ਅੱਲ੍ਹੜ ਮੁਟਿਆਰਾਂ 4
ਕੋਮਲ - ਵੇਖਿਆ ਸਹਿਜ , ਮੰਮੀ ਕਿਦਾ ਸਕਸ ਵਿਚ ਡੁੱਬੀ ਪਈ ਆ। ਚਲ ਅਪਾ ਦੋਨੋ ਉਪਰ ਕਮਰੇ ਵਲ ਨੂੰ ਚਲਦੀਆਂ ਹਾਂ ਤੇ ਮੈਂ ਨਹਾ ਧੋ ਕੇ ਥੋੜਾ ਚਿਰ ਅਰਾਮ ਵੀ ਕਰਨਾ।
ਸਹਿਜ - ਚਲੋ ਦੀਦੀ। ਚਲੋ ਚਲੋ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਦੋਨੋ ਉਪਰ ਕਮਰੇ ਵਲ ਨੂੰ ਚਲੇ ਜਾਂਦੀਆਂ ਤੇ ਬੈਡ ਉੱਤੇ ਪੈ ਕੇ ਗਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗਦੀਆਂ।
ਕੋਮਲ - ਸਹਿਜ ਤੂੰ ਸਾਰਾ ਮਜਾ ਖਰਾਬ ਕਰਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਨਾ ਇੱਦਾਂ ਕਰੀ। ਬੇਨਤੀ ਆ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਹੱਥ ਬੰਨ੍ਹ ਕੇ। ਮੇਰੇ ਥੱਲੇ ਤਾਂ ਹੁਣ ਵੀ ਭਾਂਬੜ ਮਚਿਆ ਵਿਆ। ਦਸ ਕਿਵੇਂ ਹੋਊ ਸ਼ਾਂਤ ਆ। ਉਂਗਲਾਂ ਮਾਰ ਮਾਰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਨਾ ਪੈਣਾ। ਉੱਤੋ ਪੈਸੇ ਵੀ ਓਹਨੇ ਪੂਰੇ ਨੀ ਸੀ ਦਿੱਤੇ।
ਸਹਿਜ - ਤੂੰ ਦੀਦੀ ਕਿਉੰ ਇਹਨਾਂ ਚੱਕਰਾਂ ਵਿਚ ਪੈਂਦੀ ਆ। ਕਯਾ ਰੱਖਿਆ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਕੰਮਾਂ ਵਿਚ।
ਕੋਮਲ - ਤੂੰ ਹਾਲੇ ਨਿਆਣੀ ਆ। ਤੇਰੀ ਹਾਲੇ ਨੱਥ ਨੀ ਉੱਤਰੀ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ਚਲਣਾ ਕੇ ਕਯਾ ਰੱਖਿਆ। ਵੈਸੇ ਵੀ ਸਵਾਦ ਤੇ ਪੈਸੇ ਦੋਨੋ ਮਿਲਦੇ ਨੇ। ਹੋਰ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ। ਤੂੰ ਦਸ , ਤੂੰ ਵੀ ਕਰਨਾ ਤਾਂ।
ਸਹਿਜ - ਨਾ ਭੈਣੇ ਨਾ। ਮੈਨੂੰ ਸੰਗ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਡਰ ਵੀ ਲਗਦਾ।
ਕੋਮਲ - ਐਵੇਂ ਓ ਡਰੀ ਜਾ ਤੂੰ। ਦੇਖ ਮੇਰਾ ਆਸ਼ਿਕ ਹੈਰੀ ਤੇਰੇ ਲਈ ਜਾਨ ਵੀ ਹਾਜ਼ਰ ਕਰ ਦਊ। ਤੈਨੂੰ ਸ਼ੌਪਿੰਗ ਗਹਿਣੇ ਸਭ ਮਿਲਣੇ , ਤੂੰ ਇਕ ਵਾਰ ਹਾਂ ਤਾਂ ਕਰ। ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਭੇਣ ਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਧੱਕਾ ਨੀ ਕਰਨਾ , ਪਰ ਜਰਾ ਸੋਚ ਕੇ ਤਾਂ ਵੇਖ, ਬਾਪੂ ਆਪਣਾ ਜੂਆਰੀ ਤੇ ਅਮਲੀਆਂ ਵਿਚ ਫਿਰਨ ਤੁਰਨ ਵਾਲਾ। ਕਿਤੇ ਓਹਦੇ ਯਾਰ ਦੋਸਤ ਦੀ ਤੇਰੇ ਤੇ ਨਿਗ੍ਹਾ ਪੇ ਗਈ ਤਾਂ ਓਹਨਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਧੱਕਾ ਕਰਦਿਆ ਭੋਰਾ ਨੀ ਝਿਜਕਣਾ। ਜਿਹੋ ਜਿਹਾ ਮੰਮੀ ਤੇ ਮੇਰਾ ਹਾਲ ਹੋਇਆ ਓਹੀ ਤੇਰਾ ਵੀ ਹੋ ਜਾਣਾ।
ਬਹੁਤ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਜਾ ਕੇ ਹੁਣ ਆਪਣਾ ਘਰ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਸੰਭਲਿਆ । ਬਾਪੂ ਦੇ ਯਾਰ ਦੋਸਤ ਤਾਂ ਹਾਲੇ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਖਿੱਚਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਨੇ ਪਰ ਜਦੋਂ ਦੀ ਮੰਮੀ ਨੇ ਕਬੀਲਦਾਰੀ ਚੁੱਕੀ ਆ, ਹੁਣ ਮੈਂ ਤੇ ਮੰਮੀ ਸੇਫ ਆ। ਬਸ ਆ ਭਈਆ ਜਿਹੜਾ ਮੰਮੀ ਨੇ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ , ਆਹੀ ਆ ਜੋ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਮੂੰਹ ਅੱਡ ਦਾ ਹੁੰਦਾ। ਬਾਕੀ ਤਾਂ ਹੁਣ ਠੀਕ ਹੀ ਆ।
ਸਹਿਜ - ਨਹੀਂ ਭੈਣੇ , ਮੈਂ ਹਾਲੇ ਇਸ ਸਭ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਚਲ ਠੀਕ ਆ, ਹੁਣ ਤੂੰ ਅਰਾਮ ਕਰ, ਮੈਂ ਨੀਚੇ ਜਾ ਕੇ ਨਹਾ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਆ। ਸ਼ਾਯਦ ਹੁਣ ਤਕ ਮੰਮੀ ਵੀ ਵੇਹਲੀ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਨੀਚੇ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ।
ਮਲਕੀਤ ਕੌਰ - ਹਾਂ ਪੁੱਤ , ਆ ਗਿਆ ਬਜਾਰ ਵਿੱਚੋ। ਆ ਜਾ ਤੈਨੂੰ ਰੋਟੀ ਪਾਣੀ ਪਾਵਾ।
ਤੁਲਸੀ ਭਾਈਆਂ ਜੌ ਕਰੀਬ ਕਰੀਬ 50 ਸਾਲ ਦਾ ਬੁੱਢਾ ਸੀ, ਓਹ ਵੀ ਨਾਲ ਖੜਾ ਸੀ ਤੇ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਕੋਮਲ ਵਲ ਦੇਖ ਕੇ ਹੱਸ ਵੀ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਕੋਮਲ ਵੀ ਓਹਦੇ ਹਾਸੇ ਨੂੰ ਸਮਝ ਗਈ ਸੀ ਕੇ ਓਹ ਕਿਉੰ ਹਸਦਾ ਪਿਆ।
ਕੋਮਲ - ਨਹੀਂ ਬੇਬੇ ਮੈਂ ਆਪ ਪਾਂ ਲਵਾਂਗੀ। ਹਾਲੇ ਮੈਂ ਨਹਾਉਣਾ ਵਾਂ।
ਤੂੰ ਵੀ ਆਰਾਮ ਕਰ ਲਾ, ਸਵੇਰ ਦੀ ਲੱਗੀ ਹੋਈ ਆ, ਕੰਮ, । ਤੂੰ ਆਰਾਮ ਕਰ ਲੈਂ।
ਮਲਕੀਤ - ਠੀਕ ਆ ਪੁੱਤ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਮਲਕੀਤ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਚਲੇ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਕੋਮਲ ਤੌਲੀਆ ਚੁੱਕਣ ਜਾਂਦੀ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਭਈਏ ਦੀਆ ਅੱਖਾਂ ਓਹਨੂੰ ਤਾੜ ਰਹੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਪਰ ਕੋਮਲ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਓਥੋ ਨਿਕਲ ਲੈਂਦੀ ਤੇ ਨਹਾਉਣ ਲਈ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿਚ ਜਾ ਵੜਦੀ। ਜਾਣਦੀ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਸੀ ਕੇ ਇਹ ਤੁਲਸੀ ਓਹਨੂੰ ਘੂਰ ਘੂਰ ਕੇ ਵੇਖਦਾ ਪਿਆ ਤਾਂ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਓਹ ਮੰਗੇਗਾ ਹੀ।
ਓਹ ਨਹਾ ਕੇ ਬਾਹਰ ਆਉਂਦੀ ਤੇ ਰਸੋਈ ਵਿਚ ਜਾ ਕੇ ਰੋਟੀ ਪਾਉਣ ਲਗਦੀ। ਇੰਨੇ ਨੂੰ ਓਹਦੀ ਬੁੰਡ ਤੇ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹੱਥ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਓਹ ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਸਹਿਰ ਜਾਂਦੀ।
ਓਹ ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਦੀ ਤੇ ਕੇਹਂਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਆਹ ਕੀ ਕਰਦਾ ਪਿਆ। ਕੋਈ ਆ ਜੁ ਗਾ।
ਤੁਲਸੀ - ਓਹ ਬੀਬੀ ਜੀ। ਕੋਈ ਨੀ ਆਉਂਦਾ ਅਬ। ਹੁਣ ਹਮ ਔਰ ਤੁਮ ਹੀ ਹੋ ਅਕੇਲੇ ਯਹਾ।
ਕੋਮਲ - ਹਾਲੇ ਰਝਿਆ ਨੀ। ਹੁਣੇ ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਮੰਮੀ ਨਾਲ ਕਰਦਾ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣੇ ਮੇਰੇ ਦੁਆਲੇ ਹੋ ਗਿਆ। ਸਬਰ ਕਰ ਥੋੜਾ ਜੇਹਾ।
ਤੁਲਸੀ - ਹਮ ਤੋ ਕਰ ਲੇਂਗੇ। ਲੇਕਿਨ ਇਸਕਾ ਕਯਾ ਕਰੇ ਯਹ ਸਬਰ ਨੀ ਜਾਨਤਾ।
ਕੋਮਲ - ਬਸ ਇਤਨੀ ਸੀ ਬਾਤ। ਹੁਣੇ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰ ਦੇਂਦੀ ਹਾਂ ਇਹਨੂੰ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਕੋਮਲ ਨੀਚੇ ਨੂੰ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਤੁਲਸੀ ਦਾ ਮੋਟਾ ਲਨ ਓਹਦੇ ਪਜਾਮੇ ਤੋ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਪਿੱਛੇ ਕਰਨ ਲਗ ਪੈਂਦੀ।
ਤੁਲਸੀ - ਬੀਬੀ ਜੀ। ਔਰ ਜੋਰ ਲਗਾਓ।
ਕੋਮਲ ਥੋੜਾ ਹੋਰ ਤੇਜ ਕਰਦੀ ਤੇ ਫੇਰ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਓਹਦੇ ਲਨ ਨੂੰ ਚੂਪੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ।
ਤੁਲਸੀ ਵੀ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਸੈੱਟ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਅੰਦਰ ਓਹਦੇ ਗਲੇ ਤੱਕ ਸਟ ਮਾਰਨ ਲਗਦਾ । ਪਰ ਕੋਮਲ ਤਾਂ ਪੂਰੀ ਖਿਡਾਰੀ ਸੀ ਜੌ ਇਹਨਾਂ ਝਟਕਿਆ ਨੂੰ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ।
5 7 ਮਿੰਟ ਬਾਅਦ ਤੁਲਸੀ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਹੀ ਫ਼ਿਰਾਗ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਸਾਰਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਕੋਮਲ ਪੀ ਲੈਂਦੀ।
ਕੋਮਲ - ਬਸ ਹੋ ਗੇਆ ਸ਼ਾਂਤ । ਪਰ ਹਾਲੇ ਮੈਂ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਰਨਾ ਕੁਝ ਨੀ। ਹੁਣੇ ਨਹਾ ਕੇ ਆਈ ਆ। ਬੇਬੇ ਦੇ ਸੌਣ ਮਗਰੋ ਮੈਨੂੰ ਕਾਲ ਕਰ ਲਈ। ਮੈਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਜੁ ਤੇਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ। ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਕੇ ਰੱਖੀ ਸਾਰੀ।
ਤੁਲਸੀ - ਠੀਕ ਆ ਬੀਬੀ ਜੀ। ਜਿਵੇਂ ਆਪਕਾ ਹੁਕਮ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਕੋਮਲ ਦੋਬਾਰਾ ਬਾਥਰੂਮ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਬੁਰਸ਼ ਕਰਕੇ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਸਾਫ ਕਰਦੀ।
ਏਸੇ ਦੌਰਾਨ ਉਪਰ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਸਹਿਜ ਦੇ ਫੋਨ ਤੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕਾਲ ਆਉਂਦੀ । ਨਾਮ ਵੇਖ ਸੇਜਹ ਨੂੰ ਹੱਥ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਪੈ ਜਾਂਦੀ। ਓਹ ਫੋਨ ਚੁੱਕਦੀ। ਫੋਨ ਓਹਦੇ ਪੜੋਸ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਰਵੀ ਦਾ ਸੀ ਜੌ ਓਹਦੇ ਤੋ 2 ਸਾਲ ਛੋਟਾ ਸੀ ਤੇ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਤਯੁਸ਼ਨ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਕਯਾ ਇਸ ਜਵਾਕ ਸਿਰਫ ਤਯੁਸ਼ਣ ਪੜ੍ਹਦਾ ਸੀ ਜਾ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੀ।
ਰਵੀ - ਜਨੇਮਨ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ? ਕੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਨੀ ਕਰਦੇ ਮੈਨੂੰ। ਅੱਜ ਆਵਾ ਘਰ ਤੁਹਾਡੇ।
ਸਹਿਜ - ਤੈਨੂੰ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਕਿਹਾ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਕਾਲ ਨੀ ਕਰਨੀ। ਕੋਈ ਫ਼ੋਨ ਚੁੱਕ ਲਵੇ ਫੇਰ ਕੀ ਕਰਾਂਗੀ।
ਰਵੀ - ਤੂੰ ਤਾਂ ਜਾਨ, ਐਵੇਂ ਹੀ ਗੁੱਸਾ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀ ਹੋ। ਬੋਲੋ ਹੁਣੇ ਆਵਾਂ ਘਰ । ਵੈਸੇ ਵੀ ਓਸ ਦਿਨ ਵਾਲੀ ਕਲਾਸ ਆਪਣੀ ਅਧੂਰੀ ਹੈ। ਸੋਚਦਾ ਪਿਆ ਕੇ ਕੁਝ ਐਕਸਟ੍ਰਾ ਕਲਾਸ ਲਗਾ ਹੀ ਲੇਵਾਂ।
ਸਹਿਜ - ਕੋਈ ਨਾ ਓਹ ਵੀ ਹੋ ਜੂ ਪੂਰੀ। ਪਰ ਪਰਦੇ ਨਾਲ ਲਵਾਂਗੇ। ਠੀਕ ਆ।
ਰਵੀ - ਬੋਲ ਤੂੰ ਦਸ ਹੁਣੇ ਆਵਾ।
ਸਹਿਜ - ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ। ਹਾਲੇ ਘਰ ਸਾਰੇ ਨੇ। ਮੈਂ ਆਪ ਦੱਸਾਂਗੀ ਤੈਨੂੰ ਕਾਲ ਕਰਕੇ। ਵੈਸੇ ਵੀ ਤੂੰ ਤਾਂ ਕੰਧ ਹੀ ਟਪਣੀ ਆ। ਹਾ ਹਾ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ। ਮੈਂ ਸਮਝ ਗਿਆ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਕੋਮਲ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਦਾਖ਼ਿਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਵੇਖਦੀ ਹੈ ਕੇ ਸਹਿਜ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਸੀ। ਓਹ ਵੀ ਕੋਲ ਹੋ ਸੋ ਜਾਂਦੀ।
ਸਹਿਜ ਜਿਹੀ ਅੱਲੜ ਕੁੜੀ ਕਿਵੇਂ ਰਵੀ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਹੋਈ ਤੇ ਅੱਗੇ ਕਯਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਇਹ ਸਭ ਭਾਗ 5 ਵਿਚ।
Next part 28 july