ਅੱਲੜ ਮਟਿਆਰ 17
ਮਨੀ ਸਹਿਜ ਤੇ ਰਵੀ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾ ਸੇਕਸ ਉਪਰੰਤ ਥਕ ਚੁੱਕੇ ਸਨ ਪਰ ਹਾਲੇ ਵੀ ਕਾਫੀ ਵਕ਼ਤ ਪਿਆ ਸੀ ਓਹਨਾ ਕੋਲ।
ਓਹ ਪਹਿਲਾ ਨਾ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਘੁੱਟ ਕੇ ਸੁੱਤੇ ਰਹੇ ਲੇਕਿਨ ਮਗਰੋ ਜਦੋਂ ਜਵਾਨ ਜਿਸਮ ਇਕ ਦੂਰ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹੋਣ ਤਾਂ ਲਨ ਤਾਂ ਮੁੜ ਹੀ ਆਕੜ ਜਾਂਦਾ।
ਰਵੀ ਦਾ ਲਨ ਹਾਲੇ ਵੀ ਸਹਿਜ ਦੀ ਬੁੰਡ ਦੇ ਥੱਲੇ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਸਹਿਜ ਦੇ ਮੁੰਮੇ ਰਵੀ ਦੀ ਛਾਤੀ ਨਾਲ।
ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਜਦ ਮਨੀ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਆਉਣ ਲਗਾ ਤਾਂ ਓਹਨਾ ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂ ਓਵੇਂ ਹੀ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸਹਿਜ ਦਾ ਮੂਡ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਓਹ ਆਪਣੀ ਬੁੰਡ ਦੀ ਲਕੀਰ ਤੇ ਲਨ ਦੇ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਸਰਕਨ ਕਰਕੇ ਥੋੜਾ ਮਦਹੋਸ਼ ਜਿਹੀ ਹੋਣ ਲੱਗੀ।
ਓਹ ਵੀ ਥੋੜਾ ਅੰਨਾਦਿਤ ਸੀ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਜਦੋਂ ਰਵੀ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫ਼ੀ ਪਈ ਨੂੰ ਮੋਢਿਆਂ ਤੇ ਕਿਸ ਕਰਿਆ ਤਾਂ ਸਹਿਜ।
ਸਹਿਜ - ਊਹ।। ਆਹ।
ਫੇਰ ਓਨੇ ਇੰਨੇ ਚ ਹੀ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਉਪਰ ਕਰ ਕੇ ਮਨੀ ਦੇ ਵਾਲਾਂ ਵਿਚ ਘੁੰਮਾਉਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੇ। ਮਨੀ ਨੇ ਵੀ ਓਵੇਂ ਹੀ ਲਨ ਨੂੰ ਖੁਰਕਣ ਜਾਰੀ ਰਖਿਆ ਤੇ ਕਦੇ ਓਹ ਸਹਿਜ ਦੇ ਮੋਢਿਆ ਤੇ ਕਿਸ ਕਰਦਾ ਤੇ ਕਦੇ ਗਲ ਤੇ। ਸਹਿਜ ਨੇ ਵੀ ਮਸਤੀ ਵਿਚ ਓਹਨੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਕਿਸ ਕਰਿਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕਰਿਆ। ਨਾਲ ਹੀ ਸਹਿਜ ਸੁੱਤੇ ਹੋਏ ਰਵੀ ਤੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਮੁੰਮੇ ਰਗੜ ਰਹੀ ਹੋਵੇ।
ਸਹਿਜ ਕੋਲ ਹੁਣ ਹੋਰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਓਹ ਘੁੰਮੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਰਵੀ ਵਲ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀਆਂ ਦੋਨਾਂ ਲਤਾਂ ਖੋਲ ਦਿੱਤੀਆਂ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਹੱਥ ਨਾਲ ਮਨੀ ਦਾ ਲਨ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰ ਲਿਆ।
ਮਨੀ ਨੇ ਵੀ ਬਿਨਾ ਦਰ ਕੀਤਿਆ ਅਪਣਾ ਲਨ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਪਾਂ ਦਿੱਤਾ। ਓਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਘੱਸੇ ਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਸਹਿਜ ਓਹਦੀਆ ਅਖਾ ਵਿਚ ਅਖਾ ਪਾਂ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਣ ਨੂੰ ਕੇਹ ਰਹੀ ਸੀ।
ਇਸ ਮਗਰੋ ਸਹਿਜ ਉਠੀ ਤੇ ਲੇਟੇ ਹੋਏ ਮਨੀ ਤੇ ਉਪਰ ਆ ਕੇ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂ ਟਿਕਾ ਉਪਰ ਨੀਚੇ ਹੋਣ ਲੱਗੀ।
ਓਹਨੇ ਸੇਕਸ ਦੇ ਅਨੰਦ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਖੜੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਤੇ ਮਨੀ ਦੇ ਲਨ ਉਪਰ ਬੈਠ ਸੇਕਸ ਵਿਚ ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਸਹਿਯੋਗ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਦੋਨੋ ਹੀ ਪੂਰੇ ਜੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਸੇਕਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾ ਖੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਥੋੜੇ ਵਕ਼ਤ ਮਗਰੋ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਪਿੱਠ ਉੱਤੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹੱਥ ਹੋਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ। ਓਹ ਪਿੱਛੇ ਘੁੰਮੀ ਤਾਂ ਰਵੀ ਓਹਦੇ ਜਿਸਮ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਓਹਦਾ ਲਨ ਵੀ ਹੁਣ ਪੂਰਾ ਤਾਇਟ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ।
ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਦੀਆ ਨਜ਼ਰਾਂ ਮਿਲਦੇ ਸਾਰ ਓਹਨਾ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਸਹਿਮਤੀ ਦਿੱਤੀ ਅਜੇਹਾ ਕਰਨ ਦੀ ਤੇ ਰਵੀ ਨੇ ਪੂਏ ਜੋਸ਼ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਚੂਸਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਰਵੀ ਦਾ ਲਨ ਦੀ ਤੇ ਬੁਲ ਓਹਦੇ ਨਾਲ ਜੋੜੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਰਵੀ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਹੋਰ ਅਨੰਦ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਨੀਚੇ ਲੇਟੇ ਮਨੀ ਵੀ ਪੂਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਸਹਿਣ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਥੋੜੇ ਵਕ਼ਤ ਮਗਰੋ ਸਹਿਜ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਮਨੀ ਵੀ ਅਪਣਾ ਵੀਰਜ ਨੇੜੇ ਹੀ ਸੁੱਟਣ ਦੇ ਕਰੀਬ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕਾ ਸੀ।
ਓਹਨੇ ਬਿਨਾ ਲਨ ਬਾਹਰ ਕਦੇ ਸਾਰਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਹੀ ਜੜ ਦਿੱਤਾ। ਇਧਰ ਪਾਣੀ ਦੇ ਵੀਰਜ ਨਾਲ ਲਬਾ ਲਬ ਭਰੀ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਨੇ ਵੀ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਜੋਸ਼ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਰਵੀ ਦੇ ਪੱਟ ਉੱਤੇ ਗਿਰ ਗਈ।
ਤੇ ਹੁਣ ਵਾਰੀ ਰਵੀ ਦੀ ਸੀ। ਓਹਨੇ ਬਿਨਾ ਸਹਿਜ ਦੇ ਮੂਹੋ ਲਨ ਨੂ ਬਾਹਰ ਕੱਢੇ ਧੱਕੇ ਲਾਉਣੇ ਜਾਰੀ ਰੱਖੇ।
ਪਰ ਸਹਿਜ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਓਹਦਾ ਸਾਥ ਦੇ ਰਹੀ ਸੀ। ਓਹਦਾ ਮਨ ਭਰ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਪਰ ਜਿਸ ਯਾਰ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਇੰਨਾ ਸਵਾਦ ਦਿੱਤਾ ਹੋਵੇ ,ਓਹਨੂੰ ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਰੋਕੇ। ਓਹ ਬਸ ਬੇਜਾਨ ਹੋਈ, ਓਹਦਾ ਲਨ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਲਈ ਰਹੀ ਮੰਜੇ ਤੇ ਲੇਟੀ। ਫੇਰ ਵੀ ਰਵੀ ਦਾ ਮਨ ਨਾ ਭਰਿਆ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਲਨ ਨੂ ਬਾਹਰ ਕਢ ਕੇ ਦੋਬਾਰਾ ਲਨ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਪਾਇਆ ਤੇ ਇਕੋ ਸਟ ਵਿਚ ਪੂਰਾ ਅੰਦਰ ਪਾਂ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਹੁਣ ਕੋਈ ਤਕਲੀਫ਼ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਤਾਂ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਦੀ ਪੂਰੀ ਲੰਬਾਈ ਤੇਅ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਓਹਦਾ ਹੁਣ ਮਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਫੁਦੀ ਦਾ ਓਹਦਾ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਭਰੀ ਹੋਈ ਸੀ ਪਹਿਲਾ ਦੇ ਮਾਲ ਨਾਲ।
ਅਖੀਰ ਰਵੀ ਨੇ ਪੂਰੀ ਰੀਝ ਲਾ ਕੇ ਸਹਿਜ ਵਜਾਈ ਤੇ ਅੰਤ ਓਹ ਵੀ ਸੋ ਗੇਆ।
ਦੋਪਹਰ ਦੇ ਢਾਈ ਵਜੇ ਜਾ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਆਇਆ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਰਵੀ ਤੇ ਮਨੀ ਵਿਚਕਾਰ ਨੰਗਾ ਲੇਟਿਆ ਵੇਖਿਆ। ਰਵੀ ਤੇ ਮਨੀ ਹਾਲੇ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾਈ ਸੁੱਤੇ ਪਾਏ ਸਨ। ਸਹਿਜ ਓਹਨਾ ਵਿਚਕਾਰੋਂ ਉੱਠ ਖੜੀ ਹੋਈ। ਓਹਨੂੰ ਚਲਣ ਵਿਚ ਵੀ ਬਹੁਤ ਔਖੀ ਹੁੰਦੀ ਪਈ ਸਿਮ । ਓਹ ਉਠੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਹਾਲਤ ਠੀਕ ਕਰਨ ਲੱਗੀ। ਓਹਨੇ ਨਾਲ ਹੀ ਪਏ ਪਾਣੀ ਦੀ ਬਾਲਟੀ ਵਿਚ ਪਹਿਲਾ ਅਪਣਾ ਚੇਹਰਾ ਵੇਖਿਆ ਤੇ ਫੇਰ ਓਸੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਤੇ ਜਿਸਮ ਸਾਫ ਕਰਿਆ। ਓਹਨੂੰ ਹੁਣ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਬਹੁਤ ਸ਼ਰਮ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ।
ਓਹ ਜੌ ਨਹੀਂ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਓਹ ਅਖੀਰ ਬਣ ਹੀ ਗਈ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਓਹਨੇ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਇਕੱਠੇ ਕਰੇ ਤੇ ਫੇਰ ਓਹਨੂੰ ਯਾਦ ਆਇਆ ਕੇ ਰਵੀ ਦੇ ਫੋਨ ਵਿਚ ਓਹਦੀਆਂ ਤਸਵੀਰਾਂ ਬਾਰੇ।
ਕਪੜੇ ਪਾਂ ਕੇ ਓਹਨੇ ਰਵੀ ਨੇ ਜਗਾਇਆ ।
ਸਹਿਜ - ਰਵੀ , ਉੱਠ ਹੁਣ।
ਰਵੀ ਅੱਖਾ ਮਲਦਾ ਹੋਇਆ ਖੜਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਕੱਪੜਿਆ ਵਿਚ ਵੇਖ ਕਿਹਾ।
ਰਵੀ - ਇਹ ਕੀ ਮਜ਼ਾਕ ਆ। ਖੋਲ ਕਪੜੇ। ਤੂੰ ਬਿਨਾ ਕੱਪੜਿਆ ਦੇ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਵਧੀਆ ਲਗਦੀ ਆ।
ਸਹਿਜ - ਕੋਈ ਨਾ ਖੋਲ ਦੇਂਦੀ ਆ, ਇਸ ਚ ਕੀ ਆ। ਪਰ ਓਹ ਮੇਰਿਆ ਤਸਵੀਰਾਂ ਡਿਲੀਟ ਕਰ ਦੇ। ਪਲੀਜ਼। ਦੇਖ ਤੂੰ ਜਦ ਕਹੇਂਗਾ ਜਿਵੇ ਕਹੇਗਾ ਓਵੇਂ ਕਰ ਲਾ ਗਈ। ਤੂੰ ਪਲੀਜ ਅਜੇਹਾ ਨਾ ਕਰ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ। ਮੈਂ ਕਰ ਦੇਂਦਾ। ਪਰ ਸਾਰਿਆ ਨੀ ਕਰਨੀਆਂ ਇਕ ਰੱਖਾਂਗਾ ਤੇ ਵਾਅਦਾ ਕਰਦਾ ਕੇ ਓਹ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੀ ਰਹਿਣਗੀਆਂ। ਮਨੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਨਾ ਬੋਲੀ ਕੇ ਇਕ ਫੋਟੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪਈ ਆ। ਮੈਂ ਓਹ ਆਪਣੇ ਦੂਸਰੇ mailbox ਵਿੱਚ ਰੱਖਾਂਗਾ।
ਸਹਿਜ - ਪਰ ਵਾਅਦਾ ਤਾਂ ਅਪਣਾ ਸਾਰਾ ਡਿਲੀਟ ਕਰਨ ਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਦੇਖ ਤੂੰ ਧੋਖਾ ਕਰ ਰਿਹਾ, ਪਲੀਜ ਕਰਦੇ ਡਿਲੀਟ।
ਰਵੀ ਓਹਦੀ ਬਾਹ ਫੜਦਾ ਤੇ ਇੱਕਲੇ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਲੈਅ ਕੇ ਜਾਂਦਾ।
ਰਵੀ - ਸਹਿਜ ਹੁਣ ਤੂੰ ਗਲ ਸੁਣ ਮੇਰੀ।
ਸਹਿਜ - ਦਸ ਕਯਾ ਕਹਿਣਾ।
ਰਵੀ ਸਹਿਜ ਦੀ ਅੱਖ ਵਿੱਚ ਅੱਖ ਪਾਂ ਗਲ ਕਰਦਾ।
ਰਵੀ - ਆਈ ਐਮ ਸਾਰੀ। ਜਾਨ। ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਬਹੁੱਤ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ। ਪਲੀਜ਼ ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰਦੇ।
ਸਹਿਜ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨੀ ਪਾਉਂਦੀ ਕੇ ਇਹ ਕਰ ਕੀ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਰਵੀ - ਇਹ ਜੌ ਵੀ ਕੁਝ ਹੋਇਆ ਇਹਦੇ ਵਿਚ ਸਿਰਫ ਮੈਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਕ ਹੋਰ ਵੀ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਕੀ ਕੇਹ ਰਿਹਾ ਤੂੰ। ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨੂੰ ਲੱਗੀ। ਕੌਣ ਕਿਸਦੀ ਗਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਤੂੰ।
ਰਵੀ - ਦੇਖ ਇਕ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਆ, ਇਹਦਾ ਤੇਰੇ ਤੇ ਮਨ ਸੀ , ਸਿਰਫ ਇਕ ਵਾਰ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰਨ ਦਾ, ਉਪਰੋ ਇਹਨੇ ਬਹੁਤ ਮਦਦ ਵੀ ਕੀਤੀ ਮੇਰੀ। ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਖੁਦ ਲੈਅ ਕੇ ਆਇਆ ਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਪ੍ਰੈਗਨੈਂਸੀ ਵਾਲੀ ਦਵਾਈ ਨਾਲ ਚੁੱਕ ਕੇ ਆਇਆ। ਨਾਲ ਇਹ ਪੂਰਾ ਭਰੋਸੇ ਵਾਲਾ । ਆਪਣੇ ਤਿਨਾ ਦੇ ਇਲਾਵਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਇਸ ਗਲ ਦਾ ਪਤਾ ਨੀ ਚਲਣਾ। ਪਰ।
ਸਹਿਜ - ਪਰ , ਪਰ ਕੀ?
ਰਵੀ - ਕੋਮਲ। ਇਹ ਸਭ ਓਹਦਾ ਦਿਮਾਗ ਆ। ਤੇਰੀ ਵਡੀ ਭੇਣ ਦਾ। ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਤਾਂ ਦਸ ਰਿਹਾ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ।
ਸਹਿਜ ਇਹ ਸਭ ਸੁਣ ਕੇ ਹੋਸ਼ ਭੁੱਲ ਬੈਠੀ।
ਰਵੀ - ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਨੇ ਕਰਵਾਇਆ ਇਹ ਸਭ , ਨਹੀਂ ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਸਰ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਥੋੜੇ ਵਕ਼ਤ ਬਾਅਦ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਵੀ ਕਰ ਲੈਂਦਾ , ਪਰ ਇਹ ਸਾਰਾ ਧੱਕੇ ਵਾਲਾਂ ਕਾਂਢ ਤੇਰੀ ਭੈਣ ਦਾ। ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦਸ ਰਿਹਾ ਕਿਉਂਕਿ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਦੋਸਤ ਵੀ ਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਖਾਸ ਵੀ।
ਸਹਿਜ - ਫੇਰ ਵੀ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਅਜੇਹਾ ਕੀਤਾ ?
ਰਵੀ - ਫੇਰ ਕੀ ਹੋ ਗੇਆ ? ਬਹੁਤ ਕਰਦੇ ਨੇ। ਤੂੰ ਦਸ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨੀ ਕਰਦੀ। ਤਹੀ ਇਥੇ ਆਈ ਸੀ ।
ਸਹਿਜ ਸਿਰ ਨੀਵਾਂ ਕਰ ਰੋਣ ਲਗਦੀ।
ਸਹਿਜ - ਚਲ ਹੁ। ਛੱਡ। ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤ ਉੱਠਣ ਵਾਲ਼ਾ। ਮੈਂ ਇਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਾਰੀਆਂ ਫੋਟੋਆਂ ਡਿਲੀਟ ਕਰਨ ਦਾ ਨਾਟਕ ਕਰਨਾ ਤੇ ਸਾਰੀਆ ਕਰ ਵੀ ਦੇਣੀਆਂ , ਤਾਂ ਜੌ ਇਹ ਭਵਿੱਖ ਵਿਚ ਤੇਰਾ ਫਾਇਦਾ ਨਾ ਚੁੱਕੇ । ਬਾਕੀ ਤੇਰੀ ਭੇਣ ਦਾ ਵੀ ਮੈਸਜ ਆਇਆ ਹੋਇਆ, ਓਹਨੂੰ ਬਸ ਮੈਂ ਇੰਨਾ ਦਸਣਾ ਕੇ ਅਸਾਂ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇਰੇ ਨਾਲ, ਹੋਰ ਕੁਝ ਨੀ ਦਸਣਾ। ਇਕ ਫੋਟੋ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਰੱਖਾਂਗਾ, ਓਹਨੂੰ ਕੁਝ ਨੀ ਭੇਜਣਾ , ਬਾਕੀ ਤੂੰ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਵੇਖ ਲਵੀਂ। ਕੀ ਓਹ ਚਾਹੁੰਦੀ ਕੀ ਆ ਤੇਰੇ ਤੋ?
ਸਹਿਜ ਹਾਲੇ ਵੀ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ।
ਓਹਦਾ ਰੋਣਾ ਸੁਣ ਕੇ ਮਨੀ ਵੀ ਜਾਗ ਪੈਂਦਾ।
ਮਨੀ - ਇਹ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਪਿਆ। ਭਾਬੀ ਇੰਨੀ ਜਲਦੀ। ਹਾਲੇ ਤਾਂ ਇਕ ਵਾਰ ਅਪਾ ਹੋਰ ਕਰਨਾ।
ਰਵੀ - ਓਹ ਨਾ ਨਾ। ਬਸ ਹੁਣ ਜਾ ਲੈਣ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ। ਇਹਨੇ ਘਰ ਵੀ ਜਾਣਾ।
ਮਨੀ - ਹਾਲੇ ਤਾਂ ਦੋ ਹੀ ਵਜੇ ਆ। ਕੋਈ ਨਾ ਇਕ ਵਾਰ ਹੋਰ ਸਹੀ। ਆਜਾ ਭਾਬੀ ਆਪਣੇ ਦੇਵਰ ਕੋਲ।
ਰਵੀ - ਰੁਕ ਮਨੀ ਅਪਾ ਧੱਕਾ ਨੀ ਕਰਨਾ। ਇਕ ਮਿੰਟ, ਮੇਰਾ ਫੋਨ ਦੇ।
ਮਨੀ ਓਹਨੂੰ ਫੋਨ ਫੜਾਉਂਦਾ ਤੇ ਦੋਨਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਫੋਟੋਆਂ ਦਿਖਾ ਕੇ ਇਕ ਝਟਕੇ ਚ ਡਿਲੀਟ ਮਾਰ ਦੇਂਦਾ ਸਾਰੀਆਂ।
ਮਨੀ - ਆਹ ਕੀ? ਇਹ ਕੀ ਕਰਤਾ । ਸਾਰਾ ਸਵਾਦ ਖਰਾਬ ਕਰ ਤਾਂ।
ਚਲ ਕੋਈ ਨਾ ਮੈ। ਫੋਨ ਚ ਖਿੱਚ ਲੈਂਦਾ ਦੋਬਾਰਾ ਤੋ। ਫੜ ਇਹਨੂੰ ਤੇ ਲਾਹ ਇਹਦੇ ਕਪੜੇ।
ਰਵੀ - ਨਹੀਂ ਯਾਰ। ਇਹ ਮੇਰੀ ਦੋਸਤ ਆ, ਮੇਰੇ ਭਰੋਸੇ ਤੇ ਆਈ ਸੀ ਇਥੇ , ਅਪਾ ਨੇ ਕਰ ਤਾਂ ਲਿਆ ਹੀ ਹੁਣ । ਅੱਗੇ ਕਰਨਾ ਗ਼ਲਤ ਕੀਤਾ। ਹੁਣ ਹੋਰ ਨੀ ਕਰਨਾ। ਹੁਣ ਜਾ ਲੈਣ ਦੇਂਦੇ ਆ, ਇਹਦਾ ਮਨ ਹੋਇਗਾ ਤਾਂ ਇਹ ਅਪਾ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਲੇਵੇਗੀ ਦੋਬਾਰਾ ਤੋ।
ਮਨੀ ਮੁਰਝਾਏ ਫੁੱਲ ਵਾਂਗ, ਚਲ ਠੀਕ ਆ, ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਭਾਬੀ ਹੁਣ। ਕੋਈ ਨਾ, ਜਿਵੇ ਮੇਰਾ ਦੋਸਤ ਕੇਹਂਦਾ, ਓਹੀ ਠੀਕ ਆ।
ਸਹਿਜ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਹੀ ਸਭ ਜਾਣਦੀ ਸੀ ਕੇ ਇਹ ਸਭ ਹੁੰਦਾ ਕੀ ਪਿਆ। ਪਰ ਹੁਣ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਬਦਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਰਿਆ ਤਾਂ ਰਵੀ ਨੇ ਗ਼ਲਤ ਹੀ ਸੀ ਪਰ ਜਿਵੇ ਵੀ ਸੀ ਓਹਨੇ ਸੱਚ ਦਸ ਕੇ ਆਪਣੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਜਾਹਿਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ।
ਰਵੀ ਤੇ ਮਨੀ ਆਪਣੇ ਕਪੜੇ ਪਾਉਣ ਲੱਗੇ ਤੇ ਸਹਿਜ ਹੁਣ ਦਰਵਾਜੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਉਣ ਹੀ ਲੱਗੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਕੁੰਡੀ ਵੀ ਖੋਲ ਹੀ ਲਈ ਕੇ ਓਹਨੇ ਦੋਬਾਰਾ ਇਕ ਵਾਰ ਬਾਹਰ ਝਾਂਕੀ ਮਾਰ ਕੇ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਕੁੰਡੀ ਲਾ ਲਈ।
ਦਰਵਾਜੇ ਦੇ ਦੋਬਾਰਾ ਬੰਦ ਹੋਣ ਦੇ ਖੜਕੇ ਨੇ ਓਹਨਾ ਦੋਹਾਂ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸਹਿਜ ਹੁਣ ਦੋਬਾਰਾ ਦਰਵਾਜੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਪਿੱਠ ਖੜੀ ਕਰੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਅੱਖਾਂ ਝੁਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਮਨੀ ਪੈਂਟ ਪਾਉਂਦਾ ਪਾਉਂਦਾ ਗੇਰ ਰੁਕ ਗਿਆ ਤੇ ਰਵੀ ਵੇ ਇਹ ਸਭ ਦੇਖ ਨਿੰਮਾ ਨਿੰਮਾ ਮੁਕੁਰਾਉਣ ਲਗਾ।
ਹੁਣ ਸਹਿਜ ਬੋਲ ਪਈ।
ਸਹਿਜ - ਹਾਲੇ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਥੋੜਾ ਵਕ਼ਤ ਤਾਂ ਪਿਆ ਹੀ ਹੈ। ਕਿਉੰ ਨਾ ਅਪਾ।।।
ਇੰਨੇ ਸ਼ਬਦ ਸੁਣਦਿਆ ਸਾਰ ਹੀ ਮਨੀ ਅੱਧੀ ਪੈਂਟ ਚੜਾਈ ਉਠਿਆ ਕੇ ਓਹਨੇ ਅੱਗੇ ਵਧ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਪਿੱਛੋਂ ਜੱਫੀ ਪਾਂ ਲਈ। ਰਵੀ ਵੀ ਸਹਿਜ ਦੇ ਕੋਲ ਆਇਆ ਤੇ ਓਹਦੇ ਬੁਲਾ ਚ ਬੁਲ ਫਸਾ ਕੇ ਕਮੀਜ ਉਪਰੋਂ ਹੀ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮੇ ਮਸਲਨ ਲਗ ਪਿਆ।
ਓਹਨਾ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਬਿਨਾ ਵਕ਼ਤ ਗਵਾਏ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਮੁੜ ਨੰਗੀ ਕਰ ਲਿਆ। ਮਨੀ ਨੇ ਲਨ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਕੌਡੀ ਕਰਕੇ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਵਿਚ ਫਸਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤੇ ਰਵੀ ਸਹਿਜ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਚੂਪੇ ਮਰਵਾ ਕੇ ਸਵਾਦ ਲੈਅ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਥੋੜੇ ਵਕ਼ਤ ਮਗਰੋ ਜਦ ਮਨੀ ਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਆਪਣੇ ਵੀਰਜ ਨਾਲ ਭਰ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਰਵੀ ਨੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਕੰਧ ਨਾਲ ਜੋੜ ਲਿਆ ਤੇ ਮਨੀ ਦੇ ਸਟਾਇਲ ਵਿਚ ਹੀ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।
ਇੰਨੀ ਲੰਬੀ ਤਬੜ ਤੋੜ ਚੁਦਾਈ ਮਗਰੋ ਸਹਿਜ ਹੁਣ ਪੂਰੀ ਤਰਾਂ ਥਕ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।
ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਮਨੀ ਨੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਤਾਕਤ ਦੀ ਤੇ ਨਾਲ ਗਰਭ ਨਾ ਠਹਰਾਨ ਦੀ ਦਵਾਈ ਵੀ ਦਿੱਤੀ । ਰਵੀ ਹੀ ਓਹਨੂੰ ਓਹਦੇ ਘਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਤਕ ਕਰਕੇ ਆਇਆ।
ਪੂਰੀ ਪਸੀਨੇ ਨਾਲ ਭਿੱਜੀ ਸਹਿਜ ਜਿਵੇ ਹੀ ਘਰ ਵਿਚ ਦਾਖਲ ਹੋਈ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਡੰਗਰਾਂ ਦੇ ਵੇਹੜੇ ਚੋ ਕੁਝ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤੀਆਂ।
ਕੋਮਲ - ਆਹ , ਹੋਰ ਹੋਰ । ਹੋਰ ਜੋਰ ਨਾਲ ਰਮਣੀ।
ਰਮਣੀਕ ਪੂਰੇ ਸਵਾਦ ਨਾਲ - ਯਾ ਸਹਿਜ। ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ। ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਦੇਂਦੀ ਪਈ ਆ। ਰੰਡੀ ਮੇਰੀ। ਆਹ।
ਸਹਿਜ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿਚ।
ਸਹਿਜ - ਸਲੇ ਦੋਨੋ ਲੱਗੇ ਹੋਏ ਆ। ਤੇ ਆਹ ਰਮਣੀਕ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਲੈਅ ਕੇ ਕੋਮਲ ਦੀ ਫੁਦੀ ਮਾਰਦਾ ਪਿਆ। ਇਕ ਮੇਰੀ ਭੇਣ, ਇਕ ਨੰਬਰ ਦੀ ਚੁਦਾਕੜ ਸਾਲੀ। ਮੇਰੇ ਖਿਲਾਫ ਇੰਨਾ ਕੁਝ ਕਰਦੀ ਰਹੀ।
ਕੋਈ ਨਾ ਵਕ਼ਤ ਆਉਣ ਤੇ ਇਹਨੂੰ ਮਜਾ ਮੈਂ ਦਵਾਂਵੰਗੀ।
ਤੇ ਫਿਲਹਾਲ ਓਹ ਓਥੋ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ। ਓਹ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਮਟਕੀ ਵਿੱਚੋ ਕੱਢਦੀ ਤੇ ਪੀਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੀ ਹੀ ਹੈ ਕੇ ਅਚਾਨਕ ਓਹਨੂੰ ਇਕ ਅਣਜਾਣ ਹੱਥ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ। ਓਹ ਘਾਬਰ ਜਾਂਦੀ।
ਸਹਿਜ - ਤੂੰ , ਇਥੇ। ਇਥੇ ਕੀ ਕਰਦਾ ?
ਤੁਲਸੀ - ਕੁਝ ਨੀ ਬੀਬੀ ਜੀ। ਬਸ ਓਹ ਪਾਣੀ ਲੈਨੇ ਆਯਾ ਥਾ।
ਸਹਿਜ - ਜਾ ਦਫਾ ਹੋ ਇਥੋਂ। ਮੈਨੂੰ ਸਭ ਪਤਾ ਤੇਰਾ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨੀ ਤੈਨੂੰ।
ਸਹਿਜ ਓਹਦੇ ਵਲ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਵੇਖਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਓਹਨੂੰ ਕੁਝ ਸੁਝਦਾ।
ਸਹਿਜ - ਰੁਕ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਕੇ ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ?
ਤੁਲਸੀ ਹੈਰਾਨੀ ਜੇਹੇ ਭਾਵ ਨਾਲ- ਕੀ ਬੀਬੀ। ਕਯਾ ਕੇਹ ਰਹੇ ਹੋ ?
ਸਹਿਜ - ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਚਾਹੀਦਾ ਓਹ ਤੈਨੂੰ ਮਿਲ ਸਕਦਾ, ਪਰ।
ਤੁਲਸੀ ਸਹਿਜ ਦੇ ਮੁੰਮੇਆ ਵਲ ਨੂੰ ਗੌਰ ਨਾਲ ਵੇਖ ਕੇ।
ਤੁਲਸੀ - ਪਰ ਕੀ ?
ਸਹਿਜ - ਤੈਨੂੰ ਵੀ ਮੇਰੇ ਲਈ ਕੁਝ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ।
ਤੁਲਸੀ - ਜੀ ਜਰੂਰ। ਬੋਲੋ ਹੁਕਮ ਕਰੋ।
ਸਹਿਜ - ਹਾਲੇ ਨੀ ਦਸੰਗੀ ਤੈਨੂੰ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਅੱਗੇ ਕਿ ਕੁਝ ਹੋਣਾ , ਸਭ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ।
ਧੰਨਵਾਦ।।।
ਇੰਸਾਗ੍ਰਾਮ
8409.aona