇਂ ਵੀ ਓਹਦਾ ਹੱਥ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੋਣਾ ਕੰਮ ਦੌਰਾਨ ਪਰ ਫੇਰ ਜਦ ਦੋਬਾਰਾ ਓਹਨੇ ਇਹ ਹਰਕਤ ਦੌੜਾਈ ਤਾਂ ਓਹ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈ। ਤੁਲਸੀ ਵੀ ਡਰ ਦਾ ਮਾਰਾ ਹੁਣ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੇ ਤੇ ਇੰਝ ਵਰਤਾਵ ਕਰੇ ਕੇ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਹੀ ਹੋਇਆ ਸੀ ਸਭ।
ਸਹਿਜ ਪੂਰੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨੇ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਬਸ ਚੁੱਪਚਾਪ ਓਥੋਂ ਨਿਕਲ ਗਈ।
ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਣ ਲਗਿਆ ਓਹਨੇ ਰਵੀ ਨੂੰ ਮੈਸੇਜ ਵੀ ਕਿਤੇ ਪਰ ਰਵੀ ਨੇ reply ਵਿਚ ਲਿਖ ਕੇ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਕੇ ਓਹ ਥੋੜਾ ਬਿਮਾਰ ਆ। ਓਹਨੂੰ ਬੁਖਾਰ ਵੀ ਆ ਤਾਂ ਓਹ ਕਲ ਸਿੱਧਾ ਟਿਉਸ਼ਨ ਤੇ ਹੀ ਮਿਲ ਪਵੇਗਾ। ਸਹਿਜ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਅੱਜ ਪੂਰੀ ਅੱਗ ਭੜਕੀ ਪਈ ਸੀ, ਓਹ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕੇ ਰਵੀ ਆਵੇ ਤੇ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਸੇਕਸ ਹੀ ਕਰੇ ਪਰ ਅੱਜ ਓਹਦਾ ਵਸ ਨੀ ਸੀ ਚਲ ਰਿਹਾ। ਹਨੇਰ ਰਾਤ ਤਕ ਓਹ ਤੜਫਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਅੰਤ ਵਿਚ ਸੌ ਗਈ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਤੇ ਦੋਨੋ ਭੇਣਾ ਨਿੱਤ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਰੁਝ ਗਈਆਂ। ਰਵੀ ਤਾਂ ਬਸ ਇਸੇ ਉਡੀਕ ਵਿਚ ਸੀ ਕੇ ਕਦੋ ਓਹਦੀ ਬੇਬੇ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਵੇ ਤੇ ਓਹ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਸਦ ਲਵੇ। ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਰਾਤ ਹੀ ਕੇਹ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕੇ ਅੱਜ ਓਹਦੀ ਤਬੀਅਤ ਠੀਕ ਨੀ ਤਾਂ ਓਹ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਜਾਵੇਗਾ। ਕੋਮਲ ਵੀ 9 ਵਜੇ ਤਕ ਮੈਸੇਜ ਉਡੀਕਦੀ ਰਹੀ।
10 ਵਜੇ ਰਵੀ ਦੇ ਬੇਬੇ ਘਰ ਤੋਂ ਚਲੇ ਗਈ ਤੇ ਰਵੀ ਹੁਣ ਦੋਪਹਰ ਤਕ ਵੇਹਲਾ ਸੀ। ਇਧਰ ਰਵੀ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਆਉਂਦਿਆ ਕੋਮਲ ਵੀ ਕੋਈ ਬਹਾਨਾ ਲਾ ਕੇ ਘਰ ਤੋਂ ਨਿਕਲ ਪਈ।
ਫੇਰ ਓਹ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੇ ਰਵੀ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਦਰ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਕੁੰਡਾ ਖੜਕਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਰਵੀ ਨੇ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਕੁੰਡਾ ਖੁੱਲਾ ਛੱਡਿਆ ਸੀ । ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਕੋਮਲ ਅੰਦਰ ਆਈ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਆ ਕੇ ਕੋਮਲ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ।
ਰਵੀ - ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਦੀਦੀ ?
ਕੋਮਲ - ਫੇਰ ਦੀਦੀ।
ਰਵੀ - ਸੋਰੀ ਸੋਰੀ । ਜਾਨ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ?
ਕੋਮਲ - ਕੋਮਲ , ਕੇ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਇਕੱਲਿਆ ਦੀਦੀ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਜਾਨ ਕੱਢ ਲੈਣ ਆ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ। ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਇਹ ਬਾਰ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਣ ਦੋ।
ਓਹ ਦਰਵਾਜਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਫੇਰ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਵੇਖ ਸੁਖ ਦਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ।
ਫੇਰ ਓਹ ਦੋਨੋ ਬਾਹਰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਨ ਲਗ ਪੈਂਦੇ। ਰਵੀ ਦੀ ਅੱਖ ਤਾਂ ਕੋਮਲ ਦੇ ਮੁਮਆ ਤੇ ਟਿਕੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਤੇ ਕੋਮਲ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਰਵੀ ਦੀ ਪੈਂਟ ਵਲ ਸੀ ਜੀਹਦੇ ਵਿਚ ਰਵੀ ਦਾ ਲਨ ਓਹਨੂੰ ਵੇਖ ਪੂਰੇ ਹੁੰਗਾਰੇ ਭਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਕੋਮਲ ਆਪਣੀ ਚੁੰਨੀ ਲਾਹ ਕੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਰਖ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੌ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੁਮੀਆ ਦੇ ਪੂਰੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਵਾ ਸਕੇ।
ਕੋਮਲ - ਹੋਰ ਦਸ । ਕੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ?
ਰਵੀ - ਤੁਹਾਡੀ ਉਡੀਕ।
ਕੋਮਲ - ਕਿਉੰ ਮੇਰੇ ਚ ਕੀ ਆ।
ਰਵੀ - ਤੁਹਾਡੇ।।
ਕੋਮਲ - ਕਯਾ ?
ਰਵੀ - ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਤੁਸੀ ਆਪ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਹੋ। ਇਕਦਮ ਵਧੀਆ ਦਿਖਦੇ।
ਕੋਮਲ - ਅੱਛਾ। ਮੈਂ ਵੀ ਕੁਝ ਕਹਿਣਾ ਹੈ।
ਰਵੀ - ਕੀ।
ਕੋਮਲ - ਤੇਰੀ ਅੱਖ ਤੇ ਕੀ ਹੋਇਆ ?
ਰਵੀ - ਰੁਕ ਕੁਝ ਤਾਂ ਹੈ। ਮੈਂ ਦੇਖਦੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਰਵੀ ਦੇ ਚੇਹਰੇ ਦੇ ਕੋਲ ਹੁੰਦੀ। ਤੇ ਰਵੀ ਦੇ ਅੱਖ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਕੇਂਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਰੁਕ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਲੈਣ ਦੇ।
ਹਾਲੇ ਰਵੀ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਇੰਨੇ ਕਰੀਬ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹਦੇ ਮੁਮੇਯਾ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰ ਹੀ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਕੋਮਲ ਆਪਣਾ ਚਿਹਰਾ ਰਵੀ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਨੇੜੇ ਕਰ ਦੇਂਦੀ। ਦੋਨਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਮਿਲਿਆ ਹੀ ਸਨ ਕੇ ਕੋਮਲ ਨੇ ਸਿੱਧਾ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਰਵੀ ਦੇ ਬੁਲਾ ਨਾਲ ਜੋੜ ਦੇਂਦੀ। ਰਵੀ ਹਾਲੇ ਓਹਨੂੰ ਅਗਲ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਹੀ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਓਹ ਰੁਕ ਕੇ ਆਪ ਹੀ ਕੋਮਲ ਦੇ ਬੁਲਾ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਪਾਂ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਦੋਨੋ ਇਕਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਬੇਤਾਹਾਹਾ ਲਿਪ ਕਿਸ ਕਰਨ ਲਗਦੇ।
ਏਸੇ ਦੁਰਾਨ ਰਵੀ ਓਹਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਬਾਹਾ ਵਿਚ ਜਗੜ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਮੁਮੇਅ ਨੂੰ ਪਟਨਾ ਸੁਰੂ ਕਰਦਾ।
ਕੋਮਲ ਵੀ ਆਹੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕੇ ਉਹ ਓਹਨੂੰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰੇ ਤਾਂ ਓਹ ਓਹਨੂੰ ਅਪਣਾ ਪੂਰਾ ਸਹਿਯੋਗ ਦੇਣ ਲਗ ਪੈਂਦੀ।
2 3 ਮਿੰਟ ਦੀ ਚੁਸਾਈ ਮਗਰੋ ਓਹ ਅਲਗ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਅੱਖਾ ਪਾਂ ਕੇ ਖੜੇ ਹੁੰਦੇ।
ਕੋਮਲ - ਹੁਣ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਇਥੇ ਹੀ ਕਰਨਾ ਕੇ ਅਪਾ ਅੰਦਰ ਚਲੀਏ।
ਰਵੀ ਸਾਹੋ ਸਾਹ ਹੋਇਆ ਬੋਲਦਾ - ਹਾਂ। ਹਾਂਜੀ
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਕੋਮਲ ਆਪਣੀ ਚੁੰਨੀ ਚੁੱਕਦੀ ਤੇ ਓਹਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਓਹਦੀ ਬੇਬੇ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਲੈਅ ਕੇ ਤੁਰ ਪੈਂਦੀ।
ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਓਹਦੀ ਬੇਬੇ ਦਾ ਕਮਰਾ ਕੇਹੜਾ ਹੈ।
ਅੰਦਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਓਹ ਆਪ ਹੀ ਕਮਰੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਾਉਂਦੀ ਤੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਝਟਕਾ ਦੇ ਕੇ ਰਵੀ ਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਸੁਟ ਦੇਂਦੀ। ਓਹ ਚੁੰਨੀ ਸਾਈਡ ਤੇ ਰੱਖਦੀ ਤੇ ਰਵੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਕੇ
ਕੋਮਲ - ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਦੇਖਦਾ ਪਿਆ ਮੇਰੇ ਵੱਲ। ਦੇਖਣੇ ਅ।
ਰਵੀ - ਹਾਂ।
ਇਹਦੀ ਬਾਅਦ ਓਹ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਦੀ ਤੇ ਕਮੀਜ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਉਤਾਰ ਕੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਸੁਟ ਦੇਂਦੀ। ਰਵੀ ਦਾ ਲਨ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਕਮਰ ਵੇਖ ਕੇ ਓਹ ਪੂਰਾ tight ਸੀ, ਇਨੇ ਨੂੰ ਕੋਮਲ ਆਪਣੇ ਮੁੰਮੇਆ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਢਕ ਕੇ ਓਹਦੇ ਵਲ ਘੁੰਮ ਜਾਂਦੀ।
ਓਹ ਰਵੀ ਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦੀ ਦੇ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੁਮਿਆਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਵਾਉਂਦੀ। ਰਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਇੰਨੇ ਵੱਡੇ ਮੁੰਮੇ ਸਨ ਤੇ ਸਹਿਜ ਦੇ ਛੋਟੇ ਸਨ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਕੋਮਲ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਓਹਦੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਕਿਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਓਹਦੇ ਸ਼ਰਟ ਦੇ ਬਟਨ ਖੋਲ ਦੇਂਦੀ।
ਰਵੀ ਆਪਣੀ ਕਮੀਜ ਨੂੰ ਉਤਰਨ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ। ਕੋਮਲ ਓਹਦੇ ਪਤਾ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਤੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਦੀ ਗਰਮੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਦੇਂਦੀ। ਦੋਨੋ ਹੀ ਹੁਣ ਉਪਰੋ ਨੰਗੇ ਸਨ। ਓਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਵੇ ਦੇ ਸੀਨੇ ਉੱਤੇ ਗੇਰਦੀ ਤੇ ਰਵੀ ਦੇ ਬੁਲਾ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਅਨੰਦ ਦੀ ਅਨੰਤ ਸੀਮਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੰਦੀ।
ਦੋਨੋ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਮਸਤੀ ਵਿਚ ਸਨ। ਫੇਰ ਕੋਮਲ ਰਵੀ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਿਸ ਕਰਦੀ ਨੀਚੇ ਵਧਦੀ ਤੇ ਪੈਂਟ ਦਾ ਬਟਨ ਖੋਲਦੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਪੈਂਟ ਤੋ ਬਾਹਰ ਦਾ ਰਸਤਾ ਦੇਂਦੀ। ਰਵੀ ਨੇ ਵੀ ਪੈਂਟ ਨੂੰ ਗੋਡਿਆਂ ਤੋ ਥੱਲੇ ਤਕ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਕੋਮਲ ਓਹਦਾ ਲਨ ਨੂ ਫੜ ਕੇ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਤੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਂ ਕੇ ਚੂਸਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਂਦੀ।
ਇੰਨਾ ਸਵਾਦ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਹਾਲੇ ਸਹਿਜ ਨੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿੱਤਾ ।
ਓਹ ਓਹਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਧਰ ਮੂਹ ਵਿਚ ਹੀ ਧੱਕੇ ਜੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਂਦਾ। ਕੋਮਲ ਪੂਰੀ ਤਰਾ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕੇ ਸਵਾਦ ਕਿੱਦਾ ਦਾਇਦਾ ਤਾਂ ਓਹ ਬਸ ਓਹਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਵਿਚ ਹੀ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ।
ਥੋੜੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ।
ਰਵੀ - ਮੇਰਾ ਹੁਣ ਵਾਲਾ । ਆਹ ਆਹ।
ਕੋਮਲ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਦੀ ਤੇ ਓਹਦਾ ਸਾਰਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਅੰਦਰ ਹੀ ਲੰਗਾ ਲੈਂਦੀ।
ਰਵੀ ਦਾ ਹੁਣ ਢਿੱਲਾ ਜੇਹਾ ਹੋਇਆ ਵਿਆ ਹੁੰਦਾ। ਓਹਨੂੰ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਕੇ ਇੰਨੀ ਕਾਹਲੀ ਓਹਨੇ ਕਿਉੰ ਪਾਤੀ।
ਕੋਮਲ ਓਹਨੂੰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਦੀ।
ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾੜਾ ਖੋਲਿਆ ਤੇ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਹੋ ਕੇ ਰਵੀ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਪੈ ਗਈ। ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਰਵੀ ਨੂੰ ਲਿਪ ਕਿਸ ਵੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਦੋਬਾਰਾ ਹਿਲਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।
ਫੇਰ ਸਵਾਲ ਜਵਾਬ ਹੋਏ ਸ਼ੁਰੂ।
ਕੋਮਲ - ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਕਰਿਆ ?
ਰਵੀ - ਕਯਾ। ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਇਦਾ ਦਾ ਕੁਝ ਨੀ ਹੈ।
ਕੋਮਲ - ਦੇਖ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਹੁਣ ਪੂਰੇ ਇੱਕਲੇ ਆ ਤੇ ਪੂਰੇ ਨੰਗੇ ਵੀ। ਤੂੰ ਆਹੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਨਾ। ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਲੁਕੋ ਨਾ। ਮੈਂ ਕੁਝ ਨੀ ਕੇਹਂਦੀ।
ਰਵੀ - ਜੀ ਓਹ। ਸੱਚ ਮਨੋ ਕੁਝ ਨੀ ਕਰਿਆ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਭੈਣ ਨਾਲ।
ਕੋਮਲ ਓਹਦਾ ਲਨ ਹੁਣ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜ ਲੈਂਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਸੱਚ ਦਸ। ਤੇਰੀ ਜਾਨ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਆ। ਸਵਾਦ ਲੈਣਾ ਜਾ ਮਜਾ ਤੇਰੇ ਤੇ ਆ।
ਰਵੀ - ਦਸਦਾ ਦੀਦੀ। ਅਸੀ ਕਰਿਆ।
ਕੋਮਲ - ਕਯਾ ?
ਰਵੀ - ਓਹੀ ਜੌ ਤੁਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਕਰਦੇ ਪਏ।
ਕੋਮਲ - ਸ਼ਾਬਾਸ਼ , ਚਲ ਦਸ ਕਿੰਨੇ ਟਾਈਮ ਤੋ ਕਰਦੇ ਆ ਰਹੇ।
ਰਵੀ - ਦੀਦੀ ਅਸੀ ਥੋੜੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਲੱਗੇ ਆ ਓਹ ਵੀ ਉਪਰੋ ਉਪਰ ਹੀ।
ਕੋਮਲ ਦੋਬਾਰਾ ਓਹਦਾ ਲਨ ਘੁੱਟ ਲੈਂਦੀ।
ਰਵੀ - ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ । ਸੱਚ ਦਸਦਾ। ਇਕ ਵਾਰ ਕਰਿਆ ਵੀ ਆ। ਪਰ ਬਹੁਤੀ ਵਾਰ ਨੀ ਕਰਿਆ। ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਨੀ ਕਰਦਾ ਓਹਦੇ ਨਾਲ
ਕੋਮਲ - ਸ਼ਾਬਾਸ਼। ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਕੋਮਲ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ। ਰਵੀ ਦੇ ਬੈਠ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਇਨਵੇ ਹੀ ਦੋਨੋ ਬਿਨਾ ਕੱਪੜਿਆ ਤੋ।
ਕੁਝ ਸੋਚਣ ਵਿਚਾਰਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਕੋਮਲ ਬੋਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਚਲ ਠੀਕ ਆ, ਕਰਤਾ ਮਾਫ਼ ਤੈਨੂੰ।
ਰਵੀ - thank God।
ਕੋਮਲ - ਚਲ ਜੌ ਕਰਨਾ ਕਰੋ ਤੁਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਨੂੰ ਇਤਰਾਜ ਕੋਈ , ਪਰ ਮੈਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਚਾਹੁੰਦੀ ਆ ਤੇਰੇ ਤੋ।
ਰਵੀ - ਕਯਾ ?
ਕੋਮਲ - ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰਨਾ ਨਾ ?
ਰਵੀ - ਹਾਂ ਦੀਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਤੂੰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਤੇ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਵੀ ਬਸ ਓਹਨੂੰ ਫਿਲਹਾਲ ਆਪਣੇ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਨਾ ਪਤਾ ਲੱਗਣ ਦੇਇ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ ਦੀਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਇਹਦੇ ਇਲਾਵਾ ਤੂੰ ਓਹਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰਨਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ।
ਰਵੀ - ਮੈਂ ਸਮਝਿਆ ਨੀ ਕੁਝ।
ਕੋਮਲ - ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਆ, ਓਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਰ ਇਹਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਆ। ਤੂੰ ਇਹਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰਨੀ ਆ।
ਰਵੀ - ਪਰ ਦੀਦੀ ਇਹ ਗ਼ਲਤ ਨੀ ਆ।
ਕੋਮਲ - ਤੂੰ ਦਸ ਓਹਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲਗ ਪਿਆ ਕਯਾ ?
ਰਵੀ - ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਸ ਐਵੇਂ ਹੀ ਕਰਦਾ ਸੀ।
ਕੋਮਲ - ਠੀਕ ਆ, ਫੇਰ ਕਰਦਾ ਰਹਿ, ਪਰ ਯਾਦ ਰਖੀ ਵਕ਼ਤ ਆਉਣ ਤੇ ਮੇਰਾ ਸਾਥ ਦੇਣਾ ਪੈਣਾ ਤੇ ਜਿਵੇ ਮੈਂ ਕੇਹਂਦੀ ਓਵੇਂ ਤੈਨੂੰ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ, ਮਨਜੂਰ ਆ।
ਕੋਮਲ - ਚਲ ਖੜਾ ਹੋ।
ਕੋਮਲ ਓਹਦੇ ਖੋੜੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂ ਦੋਬਾਰਾ ਸਹਲਾਉਂਦੀ ਆ ਤੇ ਚੂਪਣ ਲਗਦੀ। ਰਵੀ ਥੋੜਾ ਘਬਰਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਕੋਮਲ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਜਾਣੂ ਸੀ।
ਓਹਨੇ ਪੂਰੇ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਚੂਪੇ ਲਏ ਤੇ ਜਦ ਰਵੀ ਦਾ ਕੁਝ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਬੈਠ ਉਤੇ ਲੇਟ ਕੇ ਆਪ ਓਹਦਾ ਲਨ ਆਪਣੇ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਪੂਆਇਆ।
2 4 ਘੱਸੇ ਬਾਅਦ ਹੀ ਰਵੀ ਦਾ ਲਨ ਦੋਬਾਰਾ tight ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਤੇ ਓਹ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਜੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਲਗਾ।
ਕੋਮਲ - ਆਹ । ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ । ਆਹ। ਹੋਰ ਜੋਰ ਲਾ ਹਾਰਾਮੀ। ਦੂਜਿਆ ਦੀ ਧੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਚੋਦ ਦਾ, ਚਲ ਜੋਰ ਲਾ । ਪੂਰਾ ਜੋਰ ਲਾ ਹੁਣ। ਆਹ।
ਰਵੀ - ਗਾਸਤੀਏ ,ਤੇਰੀ ਪੂਰੀ ਠੋਕਨੀ ਅੱਜ । ਜਿਵੇਂ ਤੇਰੀ ਭੇਣ ਦੀ ਮੰਜੀ ਠੋਕੀ ਆ। ਆਹ। ਪੂਰੀ ਰੀਝ ਨਾਲ ਠੋਕੀ ਸੀ। ਤੂੰ ਦੇਖਦੀ ਜਾ।
ਰਵੀ ਦਾ ਦੂਸਰੀ ਵਾਰ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਹੁਣ ਟਾਈਮ ਪੂਰਾ ਲਾਇਆ । ਕਦੇ ਕੋਮਲ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਪੁੱਟੇ ਤੇ ਕਦੇ ਗਰਦਨ ਤੇ ਦੰਦੀ ਵੀ ਪਾਈ। ਫੇਰ ਅਖੀਰ ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਨੂੰ ਓਹ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਹੀ ਫਾਰਗ ਹੋ ਗਿਆ।
ਕੋਮਲ - ਜੋਰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਆ ਤੇਰੇ ਚ। ਕੋਈ ਨਾ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧੀਆ ਸਿੱਖਾ ਦੂ। ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਚਲ ਬਸ।
ਰਵੀ ਠੀਕ ਆ।
ਹੁਣ 11 ਵਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ।
ਰਵੀ ਤੇ ਕੋਮਲ ਲੇਟੇ ਹੋਏ ਸਨ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਤੇ ਸਹਿਜ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਆਇਆ।
ਕੋਮਲ ਤੇ ਰਵੀ ਦੋਨੋ ਹੀ ਮੋਬਾਈਲ ਫੜ ਕੇ ਵੇਖਣ ਲੱਗੇ।
ਸਹਿਜ - ਬਹੁਤ ਤੜਫੀ ਹੋਈ ਆ ਯਾਰ। ਇਕ ਕੰਮ ਕਰੀ , ਅੱਜ ਸ਼ਾਮੀ ਕੰਡੋਮ ਨਾਲ ਲੈਅ ਕੇ ਆਵੀਂ।
ਕੋਮਲ ਓਹਨੂੰ ਕੇਹਦੀ ਕੇ ਜਿਵੇ ਮੈਂ ਕੇਹਂਦੀ ਆ ਓਵੇਂ ਲਿਖ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ। ਪਰ ਦੀਦੀ।
ਸਹਿਜ - ਦੀਦੀ ਦੀਦੀ। ਕਯਾ ਕਰਾ ਯਾਰ। ਇਕ ਕੰਮ ਕਰ। ਸਾਡੇ ਖੇਤ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਆ ਜੀ। ਅੱਜ ਕਲਾਸ ਓਥੇ ਲਵਾਂਗੇ। ਮੈਂ ਕੇਹ ਦਾ ਗਈ ਕੇ ਖੇਤ ਦੇ ਲਵੇ ਕਲਾਸ ਲਵਾਉਣ ਜਾ ਰਹੀ ਆ। ਓਥੇ 1 ਘੰਟਾ ਤਾਂ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨੀ ਆਉਣਾ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ chat off ਹੁੰਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਇਹ ਜਿਵੇ ਕੇਹਂਦੀ ਆ, ਓਵੇਂ ਹੀ ਕਰ।
ਮੈਂ ਵੀ ਓਥੇ ਹੀ ਹੋਵਾਂਗੀ।
ਰਵੀ - ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਰਾ ਇਹਦੇ ਨਾਲ।
ਕੋਮਲ - ਕੋਈ ਐਤਰਾਜ ਆ।
ਰਵੀ - ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ।
ਬਸ ਠੀਕ ਆ। ਤੂੰ ਹਾਲੇ ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਮੰਨ ਪਰਚਾ।
ਅੱਗੇ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ।।।
ਧੰਨਵਾਦ।।।
ਮਨੀ - ਹੋਰ ਬਈ ਯਾਰ, ਕੀ ਬਣਦਾ ਫੇਰ ? ਬਣ ਗਿਆ ਤੇਰਾ ਕੰਮ
ਰਵੀ - ਹਾ ਯਾਰ ਆਪਣਾ ਤਾਂ ਸੈੱਟ ਆ। ਸਹਿਜ ਤਾਂ ਐਵੇਂ ਓ ਜਾਣੀ ਗੇਆ ਮੈਂ ਤਾਂ। ਓਹ ਤਾਂ ਸਾਲੀ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਾਲੋ ਵੀ ਕਿਤੇ ਵਧਕੇ ਆ।
ਮਨੀ - ਹੋਰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ , ਚਲ ਹੁਣ ਦਸ ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਕਿੱਦਣ ਬਣੂ ?
ਰਵੀ - ਕੋਈ ਨਾ , ਓਹ ਵੀ ਬਣ ਜੂ। ਹਾਲੇ ਤਾਂ ਓਹ ਇਕੱਲਿਆ ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਕਰਦੀ ਆ ਤੇ ਓਹ ਵੀ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ।
ਮਨੀ - ਫੇਰ ਸਾਲਿਆ, ਓਹ ਕੰਡੋਮ ਦਾ ਪੈਕਟ ਬੁੰਡ ਚ ਦੇਣ ਨੂੰ ਮੰਗਾਇਆ ਸੀ। ਪਤਾ ਕਿੰਨਾ ਔਖਾ ਚੁੱਕਿਆ। ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵੀਰ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝਾਇਆ ਤਾਂ ਜਾ ਕੇ ਓਹਨੇ ਦਿੱਤਾ।
ਰਵੀ - ਕੋਈ ਨਾ । ਹਾਲੇ ਓਹ ਇਸ ਸਭ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨੀ। ਤੇ ਵੈਸੇ ਵੀ ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਕੇ ਅੱਜ ਵੀ ਓਹਦੀ ਭੈਣ ਦੀ ਮੋਟੇ ਚਿੱਤੜ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੇ ਪਏ ਸੀ।
ਮਨੀ - ਬੁੰਡ ਮਾਰ ਓਹਦੀ। ਤੂੰ ਛੋਟੀ ਦੀ ਮੈਨੂੰ ਦਵਾ ਬਸ।
ਰਵੀ - ਹਾ ਹਾ। ਓਹੀ ਤਾਂ ਮਾਰਨੀ ਆ। ਚਲ ਕੋਈ ਨਾ ਤੂੰ ਰੁਕ ਥੋੜੇ ਦਿਨ। ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਤੇਰੇ ਮਤਲਬ ਵਾਲੀ ਵੀ ਮਿਲ ਜਾਏਗੀ। ਫਿਲਹਾਲ ਮੈਨੂੰ ਓਹ ਕੋਮਲ ਦੀ ਸੋਚ ਲੈਣ ਦੇ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਓਹਦੇ ਫੋਨ ਤੇ ਮੈਸੇਜ ਆਉਂਦਾ । ਓਹ ਮੈਸੇਜ ਕੋਮਲ ਦਾ ਸੀ।
ਰਵੀ - ਮਨੀ ਚਲ ਮੈਂ ਚਲਦਾ, ਤੈਨੂੰ ਕਲ ਸ਼ਾਮੀ ਮਿਲਦਾ।
ਮਨੀ - ਠੀਕ ਆ।
ਮਨੀ ਓਥੋ ਚਲੇ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਰਵੀ ਕੋਮਲ ਨਾਲ ਗਲ ਕਰਨ ਲਗਦਾ।
ਰਵੀ - ਹਾਂਜੀ ਦੀਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਦੀਦੀ ਨਾ ਕਿਹਾ ਕਰ।
ਰਵੀ - ਤੁਸੀ ਵੱਡੇ ਹੋ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੀਦੀ ਹੀ ਕਹਿਣਾ ਅਪਾ।
ਕੋਮਲ - ਨਹੀਂ। ਤੂੰ ਦੀਦੀ ਨਾ ਕੇਹ। ਚਲ ਹੋਰ ਦਸ ਕੀ ਕਰਦਾ ਪਿਆ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਨੀ ਦੀਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਫੇਰ ਦੀਦੀ।
ਰਵੀ - ਚਲੋ ਤੁਸੀ ਦੱਸੋ ਕੀ ਕਹਾਂ ਫੇਰ ?
ਕੋਮਲ - ਬਸ ਮੈਨੂੰ ਕੋਮਲ ਕੇਹ ਦਿਆ ਕਰ।
ਰਵੀ - ਸਬਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੀ।
ਕੋਮਲ - ਤੇਰੀ ਮਰਜੀ ਆ। ਹਾ ਹਾ।
ਰਵੀ - ਨਹੀਂ ਸਬਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਤਾਂ ਦੀਦੀ ਹੀ ਠੀਕ ਆ।
ਕੋਮਲ - ਤੇ ਇਕੱਲਿਆ ?
ਰਵੀ - ਓਥੇ ਕੋਮਲ ।
ਕੋਮਲ - ਜੇ ਮੈਂ ਕਹਾਂ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਜਾਨ ਕੇਹ ਦਿਆ ਕਰ ਫੇਰ।
ਰਵੀ - ਕਿ ਕਹਿੰਦੇ ਪਏ ਹੋ ਤੁਸੀ। ?
ਕੋਮਲ - ਤੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ , ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ, ਕਿੰਨੇ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਤੈਨੂੰ ਨੋਟਿਸ ਕਰਦੀ ਪਈ ਆ। ਅੱਜ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ ਤੇਰੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਕਿੱਥੇ ਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ।
ਰਵੀ - ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ, ਅਜੇਹਾ ਕੁਝ ਨੀ ਹੈ।
ਕੋਮਲ - ਬਸ ਬਸ ਰਹਿਣ ਦੇ। ਵੈਸੇ।।।।
ਰਵੀ - ਵੈਸੇ ਕੀ ਦੀਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਵੈਸੇ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਤੇਰਾ ਅਜੇਹਾ ਕਰਨਾ ਵਧੀਆ ਲਗਦਾ।
ਰਵੀ - ਕੀ?
ਕੋਮਲ - ਬਸ ਹੁਣ ਬਹੁਤਾ ਭੋਲਾ ਨਾ ਬਣ ਤੂੰ।
ਰਵੀ - ਜੀ।
ਕੋਮਲ - ਚਲ ਹੁਣ ਬੋਲ ਵੀ ਦੇ। ਮੈਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਨਾ।
ਰਵੀ - ਜੀ, ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ।
ਕੋਮਲ - ਚਲ ਫੇਰ ਬੋਲ ਹੁਣ। ਆਈ ਲਵ ਯੂ।
ਰਵੀ - ਆਈ ਲਵ ਯੂ , ਜਾਨ।
ਕੋਮਲ - ਆਯੇ ਹਾਏ ਬੜਾ , ਮੇਰੀ ਜਾਨ। ਲਵ ਯੂ ਟੂ। ਮੂਅਹ (ਕਿਸ )।
ਕੋਮਲ - ਚਲ ਹੁਣ ਸਵੇਰੇ ਕਿੱਥੇ ਮਿਲੇਗਾ ਮੈਨੂੰ ?
ਰਵੀ - ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣਾ। ਮੈਂ ਘਰ ਆ ਜਾਂਦਾ।
ਕੋਮਲ - ਓਹ ਨਹੀਂ । ਇਥੇ ਨੀ ਬਾਹਰ ਹੀ ਠੀਕ ਆ। ਇਥੇ ਸਹਿਜ ਆ, ਕਿੱਤੇ ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾ ਚਲ ਜਾਵੇ।
ਰਵੀ ਮਨ ਵਿਚ ਸੋਚਦਾ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਕਯਾ, ਜੇਕਰ ਓਹਨੂੰ ਪਤਾ ਚਲ ਵੀ ਗੇਆ ਤਾਂ ਫਰਕ ਵੀ ਕੀ ਪੈਣਾ। ਵੈਸੇ ਵੀ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਓਹਨੇ ਸਾਰੀ ਸ਼ਾਮ ਤਾਂ ਕੋਮਲ ਦੀ ਗੈਰਹਾਜ਼ਰੀ ਵਿਚ ਚੂਪੀ ਸੀ।
ਕੋਮਲ - ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਣਾ ਕੋਈ ਜਗ੍ਹਾ ਜਿੱਥੇ ਸਿਰਫ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਹੋਈਏ ।
ਰਵੀ - ਦੀਦੀ ਕੰਮ ਮੰਮੀ ਨੇ ਕਿਧਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਜਾਣਾ। ਮੈਂ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਲਾ ਕੇ ਸਕੂਲ ਤੋ ਛੁੱਟੀ ਕਰ ਲੈਣੀ ਆ। ਤੁਸੀ ਪਿਛਲੇ ਰਾਹੀਂ ਸਾਡੇ ਘਰ ਆ ਜਾਇਓ। ਮੰਮੀ ਦੇ ਜਾਉਂਦੇ ਸਾਰ ਹੀ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੈਸੇਜ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗਾ। ਦੋਪਹਰ ਤਕ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨੀ ਆਉਣਾ।
ਕੋਮਲ - ਠੀਕ ਆ ਮੇਰੀ ਜਾਨ।।
ਰਵੀ ਤਾਂ ਬੜਾ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਓਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਕੋਮਲ, ਸੋਚਦੀ ਸੀ ਕੇ ਇਹ ਜਵਾਕ ਤਾਂ ਬੜਾ ਜਲਦੀ ਕਾਬੂ ਆ ਗਿਆ, ਇਹ ਹੁਣ ਆਪ ਹੀ ਦੱਸੇਗਾ ਕੇ ਇਹਦਾ ਤੇ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਦਾ ਸਾਰਾ ਚੱਕਰ ਕਯਾ ਹੈ।
ਇਧਰ ਤੁਲਸੀ ਦੀ ਅੱਖ ਸਹਿਜ ਉਤੇ ਆਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਜਦ ਸਹਿਜ ਇਕੱਲਿਆ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਖਾਣਾ ਬਣਾ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਤੁਲਸੀ ਵੀ
ਰਾਤੀ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਆ ਖਲੋ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਹੱਥ ਵਟਾਉਣ ਲਗਦਾ। ਓਹ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਆਪਣੀ ਅੱਖਾ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਮਿਣ ਮਿਣ ਕੇ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਮਨ ਸੀ ਕੇ ਹੁਣੇ ਓਹਨੂੰ ਬਾਹਾ ਵਿੱਚ ਘੁੱਟ ਆਪਣੀ ਬਣਾ ਲੇਵੇ ਪਰ ਓਹ ਡਰਦਾ ਸੀ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਕੋਈ ਪੰਗਾ ਨਾ ਖੜਾ ਹੋਵੇ।
ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਚੋਰੀ ਦੇਣੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਕੋਮਲ ਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਲੈਅ ਜਾ ਕੇ ਫੇਰ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਅਚਾਨਕ ਸਿੱਧਾ ਹੋ ਕੇ ਕੰਮ ਤੇ ਲਗ ਗੇਆ। ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਲਗਿਆ ਕੇ ਐਵੇਂ ਵੀ ਓਹਦਾ ਹੱਥ ਲੱਗ ਗਿਆ ਹੋਣਾ ਕੰਮ ਦੌਰਾਨ ਪਰ ਫੇਰ ਜਦ ਦੋਬਾਰਾ ਓਹਨੇ ਇਹ ਹਰਕਤ ਦੌੜਾਈ ਤਾਂ ਓਹ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਈ। ਤੁਲਸੀ ਵੀ ਡਰ ਦਾ ਮਾਰਾ ਹੁਣ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੇ ਤੇ ਇੰਝ ਵਰਤਾਵ ਕਰੇ ਕੇ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਹੀ ਹੋਇਆ ਸੀ ਸਭ।
ਸਹਿਜ ਪੂਰੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨੇ ਕੁਝ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਬਸ ਚੁੱਪਚਾਪ ਓਥੋਂ ਨਿਕਲ ਗਈ।
ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌਣ ਲਗਿਆ ਓਹਨੇ ਰਵੀ ਨੂੰ ਮੈਸੇਜ ਵੀ ਕਿਤੇ ਪਰ ਰਵੀ ਨੇ reply ਵਿਚ ਲਿਖ ਕੇ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਕੇ ਓਹ ਥੋੜਾ ਬਿਮਾਰ ਆ। ਓਹਨੂੰ ਬੁਖਾਰ ਵੀ ਆ ਤਾਂ ਓਹ ਕਲ ਸਿੱਧਾ ਟਿਉਸ਼ਨ ਤੇ ਹੀ ਮਿਲ ਪਵੇਗਾ। ਸਹਿਜ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵੀ ਅੱਜ ਪੂਰੀ ਅੱਗ ਭੜਕੀ ਪਈ ਸੀ, ਓਹ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕੇ ਰਵੀ ਆਵੇ ਤੇ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਸੇਕਸ ਹੀ ਕਰੇ ਪਰ ਅੱਜ ਓਹਦਾ ਵਸ ਨੀ ਸੀ ਚਲ ਰਿਹਾ। ਹਨੇਰ ਰਾਤ ਤਕ ਓਹ ਤੜਫਦੀ ਰਹੀ ਤੇ ਅੰਤ ਵਿਚ ਸੌ ਗਈ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਤੇ ਦੋਨੋ ਭੇਣਾ ਨਿੱਤ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿਚ ਰੁਝ ਗਈਆਂ। ਰਵੀ ਤਾਂ ਬਸ ਇਸੇ ਉਡੀਕ ਵਿਚ ਸੀ ਕੇ ਕਦੋ ਓਹਦੀ ਬੇਬੇ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾਵੇ ਤੇ ਓਹ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਸਦ ਲਵੇ। ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਰਾਤ ਹੀ ਕੇਹ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਕੇ ਅੱਜ ਓਹਦੀ ਤਬੀਅਤ ਠੀਕ ਨੀ ਤਾਂ ਓਹ ਸਕੂਲ ਨਹੀਂ ਜਾਵੇਗਾ। ਕੋਮਲ ਵੀ 9 ਵਜੇ ਤਕ ਮੈਸੇਜ ਉਡੀਕਦੀ ਰਹੀ।
10 ਵਜੇ ਰਵੀ ਦੇ ਬੇਬੇ ਘਰ ਤੋਂ ਚਲੇ ਗਈ ਤੇ ਰਵੀ ਹੁਣ ਦੋਪਹਰ ਤਕ ਵੇਹਲਾ ਸੀ। ਇਧਰ ਰਵੀ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਆਉਂਦਿਆ ਕੋਮਲ ਵੀ ਕੋਈ ਬਹਾਨਾ ਲਾ ਕੇ ਘਰ ਤੋਂ ਨਿਕਲ ਪਈ।
ਫੇਰ ਓਹ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਜਾ ਕੇ ਚੁੱਪ ਚੁਪੀਤੇ ਰਵੀ ਦੇ ਘਰ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਦਰ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਕੁੰਡਾ ਖੜਕਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਰਵੀ ਨੇ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਕੁੰਡਾ ਖੁੱਲਾ ਛੱਡਿਆ ਸੀ । ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਕੋਮਲ ਅੰਦਰ ਆਈ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਆ ਕੇ ਕੋਮਲ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ।
ਰਵੀ - ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਦੀਦੀ ?
ਕੋਮਲ - ਫੇਰ ਦੀਦੀ।
ਰਵੀ - ਸੋਰੀ ਸੋਰੀ । ਜਾਨ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ?
ਕੋਮਲ - ਕੋਮਲ , ਕੇ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਇਕੱਲਿਆ ਦੀਦੀ ਕਿਹਾ ਤਾਂ ਤੇਰੀ ਜਾਨ ਕੱਢ ਲੈਣ ਆ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ। ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਲਾ ਇਹ ਬਾਰ ਬੰਦ ਕਰ ਲੈਣ ਦੋ।
ਓਹ ਦਰਵਾਜਾ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਫੇਰ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਵੇਖ ਸੁਖ ਦਾ ਸਾਹ ਲੈਂਦਾ।
ਫੇਰ ਓਹ ਦੋਨੋ ਬਾਹਰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰਨ ਲਗ ਪੈਂਦੇ। ਰਵੀ ਦੀ ਅੱਖ ਤਾਂ ਕੋਮਲ ਦੇ ਮੁਮਆ ਤੇ ਟਿਕੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਤੇ ਕੋਮਲ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਰਵੀ ਦੀ ਪੈਂਟ ਵਲ ਸੀ ਜੀਹਦੇ ਵਿਚ ਰਵੀ ਦਾ ਲਨ ਓਹਨੂੰ ਵੇਖ ਪੂਰੇ ਹੁੰਗਾਰੇ ਭਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਕੋਮਲ ਆਪਣੀ ਚੁੰਨੀ ਲਾਹ ਕੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਰਖ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਜੌ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੁਮੀਆ ਦੇ ਪੂਰੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਵਾ ਸਕੇ।
ਕੋਮਲ - ਹੋਰ ਦਸ । ਕੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ?
ਰਵੀ - ਤੁਹਾਡੀ ਉਡੀਕ।
ਕੋਮਲ - ਕਿਉੰ ਮੇਰੇ ਚ ਕੀ ਆ।
ਰਵੀ - ਤੁਹਾਡੇ।।
ਕੋਮਲ - ਕਯਾ ?
ਰਵੀ - ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਤੁਸੀ ਆਪ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੇ ਹੋ। ਇਕਦਮ ਵਧੀਆ ਦਿਖਦੇ।
ਕੋਮਲ - ਅੱਛਾ। ਮੈਂ ਵੀ ਕੁਝ ਕਹਿਣਾ ਹੈ।
ਰਵੀ - ਕੀ।
ਕੋਮਲ - ਤੇਰੀ ਅੱਖ ਤੇ ਕੀ ਹੋਇਆ ?
ਰਵੀ - ਰੁਕ ਕੁਝ ਤਾਂ ਹੈ। ਮੈਂ ਦੇਖਦੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਰਵੀ ਦੇ ਚੇਹਰੇ ਦੇ ਕੋਲ ਹੁੰਦੀ। ਤੇ ਰਵੀ ਦੇ ਅੱਖ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਕੇਂਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਰੁਕ ਮੈਨੂੰ ਦੇਖ ਲੈਣ ਦੇ।
ਹਾਲੇ ਰਵੀ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਇੰਨੇ ਕਰੀਬ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਓਹਦੇ ਮੁਮੇਯਾ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰ ਹੀ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਕੋਮਲ ਆਪਣਾ ਚਿਹਰਾ ਰਵੀ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਨੇੜੇ ਕਰ ਦੇਂਦੀ। ਦੋਨਾਂ ਦੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਮਿਲਿਆ ਹੀ ਸਨ ਕੇ ਕੋਮਲ ਨੇ ਸਿੱਧਾ ਆਪਣੇ ਬੁੱਲ੍ਹ ਰਵੀ ਦੇ ਬੁਲਾ ਨਾਲ ਜੋੜ ਦੇਂਦੀ। ਰਵੀ ਹਾਲੇ ਓਹਨੂੰ ਅਗਲ ਕਰਨ ਦੀ ਸੋਚ ਹੀ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਓਹ ਰੁਕ ਕੇ ਆਪ ਹੀ ਕੋਮਲ ਦੇ ਬੁਲਾ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਪਾਂ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਦੋਨੋ ਇਕਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਬੇਤਾਹਾਹਾ ਲਿਪ ਕਿਸ ਕਰਨ ਲਗਦੇ।
ਏਸੇ ਦੁਰਾਨ ਰਵੀ ਓਹਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਬਾਹਾ ਵਿਚ ਜਗੜ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਮੁਮੇਅ ਨੂੰ ਪਟਨਾ ਸੁਰੂ ਕਰਦਾ।
ਕੋਮਲ ਵੀ ਆਹੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕੇ ਉਹ ਓਹਨੂੰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰੇ ਤਾਂ ਓਹ ਓਹਨੂੰ ਅਪਣਾ ਪੂਰਾ ਸਹਿਯੋਗ ਦੇਣ ਲਗ ਪੈਂਦੀ।
2 3 ਮਿੰਟ ਦੀ ਚੁਸਾਈ ਮਗਰੋ ਓਹ ਅਲਗ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਅੱਖਾ ਪਾਂ ਕੇ ਖੜੇ ਹੁੰਦੇ।
ਕੋਮਲ - ਹੁਣ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਇਥੇ ਹੀ ਕਰਨਾ ਕੇ ਅਪਾ ਅੰਦਰ ਚਲੀਏ।
ਰਵੀ ਸਾਹੋ ਸਾਹ ਹੋਇਆ ਬੋਲਦਾ - ਹਾਂ। ਹਾਂਜੀ
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਕੋਮਲ ਆਪਣੀ ਚੁੰਨੀ ਚੁੱਕਦੀ ਤੇ ਓਹਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਓਹਦੀ ਬੇਬੇ ਵਾਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਲੈਅ ਕੇ ਤੁਰ ਪੈਂਦੀ।
ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਓਹਦੀ ਬੇਬੇ ਦਾ ਕਮਰਾ ਕੇਹੜਾ ਹੈ।
ਅੰਦਰ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਓਹ ਆਪ ਹੀ ਕਮਰੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਾਉਂਦੀ ਤੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਝਟਕਾ ਦੇ ਕੇ ਰਵੀ ਨੂੰ ਬੈਡ ਤੇ ਸੁਟ ਦੇਂਦੀ। ਓਹ ਚੁੰਨੀ ਸਾਈਡ ਤੇ ਰੱਖਦੀ ਤੇ ਰਵੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਕੇ
ਕੋਮਲ - ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਦੇਖਦਾ ਪਿਆ ਮੇਰੇ ਵੱਲ। ਦੇਖਣੇ ਅ।
ਰਵੀ - ਹਾਂ।
ਇਹਦੀ ਬਾਅਦ ਓਹ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਦੀ ਤੇ ਕਮੀਜ ਤੇ ਬ੍ਰਾ ਉਤਾਰ ਕੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਸੁਟ ਦੇਂਦੀ। ਰਵੀ ਦਾ ਲਨ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਕਮਰ ਵੇਖ ਕੇ ਓਹ ਪੂਰਾ tight ਸੀ, ਇਨੇ ਨੂੰ ਕੋਮਲ ਆਪਣੇ ਮੁੰਮੇਆ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਢਕ ਕੇ ਓਹਦੇ ਵਲ ਘੁੰਮ ਜਾਂਦੀ।
ਓਹ ਰਵੀ ਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦੀ ਦੇ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੁਮਿਆਂ ਦੇ ਦਰਸ਼ਨ ਕਰਵਾਉਂਦੀ। ਰਵੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਇੰਨੇ ਵੱਡੇ ਮੁੰਮੇ ਸਨ ਤੇ ਸਹਿਜ ਦੇ ਛੋਟੇ ਸਨ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਕੋਮਲ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਓਹਦੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਕਿਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਓਹਦੇ ਸ਼ਰਟ ਦੇ ਬਟਨ ਖੋਲ ਦੇਂਦੀ।
ਰਵੀ ਆਪਣੀ ਕਮੀਜ ਨੂੰ ਉਤਰਨ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ। ਕੋਮਲ ਓਹਦੇ ਪਤਾ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਤੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਦੀ ਗਰਮੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਦੇਂਦੀ। ਦੋਨੋ ਹੀ ਹੁਣ ਉਪਰੋ ਨੰਗੇ ਸਨ। ਓਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਵੇ ਦੇ ਸੀਨੇ ਉੱਤੇ ਗੇਰਦੀ ਤੇ ਰਵੀ ਦੇ ਬੁਲਾ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਨਾਲ ਜੋੜ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਅਨੰਦ ਦੀ ਅਨੰਤ ਸੀਮਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਾ ਦਿੰਦੀ।
ਦੋਨੋ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਮਸਤੀ ਵਿਚ ਸਨ। ਫੇਰ ਕੋਮਲ ਰਵੀ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਿਸ ਕਰਦੀ ਨੀਚੇ ਵਧਦੀ ਤੇ ਪੈਂਟ ਦਾ ਬਟਨ ਖੋਲਦੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਪੈਂਟ ਤੋ ਬਾਹਰ ਦਾ ਰਸਤਾ ਦੇਂਦੀ। ਰਵੀ ਨੇ ਵੀ ਪੈਂਟ ਨੂੰ ਗੋਡਿਆਂ ਤੋ ਥੱਲੇ ਤਕ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਕੋਮਲ ਓਹਦਾ ਲਨ ਨੂ ਫੜ ਕੇ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਤੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਪਾਂ ਕੇ ਚੂਸਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਂਦੀ।
ਇੰਨਾ ਸਵਾਦ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਹਾਲੇ ਸਹਿਜ ਨੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦਿੱਤਾ ।
ਓਹ ਓਹਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਧਰ ਮੂਹ ਵਿਚ ਹੀ ਧੱਕੇ ਜੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਂਦਾ। ਕੋਮਲ ਪੂਰੀ ਤਰਾ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕੇ ਸਵਾਦ ਕਿੱਦਾ ਦਾਇਦਾ ਤਾਂ ਓਹ ਬਸ ਓਹਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਵਿਚ ਹੀ ਲੱਗੀ ਰਹਿੰਦੀ।
ਥੋੜੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ।
ਰਵੀ - ਮੇਰਾ ਹੁਣ ਵਾਲਾ । ਆਹ ਆਹ।
ਕੋਮਲ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਦੀ ਤੇ ਓਹਦਾ ਸਾਰਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਅੰਦਰ ਹੀ ਲੰਗਾ ਲੈਂਦੀ।
ਰਵੀ ਦਾ ਹੁਣ ਢਿੱਲਾ ਜੇਹਾ ਹੋਇਆ ਵਿਆ ਹੁੰਦਾ। ਓਹਨੂੰ ਸ਼ਰਮਿੰਦਗੀ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਕੇ ਇੰਨੀ ਕਾਹਲੀ ਓਹਨੇ ਕਿਉੰ ਪਾਤੀ।
ਕੋਮਲ ਓਹਨੂੰ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲਦੀ।
ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾੜਾ ਖੋਲਿਆ ਤੇ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਹੋ ਕੇ ਰਵੀ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਪੈ ਗਈ। ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਰਵੀ ਨੂੰ ਲਿਪ ਕਿਸ ਵੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਦੋਬਾਰਾ ਹਿਲਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।
ਫੇਰ ਸਵਾਲ ਜਵਾਬ ਹੋਏ ਸ਼ੁਰੂ।
ਕੋਮਲ - ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਨਾਲ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਕਰਿਆ ?
ਰਵੀ - ਕਯਾ। ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਇਦਾ ਦਾ ਕੁਝ ਨੀ ਹੈ।
ਕੋਮਲ - ਦੇਖ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਹੁਣ ਪੂਰੇ ਇੱਕਲੇ ਆ ਤੇ ਪੂਰੇ ਨੰਗੇ ਵੀ। ਤੂੰ ਆਹੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਨਾ। ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਲੁਕੋ ਨਾ। ਮੈਂ ਕੁਝ ਨੀ ਕੇਹਂਦੀ।
ਰਵੀ - ਜੀ ਓਹ। ਸੱਚ ਮਨੋ ਕੁਝ ਨੀ ਕਰਿਆ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਭੈਣ ਨਾਲ।
ਕੋਮਲ ਓਹਦਾ ਲਨ ਹੁਣ ਘੁੱਟ ਕੇ ਫੜ ਲੈਂਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਸੱਚ ਦਸ। ਤੇਰੀ ਜਾਨ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਆ। ਸਵਾਦ ਲੈਣਾ ਜਾ ਮਜਾ ਤੇਰੇ ਤੇ ਆ।
ਰਵੀ - ਦਸਦਾ ਦੀਦੀ। ਅਸੀ ਕਰਿਆ।
ਕੋਮਲ - ਕਯਾ ?
ਰਵੀ - ਓਹੀ ਜੌ ਤੁਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਕਰਦੇ ਪਏ।
ਕੋਮਲ - ਸ਼ਾਬਾਸ਼ , ਚਲ ਦਸ ਕਿੰਨੇ ਟਾਈਮ ਤੋ ਕਰਦੇ ਆ ਰਹੇ।
ਰਵੀ - ਦੀਦੀ ਅਸੀ ਥੋੜੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਹੀ ਲੱਗੇ ਆ ਓਹ ਵੀ ਉਪਰੋ ਉਪਰ ਹੀ।
ਕੋਮਲ ਦੋਬਾਰਾ ਓਹਦਾ ਲਨ ਘੁੱਟ ਲੈਂਦੀ।
ਰਵੀ - ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ । ਸੱਚ ਦਸਦਾ। ਇਕ ਵਾਰ ਕਰਿਆ ਵੀ ਆ। ਪਰ ਬਹੁਤੀ ਵਾਰ ਨੀ ਕਰਿਆ। ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਨੀ ਕਰਦਾ ਓਹਦੇ ਨਾਲ
ਕੋਮਲ - ਸ਼ਾਬਾਸ਼। ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਕੋਮਲ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੋਫੇ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ। ਰਵੀ ਦੇ ਬੈਠ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਇਨਵੇ ਹੀ ਦੋਨੋ ਬਿਨਾ ਕੱਪੜਿਆ ਤੋ।
ਕੁਝ ਸੋਚਣ ਵਿਚਾਰਨ ਦੇ ਬਾਅਦ ਕੋਮਲ ਬੋਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਚਲ ਠੀਕ ਆ, ਕਰਤਾ ਮਾਫ਼ ਤੈਨੂੰ।
ਰਵੀ - thank God।
ਕੋਮਲ - ਚਲ ਜੌ ਕਰਨਾ ਕਰੋ ਤੁਸੀ, ਮੈਨੂੰ ਨੂੰ ਇਤਰਾਜ ਕੋਈ , ਪਰ ਮੈਂ ਕੁਝ ਹੋਰ ਚਾਹੁੰਦੀ ਆ ਤੇਰੇ ਤੋ।
ਰਵੀ - ਕਯਾ ?
ਕੋਮਲ - ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰਨਾ ਨਾ ?
ਰਵੀ - ਹਾਂ ਦੀਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਤੂੰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਤੇ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਵੀ ਬਸ ਓਹਨੂੰ ਫਿਲਹਾਲ ਆਪਣੇ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਨਾ ਪਤਾ ਲੱਗਣ ਦੇਇ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ ਦੀਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਇਹਦੇ ਇਲਾਵਾ ਤੂੰ ਓਹਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰਨਾ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨਾਲ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ।
ਰਵੀ - ਮੈਂ ਸਮਝਿਆ ਨੀ ਕੁਝ।
ਕੋਮਲ - ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਆ, ਓਹ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਕਾਫੀ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਰ ਇਹਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਆ। ਤੂੰ ਇਹਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰਨੀ ਆ।
ਰਵੀ - ਪਰ ਦੀਦੀ ਇਹ ਗ਼ਲਤ ਨੀ ਆ।
ਕੋਮਲ - ਤੂੰ ਦਸ ਓਹਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲਗ ਪਿਆ ਕਯਾ ?
ਰਵੀ - ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਸ ਐਵੇਂ ਹੀ ਕਰਦਾ ਸੀ।
ਕੋਮਲ - ਠੀਕ ਆ, ਫੇਰ ਕਰਦਾ ਰਹਿ, ਪਰ ਯਾਦ ਰਖੀ ਵਕ਼ਤ ਆਉਣ ਤੇ ਮੇਰਾ ਸਾਥ ਦੇਣਾ ਪੈਣਾ ਤੇ ਜਿਵੇ ਮੈਂ ਕੇਹਂਦੀ ਓਵੇਂ ਤੈਨੂੰ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ, ਮਨਜੂਰ ਆ।
ਕੋਮਲ - ਚਲ ਖੜਾ ਹੋ।
ਕੋਮਲ ਓਹਦੇ ਖੋੜੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂ ਦੋਬਾਰਾ ਸਹਲਾਉਂਦੀ ਆ ਤੇ ਚੂਪਣ ਲਗਦੀ। ਰਵੀ ਥੋੜਾ ਘਬਰਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਪਰ ਕੋਮਲ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਜਾਣੂ ਸੀ।
ਓਹਨੇ ਪੂਰੇ ਸਵਾਦ ਨਾਲ ਚੂਪੇ ਲਏ ਤੇ ਜਦ ਰਵੀ ਦਾ ਕੁਝ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਬੈਠ ਉਤੇ ਲੇਟ ਕੇ ਆਪ ਓਹਦਾ ਲਨ ਆਪਣੇ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਪੂਆਇਆ।
2 4 ਘੱਸੇ ਬਾਅਦ ਹੀ ਰਵੀ ਦਾ ਲਨ ਦੋਬਾਰਾ tight ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਤੇ ਓਹ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਜੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣ ਲਗਾ।
ਕੋਮਲ - ਆਹ । ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ । ਆਹ। ਹੋਰ ਜੋਰ ਲਾ ਹਾਰਾਮੀ। ਦੂਜਿਆ ਦੀ ਧੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਚੋਦ ਦਾ, ਚਲ ਜੋਰ ਲਾ । ਪੂਰਾ ਜੋਰ ਲਾ ਹੁਣ। ਆਹ।
ਰਵੀ - ਗਾਸਤੀਏ ,ਤੇਰੀ ਪੂਰੀ ਠੋਕਨੀ ਅੱਜ । ਜਿਵੇਂ ਤੇਰੀ ਭੇਣ ਦੀ ਮੰਜੀ ਠੋਕੀ ਆ। ਆਹ। ਪੂਰੀ ਰੀਝ ਨਾਲ ਠੋਕੀ ਸੀ। ਤੂੰ ਦੇਖਦੀ ਜਾ।
ਰਵੀ ਦਾ ਦੂਸਰੀ ਵਾਰ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਹੁਣ ਟਾਈਮ ਪੂਰਾ ਲਾਇਆ । ਕਦੇ ਕੋਮਲ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਪੁੱਟੇ ਤੇ ਕਦੇ ਗਰਦਨ ਤੇ ਦੰਦੀ ਵੀ ਪਾਈ। ਫੇਰ ਅਖੀਰ ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਨੂੰ ਓਹ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਹੀ ਫਾਰਗ ਹੋ ਗਿਆ।
ਕੋਮਲ - ਜੋਰ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਆ ਤੇਰੇ ਚ। ਕੋਈ ਨਾ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧੀਆ ਸਿੱਖਾ ਦੂ। ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਚਲ ਬਸ।
ਰਵੀ ਠੀਕ ਆ।
ਹੁਣ 11 ਵਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ।
ਰਵੀ ਤੇ ਕੋਮਲ ਲੇਟੇ ਹੋਏ ਸਨ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਫੋਨ ਤੇ ਸਹਿਜ ਦਾ ਮੈਸੇਜ ਆਇਆ।
ਕੋਮਲ ਤੇ ਰਵੀ ਦੋਨੋ ਹੀ ਮੋਬਾਈਲ ਫੜ ਕੇ ਵੇਖਣ ਲੱਗੇ।
ਸਹਿਜ - ਬਹੁਤ ਤੜਫੀ ਹੋਈ ਆ ਯਾਰ। ਇਕ ਕੰਮ ਕਰੀ , ਅੱਜ ਸ਼ਾਮੀ ਕੰਡੋਮ ਨਾਲ ਲੈਅ ਕੇ ਆਵੀਂ।
ਕੋਮਲ ਓਹਨੂੰ ਕੇਹਦੀ ਕੇ ਜਿਵੇ ਮੈਂ ਕੇਹਂਦੀ ਆ ਓਵੇਂ ਲਿਖ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ। ਪਰ ਦੀਦੀ।
ਸਹਿਜ - ਦੀਦੀ ਦੀਦੀ। ਕਯਾ ਕਰਾ ਯਾਰ। ਇਕ ਕੰਮ ਕਰ। ਸਾਡੇ ਖੇਤ ਦੇ ਪਿਛਲੇ ਪਾਸੇ ਆ ਜੀ। ਅੱਜ ਕਲਾਸ ਓਥੇ ਲਵਾਂਗੇ। ਮੈਂ ਕੇਹ ਦਾ ਗਈ ਕੇ ਖੇਤ ਦੇ ਲਵੇ ਕਲਾਸ ਲਵਾਉਣ ਜਾ ਰਹੀ ਆ। ਓਥੇ 1 ਘੰਟਾ ਤਾਂ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਕਿਸੇ ਨੇ ਨੀ ਆਉਣਾ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ chat off ਹੁੰਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਇਹ ਜਿਵੇ ਕੇਹਂਦੀ ਆ, ਓਵੇਂ ਹੀ ਕਰ।
ਮੈਂ ਵੀ ਓਥੇ ਹੀ ਹੋਵਾਂਗੀ।
ਰਵੀ - ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਰਾ ਇਹਦੇ ਨਾਲ।
ਕੋਮਲ - ਕੋਈ ਐਤਰਾਜ ਆ।
ਰਵੀ - ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ।
ਬਸ ਠੀਕ ਆ। ਤੂੰ ਹਾਲੇ ਇਹਦੇ ਨਾਲ ਮੰਨ ਪਰਚਾ।
ਅੱਗੇ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ।।।
ਧੰਨਵਾਦ।।।
But agla update mein late karanga