Scheldule ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਬੀਜੀ ਚਲਦਾ ਪਿਆ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੈਂ ਅੱਪਡੇਟ ਨੀ ਕਰ ਪਾਂ ਰਿਹਾ , ਪਰ ਪਰਸੋ ਦਿਨੇ ਇਸਦਾ ਅੱਪਡੇਟ ਆ ਜਾਵੇਗਾ
ਹੋ ਸਕਦਾ ਕੇ ਮੈਂ ਇਹਦੇ ਅਗਲੇ 2 ਭਾਗ ਇਕੱਠੇ ਹੀ ਇਕ ਇਕ ਦਿਨ ਦੇ gap ਨਾਲ ਪਾਂ ਦੇਵਾ।
ਸਬਰ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ
ਹੋ ਸਕਦਾ ਕੇ ਮੈਂ ਇਹਦੇ ਅਗਲੇ 2 ਭਾਗ ਇਕੱਠੇ ਹੀ ਇਕ ਇਕ ਦਿਨ ਦੇ gap ਨਾਲ ਪਾਂ ਦੇਵਾ।
ਸਬਰ ਲਈ ਧੰਨਵਾਦ
Hanji eh continue hovegi।। Bas ਕਿੱਧਰੇ ਮੈਂ ਉਲਝਿਆ ਵਿਆ ਅੱਜ ਰਾਤ ਮੈਂ ਲਿਖ ਦੇਣੀ।।ਸ਼ਾਯਦ ਮੈਂ ਕਲ ਪਾਂ ਹੀ ਦੇਵਾ।
Deepgill1313
😘😘
- 2,782
- 1,347
- 158
ਅੱਲੜ ਮੁਟਿਆਰ 5
11 ਵੀ ਜਮਾਤ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦੇ 18 ਸਾਲ ਦੇ 2 ਜਵਾਕ, ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਬੈਠੇ ਰਵੀ ਤੇ ਮਨੀ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਗਲ ਕਰ ਰਹੇ।
ਮਨੀ - ਓਹ ਯਾਰ ਕੋਮਲ ਦੀਦੀ ਬੜੀ ਹੀ ਸੈਕਸੀ ਆ। ਕੋਈ ਸੈਟਿੰਗ ਹੋ ਸਕਦੀ ਆ। ਤੇਰੇ ਤਾਂ ਪੜੋਸ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ
ਰਵੀ - ਯਾਰ ਮੰਨ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ ਆ। ਕੋਈ ਫ਼ੋਨ ਫੂਨ ਵਾਲੀ ਹੀ ਸੈਟਿੰਗ ਹੋ ਜਾਵੇ ਓਹਦੇ ਨਾਲ।
ਮਨੀ - ਓਹਦੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਵੀ ਤਾਂ ਹੈ। ਸਹਿਜ ਦੀਦੀ। ਓਹ ਤਾਂ ਨਾਲੇ ਆਪਣੇ ਤੋ ਮਹਿਜ 2 3 ਸਾਲ ਹੀ ਵੱਡੀ ਆ। ਕਿਉੰ ਨਾ ਅਪਾ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਟਿਉਸ਼ਨ ਲਗੀਏ। ਕੀ ਕੇਹਂਦਾ ? ਅਪਣਾ ਆਨਾ ਜਾਣਾ ਲਗਿਆ ਰਹੁ ਤੇ ਏਸੇ ਬਹਾਨੇ ਕਯਾ ਪਤਾ ਕੁਝ ਬਣ ਹੀ ਜਾਵੇ।
ਰਵੀ - ਇਯਡਿਆ ਤਾਂ ਸਹੀ ਹੈ। ਪਰ ਮੇਰੀ ਮੰਮੀ ਓਹਨਾ ਨੂ ਘੱਟ ਹੀ ਬੁਲਾ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਆ। ਚਲ ਫੇਰ ਵੀ ਮੈਂ ਪੁੱਛਦਾ ਮੰਮੀ ਨੂੰ।
ਰਵੀ ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਘਰ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਕੇਹਂਦਾ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਸਾਇੰਸ ਦੀ ਟਿਉਸ਼ਨ ਚਾਹੀਦੀ ਆ। ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣਾ ਔਖਾ ਤਾਂ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਹੀ ਲੱਭ ਦੇਵੋ। ਓਹਦੀ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਕੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਿਧਰੇ ਕੋਈ ਇੰਨਾ ਪੜ੍ਹਿਆ ਲਿਖਿਆ ਤਾਂ ਹੈ ਨੀ ਜੌ ਓਹਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਸਾਇੰਸ ਪੜਾ ਦੇਵੇ।
ਰਵੀ - ਬੇਬੇ , ਆਪਣੀ ਪੜੋਸ ਵਾਲੀ ਸਹਿਜ ਦੀਦੀ ਨੇ +2 ਮੈਡੀਕਲ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਆ। ਤੁਸੀ ਗਲ ਕਰਕੇ ਦੇਖੋ । ਕਯਾ ਪਤਾ ਮੰਨ ਜਾਣ।
ਬੇਬੇ - ਓਹ ਨਹੀਂ ਪੁੱਤ। ਤੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ਕੇ ਓਹ ਕਿਹੋ ਜੇਹੇ ਨੇ । ਤੂੰ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇਥੇ।
ਓਹਦੇ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਮਲਕੀਤ ਕੌਰ ਦੇ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਓਹ ਭਈਏ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਸੌਂਪੀ ਬੈਠੀ ਆ ਤਾਂ ਇਸ ਵਜਹ ਓਹ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜਨ ਤੋਂ ਬਚਦੀ ਪਈ ਸੀ। ਪਰ ਰਵੀ ਦੀ ਜਿੰਦ ਅੱਗੇ ਓਹਦੀ ਇਕ ਨੀ ਚਲਦੀ ਤੇ ਅੰਤ ਓਹ ਮਲਕੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਕੇਹ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਕੇ ਓਹਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਓਹਦੀ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਸਹਿਜ ਕੋਲ 1 ਘੰਟਾ ਟਿਉਸ਼ਨ ਪੜ੍ਹਨੀ ਹੈ। ਮਲਕੀਤ ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ ਮਨਾ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਦਾ ਸੋਚ ਕੇ ਹਾਮੀ ਭਰ ਦੇਂਦੀ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਰਵੀ ਮਨੀ ਨੂੰ - ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਤਾਂ ਬਣ ਗਿਆ । ਕੋਈ ਨਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਤੇਰਾ ਵੀ ਬਣਾ ਦੇਣਾ।
ਮਨੀ - ਅੱਛਾ, ਚਲ ਵਧੀਆ। ਪਹਿਲਾ ਤੂੰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਕੇ ਦੇਖ ਫੇਰ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਬਾਤ।
ਰਵੀ - ਕੋਈ ਗਲ ਨੀ ਭਰਾ।
ਹੁਣ ਓਹ ਰੋਜ ਟਿਉਸ਼ਨ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗਾ ਸਹਿਜ ਕੋਲ। ਪਹਿਲਾ ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ 2 3 ਦਿਨ ਓਹਨੇ ਕੋਈ ਅਜਿਹੀ ਹਰਕਤ ਨਾ ਕੀਤੀ ਕੇ ਜਿਹਦੀ ਵਜਹ ਨਾਲ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲਗੇ ਜਾ ਕੋਈ ਇਸ਼ਾਰਾ ਪਰ ਮੁੰਡੇ ਕਿਧਰੇ ਟਿਕਦੇ। ਤੀਸਰੇ ਦਿਨ।
ਰਵੀ ਵਾਰ ਵਾਰ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਤਾੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੱਕਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੋਏ ਓਹਦਾ ਧਿਆਨ ਤਾਂ ਸਹਿਜ ਦੇ ਮੁਮਿਆ ਤੇ ਹੀ ਟਿਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਬੈਡ ਉਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਦੋਨੋ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਸਹਿਜ ਓਹਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਗਲਤੀਆਂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਓਹਨੂੰ ਦਾਂਟ ਵੀ ਪੈਂਦੀ ਪਈ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਰਵੀ ਕਿਧਰ ਧਿਆਨ ਅ ਤੇਰਾ।
ਰਵੀ ਹਾਲੇ ਵੀ ਸਹਿਜ ਦੇ ਮੂਮਿਆ ਵਲ ਨਿਗ੍ਹਾ ਗਦਾਈ ਇਕ ਟੱਕ ਵੇਖਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਓਹ ਸਹਿਜ ਦੇ ਇਦਾ ਕਹਿਣ ਨਾਲ ਘਬਰਾ ਗੇਆ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਨੀ ਦੀਦੀ ਬਸ ਆਹ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ। ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਝ ਹੱਲ ਹੋਣਾ ਇਹ ਸਵਾਲ।
ਸਹਿਜ - ਕੋਈ ਨਾ ਮੈਂ ਕਰਕੇ ਦਸਦੀ ਆ।
ਸਹਿਜ ਓਹਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚੋ ਕਿਤਾਬ ਫੜਨ ਲਗਦੀ ਆ ਤੇ ਓਹਦੀ ਕੂਨੀ ਰਵੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਟਚ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਓਹ ਸਵਾਲ ਹੱਲ ਕਰਦੀ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਰਵੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਓਹਦੇ ਮੁਮੇਆ ਵਲ ਸੀ। ਅਚਾਨਕ ਓਹ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਬੈਡ ਦੇ ਸਾਈਡ ਹੁੰਦਿਆ ਸਹਿਜ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਲ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਤੇ ਟਚ ਕਰਨਾ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕਰਦਾ। ਓਹਨੂੰ ਅੰਦਰੋ ਅੰਦਰੀ ਡਰ ਵੀ ਸੀ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਸਹਿਜ ਕੋਈ ਗ਼ਲਤ ਨਾ ਬੋਲ ਪਵੇ ਤੇ ਓਹਦਾ ਇਧਰ ਆਉਣਾ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਵੇ।
ਓਹ ਜਿਵੇ ਹੀ ਟਚ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਸਹਿਜ ਸਹਿਰ ਉੱਠਦੀ ਤੇ ਥੋੜਾ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਸਰਕ ਜਾਂਦੀ। ਅਨੁਮਾਨ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕੇ ਰਵੀ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਕਯਾ ਹੈ ਪਰ ਓਹ ਚੁੱਪ ਰਹੀ।
ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਮਗਰੋ ਰਵੀ ਫੇਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਤੇ ਇਸ ਵਾਰ ਹੱਥ ਓਹਦੀ ਕਮਰ ਦੇ ਥੱਲੇ ਦੋਬਾਰਾ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੇ ਫੇਰ ਦੇਂਦਾ।
ਸਹਿਜ ਇਸ ਵਾਰ ਪੂਰੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨੇ ਹਾਲੇ ਵੀ ਕੁਝ ਨੀ ਕਿਹਾ।
ਓਹ ਰਵੀ ਨੂੰ ਕੇਹਦੀ ਕੇ ਤੂੰ ਹੁਣ ਜਾ ਘਰ ਨੂੰ , ਬਾਕੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਲ ਨੂੰ ਕਰਾਂਗੇ।
ਰਵੀ ਸੋਚ ਵਿਚ ਸੀ ਕੇ ਦੀਦੀ ਓਹਦੀ ਕਿਧਰੇ ਨਰਾਜ ਨਾ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ , ਪਰ ਜੇਕਰ ਓਹ ਨਰਾਜ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਕਦੋਂ ਦਾ ਰੌਲਾ ਪਾਂ ਦੇਣਾ ਸੀ। ਸਹਿਜ ਵੀ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਸਵਾਦ ਲੈਅ ਰਹੀ ਸੀ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸਹਿਜ ਨੇ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਬਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਹਿਨੀ ਤੇ ਕੋਲ ਓਹਦੇ ਹੋ ਹੋ ਕੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਰਵੀ ਅੱਜ ਵੀ ਓਵੇਂ ਪਹਿਲਾ ਵਾਂਗ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਅਜਮਾਉਣ ਵਿਚ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਓਹਨੇ ਦੋਬਾਰਾ ਓਹੀ ਹਰਕਤ ਦੋਹਰਾਈ। ਅਪਣਾ ਹੱਥ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਰਖ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਸਹਿਜ ਅੱਗੇ ਨਾ ਹੋਈ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਗੁੱਸਾ। ਓਹ ਓਹਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਵਿਚ ਵਿਅਸਤ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਰਵੀ ਦੇ ਹਿੰਮਤ ਹੋਰ ਵਧ ਗਈ ਤੇ ਓਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲ ਨੂੰ ਸਹਿਜ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਾਲੀ ਲਕੀਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਧਾਸੌਂਦਾ ਗੇਆ।
ਸਹਿਜ ਦਾ ਮੂੰਹ ਪੂਰਾ ਲਾਲ ਸੀ। ਓਹ ਰਵੀ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਓਹ ਰੁਕਿਆ ਨਹੀਂ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਓਹ ਵੀ ਮਦਹੋਸ਼ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਚੁੜਦ ਉਪਰ ਕਰ ਕੇ ਰਵੀ ਦੀ ਉਂਗਲੀਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਰਾਹ ਦਿੱਤਾ।
ਰਵੀ ਸੀ ਪੂਰੇ ਸਵਾਦ ਵਿਚ ਹੱਥ ਨੂੰ ਸਹਿਜ ਦੀ ਬੁੰਡ ਉਪਰ ਮਸਲਦਾ ਰਿਹਾ। ਫੇਰ ਅਚਾਨਕ ਵੇਹੜੇ ਤੋ ਅੰਦਰ ਦਸਤਕ ਹੋਈ ਤੇ ਓਹ ਦੋਨੋ ਇਸ ਮਦਹੋਸ਼ੀ ਦੇ ਆਲਮ ਤੋ ਬਾਹਰ ਆਏ।
ਬਾਹਰ ਤੋ ਕੋਮਲ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਓਹਨੇ ਘਰ ਵਿਚ ਕਦਮ ਰੱਖਿਆ। ਰਵੀ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਓਹਦੀ ਆਹਟ ਨੇ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਬਾਕੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਲ ਕਰਾਂਗੇ। ਤੂੰ ਜਾ ਹੁਣ ਇਥੋਂ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ ਦੀਦੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਰਵੀ ਨਿਕਰ ਪਾਂ ਕੇ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਆਇਆ। ਸਹਿਜ ਵੀ ਅੱਜ ਬਿਨਾ ਕੱਛੀ ਬ੍ਰਾ ਦੇ ਸਲਵਾਰ ਸੂਟ ਵਿਚ ਤਿਆਰ ਬੈਠੀ ਸੀ। ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।ਰਵੀ ਜਿਵੇ ਹੀ ਨੀਚੇ ਹੱਥ ਪਾਉਣ ਲਗਾ ਤਾਂ ਸਹਿਜ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ , ਅੱਜ ਵੀ ਓਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਟਾਈਮ ਵੇਸਟ ਕਰਨਾ ਜਾ ਕੁਝ ਕੰਮ ਦਾ ਪੜ੍ਹੀਏ।
ਰਵੀ ਵੀ ਹਸ ਪਿਆ ਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਕੇ- ਜਰੂਰ ਦੀਦੀ।
ਸਹਿਜ ਉਠੀ ਤੇ ਓਹਨੇ ਦਰਵਾਜੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾੜਾ ਖੋਲ ਕੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਸੁਟ ਦਿੱਤੀ। ਰਵੀ ਵੀ ਓਹਦੀ ਅੰਨਚੁਦੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁਦੀ ਦੇਖ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਬੈਡ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਰਵੀ ਦਾ ਹੱਥ ਓਹਨੇ ਅਪਣੀ ਫੁਦੀ ਦੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਮਸਲਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ।
ਰਵੀ ਵੀ ਪੂਰਾ ਆਹੀ ਕੁਝ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਓਹਨੇ ਹੱਥ ਦੀਆ 2 ਉਂਗਲਾ ਅੰਦਰ ਪਾਈਆਂ ਤੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। 15 ਮਿੰਟ ਏਸੇ ਤਰਾਂ ਕਰਨ ਮਗਰੋ ਸਹਿਜ ਦਾ ਪਾਣੀ ਨਿਕਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਓਥੇ ਹੀ ਢੇਰ ਹੋ ਗਈ।
ਰਵੀ ਓਹਦੇ ਉਪਰ ਆਇਆ ਤੇ ਕਮੀਜ਼ ਦੇ ਉਪਰੋ ਹੀ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮੇ ਦੱਬਣ ਲਗਾ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਜੋੜਨ ਹੀ ਲਗਿਆ ਦੀ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ - ਰਵੀ ਅੱਜ ਨੀ। ਕੱਲ ਸਹੀ।
ਰਵੀ ਹਾਲੇ ਨਵਾਂ ਸੀ। ਓਹਨੇ ਵੀ ਧੱਕਾ ਕਰਨਾ ਸਹੀ ਨੀ ਸਮਝਿਆ ਤੇ ਓਥੋ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਚਲੇ ਗਿਆ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਆਉਂਦਿਆ ਹੀ ਸਹਿਜ ਨੀ ਕੁੰਡੀ ਲਾਈ ਤੇ ਰਵੀ ਦੇ ਬੁਲਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁਲਾ ਨਾਲ ਕਸ ਕੇ ਜੋੜ ਲਿਆ। ਰਵੀ ਵੀ ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲੈਅ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਦੇ ਕਪੜੇ ਲਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਪਰ ਸਹਿਜ ਨੇ ਕਿਹਾ
ਸਹਿਜ - ਰਵੀ ,ਜੌ ਕਰਨਾ ਉਪਰੋ ਉਪਰ ਕਰ ਲੈਅ , ਓਹ ਹਾਲੇ ਸੇਕਸ ਨੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ।
ਰਵੀ ਵੀ ਮੰਨ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਉਪਰੋ ਉਪਰ ਪੂਰਾ ਮਸਲਿਆ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਨੀਚੇ ਆਇਆ ਤੇ ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾੜਾ ਖੋਲ ਕੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਸੁਟ ਦਿੱਤਾ। ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਲਾਇਆ ਤੇ ਚੂਪਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ - ਆਹ ਆਹ। ਮਜਾ ਆ ਰਿਹਾ। ਹੋਰ ਹੋਰ। ਹੋਰ ਕਰ। ਆਹ।
ਰਵੀ ਨੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚੂਪੇ ਮਾਰਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਦੇ ਵਿਚ ਪਾਂ ਦਿੱਤੀ। ਸਹਿਜ ਤਾਂ ਜਿਵੇ ਸਹਿਰ ਹੀ ਗਈ ਹੋਵੇ। 2 3 ਮਿੰਟ ਮਗਰੋ ਓਹ ਆਪਣਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਗਈ ਤੇ ਰਵੀ ਓਹਦੀ ਇਕ ਇਕ ਬੁੰਦ ਸਾਰਾ ਦੀ ਸਾਰੀ ਪੀ ਗੇਆ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟ ਖੋਲੀ। ਓਹ ਆਪਣੀ ਜਿੱਪ ਖੋਲਣ ਹੀ ਲਗਿਆ ਸੀ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ - ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਨਾ ਹਾਲੇ ਨਹੀਂ। ਹਾਲੇ ਮੈਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋਣਾ ,ਇਸ ਕੰਮ ਲਈ।
ਰਵੀ - ਦੀਦੀ, ਤੁਸੀ ਰੋਜ ਆਪਣਾ ਸਵਾਦ ਪੂਰਾ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹੋ , ਕਦੇ ਮੇਰਾ ਵੀ ਸੋਚੋ । ਮੈਂ ਰੋਜ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਮੁੱਠ ਮਾਰਦਾ।
ਸਹਿਜ - ਹਾ ਹਾ। ਚਲ ਠੀਕ ਆ। ਤੂੰ ਰੋਜ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਮਾਰਦਾ ਨਾ , ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮਾਰ । ਕੋਈ ਨਾ। ਇੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਨਾਰ ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲੇਟੀ ਹੋਵੇ , ਤੂੰ ਡਰਦਾ ਪਿਆ ਹਾਲੇ ਵੀ। ਚਲ ਖੋਲ ਪੈਂਟ।
ਰਵੀ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟ ਖੋਲਦਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਸੰਦ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ। ਫਿਲਹਾਲ ਕੋਈ ਜਿਆਦਾ ਵੱਡਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ,ਪਰ ਸਹਿਜ ਲਈ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸੀ ਕੇ ਓਹਨੇ ਇਕ ਲਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੇਖਿਆ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਚਲ ਹੋ ਸ਼ੁਰੂ।
ਰਵੀ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮੇ ਪੁੱਟਦਾ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂੰ ਵੀ ਹਿਲਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ। ਮੰਨ ਸਹਿਜ ਦਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਓਹ ਰਵੀ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰੇ, ਪਰ ਓਹਨੇ ਫਿਲਹਾਲ ਕੀਤੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਰਵੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਕਢਿਆ ਤੇ ਚਕ ਕੇ ਸੇਜਾਹ ਦੀ ਜੀਭ ਨੂੰ ਲਾ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ - ਆਹ ਕੀ ਕਰੇਗਾ। ਤੈਨੂੰ ਮਨਾ ਕਰਿਆ ਸੀ ਨਾ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਭੋਗ ਮੈਂ ਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਤੁਸੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਦੋਨੋ ਹਸ ਪੈਂਦੇ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ , ਦੋਨੋ ਹੀ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੱਪੜਿਆ ਤੋਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਏ ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਮੇ ਪਏ ਹੋਣ। ਦੋਨੀ ਮੂੰਹ ਚ ਮੂੰਹ ਪਾਈ ਕਿਸ ਕਰਦੇ ਹੋਣ ,ਤੇ ਸਹਿਜ ਹੱਥ ਨਾਲ ਓਹਦਾ ਕੰਮ ਸਾਰਦੀ ਪਈ ਹੋਵੇ। ਜਦ ਰਵੀ ਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਰਵੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਨੂੰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਰਵੀ ਨੇ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰਾ ਚੂਪੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਸਵਾਦ ਦਿੱਤਾ।
ਏਸੇ ਤਰਾਂ ਦੋਨੀ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲੱਗੇ, ਐਸਐਮਐਸ ਵ੍ਹਟਸਐਪ ਇਹ ਤਾਂ ਆਮ ਜਿਹੀ ਹੀ ਗਲ ਬਾਤ ਸੀ। ਪਰ ਹੁਣ ਰਵੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਸਹਿਜ ਹਾਲੇ ਹੀ ਝਿਜਕਦੀ ਪਈ ਸੀ। ਪਰ ਅੱਜ ਕੁਝ ਬਦਲਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਸਹਿਜ ਨੇ masease ਕੀਤਾ ਰਵੀ ਨੂੰ - ਅੱਜ ਰਾਤੀਂ ਕੰਡੋਮ ਲੈਅ ਕੇ ਆ ਜਾਵੀਂ ਘਰ । ਮੈਂ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰਾਂਗੀ।
ਇਧਰ ਤੁਲਸੀ ਨੇ ਕੋਮਲ ਦਾ ਟਾਈਮ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅੱਜ ਰਾਤ ਦਾ।
ਬਾਕੀ ਕਹਾਣੀ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ। ਧੰਨਵਾਦ।।।
ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਆਵੇਗਾ।
31 ਜੁਲਾਈ
11 ਵੀ ਜਮਾਤ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦੇ 18 ਸਾਲ ਦੇ 2 ਜਵਾਕ, ਸਕੂਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਬੈਠੇ ਰਵੀ ਤੇ ਮਨੀ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਗਲ ਕਰ ਰਹੇ।
ਮਨੀ - ਓਹ ਯਾਰ ਕੋਮਲ ਦੀਦੀ ਬੜੀ ਹੀ ਸੈਕਸੀ ਆ। ਕੋਈ ਸੈਟਿੰਗ ਹੋ ਸਕਦੀ ਆ। ਤੇਰੇ ਤਾਂ ਪੜੋਸ ਵਿਚ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ
ਰਵੀ - ਯਾਰ ਮੰਨ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਵੀ ਆ। ਕੋਈ ਫ਼ੋਨ ਫੂਨ ਵਾਲੀ ਹੀ ਸੈਟਿੰਗ ਹੋ ਜਾਵੇ ਓਹਦੇ ਨਾਲ।
ਮਨੀ - ਓਹਦੀ ਛੋਟੀ ਭੈਣ ਵੀ ਤਾਂ ਹੈ। ਸਹਿਜ ਦੀਦੀ। ਓਹ ਤਾਂ ਨਾਲੇ ਆਪਣੇ ਤੋ ਮਹਿਜ 2 3 ਸਾਲ ਹੀ ਵੱਡੀ ਆ। ਕਿਉੰ ਨਾ ਅਪਾ ਓਹਦੇ ਕੋਲ ਟਿਉਸ਼ਨ ਲਗੀਏ। ਕੀ ਕੇਹਂਦਾ ? ਅਪਣਾ ਆਨਾ ਜਾਣਾ ਲਗਿਆ ਰਹੁ ਤੇ ਏਸੇ ਬਹਾਨੇ ਕਯਾ ਪਤਾ ਕੁਝ ਬਣ ਹੀ ਜਾਵੇ।
ਰਵੀ - ਇਯਡਿਆ ਤਾਂ ਸਹੀ ਹੈ। ਪਰ ਮੇਰੀ ਮੰਮੀ ਓਹਨਾ ਨੂ ਘੱਟ ਹੀ ਬੁਲਾ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਆ। ਚਲ ਫੇਰ ਵੀ ਮੈਂ ਪੁੱਛਦਾ ਮੰਮੀ ਨੂੰ।
ਰਵੀ ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਘਰ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਕੇਹਂਦਾ ਕੇ ਓਹਨੂੰ ਸਾਇੰਸ ਦੀ ਟਿਉਸ਼ਨ ਚਾਹੀਦੀ ਆ। ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣਾ ਔਖਾ ਤਾਂ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਹੀ ਲੱਭ ਦੇਵੋ। ਓਹਦੀ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਵੀ ਪਤਾ ਕੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕਿਧਰੇ ਕੋਈ ਇੰਨਾ ਪੜ੍ਹਿਆ ਲਿਖਿਆ ਤਾਂ ਹੈ ਨੀ ਜੌ ਓਹਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਸਾਇੰਸ ਪੜਾ ਦੇਵੇ।
ਰਵੀ - ਬੇਬੇ , ਆਪਣੀ ਪੜੋਸ ਵਾਲੀ ਸਹਿਜ ਦੀਦੀ ਨੇ +2 ਮੈਡੀਕਲ ਵਿਚ ਕੀਤੀ ਆ। ਤੁਸੀ ਗਲ ਕਰਕੇ ਦੇਖੋ । ਕਯਾ ਪਤਾ ਮੰਨ ਜਾਣ।
ਬੇਬੇ - ਓਹ ਨਹੀਂ ਪੁੱਤ। ਤੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ਕੇ ਓਹ ਕਿਹੋ ਜੇਹੇ ਨੇ । ਤੂੰ ਰਹਿਣ ਦੀ ਇਥੇ।
ਓਹਦੇ ਬੇਬੇ ਨੂੰ ਮਲਕੀਤ ਕੌਰ ਦੇ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਓਹ ਭਈਏ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਸੌਂਪੀ ਬੈਠੀ ਆ ਤਾਂ ਇਸ ਵਜਹ ਓਹ ਆਪਣੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜਨ ਤੋਂ ਬਚਦੀ ਪਈ ਸੀ। ਪਰ ਰਵੀ ਦੀ ਜਿੰਦ ਅੱਗੇ ਓਹਦੀ ਇਕ ਨੀ ਚਲਦੀ ਤੇ ਅੰਤ ਓਹ ਮਲਕੀਤ ਕੌਰ ਨੂੰ ਕੇਹ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਕੇ ਓਹਦੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਓਹਦੀ ਛੋਟੀ ਕੁੜੀ ਸਹਿਜ ਕੋਲ 1 ਘੰਟਾ ਟਿਉਸ਼ਨ ਪੜ੍ਹਨੀ ਹੈ। ਮਲਕੀਤ ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ ਮਨਾ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੀ ਪਰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬੱਚੇ ਦੇ ਭਵਿੱਖ ਦਾ ਸੋਚ ਕੇ ਹਾਮੀ ਭਰ ਦੇਂਦੀ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਰਵੀ ਮਨੀ ਨੂੰ - ਮੇਰਾ ਕੰਮ ਤਾਂ ਬਣ ਗਿਆ । ਕੋਈ ਨਾ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਤੇਰਾ ਵੀ ਬਣਾ ਦੇਣਾ।
ਮਨੀ - ਅੱਛਾ, ਚਲ ਵਧੀਆ। ਪਹਿਲਾ ਤੂੰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਕੇ ਦੇਖ ਫੇਰ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੀ ਸਾਰੀ ਗੱਲ ਬਾਤ।
ਰਵੀ - ਕੋਈ ਗਲ ਨੀ ਭਰਾ।
ਹੁਣ ਓਹ ਰੋਜ ਟਿਉਸ਼ਨ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗਾ ਸਹਿਜ ਕੋਲ। ਪਹਿਲਾ ਪਹਿਲਾ ਤਾਂ 2 3 ਦਿਨ ਓਹਨੇ ਕੋਈ ਅਜਿਹੀ ਹਰਕਤ ਨਾ ਕੀਤੀ ਕੇ ਜਿਹਦੀ ਵਜਹ ਨਾਲ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਲਗੇ ਜਾ ਕੋਈ ਇਸ਼ਾਰਾ ਪਰ ਮੁੰਡੇ ਕਿਧਰੇ ਟਿਕਦੇ। ਤੀਸਰੇ ਦਿਨ।
ਰਵੀ ਵਾਰ ਵਾਰ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਤਾੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇੱਕਲੇ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹੋਏ ਓਹਦਾ ਧਿਆਨ ਤਾਂ ਸਹਿਜ ਦੇ ਮੁਮਿਆ ਤੇ ਹੀ ਟਿਕਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਬੈਡ ਉਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਦੋਨੋ ਪੜ੍ਹ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਸਹਿਜ ਓਹਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਵਾਰ ਵਾਰ ਗਲਤੀਆਂ ਕਰਨ ਨਾਲ ਓਹਨੂੰ ਦਾਂਟ ਵੀ ਪੈਂਦੀ ਪਈ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਰਵੀ ਕਿਧਰ ਧਿਆਨ ਅ ਤੇਰਾ।
ਰਵੀ ਹਾਲੇ ਵੀ ਸਹਿਜ ਦੇ ਮੂਮਿਆ ਵਲ ਨਿਗ੍ਹਾ ਗਦਾਈ ਇਕ ਟੱਕ ਵੇਖਦਾ ਸੀ। ਪਰ ਓਹ ਸਹਿਜ ਦੇ ਇਦਾ ਕਹਿਣ ਨਾਲ ਘਬਰਾ ਗੇਆ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਨੀ ਦੀਦੀ ਬਸ ਆਹ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਤਾਬ ਨੂੰ। ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੰਝ ਹੱਲ ਹੋਣਾ ਇਹ ਸਵਾਲ।
ਸਹਿਜ - ਕੋਈ ਨਾ ਮੈਂ ਕਰਕੇ ਦਸਦੀ ਆ।
ਸਹਿਜ ਓਹਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚੋ ਕਿਤਾਬ ਫੜਨ ਲਗਦੀ ਆ ਤੇ ਓਹਦੀ ਕੂਨੀ ਰਵੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਟਚ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਓਹ ਸਵਾਲ ਹੱਲ ਕਰਦੀ ਪਈ ਸੀ ਤੇ ਰਵੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਓਹਦੇ ਮੁਮੇਆ ਵਲ ਸੀ। ਅਚਾਨਕ ਓਹ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਬੈਡ ਦੇ ਸਾਈਡ ਹੁੰਦਿਆ ਸਹਿਜ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਲ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਤੇ ਟਚ ਕਰਨਾ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਕਰਦਾ। ਓਹਨੂੰ ਅੰਦਰੋ ਅੰਦਰੀ ਡਰ ਵੀ ਸੀ ਕੇ ਕਿਧਰੇ ਸਹਿਜ ਕੋਈ ਗ਼ਲਤ ਨਾ ਬੋਲ ਪਵੇ ਤੇ ਓਹਦਾ ਇਧਰ ਆਉਣਾ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਵੇ।
ਓਹ ਜਿਵੇ ਹੀ ਟਚ ਕਰਦਾ ਤਾਂ ਸਹਿਜ ਸਹਿਰ ਉੱਠਦੀ ਤੇ ਥੋੜਾ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਸਰਕ ਜਾਂਦੀ। ਅਨੁਮਾਨ ਤਾਂ ਓਹਨੂੰ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕੇ ਰਵੀ ਦਾ ਇਰਾਦਾ ਕਯਾ ਹੈ ਪਰ ਓਹ ਚੁੱਪ ਰਹੀ।
ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਮਗਰੋ ਰਵੀ ਫੇਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਤੇ ਇਸ ਵਾਰ ਹੱਥ ਓਹਦੀ ਕਮਰ ਦੇ ਥੱਲੇ ਦੋਬਾਰਾ ਚਿੱਤੜਾਂ ਦੇ ਫੇਰ ਦੇਂਦਾ।
ਸਹਿਜ ਇਸ ਵਾਰ ਪੂਰੇ ਗੁੱਸੇ ਵਿਚ ਸੀ ਪਰ ਓਹਨੇ ਹਾਲੇ ਵੀ ਕੁਝ ਨੀ ਕਿਹਾ।
ਓਹ ਰਵੀ ਨੂੰ ਕੇਹਦੀ ਕੇ ਤੂੰ ਹੁਣ ਜਾ ਘਰ ਨੂੰ , ਬਾਕੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਲ ਨੂੰ ਕਰਾਂਗੇ।
ਰਵੀ ਸੋਚ ਵਿਚ ਸੀ ਕੇ ਦੀਦੀ ਓਹਦੀ ਕਿਧਰੇ ਨਰਾਜ ਨਾ ਹੋ ਗਈ ਹੋਵੇ , ਪਰ ਜੇਕਰ ਓਹ ਨਰਾਜ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਕਦੋਂ ਦਾ ਰੌਲਾ ਪਾਂ ਦੇਣਾ ਸੀ। ਸਹਿਜ ਵੀ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਸਵਾਦ ਲੈਅ ਰਹੀ ਸੀ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਸਹਿਜ ਨੇ ਜਾਣ ਬੁੱਝ ਕੇ ਬਰਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਹਿਨੀ ਤੇ ਕੋਲ ਓਹਦੇ ਹੋ ਹੋ ਕੇ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਲੱਗੀ। ਰਵੀ ਅੱਜ ਵੀ ਓਵੇਂ ਪਹਿਲਾ ਵਾਂਗ ਆਪਣੀ ਕਿਸਮਤ ਅਜਮਾਉਣ ਵਿਚ ਲੱਗਾ ਸੀ। ਓਹਨੇ ਦੋਬਾਰਾ ਓਹੀ ਹਰਕਤ ਦੋਹਰਾਈ। ਅਪਣਾ ਹੱਥ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਓਹਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਤੇ ਰਖ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਇਸ ਵਾਰ ਸਹਿਜ ਅੱਗੇ ਨਾ ਹੋਈ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਗੁੱਸਾ। ਓਹ ਓਹਨੂੰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਵਿਚ ਵਿਅਸਤ ਸੀ। ਇਸ ਨਾਲ ਰਵੀ ਦੇ ਹਿੰਮਤ ਹੋਰ ਵਧ ਗਈ ਤੇ ਓਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਆਪਣੀ ਉਂਗਲ ਨੂੰ ਸਹਿਜ ਦੇ ਚਿੱਤੜਾਂ ਵਾਲੀ ਲਕੀਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਧਾਸੌਂਦਾ ਗੇਆ।
ਸਹਿਜ ਦਾ ਮੂੰਹ ਪੂਰਾ ਲਾਲ ਸੀ। ਓਹ ਰਵੀ ਨੂੰ ਰੋਕਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਓਹ ਰੁਕਿਆ ਨਹੀਂ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਓਹ ਵੀ ਮਦਹੋਸ਼ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਤੇ ਆਪਣੇ ਚੁੜਦ ਉਪਰ ਕਰ ਕੇ ਰਵੀ ਦੀ ਉਂਗਲੀਆਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਰਾਹ ਦਿੱਤਾ।
ਰਵੀ ਸੀ ਪੂਰੇ ਸਵਾਦ ਵਿਚ ਹੱਥ ਨੂੰ ਸਹਿਜ ਦੀ ਬੁੰਡ ਉਪਰ ਮਸਲਦਾ ਰਿਹਾ। ਫੇਰ ਅਚਾਨਕ ਵੇਹੜੇ ਤੋ ਅੰਦਰ ਦਸਤਕ ਹੋਈ ਤੇ ਓਹ ਦੋਨੋ ਇਸ ਮਦਹੋਸ਼ੀ ਦੇ ਆਲਮ ਤੋ ਬਾਹਰ ਆਏ।
ਬਾਹਰ ਤੋ ਕੋਮਲ ਆਈ ਸੀ ਤੇ ਓਹਨੇ ਘਰ ਵਿਚ ਕਦਮ ਰੱਖਿਆ। ਰਵੀ ਦਾ ਸਾਰਾ ਕੰਮ ਓਹਦੀ ਆਹਟ ਨੇ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਬਾਕੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕਲ ਕਰਾਂਗੇ। ਤੂੰ ਜਾ ਹੁਣ ਇਥੋਂ।
ਰਵੀ - ਠੀਕ ਆ ਦੀਦੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਰਵੀ ਨਿਕਰ ਪਾਂ ਕੇ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਆਇਆ। ਸਹਿਜ ਵੀ ਅੱਜ ਬਿਨਾ ਕੱਛੀ ਬ੍ਰਾ ਦੇ ਸਲਵਾਰ ਸੂਟ ਵਿਚ ਤਿਆਰ ਬੈਠੀ ਸੀ। ਦੋਨਾਂ ਨੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।ਰਵੀ ਜਿਵੇ ਹੀ ਨੀਚੇ ਹੱਥ ਪਾਉਣ ਲਗਾ ਤਾਂ ਸਹਿਜ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ , ਅੱਜ ਵੀ ਓਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਟਾਈਮ ਵੇਸਟ ਕਰਨਾ ਜਾ ਕੁਝ ਕੰਮ ਦਾ ਪੜ੍ਹੀਏ।
ਰਵੀ ਵੀ ਹਸ ਪਿਆ ਤੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਕੇ- ਜਰੂਰ ਦੀਦੀ।
ਸਹਿਜ ਉਠੀ ਤੇ ਓਹਨੇ ਦਰਵਾਜੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾੜਾ ਖੋਲ ਕੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਸੁਟ ਦਿੱਤੀ। ਰਵੀ ਵੀ ਓਹਦੀ ਅੰਨਚੁਦੀ ਗੁਲਾਬੀ ਫੁਦੀ ਦੇਖ ਪਾਗ਼ਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਬੈਡ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ ਤੇ ਰਵੀ ਦਾ ਹੱਥ ਓਹਨੇ ਅਪਣੀ ਫੁਦੀ ਦੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਓਹਨੂੰ ਮਸਲਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ।
ਰਵੀ ਵੀ ਪੂਰਾ ਆਹੀ ਕੁਝ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਓਹਨੇ ਹੱਥ ਦੀਆ 2 ਉਂਗਲਾ ਅੰਦਰ ਪਾਈਆਂ ਤੇ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। 15 ਮਿੰਟ ਏਸੇ ਤਰਾਂ ਕਰਨ ਮਗਰੋ ਸਹਿਜ ਦਾ ਪਾਣੀ ਨਿਕਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹ ਓਥੇ ਹੀ ਢੇਰ ਹੋ ਗਈ।
ਰਵੀ ਓਹਦੇ ਉਪਰ ਆਇਆ ਤੇ ਕਮੀਜ਼ ਦੇ ਉਪਰੋ ਹੀ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮੇ ਦੱਬਣ ਲਗਾ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਓਹਦੇ ਮੂੰਹ ਨਾਲ ਮੂੰਹ ਜੋੜਨ ਹੀ ਲਗਿਆ ਦੀ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ - ਰਵੀ ਅੱਜ ਨੀ। ਕੱਲ ਸਹੀ।
ਰਵੀ ਹਾਲੇ ਨਵਾਂ ਸੀ। ਓਹਨੇ ਵੀ ਧੱਕਾ ਕਰਨਾ ਸਹੀ ਨੀ ਸਮਝਿਆ ਤੇ ਓਥੋ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਚਲੇ ਗਿਆ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਆਉਂਦਿਆ ਹੀ ਸਹਿਜ ਨੀ ਕੁੰਡੀ ਲਾਈ ਤੇ ਰਵੀ ਦੇ ਬੁਲਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੁਲਾ ਨਾਲ ਕਸ ਕੇ ਜੋੜ ਲਿਆ। ਰਵੀ ਵੀ ਓਹਦਾ ਪੂਰਾ ਸਵਾਦ ਲੈਅ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਫੇਰ ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਦੇ ਕਪੜੇ ਲਾਉਣ ਦਾ ਯਤਨ ਕੀਤਾ ਪਰ ਸਹਿਜ ਨੇ ਕਿਹਾ
ਸਹਿਜ - ਰਵੀ ,ਜੌ ਕਰਨਾ ਉਪਰੋ ਉਪਰ ਕਰ ਲੈਅ , ਓਹ ਹਾਲੇ ਸੇਕਸ ਨੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ।
ਰਵੀ ਵੀ ਮੰਨ ਗਿਆ ਤੇ ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਉਪਰੋ ਉਪਰ ਪੂਰਾ ਮਸਲਿਆ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹ ਨੀਚੇ ਆਇਆ ਤੇ ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਦੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾੜਾ ਖੋਲ ਕੇ ਸਾਈਡ ਤੇ ਸੁਟ ਦਿੱਤਾ। ਓਹਨੇ ਸਹਿਜ ਦੀ ਫੁਦੀ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਲਾਇਆ ਤੇ ਚੂਪਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ - ਆਹ ਆਹ। ਮਜਾ ਆ ਰਿਹਾ। ਹੋਰ ਹੋਰ। ਹੋਰ ਕਰ। ਆਹ।
ਰਵੀ ਨੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਚੂਪੇ ਮਾਰਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਆਪਣੀ ਜੀਭ ਓਹਦੀ ਫੁਦੀ ਦੇ ਵਿਚ ਪਾਂ ਦਿੱਤੀ। ਸਹਿਜ ਤਾਂ ਜਿਵੇ ਸਹਿਰ ਹੀ ਗਈ ਹੋਵੇ। 2 3 ਮਿੰਟ ਮਗਰੋ ਓਹ ਆਪਣਾ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਗਈ ਤੇ ਰਵੀ ਓਹਦੀ ਇਕ ਇਕ ਬੁੰਦ ਸਾਰਾ ਦੀ ਸਾਰੀ ਪੀ ਗੇਆ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟ ਖੋਲੀ। ਓਹ ਆਪਣੀ ਜਿੱਪ ਖੋਲਣ ਹੀ ਲਗਿਆ ਸੀ ਕੇ ਸਹਿਜ ਨੇ ਓਹਨੂੰ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ - ਤੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਨਾ ਹਾਲੇ ਨਹੀਂ। ਹਾਲੇ ਮੈਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋਣਾ ,ਇਸ ਕੰਮ ਲਈ।
ਰਵੀ - ਦੀਦੀ, ਤੁਸੀ ਰੋਜ ਆਪਣਾ ਸਵਾਦ ਪੂਰਾ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹੋ , ਕਦੇ ਮੇਰਾ ਵੀ ਸੋਚੋ । ਮੈਂ ਰੋਜ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਮੁੱਠ ਮਾਰਦਾ।
ਸਹਿਜ - ਹਾ ਹਾ। ਚਲ ਠੀਕ ਆ। ਤੂੰ ਰੋਜ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਮਾਰਦਾ ਨਾ , ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮਾਰ । ਕੋਈ ਨਾ। ਇੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਨਾਰ ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਲੇਟੀ ਹੋਵੇ , ਤੂੰ ਡਰਦਾ ਪਿਆ ਹਾਲੇ ਵੀ। ਚਲ ਖੋਲ ਪੈਂਟ।
ਰਵੀ ਆਪਣੀ ਪੈਂਟ ਖੋਲਦਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਸੰਦ ਸਹਿਜ ਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਦਿਖਾਉਂਦਾ। ਫਿਲਹਾਲ ਕੋਈ ਜਿਆਦਾ ਵੱਡਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ,ਪਰ ਸਹਿਜ ਲਈ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਸੀ ਕੇ ਓਹਨੇ ਇਕ ਲਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵੇਖਿਆ ਸੀ।
ਸਹਿਜ - ਚਲ ਹੋ ਸ਼ੁਰੂ।
ਰਵੀ ਓਹਦੇ ਮੁੰਮੇ ਪੁੱਟਦਾ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਲਨ ਨੂੰ ਵੀ ਹਿਲਾਉਣਾ ਜਾਰੀ ਰੱਖਦਾ। ਮੰਨ ਸਹਿਜ ਦਾ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਕੇ ਓਹ ਰਵੀ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰੇ, ਪਰ ਓਹਨੇ ਫਿਲਹਾਲ ਕੀਤੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਰਵੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਸਾਰਾ ਮਾਲ ਕਢਿਆ ਤੇ ਚਕ ਕੇ ਸੇਜਾਹ ਦੀ ਜੀਭ ਨੂੰ ਲਾ ਦਿੱਤਾ।
ਸਹਿਜ - ਆਹ ਕੀ ਕਰੇਗਾ। ਤੈਨੂੰ ਮਨਾ ਕਰਿਆ ਸੀ ਨਾ।
ਰਵੀ - ਕੁਝ ਭੋਗ ਮੈਂ ਲਾ ਲਿਆ ਤੇ ਕੁਝ ਤੁਸੀ।
ਇਹਦੇ ਬਾਅਦ ਦੋਨੋ ਹਸ ਪੈਂਦੇ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ , ਦੋਨੋ ਹੀ ਕਮਰੇ ਵਿਚ ਬਿਨਾ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੱਪੜਿਆ ਤੋਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਏ ਬੈਡ ਤੇ ਲੰਮੇ ਪਏ ਹੋਣ। ਦੋਨੀ ਮੂੰਹ ਚ ਮੂੰਹ ਪਾਈ ਕਿਸ ਕਰਦੇ ਹੋਣ ,ਤੇ ਸਹਿਜ ਹੱਥ ਨਾਲ ਓਹਦਾ ਕੰਮ ਸਾਰਦੀ ਪਈ ਹੋਵੇ। ਜਦ ਰਵੀ ਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਓਹਨੇ ਆਪਣੀ ਫੁਦੀ ਰਵੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਨੂੰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਰਵੀ ਨੇ ਵੀ ਓਹਨੂੰ ਪੂਰਾ ਚੂਪੇ ਮਾਰ ਮਾਰ ਸਵਾਦ ਦਿੱਤਾ।
ਏਸੇ ਤਰਾਂ ਦੋਨੀ ਇਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਲੱਗੇ, ਐਸਐਮਐਸ ਵ੍ਹਟਸਐਪ ਇਹ ਤਾਂ ਆਮ ਜਿਹੀ ਹੀ ਗਲ ਬਾਤ ਸੀ। ਪਰ ਹੁਣ ਰਵੀ ਅੱਗੇ ਵਧਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਸਹਿਜ ਹਾਲੇ ਹੀ ਝਿਜਕਦੀ ਪਈ ਸੀ। ਪਰ ਅੱਜ ਕੁਝ ਬਦਲਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਸਹਿਜ ਨੇ masease ਕੀਤਾ ਰਵੀ ਨੂੰ - ਅੱਜ ਰਾਤੀਂ ਕੰਡੋਮ ਲੈਅ ਕੇ ਆ ਜਾਵੀਂ ਘਰ । ਮੈਂ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰਾਂਗੀ।
ਇਧਰ ਤੁਲਸੀ ਨੇ ਕੋਮਲ ਦਾ ਟਾਈਮ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅੱਜ ਰਾਤ ਦਾ।
ਬਾਕੀ ਕਹਾਣੀ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਵਿਚ। ਧੰਨਵਾਦ।।।
ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਆਵੇਗਾ।
31 ਜੁਲਾਈ