ਅੱਲੜ ਮੁਟਿਆਰ 14
ਨਵ - ਆਹ ਵੀਰੇ, ਆਹ ਹੌਲੀ।
ਰਮਣੀਕ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਵ ਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਦਾ।
ਰਮਣੀਕ - ਊਹ।। ਹੌਲੀ ਕਿੱਦਾ ਮੇਰੀ ਜਾਨ। ਓਹ ਬੁੱਢੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਦਿੱਤਾ ਤੂੰ। ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਹੁਣ ਲੈਅ ਲੈਣ ਦੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਫੁਦੀ ਦੇ। ਅੱਜ ਨੀ ਛੱਡਣਾ ਤੈਨੂੰ। ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਨੀ ਛੱਡਣਾ। ਲੈਅ ਹੋਰ ਚਕ।
ਨਵ - ਕੋਈ ਨਾ ਲਾਅ ਲੈਅ ਚਾਅ। ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਮੇਰਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਜਾਣਾ ਤੇ ਤੂੰ ਤਰਸਣਾ। ਆਹ। ਜਦ ਤਕ ਕਾਰਲਾ ਆਪਣੀ ਰੀਝ ਪੂਰੀ।
ਊਹ।
ਰਮਣੀਕ ਨਵ ਦੀਆ ਲਤਾਂ ਆਪਣੇ ਮੋਢੇ ਤੇ ਰੱਖ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ।
1 ਘੰਟੇ ਮਗਰੋ Ac ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਬੰਦ ਦੋਨੋ ਪੂਰੇ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਭਿੱਜੇ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਜੱਫ਼ੀ ਪਾਂ ਓਥੇ ਹੀ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲਗਦੇ। ਦੋਪਹਰ ਦਾ ਵਕ਼ਤ ਹੋ ਚੱਲਿਆ ਸੀ ਤੇ ਓਹਨਾ ਪਿੰਡ ਵੀ ਪਹੁੰਚਣਾ ਸੀ।
ਇਹ ਸਾਰਾ ਬਹਾਨਾ ਓਹਨਾ ਆਪਣੇ ਘਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰੇਯਾ ਸੀ ਕੇ ਓਹ ਸਵੇਰੇ ਕੋਮਲ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਘਰ ਤੋਂ ਜਲਦੀ ਨਿਕਲਣਗੇ ਬਸ ਤੇ। ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣਗੇ ਤੇ ਸ਼ਾਮ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚ ਜਾਣਗੇ। ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਨਾ ਕਰੇ ਤਾਂ ਕੇਹ ਦੇਣਗੇ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਪਿੰਡ ਪਹੁੰਚ ਲਈ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਸਾਧਨ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਿਆ।
ਏਸੇ ਪਲਾਨ ਤੇ ਤਹਿਤ ਦੋਨੋ ਬਸ ਤੋ ਉਤਰੇ ਤੇ ਸਿੱਧਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿਚ ਇਕ ਹੋਟਲ ਬੁੱਕ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਦੀਆਂ ਰੀਜਾਂ ਪੁਗਾਉਣ ਲਗ ਪਏ ਸਨ। ਹੁਣ ਤਕ ਰਮਣੀਕ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਨਵ ਨੂੰ 2 ਵਾਰ ਹੋਰ ਚੋਦ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ ਤੇ ਆਖਰੀ ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਵਿੱਚ ਆਰਾਮ ਕਰਕੇ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀ ਹਾਸਿਲ ਕੀਤੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਦੋਨੋ ਤਿਆਰ ਹੋਏ ਤੇ ਕੋਮਲ ਦੇ ਘਰ ਵਲ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਏ। ਸ਼ਾਮ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਦੇ ਸਹਿਜ ਕਦੋ ਦੀ ਓਹਨਾ ਨੂੰ ਉਡੀਕਦੀ ਪਈ ਸੀ ਕੇ ਓਹ ਹੁਣੇ ਆਏ, ਪਰ ਓਹ ਦੋਨੋ ਲੇਟ ਸਨ ਤੇ ਵਜਹ ਮੈਂ ਦਸ ਦਿੱਤੀ।
ਘਰ ਪਹੁੰਚਣ ਤੇ।
ਨਵੀਂ - ਕਿਵੇਂ ਆ ਸਹਿਜ ਭੈਣੇ, ਕੋਮਲ ਭੈਣੇ ਸਤ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ।
ਸਹਿਜ ਨੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸੀਨੇ ਨਾਲ ਲਾਇਆ ਤੇ ਕੋਮਲ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਗਲ ਲੱਗ ਮਿਲੀ।
ਰਮਣੀਕ ਵੀ ਓਥੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਸਭ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ ਤੇ ਸਭ ਨੂੰ ਸਤ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਬੁਲਾਈ।
ਰਮਣੀਕ - ਕੋਮਲ ਦੀਦੀ ਸਤ ਸ੍ਰੀ ਆਕਾਲ। ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਤੁਸੀ ?
ਕੋਮਲ - ਮੈਂ ਤਾਂ ਠੀਕ ਆ, ਪੂਰਾ ਗੱਭਰੂ ਜਵਾਨ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਮੁੰਡਾ। ਹਾਹਾ।
ਰਮਣੀਕ ਕੋਮਲ ਦੇ ਗੋਲ ਮਟੋਲ ਮੁੰਮਿਆ ਵਲ ਵੇਖ ਕੇ ਕੇਹਂਦਾ , " ਕਿੱਥੇ ਦੀਦੀ, ਘਰ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਮੈਨੂੰ ਘੱਟ ਲੱਗੀ ਆ ਹੁਣ ਤਕ। ਅੱਜ ਆਇਆ ਤੇ ਹੁਣ ਇਥੇ ਦੇ ਦੁੱਧ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਤਕੜਾ ਕਰਕੇ ਹੀ ਭੇਜਣਾ।
ਕੋਮਲ ਵੀ ਓਹਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਬੋਲਦੀ - ਕੋਈ ਨਾ ਕੋਈ ਨਾ। ਮੇਰੇ ਛੋਟੇ ਵੀਰ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚੀਜ ਦਾ ਘਾਟਾ ਇਥੇ। ਕੋਈ ਨਾ , ਜੌ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੋਇਆ ਬਸ ਦਸ ਦੇਈ ਮੈਨੂੰ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਨਿੰਮਾ ਨਿੰਮਾ ਹਸਦੇ।
ਰਮਣੀਕ ਤੇ ਨਵ ਆਪਣੀ ਭੂਆ ਮਨਜੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਮਿਲਦੇ ਨੇ ਤੇ ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਖਾਣਾ ਖਾ ਕੇ ਓਹ ਉਪਰ ਬਣੇ ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਲਈ ਵਧਦੇ।
ਪੌੜੀਆ ਚੜਨ ਲਗਿਆ ਸਭ ਤੋਂ ਉਪਰ ਨਵ ਵਧਦੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਸਹਿਜ ,ਓਹਦੇ ਪਿੱਛੇ ਕੋਮਲ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਗਰ ਰਮਣੀਕ।
ਗੋਲ ਗੋਲ ਹਿਲਦੀ ਹੋਈ ਕੋਮਲ ਦੀ ਬੁੰਡ ਨੂੰ ਵੇਖ ਰਮਣੀਕ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਮੌਕੇ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਚੁੱਕਦਿਆਂ ਆਪਣੀ ਇਕ ਉਂਗਲ ਕੋਮਲ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਿਚ ਵਾੜ ਦੇਂਦਾ।
ਕੋਮਲ ਓਥੇ ਹੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣੋਂ ਰੁਕ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਨਵ ਤੇ ਸਹਿਜ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀਆ ਨੇ । ਫੇਰ ਓਹ ਰਮਣੀਕ ਨੂੰ ਕੇਹਂਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਰੁਕ ਵੀ ਜਾਇਆ ਕਰ। ਕਿਉਂ ਬੇਸਬਰਾ ਜੇਹਾ ਹੋਈ ਜਾਂਦਾ।
ਰਮਣੀਕ - ਕੀ ਕਰਾਂ ਭੈਣੇ। ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ ਵੇਖ ਸਬਰ ਹੀ ਨੂੰ ਹੁੰਦਾ। ਯਾਦ ਆ ਪਿਛਲੀ ਵਾਰ ਕਦੋ ਤੈਨੂੰ ਠੋਕਿਆ ਸੀ। ਮੋਟਰ ਤੇ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਨੀ ਅਪਾ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਛੱਡਿਆ। ਹੁਣ ਪੂਰਾ ਸਾਲ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਅੱਜ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਵੇਖ ਸਬਰ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਪਿਆ।
ਕੋਮਲ - ਕੋਈ ਨਾ। ਲਾ ਦੁ ਤੇਰਾ ਚਾਅ ਵੀ ਸਾਰਾ। ਪਰ ਹਾਲੇ ਨਹੀਂ। ਕਲ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਆ। ਨਾਲੇ ਗਲ ਸੁਨ। ਬਣ ਗਿਆ ਤੇਰਾ ਕੰਮ ? ਖੋਲ ਤੀ ਕੁੰਡੀ ਇਹਦੀ ਕੇ ਹਾਲੇ ਵੀ ਐਵੇਂ ਹੀ ਤੁਰੀ ਫਿਰਦੀ ਆ।
ਰਮਣੀਕ ਹਸਦੇ ਹੋਏ - ਹਾਂ ਦੀਦੀ। ਅਪਨਾ ਤਾਂ ਬਣ ਗਿਆ ਸਾਰਾ ਕੰਮ। ਥੋੜੇ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਕਰਿਆ ਮੈਂ ਨਵ ਨਾਲ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਹ ਪੂਰੀ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਆ, ਨਾਲੇ ਅਸੀ ਅੱਜ ਵੀ ਰਸਤੇ ਵਿਚ ਇਕ ਹੋਟਲ ਵਿਚ ਇੱਕਠਿਆ ਰੁਕੇ ਹੋਏ ਸੀ। ਤਹੀ ਲੇਟ ਹੋ ਗਏ ।
ਕੋਮਲ - ਬਲੇ ਓ ਤੇਰੇ ਬੇਸ਼ਰਮਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਕੇਹ ਦੇਂਦਾ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਜਗ੍ਹਾ ਦਾ ਘਾਟਾ। ਇਵੇਂ ਪੈਸੇ ਬਰਬਾਦ ਕੀਤੇ ਤੂੰ ਤਾਂ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਅਪਣਾ ਹੱਥ ਰਮਣੀਕ ਦੀ ਪੈਂਟ ਦੀ ਜਿਪ ਵਲ ਵਧਾਉਂਦੀ ਆ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਖੋਲ ਕੇ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਮਸਲਨ ਲਗਦੀ।
ਰਮਣੀਕ ਵੀ ਪੂਰੀ ਅੰਨਦ ਵਿਚ ਸੀ। ਕੋਮਲ ਦਾ ਜਿਸਮ ਵੇਖ ਓਹ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਲਨ ਖੜੀ ਕਰਦਾ ਸੀ ਤੇ ਉਪਰੋ ਹੁਣ ਕੋਮਲ ਦੇ ਹੱਥ ਦੇ ਸਪਰਸ਼ ਨੇ ਓਹਦੇ ਵਿਚ ਇਕ ਨਵੀ ਊਰਜਾ ਭਰ ਦਿੱਤੀ। ਓਹ ਵੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਕੋਮਲ ਦਾ ਮੁੰਮੇ ਨੂੰ ਮਸਲਨ ਲੱਗਾ। ਓਹਨਾ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਹਵਸ ਚੜੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਲਗਦਾ ਪਿਆ ਸੀ ਕੇ ਅੱਜ ਓਹ ਦੋਨੋ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਕਰਕੇ ਹੀ ਰਹਿਣਗੇ ।
ਰਮਣੀਕ - ਦੀਦੀ ,ਕਰੀਏ ਕੁਝ।
ਕੋਮਲ - ਨਹੀਂ, ਹਾਲੇ ਨਹੀਂ ।
ਫੇਰ ਕੋਮਲ ਆਪਣੀ ਥੁੱਕ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਤੇ ਲਾਉਂਦੀ ਆ ਤੇ ਫੇਰ ਓਹੀ ਹੱਥ ਨਾਲ ਰਮਣੀਕ ਦਾ ਲਨ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਲਗਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਹੋ ਗੇਆ ਇਹ ਤਾਂ। ਕੋਈ ਨਾ, ਕਲ ਕਰਦੇ ਆ ਇਹਦੀ ਟੈਸਟ ਡਰਾਈਵ ਵੀ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਨਵ ਉਪਰੋ ਰਮਣੀਕ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰਦੀ ਨੀਚੇ ਆਉਂਦੀ।
ਨਵ - ਰਮਣੀਕ, ਕਿੱਥੇ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਰਮਣੀਕ।
ਫੇਰ ਓਹ ਦੇਖਦੀ ਕੇ ਕੋਮਲ ਨੇ ਰਮਣੀਕ ਦਾ ਲਨ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜਿਆ ਹੋਇਆ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਸਿਰ ਨੀਵਾਂ ਕਰਕੇ ਓਥੋ ਜਾਉਣ ਹੀ ਲਗਦੀ ਪਰ ਕੋਮਲ ਕੇਹਂਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਕੁਝ ਚਾਹੀਦਾ ਤੈਨੂੰ ?
ਨਵ - ਨਹੀਂ ਦੀਦੀ । ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਤੁਸੀ ਕਰੋ। ਕੋਈ ਨਾ।
ਕੋਮਲ ਓਹਦਾ ਲਨ ਛੱਡ ਦੇਂਦੀ ਤੇ ਰਮਣੀਕ ਵੀ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟ ਦੀ ਜਿਪ ਲਾ ਲੈਂਦਾ। ਕੋਮਲ ਥੋੜਾ ਉਪਰ ਪੌੜੀਆ ਚੜ ਕੇ ਨਵ ਕੋਲ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਕੇਹਂਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਕੋਈ ਨਾ, ਜੌ ਤੇਰਾ ਹੈ ਤੇਰਾ ਹੀ ਰਹੇਗਾ। ਵੈਸੇ ਤੇਰਾ ਹੁਸਨ ਵੀ ਹੁਣ ਜਾ ਕੇ ਨਿਖਰਿਆ । ਹਾ ਹਾ।
ਨਵ - ਜੀ ਦੀਦੀ।
ਓਹ ਨੀਵੀਂ ਪਾਈ ਖੜੀ ਰਹਿੰਦੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਚਾਰੋ ਉਪਰ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਦੇ। ਕਾਫੀ ਲੰਬੇ ਅਰਸੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਸਾਰੇ ਮਿਲੇ ਸਨ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਓਹਨਾ ਨੇ ਗੱਪਾ ਲੜਾਈਆਂ , ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ । ਫੇਰ ਓਹ ਸੌਣ ਲਈ ਬੈਡ ਤੇ ਵਧੇ।
ਬੈਡ ਬੇਸ਼ੱਕ ਵੱਡਾ ਸੀ ਪਰ ਜਿਆਦਾ ਤੋ ਜਿਆਦਾ 3 ਜੇਨੇ ਹੋ ਓਹਦੇ ਤੇ ਸੋ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ ਆਹੀ ਸੀ ਕੇ ਤੀਨੋ ਕੁੜੀਆ ਇਕੋ ਬੈਡ ਤੇ ਸੋਂਗੀਆ ਤੇ ਰਮਣੀਕ ਨਾਲ ਮੰਜੇ ਤੇ ਸੋਵੇਂਗਾ ਪਰ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਅਚਾਨਕ ਮੈਸੇਜ ਆਇਆ ਰਵੀ ਦਾ।
ਰਵੀ - ਕਿੱਦਾ ਸੋਹਣਿਓ।
ਸਹਿਜ ਟਾਈਪ ਕਰਨ ਲੱਗੀ - ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਨਾ ਕੇ ਮੈਸਜ ਜਾ ਕਾਲ ਨਾ ਕਰੀ , ਘਰ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਆਏ ਹੋਏ ਨੇ।
ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਕੋਮਲ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀ - ਕਿਹਦਾ ਮੈਸਜ ਆ ?
ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਪਤਾ ਸਭ ਸੀ ਕੇ ਰਵੀ ਦਾ ਹੀ ਹੋਣਾ ਪਰ ਹੁਣ ਓਹ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਛੇੜ ਰਹੀ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਕੁਝ ਨੀ ਦੀਦੀ। ਓਹ ਕਲ ਕਾਲਜ ਆ ਨਾ ਤਾਂ ਕੁਝ ਕੰਮ ਆਇਆ ਹੋਇਆ।
ਕੋਮਲ - ਅੱਛਾ। ਅੱਛਾ। ਹਾਂ ਕਲ ਤੂੰ ਕਾਲਜ ਇਕੱਲਿਆ ਚਲੇ ਜਾਈਂ। ਮੈਨੂੰ ਥੋੜਾ ਕੰਮ ਵੀ ਆ ਤੇ ਇਧਰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਵੀ ਦਿਖੁਣਾ। ਚਲ ਕੋਈ ਨਾ। ਇਕ ਕੰਮ ਕਰ ਤੂੰ ਮੰਜੇ ਤੇ ਇਕੱਲਿਆ ਕੰਮ ਖਤਮ ਕਰ ਲੇ, ਅਸੀਂ ਇੱਥੇ ਇਕੋ ਬੈਡ ਤੇ ਸੋ ਜਾਂਦੇ ਆ। ਰਮਣੀਕ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸੋ ਜਾ।
ਰਮਣੀਕ ਤਾਂ ਆਪ ਆਹੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕੇ ਕਿਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਓਹ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਚ ਭਰ ਕੇ ਸੋਵੇ। ਅੱਜ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਕਿਸਮਤ ਵੀ ਵਧੀਆ ਸੀ । ਨਵ ਤੇ ਕੋਮਲ ਦੋਨੋ ਹੀ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਪੈਣ ਨੂੰ ਮਿਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਓਹ ਝੱਟ ਦੇਣੀ ਬੈਡ ਤੇ ਆਇਆ ਤੇ ਚਾਦਰ ਪਾਂ ਸੌਣ ਦਾ ਨਾਟਕ ਕਰਨ ਲੱਗਾ।
ਕੋਮਲ ਦੀ ਦਿੱਤੀ ਇਕੱਲਿਆ ਸੌਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਸਹਿਜ ਪੂਰੀ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਈ। ਓਹ ਆਹੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕੇ ਉਹ ਤੇ ਰਵੀ ਗਲ ਬਾਤ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਕਰ ਸਕਣ।
ਇਹ ਸੁਣਦਿਆ ਸਾਰ ਹੀ ਸਹਿਜ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਚਲੀ ਕੇ ਚਲੋ ਹੁਣ ਓਹ ਆਪਣੇ ਯਾਰ ਨਾਲ ਇਕੱਲਿਆ ਕੁਝ ਗਲ ਕਰ ਤਾਂ ਸਕਦੀ ਆ।
ਰਵੀ - ਕੀ ਗਲ ? ਇੰਨਾ ਗੁੱਸਾ।
ਸਹਿਜ - ਨਾ ਨਾ। ਹੁਣ ਅਪਾ ਵੇਹਲੇ ਆ।
ਰਵੀ - ਕਲ ਦੀ ਕੀ ਤਿਆਰੀ ਆ?
ਸਹਿਜ - ਕੁਝ ਕੇਹ ਨੀ ਸਕਦੀ। ਬਾਕੀ ਆਉਣਾ ਕਿੱਥੇ ਆ।
ਰਵੀ - ਨੇੜੇ ਹੀ ਆ, ਮੇਰੇ ਯਾਰ ਦਾ ਕਮਰਾ ਇਥੇ ਨੇੜੇ। ਸਿਰਫ ਤੂੰ ਤੇ ਮੈਂ ਹੀ ਹੋਣੇ।
ਸਹਿਜ - ਕੋਈ ਨਾ , ਮੈਂ ਆ ਜਾਣਾ। ਬਾਕੀ ਦਸਦੀ ਆ ਕਲ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਹੋਰ ਗਲ ਕਰਦੀ ਆ ਤੇ ਓਸੇ ਮੰਜੇ ਤੇ ਇਕੱਲਿਆ ਰਜਾਈ ਪਾਂ ਕੇ ਸੋ ਜਾਂਦੀ ਆ।
ਪਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੋਂਦਿਆ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਕੁਝ ਆਪਣੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲਗਦਾ ਤੇ ਓਹਦੀ ਜਾਗ ਖੁੱਲ੍ਹ ਪੈਂਦੀ। ਓਹ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਰਮਣੀਕ ਦਾ ਔਖਾ ਆ ਤੇ ਓਹਨੇ ਬਿਨਾਂ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋਏ ਹੁਣ ਸੋਣਾ ਨਹੀਂ।
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਰਮਣੀਕ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਿਚ ਫਸੇ ਲਨ ਨੂ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਲਗਦਾ।
ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਵੀ ਮਸਤੀ ਆਉਣ ਲਗਦੀ। ਆਹ ਆਹ।
ਰਮਣੀਕ ਸਮਝ ਜਾਂਦਾ ਕੇ ਕੋਮਲ ਵੀ ਹੁਣ ਗਰਮ ਆ। ਓਹ ਬਿਨਾ ਦੇਰ ਕੀਤਿਆ ਅਪਣਾ ਹੱਥ ਓਹਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦੇ ਨਾੜੇ ਵਲ ਨੂੰ ਵਧਾਉਂਦਾ ਤੇ ਖੋਲਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਦਾ। ਕੋਮਲ ਓਹਦਾ ਹੱਥ ਫੜਦੀ ਤੇ ਆਪ ਆਪਣਾ ਨਾੜਾ ਖੋਲਣ ਵਿਚ ਓਹਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਗਦੀ।
ਉਪਰ ਰਜਾਈ ਪਾਈ ਵਾਈ ਸੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਅੰਦਰ ਨਵ ਕੋਮਲ ਤੇ ਰਮਣੀਕ। ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾੜਾ ਖੁਲਦਿਆ ਸਾਰ ਹੀ ਕੋਮਲ ਘੁੰਮਦੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਨਵ ਵਾਲੇ ਪਾਸੇ ਕਰ ਲੈਂਦੀ। ਰਮਣੀਕ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟ ਦੇ ਬਿਨਾ ਹੀ ਹੋਇਆ ਵਿਆ ਸੀ।
ਓਹਦਾ ਲਨ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਉਪਰ ਰਗੜੇ ਖਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਕੋਮਲ- ਮਰਜਾਣਿਆ ਕਲ ਤਕ ਦਾ wait ਨੀ ਕਰ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਕਿਤੇ ਇਹ ਨਾ ਜਾਗ ਜਾਣ। ਆਹ । ਓਹ।।।
ਰਮਣੀਕ - ਕੋਈ ਨਾ ਭੈਣੇ। ਜੇ ਜਾਗ ਵੀ ਜਾਣਗੀਆ ਤਾਂ ਅਪਾ ਨਾਲ ਰਲਾ ਲਵਾਂਗੇ। ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੰਟਰੋਲ ਨੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤੁਸੀ ਹੋ ਹੀ ਇੰਨੇ ਖੂਬਸੂਰਤ।
ਕੋਮਲ - ਹਾਏ ਵੇ ਮਰਜਾਣਿਆ। ਇੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਲਗਦਾ ਆ ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ।
ਰਮਣੀਕ - ਸੱਚੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਅਪਣਾ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਨੀਚੇ ਕਰਦਾ ਤੇ ਆਪ ਓਹਦੇ ਉਪਰ ਆ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਤਰਤੀਬ ਨਾਲ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਦਾ ਤੇ ਪਹਿਲੀ ਸਟ ਹੀ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦੇਂਦਾ।
ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਖੁੱਲੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂ ਓਹ ਸਾਰਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਲਨ ਹੀ ਇਕੋ ਵਾਰ ਹੀ ਅੰਦਰ ਲੈਂ ਲੈਂਦੀ।
ਰਮਣੀਕ ਘੱਸੇ ਲਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਕਰਦਾ ਤੇ ਪੂਰੀ ਰੀਝ ਨਾਲ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਚੋਦ ਦੇਂਦਾ।
ਕੋਮਲ ਦੀਆ ਸਿਸਕਰੀਆ ਨਾਲ ਕਮਰਾ ਗੂੰਜ ਉੱਠਦਾ।
ਅੱਗ ਤਾਂ ਕੋਲ ਪਈ ਨਵ ਨੂੰ ਵੀ ਅੱਗ ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਜਾਗਦੀ ਪਈ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਵੀ।
ਪਰ ਸਹਿਜ ਕੁਝ ਨਾ ਬੋਲੀ ਤੇ ਚੁੱਪਚਾਪ ਸੌਣ ਦਾ ਨਾਟਕ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦੀ ਰਹੀ। ਇਸਦੇ ਉਲਟ ਹੁਣ ਨਵ ਕੋਲ ਹੋਰ ਕੁਝ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨੀ ਹੋਇਆ। ਓਹਨੇ ਝੱਟ ਦੇਣੇ ਰਜਾਈ ਪਰੇ ਕਰੀ ਤੇ ਬੈਡ ਉਤੇ ਹੀ ਖੜੀ ਹੋ ਗਈ। ਕੋਮਲ ਤੇ ਰਮਣੀਕ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਲਾਗੇ ਹੋਏ ਸਨ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਆਉਣ ਨੂੰ ਕੇਹ ਰਹੇ ਸਨ। ਨਵ ਨੇ ਇੰਝ ਹੀ ਕੀਤਾ। ਓਹਨੇ ਖੜੀ ਹੋਈ ਨੇ ਆਪਣੀ ਤਨ ਦੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾਉਣ ਹੀ ਬੇਹਤਰ ਸਮਝਿਆ।
ਓਹ ਉੱਠ ਖੜੀ ਹੀ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾੜਾ ਖੋਲ ਕੇ ਪੈਂਟੀ ਸਨੇ ਪਰਾ ਸੁਟ ਮਾਰਿਆ ਤੇ ਕਮੀਜ ਲਾਹ ਕੇ ਪੂਰੀ ਨੰਗੀ ਹੋ ਗਈ।
ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਰਮਣੀਕ ਦੇ ਕੋਲ ਕਰਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਮੁੱਮਿਆ ਨੂੰ ਰਮਣੀਕ ਦੇ ਮੂੰਹ ਦੇ ਕੋਲ ਕਰ ਛੱਡਿਆ।
ਰਮਣੀਕ ਹੁਣ ਇਕ ਪਾਸੇ ਆਪਣੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਨਵ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਚੂਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਨੀਚੇ ਓਹਦੀ ਵੱਡੀ ਭੈਣ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਪੂਰਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਰਹੀ ਸੀ। ਓਹਦਾ ਵੀ ਮਨ ਸੀ ਕੇ ਓਹ ਵੀ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਮਰਵਾ ਲਵੇ ਪਰ ਨਹੀਂ, ਓਹ ਸ਼ਰਮ ਮੰਨ ਰਹੀ ਸੀ। ਓਹ ਰਜਾਈ ਵਿਚ ਲੁਕੀ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਦੀ ਅੱਗ ਨੂੰ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਦੀ ਰਹੀ।
ਉਧਰ ਨਵ ਨੇ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਵੱਧ ਕੇ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਕੋਮਲ ਦੇ ਮੂੰਹ ਉਪਰ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ। ਕੋਮਲ ਵੀ ਚਟ ਚਟ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਦੇ ਰਹੀ ਹੋਵੇ।
ਥੋੜੇ ਵਕ਼ਤ ਬਾਅਦ ਰਮਣੀਕ ਨੇ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿੱਚੋ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕਢਿਆ ਤੇ ਨਵ ਨੂੰ ਕੋਮਲ ਦੀ ਸਾਈਡ ਪਾਂ ਕੇ ਆਪਣਾ ਲਨ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਪਾਂ ਦਿੱਤਾ।
ਨਵ - ਆਹ । ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ। ਰਮਨੀ ਹੋਰ ਜੋਰ ਲਾ।
ਰਮਣੀਕ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਦੀ ਠੁਕਾਈ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
20 ਮਿੰਟ ਦੀ ਠੁਕਾਈ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਅਪਣਾ ਲਨ ਕਢਿਆ ਤੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹਿਲਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਿਆ।
ਕੋਮਲ ਨੇ ਓਹਦੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਪਰਾ ਕਰਿਆ ਤੇ ਆਪ ਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਰਵੀ ਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲਾ ਸੀ ਤੇ ਨਵ ਤੇ ਅਪਣਾ ਮੂਹ ਕੋਲ ਕਰਕੇ ਸਾਰਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਉਪਰ ਹੀ ਗਿਰਾ ਲਿਆ।
ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਮੂੰਹ ਲਿਬੜਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕੋਮਲ ਨੇ ਨਵ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਜੀਭ ਫੇਰ ਕੇ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਸਾਫ ਕੀਤਾ।
ਕੋਲ ਪਈ ਸਹਿਜ ਵੀ ਅਵਾਜਾਂ ਕੱਢ ਰਹੀ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਆਹ।। ਊਹ।
ਰਮਣੀਕ - ਆਜਾ ਤੂੰ ਵੀ।
ਸਹਿਜ ਘਾਬਰ ਜਾਂਦੀ।
ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ। ਕੁਝ ਨਹੀਂ। ਤੁਸੀ ਕਰੋ।
ਓਹ ਤੀਨੋ ਬਿਨਾ ਕੱਪੜਿਆ ਦੀ ਹੀ ਸੋ ਜਾਂਦੇ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਸਹਿਜ ਨੇ ਫੁਦੀ ਉਂਗਲਾਂ ਮਾਰ ਮਾਰ ਸਾਰਿਆ ਹੋਣਾ ਪਰ ਲਨ ਦੀ ਭੁੱਖ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਸੀ ਹੀ।
ਅਗਲੀ ਸਵੇਰ ।।
ਰਵੀ ਫੋਨ ਤੇ ਮੈਸਜ ਕਰਦਾ।
ਰਵੀ - ਆ ਰਾਹੀਂ ਆ ਨਾ।
ਸਹਿਜ - ਹਾ। ਬਿਲਕੁਲ। ਮੈਂ ਜਰੂਰ ਆਵਾਂਗੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਰਵੀ ਤੇ ਮਨੀ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਗਲ ਕਰਦੇ ਨੇ।
ਰਵੀ - ਬਣ ਗਿਆ ਅਪਣਾ ਦੋਹਾਂ ਦਾ ਕੰਮ। ਓਹ ਆ ਰਹੀ ਆ।
ਮਨੀ - ਯਾਰ, ਸਵਾਦ ਹੀ ਲਿਆ ਤਾਂ ਤੂੰ ।
ਰਵੀ - ਪਰ ਯਾਦ ਰੱਖੀ, ਜਿਵੇ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਓਵੇਂ ਹੀ ਕਰਨਾ। ਅਪਾ ਧੱਕਾ ਨੀ ਕਰਨਾ ਓਹਦੇ ਨਾਲ। ਜੇਕਰ ਅਪਾ ਸਿੱਧਾ ਕਹਾਂਗੇ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਭੱਜ ਜਾਣਾ। ਠੀਕ ਆ?
ਮਨੀ - ਠੀਕ ਆ।। ਮੇਰੇ ਯਾਰ। ਖੁਸ਼ ਹੀ ਕਰਤਾ ਤੂੰ ਤਾਂ।
ਨਾਸ਼ਤੇ ਉਪਰੰਤ ਸਹਿਜ ਚੋਰੀ ਦੇਣੇ ਬੇਗ ਚੁੱਕ ਘਰ ਤੋਂ ਨਿਕਲ ਪੈਂਦੀ। ਓਹਦੀ ਹਿਲਦੀ ਬੁੰਡ ਦੇਖ ਹੁਣ ਘਰ ਵਿਚ ਦੋ ਜੇਣੇ ਹੋਰ ਵੀ ਓਹਦੀ ਮਾਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਇਕ ਰਮਣੀਕ ਤੇ ਦੂਸਰਾ ਤੁਲਸੀ।
ਕੌਣ ਕਰੂ ਓਹਨੂੰ ਰਾਜੀ।
ਇਹ ਸਭ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ।।।
