Incest ਜੀਤੀ ਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇ
- Thread starter Good boy₹₹₹
- Start date
- 612,657
ਹਾਂਜੀ ਕਿੱਦਾ ਜੀ ਸਾਰੇ ਠੀਕ ਠਾਕ ਆ ਆਪਾ ਫੇਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਆ ਸਟੋਰੀ ਨੂੰ।ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾ ਪੜ੍ਹ ਲਿਆ ਕੇ ਕਿੱਦਾ ਜੀਤੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਹੋਈ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਕੀਤੀ ਓਹਨਾ ਨੇ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਲੰਨ ਲੈਣ ਦਾ ਚਸਕਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਅੱਗੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਆ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਕੁਜ ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ੌਂਕ ਹੋਣਗੇ ਵਿੱਚ ਤੇ ਕੁਜ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਦੱਸ ਦਿਓ ਆਪਾ ਉਹ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਵਿੱਚ ਐਡ ਕਰਾਂਗੇ।
ਕਰਮਾ ਸ਼ਹਿਰ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਕੋਲ ਹਸਪਤਾਲ ਸੀ। ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜੀਤੀ, ਰਮਨ ਤੇ ਪਰਮਾ ਸੀ। ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਸੀ ਕੀ ਉਹ ਤਿੰਨਾ ਭਰਾਵਾਂ ਕੋਲੋ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾਉਂਦੀ ਆ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਓਹਨਾ ਨਾਲ ਖੁੱਲ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ ਉਸਦੀ ਸੰਗ ਸ਼ਰਮ ਖਤਮ ਹੋਗੀ ਸੀ ਪਰ ਇਕ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਡਰ ਅਜੇ ਵੀ ਰੱਖਦੀ ਸੀ।
ਜੀਤੀ- ਵੀਰੇ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਦਿਆ ਗਰਮ ਗਰਮ ਖਾ ਲਓ
ਪਰਮਾ- ਬਣਾ ਦੇ ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਭਾਜੀ ਨੇ ਆਉਣਾ ਅੱਜ ਘਰ!
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ! ਮੈਂ ਵੀ ਚੱਲਾ ਨਾਲ ??
ਪਰਮਾ- ਤੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ ਕੋਈ ਨੀ ਮਿਲ ਆਈ ਕੱਲ ਨੂੰ ਜਾਕੇ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਰਮਨ ਵੀਰੇ ਆਪਾ ਕੱਲ ਨੂੰ ਚੱਲਾ ਗੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮੈ ਵੀ ਮਿਲ ਆਊਂਗੀ ਬੀਬੀ ਨੂੰ !
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਫੇਰ ! ਸਵੇਰੇ ਸਕੂਲ ਨੀ ਜਾਣਾ!
ਜੀਤੀ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਤਾ ਸੀ ਸਕੂਲ ਮੈ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ!
ਪਰਮਾ- ਬਣ ਗਈ ਰੋਟੀ ! ( ਰਸੋਈ ਚ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦਾ)
ਜੀਤੀ- ਬਣ ਗਈ ਆ ਸਬਜ਼ੀ ਪਾਓ ਤੇ ਰੋਟੀ ਚੁੱਕ ਲਓ ਤੁਸੀਂ ਖਾ ਲਓ ਰਮਨ ਖਵਾਉਂਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ।
ਪਰਮਾ- ਮੈ ਏਥੇ ਖੜ ਕੇ ਖਾ ਲੈਣੀ ਆ ਕੋਈ ਨੀ ।
ਰਮਨ - ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ਰੋਸੋਈ ਚ ) ਆਹੋ ਕੌਣ ਮਗਰ ਮਗਰ ਘੁੰਮੇ!
ਜੀਤੀ- ਮੇ ਨੀ ਘੁੰਮਦੀ?? ਕਿੰਨੇ ਗੇੜੇ ਲਵਾਉਂਦੇ ਆ !
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦਾ ਤੇ ਮੋਮੇ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ) ਤੂੰ ਤੇ ਜਾਨ ਆ ਸਾਡੀ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਆ ਤੇਨੂੰ !
ਜੀਤੀ- ਜੇਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਆ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥ ਚ ਆ ! ਹਟੋ ਨਾਲੇ ਰੋਟੀ ਪਾਓ ਡੱਬੇ ਚ ਕਰਮੇ ਭਾਜੀ ਲਈ! ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਆ ਭਾਂਡੇ ਧੋ ਦਿਓ ਨਾਲੇ ।
ਪਰਮਾ- ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਹੱਥ ਧੋ ਲੈਂਦਾ ) ਚੱਲ ਰਮਨ ਕੰਮ ਕਰ ਹੁਣ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਆ ਇਥੇ ਰਹਿਣਾ ਆ। ਬਾਅਦ ਚ ਮਾਰ ਲਈ ਠਰਕ ਆਪਣਾ।
ਇਦਾ ਹੀ ਸਹਿਰ ਜਾਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਦੇ ਕਾਫੀ ਟਾਈਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਪਰਮਾਂ ਤੁਰਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ ਰਾਤ ਜਿਆਦਾ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਆ ਜਾਣਾ ਵੀ ਬਾਈਕ ਤੇ ਸੀ ਤਾ ਉਹ ਰਮਨ ਨੂੰ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕਰ ਲੈਂਦਾ। ਗੱਡੀ ਸਹਿਰ ਸੀ।
ਪਰਮਾ- ਚੱਲ ਤੂੰ ਗੱਡੀ ਲੈਕੇ ਆਜੀ ਆਪਾ ਚੱਲਦੇ ਆ ਦੋ ਜਾਣਿਆ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਰਹਿੰਦਾ ਆ !
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਚਲੋ ਫੇਰ !
ਜੀਤੀ- ਰਸੋਈ ਚ ਸੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀ !
ਪਰਮਾ - ਜੀਤੀ ਇਹ ਜੀਤੀ ਗੱਲ ਸੁਣ !! ਅੰਦਰ ਆਈ
ਜੀਤੀ- ਅਵਾਜ ਸੁਣ ਕੇ ਗੈਸ ਬੰਦ ਕਰਦੀ। ) ਆਈ ਵੀਰੇ ਆਉਂਦੀ ਆ ( ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ) ਹਾਂਜੀ ਦੱਸੋ ਕੀ ਕੰਮ ਆ
ਪਰਮਾ ਤੇ ਰਮਨ ਸੋਫ਼ੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਸੀ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਆ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦਾ ਦੱਸਦਾ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮਗਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਟਿੱਢ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਆ।
ਜੀਤੀ- ਮੈ ਇਕੱਲੀ ਰਹੂੰਗੀ ਘਰੇ ਦਸਿਓ ?? ਰਾਤ ਕਿੰਨੀ ਹੋਈ ਆ।
ਪਰਮਾ- ਕੁਜ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਬੱਸ ਜਾਣ ਆਉਣ ਕਰਨਾ ਆ ਅੱਧੇ ਪੌਣੇ ਘੰਟੇ ਦੀ ਗੱਲ ਆ !
ਜੀਤੀ- ਠੀਕ ਆ ਜਲਦੀ ਆ ਜਾਈ ਤੂੰ!
ਰਮਨ - ਕਿਉ ਦਿਲ ਨੀ ਲੱਗਦਾ ਹੁਣ ਦੂਰੀ ਬਰਦਾਸਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ।
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ
! (ਪਰਮਾ ਜੀਤੀ ਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ ਜੀਤੀ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਥੱਲੇ ਬਿਠਾ ਦਿੰਦਾ ਜੀਤੀ ਵੀ ਸਮਜ ਜਾਂਦੀ ਉਹ ਇਕ ਵਾਰ ਬਾਹਰ ਦੇਖਦੀ ਤੇ ਗੋਡਿਆ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ )
ਰਮਨ - ਥੱਲੇ ਝੁੱਕ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਸ
ਕਰਦਾ ) ਆ ਕੀਤੀ ਗਸਤੀਆਂ ਵਾਲੀ ਗੱਲ
ਪਰਮਾ- ਸਮਜਦਾਰ ਆ ਜੀਤੀ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਪਤਾ ਆ ਆਹੀ ਕੁੱਜ ਚਾਹੁੰਦੇ ਆ ਤੁਸੀਂ ! ਜਲਦੀ ਕਰੋ ਭਾਜੀ ਨੇ ਵੀ ਰੋਟੀ ਖਾਣੀ ਆ ਲੇਟ ਨਾ ਹੋਊ ।
ਪਰਮ- ਬੜੀ ਫ਼ਿਕਰ ਆ ਭਾਜੀ ਦੀ
ਜੀਤੀ- ਸਾਡੇ ਕਰਕੇ ਕਿੰਨਾ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦਾ ਉਹ ਵਿਚਾਰਾ ਉਹਦੀ ਵਿਆਹ ਦੀ ਉਮਰ ਆ ਪਰ ਆਪਣੇ ਕਰਕੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਜ ਕਰਦਾ
ਪਰਮ- ਤੂੰ ਹੈਗੀ ਤੇ ਹੈ ਕਰਦੀ ਉਹਦੀ ਵਿਆਹ ਵਾਲੀ ਕਮੀ ਪੂਰੀ ।
ਰਮਨ - ਆਹੋ ਜਿਦਾ ਆਪਣੀ ਕਰਦੀ ਆ।
ਜੀਤੀ- ਕਰਨਾ ਕੁੱਜ ( ਰਮਨ ਤੇ ਪਰਮਾ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਜੀਤੀ ਮੂਹਰੇ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਆ। ਜੀਤੀ ਬਿਨਾ ਦੇਰ ਕੀਤੇ ਪਰਮਾ ਦਾ ਲੱਨ ਫੜ ਕੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹਿਲਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਦੋਨੇ ਲੰਨ ਸੁੱਤੇ ਸੀ ਪਰ ਜੀਤੀ ਜਲਦੀ ਖੜੇ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਆ। ਐਸਆਰਪਗਲ਼ਪਗਲੋਗਲੋ ਚੂਪੇ ਮਾਰਦੀ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਦੀ ਹੁੱਡੀ ਉਤਾਰ ਦਿੰਦਾ ਥੱਲੇ ਜੀਤੀ ਨੇ ਬਰਾ ਹੀ ਪਾਈ ਸੀ। )
ਪਰਮਾ- ਚੂਪ ਚੂਪ ਜੋਰ ਨਾਲ ਆ ਆਹ ਹੈ ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਚ ਜਾਂਦੇ ਲੰਨ ਪਿਗਲ ਜਾਂਦਾ ਆ !
ਰਮਨ - ਸਹੀ ਗੱਲ ਆ ਲੰਨ ਤਾ ਸਾਲੀ ਹੰਡੀ ਹੋਈ ਰੰਡੀ ਜਨਾਨੀ ਵਾਂਗੂ ਚੂਪ ਦੀ ਆ
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਗਲ਼ੇ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਲੰਗੋਂਦਾ) ਆਪਣੀ ਰੰਡੀ ਆ ਇਹ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਵੱਲ ਕਰ ਦਿੰਨਾ ਜੀਤੀ ਕੁਜ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੀ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਪਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ। ) ਚੂਪ ਸਾਲੀਏ ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਗਲ਼ੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਪਾਉਣਾ!
ਜੀਤੀ- ਗਲਪਗਲਪ ਗਰਲਪ ਸਰਸ੍ਰਸਰ ਆਹ ਅੱਹਰ ( ਜੀਤੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਕਦੇ ਪਰਮੇ ਦਾ ਕਦੇ ਰਮਨ ਦਾ ਚੂਪੇ ਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਫੜ ਦਾ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਦਾ ਕੁੱਤੀ ਆ ਤੂੰ ਸਾਡੀ ਹੁਣ ਤੋਂ
ਜੀਤੀ- ਪਰਮੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਵਿੱਚ ਦੇਖਦੀ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਚ ਹਵਸ਼ ਪੂਰੀ ਸੀ। ਪਰਮਾ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਲੰਨ ਫਿਰ ਤੋ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ !
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਚਪੇੜ ਮਾਰਦਾ ) ਬੋਲ ਸਾਲੀਏ ! ਤੂੰ ਕੁੱਤੀ ਆ !
ਜੀਤੀ- ਰਮਨ ਦਾ ਲੰਨ ਤੇ ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ ਕੇ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲਦੀ ) ਹਾਂਜੀ! ਮੈ ਤੁਹਾਡੀ ਕੁੱਤੀ ਆ
ਪਰਮਾ- ਨਾਮ ਲੈ ਆਪਣਾ ਵੀ ਤੇ ਸਾਡਾ ਵੀ ਕੁੱਤੀਏ
ਜੀਤੀ- ਮੈ ਜਤਿੰਦਰ ਕੌਰ ਪਰਮਜੀਤ ਵੀਰੇ ਤੇ ਰਮਨਦੀਪ ਵੀਰੇ ਦੀ ਕੁੱਤੀ ਆ
ਰਮਨ - ਤੂੰ ਰਖੇਲ ਆ ਸਾਡੀ! ਬੋਲ
ਜੀਤੀ- ਹਾਂਜੀ! ਮੈ ਤੁਹਾਡੀ ਰਖੇਲ ਆ
ਪਰਮਾ- ਤੇਨੂੰ ਕੀ ਚਾਈਦਾ?
ਜੀਤੀ- ਮੇਨੂ ਮੇਰੇ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਲੰਨ ਚਾਹੀਦੇ ਆ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਚ
ਰਮਨ- ਘੂਸਾ ਕਹਿ ਤੇਰੀ ਫੁਦੀ ਨ੍ਹੀ ਹੁਣ ਚੁਦਵਾ ਚੁਦਵਾ ਕੇ ਘੂਸਾ ਬਣਾ ਲਾਇਆ ਤੂੰ
ਜੀਤੀ- ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਪਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਦਾ ਥੁੱਕ ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਬਰਾ ਗਿੱਲ਼ੀ ਹੋਈ ਸੀ) ਹਾਂਜੀ ਇਹ ਗਸਤੋੜ ਦੇ ਘੂਸੇ ਚ ਲੰਨ ਪਾਓ ਜਿੰਨਾ ਮੇਰਾ ਘੂਸਾ ਮਾਰਨਾ ਮਾਰ ਲਓ!! ਜਲਦੀ ਕਰ ਵੀਰੇ ਸਬਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ।
ਜੀਤੀ ਖੜੀ ਹੋਕੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਕੇ ਗੋਡਿਆ ਤੱਕ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਤੇ ਅਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੋਈ।
ਜੀਤੀ- ਇਕ ਜਾਣਾ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੋਲ ਖੜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਧਿਆਨ ਰੱਖੋ ਬਾਹਰਲਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁੱਲਾ ਆ!
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਬਾਹਰ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਬਾਹਰ ਵਰਾਂਡੇ ਚ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ। ਪਰਮਾ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਥੁੱਕ ਲਾਕੇ ਤੇ ਲੰਨ ਜੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਇਕੋ ਘੱਸੇ ਚ ਸਾਰਾ ਲੰਨ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਜੀਤੀ- ਅੱਹਾਹਾਹਾਹਾਹਾਹਾ ਮਾਰਤੀ ਸੀ ਵੇ! ਹੋਲੀ ਪਾ ਲਿਆ ਕਰੋ ਜੇ ਦਿੰਦੀ ਆ ਤੇ ਹਾਏ ਮਾਰਗੀ ( ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੇ ਜੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਜਾਂਦੀ ਆ ) ਅਹਾਹਾ ਹੈ ਹਾਏ ਹੋਲੀ ਹਾਹਾਹਾ ਅਹ ਅਹ ਅਹ ਵੀਰੇ ਕੱਢ ਦੇ ਕਸਰ ਇਹਦੀ ਅਹਾ ਹੀਏ ਹਾਏ ਮਾਂ ਹਾਏ ਮਾਂ
ਰਮਨ - ਬਾਹਰ ਖੜਾ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਗੈਟ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉੱਥੇ ਤੱਕ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਰਮਨ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ) ਹੋਲੀ ਚੀਕਾ ਮਾਰ ਬਾਹਰ ਤੱਕ ਸੁਣਦਿਆਂ
ਜੀਤੀ- ਅਹਿਆ ਅਹਾਹਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਪਵਾ ਲੈ ਲੰਨ ਫੇਰ ਦੱਸਸਸੱਸੀ ਸੀਸੀਸੀਸੀ ਹਾਏ ਕਿੰਨਾ ਦਰੜੱਦੜੱਦੜ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਆ
ਪਰਮਾ - ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਲਗਾਤਾਰ 20ਮਿੰਟ ਜੀਤੀ ਦੀ ਕੌਡੀ ਕਰਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਕੋਲ ਪਾਏ ਕੌਲੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਰਮਨ - ਚੱਲ ਬਾਹਰ ਖੜ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆ ! (ਰਮਨ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਬਿਠਾ ਲੈਂਦਾ ਤੇ!)
ਜੀਤੀ- ਆਏ ਵੇ ਕੀ ਆ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੋਲੀ ਏਨੀ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਨਹੀਂ! ਆਏ
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਉੱਪਰ ਥੱਲੇ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਜੀਤੀ ਫੇਰ ਤੋ ਸਵਾਦ ਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਫੁੱਦੀ ਲੰਨ ਤੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ!
ਜੀਤੀ- ਆਹਾ ਆਹ ਆਹੇ ਤੁਉਊਉਓਯੂ ਨਾ ਕਰਰੱਰਰ ਮੈ ਕਰਦੀ ਆ! ਹਾਏ ਹੇਟ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਦੀ ਗਰਮੀ ਬਹੁਤ ਆ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀ ਆ ਸਾਰਾ ਕੁਜ ਮੈ!
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚੁੱਕ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਮਗਰੋ ਫੁੱਦੀ ਚੌਦਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਜੀਤੀ ਓਹਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਚ ਤੜਫ ਤੜਫ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾ ਰਹੀ ਸੀ।
ਜੀਤੀ - ਥੱਲੇ ਉੱਤਰ ਦੀ ਤੇ ਸਾਮਣੇ ਸੋਫ਼ੇ ਤੇ ਘੋੜੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਆ) ਹੁਣ ਧੱਕ ਲੰਨ
ਰਮਨ - ਬਿਨਾ ਕੁੱਜ ਬੋਲੇ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਲੰਨ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ ਵਾਲਾ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਲਗਾਤਾਰ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਉਹ ਵੀ ਝੜ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਦਾ ਮਾਲ ਉਸੇ ਕੌਲ਼ੇ ਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਜੀਤੀ- ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਹੋਈ) ਹਾਏ ਹਾਏ ਬਸ ਹੋਗੀ ਐਨੀ ਰੇਲ ਬਣਾਉਂਦੇ ਤੁਸੀਂ ਸੱਚੀ ਮੈਨੂੰ ਗਸਤੀ ਵਾਂਗੂ ਚੋਦ ਦੇ ਆ।( ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ) ਸਾਚੀਓ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਜਲਦੀ ਘੂਸਾ ਬਣਾ ਦੇਣਾ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰਾ! ਹਾਏ ਹੋਏ ਪਾਣੀ ਵੀ ਪਿਲਾ ਦਿਓ ਹੁਣ!
ਰਮਨ- ਆਹ ਪੀ ਲਾ ਕੋਲਾ ਮੂਹਰੇ ਕਰਕੇ ਕਹਿੰਦਾ !
ਪਰਮਾ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ! ਇਹ ਨਹੀਂ ਇਹ ਤੇ ਬਾਅਦ ਲਈ ਆ ! ਤੂੰ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲਈ ਅਸੀ ਚੱਲੇ ਆ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰ ਲਈ ਹੁਣ ਕੀ ਪਰਵਾਹ ਆ ਜਾਓ ਚੱਲ ਜਾਓ।
ਜੀਤੀ ਆਪਣੀ ਹੁੱਡੀ ਸਹੀ ਕਰਦੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਪਰਮੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਰੁਕ ਲਿਓ ਉੱਥੇ ਭਾਜੀ ਘਰ ਆ ਆਰਾਮ ਕਰਜੂ ਇਕ ਦਿਨ।
ਪਰਮਾ- ਠੀਕ ਆ
ਰਮਨ - ਆਹੋ ਨਾਲੇ ਤੇਨੂੰ ਆਰਾਮ ਮਿਲ ਜਾਉਗਾ
ਜੀਤੀ- ਮੈਨੂੰ ਕਿੱਥੇ ਆਰਾਮ ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਦੇਣੀ ਪੈਣੀ ਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ) ਆਹੋ ਸਹੀ ਗੱਲ ਆ। ਜਾਓ ਹੁਣ
ਕਰਮਾ ਸ਼ਹਿਰ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਕੋਲ ਹਸਪਤਾਲ ਸੀ। ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜੀਤੀ, ਰਮਨ ਤੇ ਪਰਮਾ ਸੀ। ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਸੀ ਕੀ ਉਹ ਤਿੰਨਾ ਭਰਾਵਾਂ ਕੋਲੋ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾਉਂਦੀ ਆ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਓਹਨਾ ਨਾਲ ਖੁੱਲ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ ਉਸਦੀ ਸੰਗ ਸ਼ਰਮ ਖਤਮ ਹੋਗੀ ਸੀ ਪਰ ਇਕ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਡਰ ਅਜੇ ਵੀ ਰੱਖਦੀ ਸੀ।
ਜੀਤੀ- ਵੀਰੇ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਦਿਆ ਗਰਮ ਗਰਮ ਖਾ ਲਓ
ਪਰਮਾ- ਬਣਾ ਦੇ ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਭਾਜੀ ਨੇ ਆਉਣਾ ਅੱਜ ਘਰ!
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ! ਮੈਂ ਵੀ ਚੱਲਾ ਨਾਲ ??
ਪਰਮਾ- ਤੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ ਕੋਈ ਨੀ ਮਿਲ ਆਈ ਕੱਲ ਨੂੰ ਜਾਕੇ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਰਮਨ ਵੀਰੇ ਆਪਾ ਕੱਲ ਨੂੰ ਚੱਲਾ ਗੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮੈ ਵੀ ਮਿਲ ਆਊਂਗੀ ਬੀਬੀ ਨੂੰ !
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਫੇਰ ! ਸਵੇਰੇ ਸਕੂਲ ਨੀ ਜਾਣਾ!
ਜੀਤੀ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਤਾ ਸੀ ਸਕੂਲ ਮੈ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ!
ਪਰਮਾ- ਬਣ ਗਈ ਰੋਟੀ ! ( ਰਸੋਈ ਚ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦਾ)
ਜੀਤੀ- ਬਣ ਗਈ ਆ ਸਬਜ਼ੀ ਪਾਓ ਤੇ ਰੋਟੀ ਚੁੱਕ ਲਓ ਤੁਸੀਂ ਖਾ ਲਓ ਰਮਨ ਖਵਾਉਂਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ।
ਪਰਮਾ- ਮੈ ਏਥੇ ਖੜ ਕੇ ਖਾ ਲੈਣੀ ਆ ਕੋਈ ਨੀ ।
ਰਮਨ - ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ਰੋਸੋਈ ਚ ) ਆਹੋ ਕੌਣ ਮਗਰ ਮਗਰ ਘੁੰਮੇ!
ਜੀਤੀ- ਮੇ ਨੀ ਘੁੰਮਦੀ?? ਕਿੰਨੇ ਗੇੜੇ ਲਵਾਉਂਦੇ ਆ !
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦਾ ਤੇ ਮੋਮੇ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ) ਤੂੰ ਤੇ ਜਾਨ ਆ ਸਾਡੀ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਆ ਤੇਨੂੰ !
ਜੀਤੀ- ਜੇਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਆ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥ ਚ ਆ ! ਹਟੋ ਨਾਲੇ ਰੋਟੀ ਪਾਓ ਡੱਬੇ ਚ ਕਰਮੇ ਭਾਜੀ ਲਈ! ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਆ ਭਾਂਡੇ ਧੋ ਦਿਓ ਨਾਲੇ ।
ਪਰਮਾ- ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਹੱਥ ਧੋ ਲੈਂਦਾ ) ਚੱਲ ਰਮਨ ਕੰਮ ਕਰ ਹੁਣ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਆ ਇਥੇ ਰਹਿਣਾ ਆ। ਬਾਅਦ ਚ ਮਾਰ ਲਈ ਠਰਕ ਆਪਣਾ।
ਇਦਾ ਹੀ ਸਹਿਰ ਜਾਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਦੇ ਕਾਫੀ ਟਾਈਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਪਰਮਾਂ ਤੁਰਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ ਰਾਤ ਜਿਆਦਾ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਆ ਜਾਣਾ ਵੀ ਬਾਈਕ ਤੇ ਸੀ ਤਾ ਉਹ ਰਮਨ ਨੂੰ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕਰ ਲੈਂਦਾ। ਗੱਡੀ ਸਹਿਰ ਸੀ।
ਪਰਮਾ- ਚੱਲ ਤੂੰ ਗੱਡੀ ਲੈਕੇ ਆਜੀ ਆਪਾ ਚੱਲਦੇ ਆ ਦੋ ਜਾਣਿਆ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਰਹਿੰਦਾ ਆ !
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਚਲੋ ਫੇਰ !
ਜੀਤੀ- ਰਸੋਈ ਚ ਸੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀ !
ਪਰਮਾ - ਜੀਤੀ ਇਹ ਜੀਤੀ ਗੱਲ ਸੁਣ !! ਅੰਦਰ ਆਈ
ਜੀਤੀ- ਅਵਾਜ ਸੁਣ ਕੇ ਗੈਸ ਬੰਦ ਕਰਦੀ। ) ਆਈ ਵੀਰੇ ਆਉਂਦੀ ਆ ( ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ) ਹਾਂਜੀ ਦੱਸੋ ਕੀ ਕੰਮ ਆ
ਪਰਮਾ ਤੇ ਰਮਨ ਸੋਫ਼ੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਸੀ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਆ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦਾ ਦੱਸਦਾ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮਗਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਟਿੱਢ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਆ।
ਜੀਤੀ- ਮੈ ਇਕੱਲੀ ਰਹੂੰਗੀ ਘਰੇ ਦਸਿਓ ?? ਰਾਤ ਕਿੰਨੀ ਹੋਈ ਆ।
ਪਰਮਾ- ਕੁਜ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਬੱਸ ਜਾਣ ਆਉਣ ਕਰਨਾ ਆ ਅੱਧੇ ਪੌਣੇ ਘੰਟੇ ਦੀ ਗੱਲ ਆ !
ਜੀਤੀ- ਠੀਕ ਆ ਜਲਦੀ ਆ ਜਾਈ ਤੂੰ!
ਰਮਨ - ਕਿਉ ਦਿਲ ਨੀ ਲੱਗਦਾ ਹੁਣ ਦੂਰੀ ਬਰਦਾਸਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ।
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ
! (ਪਰਮਾ ਜੀਤੀ ਦੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ ਜੀਤੀ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਥੱਲੇ ਬਿਠਾ ਦਿੰਦਾ ਜੀਤੀ ਵੀ ਸਮਜ ਜਾਂਦੀ ਉਹ ਇਕ ਵਾਰ ਬਾਹਰ ਦੇਖਦੀ ਤੇ ਗੋਡਿਆ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ) ਰਮਨ - ਥੱਲੇ ਝੁੱਕ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਸ
ਕਰਦਾ ) ਆ ਕੀਤੀ ਗਸਤੀਆਂ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਪਰਮਾ- ਸਮਜਦਾਰ ਆ ਜੀਤੀ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਪਤਾ ਆ ਆਹੀ ਕੁੱਜ ਚਾਹੁੰਦੇ ਆ ਤੁਸੀਂ ! ਜਲਦੀ ਕਰੋ ਭਾਜੀ ਨੇ ਵੀ ਰੋਟੀ ਖਾਣੀ ਆ ਲੇਟ ਨਾ ਹੋਊ ।
ਪਰਮ- ਬੜੀ ਫ਼ਿਕਰ ਆ ਭਾਜੀ ਦੀ
ਜੀਤੀ- ਸਾਡੇ ਕਰਕੇ ਕਿੰਨਾ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦਾ ਉਹ ਵਿਚਾਰਾ ਉਹਦੀ ਵਿਆਹ ਦੀ ਉਮਰ ਆ ਪਰ ਆਪਣੇ ਕਰਕੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਜ ਕਰਦਾ
ਪਰਮ- ਤੂੰ ਹੈਗੀ ਤੇ ਹੈ ਕਰਦੀ ਉਹਦੀ ਵਿਆਹ ਵਾਲੀ ਕਮੀ ਪੂਰੀ ।
ਰਮਨ - ਆਹੋ ਜਿਦਾ ਆਪਣੀ ਕਰਦੀ ਆ।
ਜੀਤੀ- ਕਰਨਾ ਕੁੱਜ ( ਰਮਨ ਤੇ ਪਰਮਾ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਜੀਤੀ ਮੂਹਰੇ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਆ। ਜੀਤੀ ਬਿਨਾ ਦੇਰ ਕੀਤੇ ਪਰਮਾ ਦਾ ਲੱਨ ਫੜ ਕੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹਿਲਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਦੋਨੇ ਲੰਨ ਸੁੱਤੇ ਸੀ ਪਰ ਜੀਤੀ ਜਲਦੀ ਖੜੇ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਆ। ਐਸਆਰਪਗਲ਼ਪਗਲੋਗਲੋ ਚੂਪੇ ਮਾਰਦੀ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਦੀ ਹੁੱਡੀ ਉਤਾਰ ਦਿੰਦਾ ਥੱਲੇ ਜੀਤੀ ਨੇ ਬਰਾ ਹੀ ਪਾਈ ਸੀ। )
ਪਰਮਾ- ਚੂਪ ਚੂਪ ਜੋਰ ਨਾਲ ਆ ਆਹ ਹੈ ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਚ ਜਾਂਦੇ ਲੰਨ ਪਿਗਲ ਜਾਂਦਾ ਆ !
ਰਮਨ - ਸਹੀ ਗੱਲ ਆ ਲੰਨ ਤਾ ਸਾਲੀ ਹੰਡੀ ਹੋਈ ਰੰਡੀ ਜਨਾਨੀ ਵਾਂਗੂ ਚੂਪ ਦੀ ਆ
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਗਲ਼ੇ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਲੰਗੋਂਦਾ) ਆਪਣੀ ਰੰਡੀ ਆ ਇਹ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਵੱਲ ਕਰ ਦਿੰਨਾ ਜੀਤੀ ਕੁਜ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੀ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਪਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ। ) ਚੂਪ ਸਾਲੀਏ ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਗਲ਼ੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਪਾਉਣਾ!
ਜੀਤੀ- ਗਲਪਗਲਪ ਗਰਲਪ ਸਰਸ੍ਰਸਰ ਆਹ ਅੱਹਰ ( ਜੀਤੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਕਦੇ ਪਰਮੇ ਦਾ ਕਦੇ ਰਮਨ ਦਾ ਚੂਪੇ ਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਫੜ ਦਾ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਦਾ ਕੁੱਤੀ ਆ ਤੂੰ ਸਾਡੀ ਹੁਣ ਤੋਂ
ਜੀਤੀ- ਪਰਮੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਵਿੱਚ ਦੇਖਦੀ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਚ ਹਵਸ਼ ਪੂਰੀ ਸੀ। ਪਰਮਾ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਲੰਨ ਫਿਰ ਤੋ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ !
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਚਪੇੜ ਮਾਰਦਾ ) ਬੋਲ ਸਾਲੀਏ ! ਤੂੰ ਕੁੱਤੀ ਆ !
ਜੀਤੀ- ਰਮਨ ਦਾ ਲੰਨ ਤੇ ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ ਕੇ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲਦੀ ) ਹਾਂਜੀ! ਮੈ ਤੁਹਾਡੀ ਕੁੱਤੀ ਆ
ਪਰਮਾ- ਨਾਮ ਲੈ ਆਪਣਾ ਵੀ ਤੇ ਸਾਡਾ ਵੀ ਕੁੱਤੀਏ
ਜੀਤੀ- ਮੈ ਜਤਿੰਦਰ ਕੌਰ ਪਰਮਜੀਤ ਵੀਰੇ ਤੇ ਰਮਨਦੀਪ ਵੀਰੇ ਦੀ ਕੁੱਤੀ ਆ
ਰਮਨ - ਤੂੰ ਰਖੇਲ ਆ ਸਾਡੀ! ਬੋਲ
ਜੀਤੀ- ਹਾਂਜੀ! ਮੈ ਤੁਹਾਡੀ ਰਖੇਲ ਆ
ਪਰਮਾ- ਤੇਨੂੰ ਕੀ ਚਾਈਦਾ?
ਜੀਤੀ- ਮੇਨੂ ਮੇਰੇ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਲੰਨ ਚਾਹੀਦੇ ਆ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਚ
ਰਮਨ- ਘੂਸਾ ਕਹਿ ਤੇਰੀ ਫੁਦੀ ਨ੍ਹੀ ਹੁਣ ਚੁਦਵਾ ਚੁਦਵਾ ਕੇ ਘੂਸਾ ਬਣਾ ਲਾਇਆ ਤੂੰ
ਜੀਤੀ- ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਪਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਦਾ ਥੁੱਕ ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਬਰਾ ਗਿੱਲ਼ੀ ਹੋਈ ਸੀ) ਹਾਂਜੀ ਇਹ ਗਸਤੋੜ ਦੇ ਘੂਸੇ ਚ ਲੰਨ ਪਾਓ ਜਿੰਨਾ ਮੇਰਾ ਘੂਸਾ ਮਾਰਨਾ ਮਾਰ ਲਓ!! ਜਲਦੀ ਕਰ ਵੀਰੇ ਸਬਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ।
ਜੀਤੀ ਖੜੀ ਹੋਕੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਕੇ ਗੋਡਿਆ ਤੱਕ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਤੇ ਅਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੋਈ।
ਜੀਤੀ- ਇਕ ਜਾਣਾ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੋਲ ਖੜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਧਿਆਨ ਰੱਖੋ ਬਾਹਰਲਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁੱਲਾ ਆ!
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਬਾਹਰ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਬਾਹਰ ਵਰਾਂਡੇ ਚ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ। ਪਰਮਾ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਥੁੱਕ ਲਾਕੇ ਤੇ ਲੰਨ ਜੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਇਕੋ ਘੱਸੇ ਚ ਸਾਰਾ ਲੰਨ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਜੀਤੀ- ਅੱਹਾਹਾਹਾਹਾਹਾਹਾ ਮਾਰਤੀ ਸੀ ਵੇ! ਹੋਲੀ ਪਾ ਲਿਆ ਕਰੋ ਜੇ ਦਿੰਦੀ ਆ ਤੇ ਹਾਏ ਮਾਰਗੀ ( ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੇ ਜੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਜਾਂਦੀ ਆ ) ਅਹਾਹਾ ਹੈ ਹਾਏ ਹੋਲੀ ਹਾਹਾਹਾ ਅਹ ਅਹ ਅਹ ਵੀਰੇ ਕੱਢ ਦੇ ਕਸਰ ਇਹਦੀ ਅਹਾ ਹੀਏ ਹਾਏ ਮਾਂ ਹਾਏ ਮਾਂ
ਰਮਨ - ਬਾਹਰ ਖੜਾ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਗੈਟ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉੱਥੇ ਤੱਕ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਰਮਨ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ) ਹੋਲੀ ਚੀਕਾ ਮਾਰ ਬਾਹਰ ਤੱਕ ਸੁਣਦਿਆਂ
ਜੀਤੀ- ਅਹਿਆ ਅਹਾਹਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਪਵਾ ਲੈ ਲੰਨ ਫੇਰ ਦੱਸਸਸੱਸੀ ਸੀਸੀਸੀਸੀ ਹਾਏ ਕਿੰਨਾ ਦਰੜੱਦੜੱਦੜ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਆ
ਪਰਮਾ - ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਲਗਾਤਾਰ 20ਮਿੰਟ ਜੀਤੀ ਦੀ ਕੌਡੀ ਕਰਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਕੋਲ ਪਾਏ ਕੌਲੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਰਮਨ - ਚੱਲ ਬਾਹਰ ਖੜ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆ ! (ਰਮਨ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਬਿਠਾ ਲੈਂਦਾ ਤੇ!)
ਜੀਤੀ- ਆਏ ਵੇ ਕੀ ਆ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੋਲੀ ਏਨੀ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਨਹੀਂ! ਆਏ
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਉੱਪਰ ਥੱਲੇ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਜੀਤੀ ਫੇਰ ਤੋ ਸਵਾਦ ਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਫੁੱਦੀ ਲੰਨ ਤੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ!
ਜੀਤੀ- ਆਹਾ ਆਹ ਆਹੇ ਤੁਉਊਉਓਯੂ ਨਾ ਕਰਰੱਰਰ ਮੈ ਕਰਦੀ ਆ! ਹਾਏ ਹੇਟ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਦੀ ਗਰਮੀ ਬਹੁਤ ਆ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀ ਆ ਸਾਰਾ ਕੁਜ ਮੈ!
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚੁੱਕ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਮਗਰੋ ਫੁੱਦੀ ਚੌਦਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਜੀਤੀ ਓਹਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਚ ਤੜਫ ਤੜਫ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾ ਰਹੀ ਸੀ।
ਜੀਤੀ - ਥੱਲੇ ਉੱਤਰ ਦੀ ਤੇ ਸਾਮਣੇ ਸੋਫ਼ੇ ਤੇ ਘੋੜੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਆ) ਹੁਣ ਧੱਕ ਲੰਨ
ਰਮਨ - ਬਿਨਾ ਕੁੱਜ ਬੋਲੇ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਲੰਨ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ ਵਾਲਾ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਲਗਾਤਾਰ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਉਹ ਵੀ ਝੜ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਦਾ ਮਾਲ ਉਸੇ ਕੌਲ਼ੇ ਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਜੀਤੀ- ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਹੋਈ) ਹਾਏ ਹਾਏ ਬਸ ਹੋਗੀ ਐਨੀ ਰੇਲ ਬਣਾਉਂਦੇ ਤੁਸੀਂ ਸੱਚੀ ਮੈਨੂੰ ਗਸਤੀ ਵਾਂਗੂ ਚੋਦ ਦੇ ਆ।( ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ) ਸਾਚੀਓ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਜਲਦੀ ਘੂਸਾ ਬਣਾ ਦੇਣਾ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰਾ! ਹਾਏ ਹੋਏ ਪਾਣੀ ਵੀ ਪਿਲਾ ਦਿਓ ਹੁਣ!
ਰਮਨ- ਆਹ ਪੀ ਲਾ ਕੋਲਾ ਮੂਹਰੇ ਕਰਕੇ ਕਹਿੰਦਾ !
ਪਰਮਾ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ! ਇਹ ਨਹੀਂ ਇਹ ਤੇ ਬਾਅਦ ਲਈ ਆ ! ਤੂੰ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲਈ ਅਸੀ ਚੱਲੇ ਆ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰ ਲਈ ਹੁਣ ਕੀ ਪਰਵਾਹ ਆ ਜਾਓ ਚੱਲ ਜਾਓ।
ਜੀਤੀ ਆਪਣੀ ਹੁੱਡੀ ਸਹੀ ਕਰਦੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਪਰਮੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਰੁਕ ਲਿਓ ਉੱਥੇ ਭਾਜੀ ਘਰ ਆ ਆਰਾਮ ਕਰਜੂ ਇਕ ਦਿਨ।
ਪਰਮਾ- ਠੀਕ ਆ
ਰਮਨ - ਆਹੋ ਨਾਲੇ ਤੇਨੂੰ ਆਰਾਮ ਮਿਲ ਜਾਉਗਾ
ਜੀਤੀ- ਮੈਨੂੰ ਕਿੱਥੇ ਆਰਾਮ ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਦੇਣੀ ਪੈਣੀ ਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ) ਆਹੋ ਸਹੀ ਗੱਲ ਆ। ਜਾਓ ਹੁਣ
Singh Deep 909
Member
- 405
- 547
- 94
Nice baiਹਾਂਜੀ ਕਿੱਦਾ ਜੀ ਸਾਰੇ ਠੀਕ ਠਾਕ ਆ ਆਪਾ ਫੇਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਆ ਸਟੋਰੀ ਨੂੰ।ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾ ਪੜ੍ਹ ਲਿਆ ਕੇ ਕਿੱਦਾ ਜੀਤੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਹੋਈ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਕੀਤੀ ਓਹਨਾ ਨੇ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਲੰਨ ਲੈਣ ਦਾ ਚਸਕਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਅੱਗੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਆ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਕੁਜ ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ੌਂਕ ਹੋਣਗੇ ਵਿੱਚ ਤੇ ਕੁਜ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਦੱਸ ਦਿਓ ਆਪਾ ਉਹ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਵਿੱਚ ਐਡ ਕਰਾਂਗੇ।
ਕਰਮਾ ਸ਼ਹਿਰ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਕੋਲ ਹਸਪਤਾਲ ਸੀ। ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜੀਤੀ, ਰਮਨ ਤੇ ਪਰਮਾ ਸੀ। ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਸੀ ਕੀ ਉਹ ਤਿੰਨਾ ਭਰਾਵਾਂ ਕੋਲੋ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾਉਂਦੀ ਆ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਓਹਨਾ ਨਾਲ ਖੁੱਲ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ ਉਸਦੀ ਸੰਗ ਸ਼ਰਮ ਖਤਮ ਹੋਗੀ ਸੀ ਪਰ ਇਕ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਡਰ ਅਜੇ ਵੀ ਰੱਖਦੀ ਸੀ।
ਜੀਤੀ- ਵੀਰੇ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਦਿਆ ਗਰਮ ਗਰਮ ਖਾ ਲਓ
ਪਰਮਾ- ਬਣਾ ਦੇ ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਭਾਜੀ ਨੇ ਆਉਣਾ ਅੱਜ ਘਰ!
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ! ਮੈਂ ਵੀ ਚੱਲਾ ਨਾਲ ??
ਪਰਮਾ- ਤੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ ਕੋਈ ਨੀ ਮਿਲ ਆਈ ਕੱਲ ਨੂੰ ਜਾਕੇ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਰਮਨ ਵੀਰੇ ਆਪਾ ਕੱਲ ਨੂੰ ਚੱਲਾ ਗੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮੈ ਵੀ ਮਿਲ ਆਊਂਗੀ ਬੀਬੀ ਨੂੰ !
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਫੇਰ ! ਸਵੇਰੇ ਸਕੂਲ ਨੀ ਜਾਣਾ!
ਜੀਤੀ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਤਾ ਸੀ ਸਕੂਲ ਮੈ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ!
ਪਰਮਾ- ਬਣ ਗਈ ਰੋਟੀ ! ( ਰਸੋਈ ਚ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦਾ)
ਜੀਤੀ- ਬਣ ਗਈ ਆ ਸਬਜ਼ੀ ਪਾਓ ਤੇ ਰੋਟੀ ਚੁੱਕ ਲਓ ਤੁਸੀਂ ਖਾ ਲਓ ਰਮਨ ਖਵਾਉਂਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ।
ਪਰਮਾ- ਮੈ ਏਥੇ ਖੜ ਕੇ ਖਾ ਲੈਣੀ ਆ ਕੋਈ ਨੀ ।
ਰਮਨ - ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ਰੋਸੋਈ ਚ ) ਆਹੋ ਕੌਣ ਮਗਰ ਮਗਰ ਘੁੰਮੇ!
ਜੀਤੀ- ਮੇ ਨੀ ਘੁੰਮਦੀ?? ਕਿੰਨੇ ਗੇੜੇ ਲਵਾਉਂਦੇ ਆ !
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦਾ ਤੇ ਮੋਮੇ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ) ਤੂੰ ਤੇ ਜਾਨ ਆ ਸਾਡੀ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਆ ਤੇਨੂੰ !
ਜੀਤੀ- ਜੇਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਆ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥ ਚ ਆ ! ਹਟੋ ਨਾਲੇ ਰੋਟੀ ਪਾਓ ਡੱਬੇ ਚ ਕਰਮੇ ਭਾਜੀ ਲਈ! ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਆ ਭਾਂਡੇ ਧੋ ਦਿਓ ਨਾਲੇ ।
ਪਰਮਾ- ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਹੱਥ ਧੋ ਲੈਂਦਾ ) ਚੱਲ ਰਮਨ ਕੰਮ ਕਰ ਹੁਣ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਆ ਇਥੇ ਰਹਿਣਾ ਆ। ਬਾਅਦ ਚ ਮਾਰ ਲਈ ਠਰਕ ਆਪਣਾ।
ਇਦਾ ਹੀ ਸਹਿਰ ਜਾਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਦੇ ਕਾਫੀ ਟਾਈਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਪਰਮਾਂ ਤੁਰਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ ਰਾਤ ਜਿਆਦਾ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਆ ਜਾਣਾ ਵੀ ਬਾਈਕ ਤੇ ਸੀ ਤਾ ਉਹ ਰਮਨ ਨੂੰ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕਰ ਲੈਂਦਾ। ਗੱਡੀ ਸਹਿਰ ਸੀ।
ਪਰਮਾ- ਚੱਲ ਤੂੰ ਗੱਡੀ ਲੈਕੇ ਆਜੀ ਆਪਾ ਚੱਲਦੇ ਆ ਦੋ ਜਾਣਿਆ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਰਹਿੰਦਾ ਆ !
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਚਲੋ ਫੇਰ !
ਜੀਤੀ- ਰਸੋਈ ਚ ਸੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀ !
ਪਰਮਾ - ਜੀਤੀ ਇਹ ਜੀਤੀ ਗੱਲ ਸੁਣ !! ਅੰਦਰ ਆਈ
ਜੀਤੀ- ਅਵਾਜ ਸੁਣ ਕੇ ਗੈਸ ਬੰਦ ਕਰਦੀ। ) ਆਈ ਵੀਰੇ ਆਉਂਦੀ ਆ ( ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ) ਹਾਂਜੀ ਦੱਸੋ ਕੀ ਕੰਮ ਆ
ਪਰਮਾ ਤੇ ਰਮਨ ਸੋਫ਼ੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਸੀ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਆ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦਾ ਦੱਸਦਾ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮਗਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਟਿੱਢ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਆ।
ਜੀਤੀ- ਮੈ ਇਕੱਲੀ ਰਹੂੰਗੀ ਘਰੇ ਦਸਿਓ ?? ਰਾਤ ਕਿੰਨੀ ਹੋਈ ਆ।
ਪਰਮਾ- ਕੁਜ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਬੱਸ ਜਾਣ ਆਉਣ ਕਰਨਾ ਆ ਅੱਧੇ ਪੌਣੇ ਘੰਟੇ ਦੀ ਗੱਲ ਆ !
ਜੀਤੀ- ਠੀਕ ਆ ਜਲਦੀ ਆ ਜਾਈ ਤੂੰ!
ਰਮਨ - ਕਿਉ ਦਿਲ ਨੀ ਲੱਗਦਾ ਹੁਣ ਦੂਰੀ ਬਰਦਾਸਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ।
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ
ਰਮਨ - ਥੱਲੇ ਝੁੱਕ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਸ
ਪਰਮਾ- ਸਮਜਦਾਰ ਆ ਜੀਤੀ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਪਤਾ ਆ ਆਹੀ ਕੁੱਜ ਚਾਹੁੰਦੇ ਆ ਤੁਸੀਂ ! ਜਲਦੀ ਕਰੋ ਭਾਜੀ ਨੇ ਵੀ ਰੋਟੀ ਖਾਣੀ ਆ ਲੇਟ ਨਾ ਹੋਊ ।
ਪਰਮ- ਬੜੀ ਫ਼ਿਕਰ ਆ ਭਾਜੀ ਦੀ
ਜੀਤੀ- ਸਾਡੇ ਕਰਕੇ ਕਿੰਨਾ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦਾ ਉਹ ਵਿਚਾਰਾ ਉਹਦੀ ਵਿਆਹ ਦੀ ਉਮਰ ਆ ਪਰ ਆਪਣੇ ਕਰਕੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਜ ਕਰਦਾ
ਪਰਮ- ਤੂੰ ਹੈਗੀ ਤੇ ਹੈ ਕਰਦੀ ਉਹਦੀ ਵਿਆਹ ਵਾਲੀ ਕਮੀ ਪੂਰੀ ।
ਰਮਨ - ਆਹੋ ਜਿਦਾ ਆਪਣੀ ਕਰਦੀ ਆ।
ਜੀਤੀ- ਕਰਨਾ ਕੁੱਜ ( ਰਮਨ ਤੇ ਪਰਮਾ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਜੀਤੀ ਮੂਹਰੇ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਆ। ਜੀਤੀ ਬਿਨਾ ਦੇਰ ਕੀਤੇ ਪਰਮਾ ਦਾ ਲੱਨ ਫੜ ਕੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹਿਲਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਦੋਨੇ ਲੰਨ ਸੁੱਤੇ ਸੀ ਪਰ ਜੀਤੀ ਜਲਦੀ ਖੜੇ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਆ। ਐਸਆਰਪਗਲ਼ਪਗਲੋਗਲੋ ਚੂਪੇ ਮਾਰਦੀ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਦੀ ਹੁੱਡੀ ਉਤਾਰ ਦਿੰਦਾ ਥੱਲੇ ਜੀਤੀ ਨੇ ਬਰਾ ਹੀ ਪਾਈ ਸੀ। )
ਪਰਮਾ- ਚੂਪ ਚੂਪ ਜੋਰ ਨਾਲ ਆ ਆਹ ਹੈ ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਚ ਜਾਂਦੇ ਲੰਨ ਪਿਗਲ ਜਾਂਦਾ ਆ !
ਰਮਨ - ਸਹੀ ਗੱਲ ਆ ਲੰਨ ਤਾ ਸਾਲੀ ਹੰਡੀ ਹੋਈ ਰੰਡੀ ਜਨਾਨੀ ਵਾਂਗੂ ਚੂਪ ਦੀ ਆ
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਗਲ਼ੇ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਲੰਗੋਂਦਾ) ਆਪਣੀ ਰੰਡੀ ਆ ਇਹ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਵੱਲ ਕਰ ਦਿੰਨਾ ਜੀਤੀ ਕੁਜ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੀ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਪਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ। ) ਚੂਪ ਸਾਲੀਏ ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਗਲ਼ੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਪਾਉਣਾ!
ਜੀਤੀ- ਗਲਪਗਲਪ ਗਰਲਪ ਸਰਸ੍ਰਸਰ ਆਹ ਅੱਹਰ ( ਜੀਤੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਕਦੇ ਪਰਮੇ ਦਾ ਕਦੇ ਰਮਨ ਦਾ ਚੂਪੇ ਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਫੜ ਦਾ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਦਾ ਕੁੱਤੀ ਆ ਤੂੰ ਸਾਡੀ ਹੁਣ ਤੋਂ
ਜੀਤੀ- ਪਰਮੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਵਿੱਚ ਦੇਖਦੀ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਚ ਹਵਸ਼ ਪੂਰੀ ਸੀ। ਪਰਮਾ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਲੰਨ ਫਿਰ ਤੋ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ !
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਚਪੇੜ ਮਾਰਦਾ ) ਬੋਲ ਸਾਲੀਏ ! ਤੂੰ ਕੁੱਤੀ ਆ !
ਜੀਤੀ- ਰਮਨ ਦਾ ਲੰਨ ਤੇ ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ ਕੇ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲਦੀ ) ਹਾਂਜੀ! ਮੈ ਤੁਹਾਡੀ ਕੁੱਤੀ ਆ
ਪਰਮਾ- ਨਾਮ ਲੈ ਆਪਣਾ ਵੀ ਤੇ ਸਾਡਾ ਵੀ ਕੁੱਤੀਏ
ਜੀਤੀ- ਮੈ ਜਤਿੰਦਰ ਕੌਰ ਪਰਮਜੀਤ ਵੀਰੇ ਤੇ ਰਮਨਦੀਪ ਵੀਰੇ ਦੀ ਕੁੱਤੀ ਆ
ਰਮਨ - ਤੂੰ ਰਖੇਲ ਆ ਸਾਡੀ! ਬੋਲ
ਜੀਤੀ- ਹਾਂਜੀ! ਮੈ ਤੁਹਾਡੀ ਰਖੇਲ ਆ
ਪਰਮਾ- ਤੇਨੂੰ ਕੀ ਚਾਈਦਾ?
ਜੀਤੀ- ਮੇਨੂ ਮੇਰੇ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਲੰਨ ਚਾਹੀਦੇ ਆ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਚ
ਰਮਨ- ਘੂਸਾ ਕਹਿ ਤੇਰੀ ਫੁਦੀ ਨ੍ਹੀ ਹੁਣ ਚੁਦਵਾ ਚੁਦਵਾ ਕੇ ਘੂਸਾ ਬਣਾ ਲਾਇਆ ਤੂੰ
ਜੀਤੀ- ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਪਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਦਾ ਥੁੱਕ ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਬਰਾ ਗਿੱਲ਼ੀ ਹੋਈ ਸੀ) ਹਾਂਜੀ ਇਹ ਗਸਤੋੜ ਦੇ ਘੂਸੇ ਚ ਲੰਨ ਪਾਓ ਜਿੰਨਾ ਮੇਰਾ ਘੂਸਾ ਮਾਰਨਾ ਮਾਰ ਲਓ!! ਜਲਦੀ ਕਰ ਵੀਰੇ ਸਬਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ।
ਜੀਤੀ ਖੜੀ ਹੋਕੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਕੇ ਗੋਡਿਆ ਤੱਕ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਤੇ ਅਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੋਈ।
ਜੀਤੀ- ਇਕ ਜਾਣਾ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੋਲ ਖੜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਧਿਆਨ ਰੱਖੋ ਬਾਹਰਲਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁੱਲਾ ਆ!
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਬਾਹਰ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਬਾਹਰ ਵਰਾਂਡੇ ਚ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ। ਪਰਮਾ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਥੁੱਕ ਲਾਕੇ ਤੇ ਲੰਨ ਜੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਇਕੋ ਘੱਸੇ ਚ ਸਾਰਾ ਲੰਨ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਜੀਤੀ- ਅੱਹਾਹਾਹਾਹਾਹਾਹਾ ਮਾਰਤੀ ਸੀ ਵੇ! ਹੋਲੀ ਪਾ ਲਿਆ ਕਰੋ ਜੇ ਦਿੰਦੀ ਆ ਤੇ ਹਾਏ ਮਾਰਗੀ ( ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੇ ਜੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਜਾਂਦੀ ਆ ) ਅਹਾਹਾ ਹੈ ਹਾਏ ਹੋਲੀ ਹਾਹਾਹਾ ਅਹ ਅਹ ਅਹ ਵੀਰੇ ਕੱਢ ਦੇ ਕਸਰ ਇਹਦੀ ਅਹਾ ਹੀਏ ਹਾਏ ਮਾਂ ਹਾਏ ਮਾਂ
ਰਮਨ - ਬਾਹਰ ਖੜਾ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਗੈਟ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉੱਥੇ ਤੱਕ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਰਮਨ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ) ਹੋਲੀ ਚੀਕਾ ਮਾਰ ਬਾਹਰ ਤੱਕ ਸੁਣਦਿਆਂ
ਜੀਤੀ- ਅਹਿਆ ਅਹਾਹਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਪਵਾ ਲੈ ਲੰਨ ਫੇਰ ਦੱਸਸਸੱਸੀ ਸੀਸੀਸੀਸੀ ਹਾਏ ਕਿੰਨਾ ਦਰੜੱਦੜੱਦੜ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਆ
ਪਰਮਾ - ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਲਗਾਤਾਰ 20ਮਿੰਟ ਜੀਤੀ ਦੀ ਕੌਡੀ ਕਰਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਕੋਲ ਪਾਏ ਕੌਲੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਰਮਨ - ਚੱਲ ਬਾਹਰ ਖੜ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆ ! (ਰਮਨ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਬਿਠਾ ਲੈਂਦਾ ਤੇ!)
ਜੀਤੀ- ਆਏ ਵੇ ਕੀ ਆ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੋਲੀ ਏਨੀ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਨਹੀਂ! ਆਏ
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਉੱਪਰ ਥੱਲੇ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਜੀਤੀ ਫੇਰ ਤੋ ਸਵਾਦ ਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਫੁੱਦੀ ਲੰਨ ਤੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ!
ਜੀਤੀ- ਆਹਾ ਆਹ ਆਹੇ ਤੁਉਊਉਓਯੂ ਨਾ ਕਰਰੱਰਰ ਮੈ ਕਰਦੀ ਆ! ਹਾਏ ਹੇਟ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਦੀ ਗਰਮੀ ਬਹੁਤ ਆ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀ ਆ ਸਾਰਾ ਕੁਜ ਮੈ!
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚੁੱਕ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਮਗਰੋ ਫੁੱਦੀ ਚੌਦਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਜੀਤੀ ਓਹਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਚ ਤੜਫ ਤੜਫ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾ ਰਹੀ ਸੀ।
ਜੀਤੀ - ਥੱਲੇ ਉੱਤਰ ਦੀ ਤੇ ਸਾਮਣੇ ਸੋਫ਼ੇ ਤੇ ਘੋੜੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਆ) ਹੁਣ ਧੱਕ ਲੰਨ
ਰਮਨ - ਬਿਨਾ ਕੁੱਜ ਬੋਲੇ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਲੰਨ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ ਵਾਲਾ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਲਗਾਤਾਰ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਉਹ ਵੀ ਝੜ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਦਾ ਮਾਲ ਉਸੇ ਕੌਲ਼ੇ ਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਜੀਤੀ- ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਹੋਈ) ਹਾਏ ਹਾਏ ਬਸ ਹੋਗੀ ਐਨੀ ਰੇਲ ਬਣਾਉਂਦੇ ਤੁਸੀਂ ਸੱਚੀ ਮੈਨੂੰ ਗਸਤੀ ਵਾਂਗੂ ਚੋਦ ਦੇ ਆ।( ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ) ਸਾਚੀਓ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਜਲਦੀ ਘੂਸਾ ਬਣਾ ਦੇਣਾ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰਾ! ਹਾਏ ਹੋਏ ਪਾਣੀ ਵੀ ਪਿਲਾ ਦਿਓ ਹੁਣ!
ਰਮਨ- ਆਹ ਪੀ ਲਾ ਕੋਲਾ ਮੂਹਰੇ ਕਰਕੇ ਕਹਿੰਦਾ !
ਪਰਮਾ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ! ਇਹ ਨਹੀਂ ਇਹ ਤੇ ਬਾਅਦ ਲਈ ਆ ! ਤੂੰ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲਈ ਅਸੀ ਚੱਲੇ ਆ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰ ਲਈ ਹੁਣ ਕੀ ਪਰਵਾਹ ਆ ਜਾਓ ਚੱਲ ਜਾਓ।
ਜੀਤੀ ਆਪਣੀ ਹੁੱਡੀ ਸਹੀ ਕਰਦੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਪਰਮੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਰੁਕ ਲਿਓ ਉੱਥੇ ਭਾਜੀ ਘਰ ਆ ਆਰਾਮ ਕਰਜੂ ਇਕ ਦਿਨ।
ਪਰਮਾ- ਠੀਕ ਆ
ਰਮਨ - ਆਹੋ ਨਾਲੇ ਤੇਨੂੰ ਆਰਾਮ ਮਿਲ ਜਾਉਗਾ
ਜੀਤੀ- ਮੈਨੂੰ ਕਿੱਥੇ ਆਰਾਮ ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਦੇਣੀ ਪੈਣੀ ਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ) ਆਹੋ ਸਹੀ ਗੱਲ ਆ। ਜਾਓ ਹੁਣ
Amanpreet Sarliwala
Active Member
- 1,605
- 1,610
- 143
W
Welcome back Good boy awesome update c
ਹਾਂਜੀ ਕਿੱਦਾ ਜੀ ਸਾਰੇ ਠੀਕ ਠਾਕ ਆ ਆਪਾ ਫੇਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਆ ਸਟੋਰੀ ਨੂੰ।ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾ ਪੜ੍ਹ ਲਿਆ ਕੇ ਕਿੱਦਾ ਜੀਤੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਹੋਈ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਕੀਤੀ ਓਹਨਾ ਨੇ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਲੰਨ ਲੈਣ ਦਾ ਚਸਕਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਅੱਗੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਆ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਕੁਜ ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ੌਂਕ ਹੋਣਗੇ ਵਿੱਚ ਤੇ ਕੁਜ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਦੱਸ ਦਿਓ ਆਪਾ ਉਹ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਵਿੱਚ ਐਡ ਕਰਾਂਗੇ।
ਕਰਮਾ ਸ਼ਹਿਰ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਕੋਲ ਹਸਪਤਾਲ ਸੀ। ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜੀਤੀ, ਰਮਨ ਤੇ ਪਰਮਾ ਸੀ। ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਸੀ ਕੀ ਉਹ ਤਿੰਨਾ ਭਰਾਵਾਂ ਕੋਲੋ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾਉਂਦੀ ਆ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਓਹਨਾ ਨਾਲ ਖੁੱਲ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ ਉਸਦੀ ਸੰਗ ਸ਼ਰਮ ਖਤਮ ਹੋਗੀ ਸੀ ਪਰ ਇਕ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਡਰ ਅਜੇ ਵੀ ਰੱਖਦੀ ਸੀ।
ਜੀਤੀ- ਵੀਰੇ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਦਿਆ ਗਰਮ ਗਰਮ ਖਾ ਲਓ
ਪਰਮਾ- ਬਣਾ ਦੇ ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਭਾਜੀ ਨੇ ਆਉਣਾ ਅੱਜ ਘਰ!
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ! ਮੈਂ ਵੀ ਚੱਲਾ ਨਾਲ ??
ਪਰਮਾ- ਤੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ ਕੋਈ ਨੀ ਮਿਲ ਆਈ ਕੱਲ ਨੂੰ ਜਾਕੇ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਰਮਨ ਵੀਰੇ ਆਪਾ ਕੱਲ ਨੂੰ ਚੱਲਾ ਗੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮੈ ਵੀ ਮਿਲ ਆਊਂਗੀ ਬੀਬੀ ਨੂੰ !
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਫੇਰ ! ਸਵੇਰੇ ਸਕੂਲ ਨੀ ਜਾਣਾ!
ਜੀਤੀ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਤਾ ਸੀ ਸਕੂਲ ਮੈ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ!
ਪਰਮਾ- ਬਣ ਗਈ ਰੋਟੀ ! ( ਰਸੋਈ ਚ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦਾ)
ਜੀਤੀ- ਬਣ ਗਈ ਆ ਸਬਜ਼ੀ ਪਾਓ ਤੇ ਰੋਟੀ ਚੁੱਕ ਲਓ ਤੁਸੀਂ ਖਾ ਲਓ ਰਮਨ ਖਵਾਉਂਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ।
ਪਰਮਾ- ਮੈ ਏਥੇ ਖੜ ਕੇ ਖਾ ਲੈਣੀ ਆ ਕੋਈ ਨੀ ।
ਰਮਨ - ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ਰੋਸੋਈ ਚ ) ਆਹੋ ਕੌਣ ਮਗਰ ਮਗਰ ਘੁੰਮੇ!
ਜੀਤੀ- ਮੇ ਨੀ ਘੁੰਮਦੀ?? ਕਿੰਨੇ ਗੇੜੇ ਲਵਾਉਂਦੇ ਆ !
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦਾ ਤੇ ਮੋਮੇ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ) ਤੂੰ ਤੇ ਜਾਨ ਆ ਸਾਡੀ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਆ ਤੇਨੂੰ !
ਜੀਤੀ- ਜੇਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਆ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥ ਚ ਆ ! ਹਟੋ ਨਾਲੇ ਰੋਟੀ ਪਾਓ ਡੱਬੇ ਚ ਕਰਮੇ ਭਾਜੀ ਲਈ! ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਆ ਭਾਂਡੇ ਧੋ ਦਿਓ ਨਾਲੇ ।
ਪਰਮਾ- ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਹੱਥ ਧੋ ਲੈਂਦਾ ) ਚੱਲ ਰਮਨ ਕੰਮ ਕਰ ਹੁਣ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਆ ਇਥੇ ਰਹਿਣਾ ਆ। ਬਾਅਦ ਚ ਮਾਰ ਲਈ ਠਰਕ ਆਪਣਾ।
ਇਦਾ ਹੀ ਸਹਿਰ ਜਾਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਦੇ ਕਾਫੀ ਟਾਈਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਪਰਮਾਂ ਤੁਰਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ ਰਾਤ ਜਿਆਦਾ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਆ ਜਾਣਾ ਵੀ ਬਾਈਕ ਤੇ ਸੀ ਤਾ ਉਹ ਰਮਨ ਨੂੰ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕਰ ਲੈਂਦਾ। ਗੱਡੀ ਸਹਿਰ ਸੀ।
ਪਰਮਾ- ਚੱਲ ਤੂੰ ਗੱਡੀ ਲੈਕੇ ਆਜੀ ਆਪਾ ਚੱਲਦੇ ਆ ਦੋ ਜਾਣਿਆ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਰਹਿੰਦਾ ਆ !
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਚਲੋ ਫੇਰ !
ਜੀਤੀ- ਰਸੋਈ ਚ ਸੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀ !
ਪਰਮਾ - ਜੀਤੀ ਇਹ ਜੀਤੀ ਗੱਲ ਸੁਣ !! ਅੰਦਰ ਆਈ
ਜੀਤੀ- ਅਵਾਜ ਸੁਣ ਕੇ ਗੈਸ ਬੰਦ ਕਰਦੀ। ) ਆਈ ਵੀਰੇ ਆਉਂਦੀ ਆ ( ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ) ਹਾਂਜੀ ਦੱਸੋ ਕੀ ਕੰਮ ਆ
ਪਰਮਾ ਤੇ ਰਮਨ ਸੋਫ਼ੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਸੀ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਆ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦਾ ਦੱਸਦਾ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮਗਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਟਿੱਢ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਆ।
ਜੀਤੀ- ਮੈ ਇਕੱਲੀ ਰਹੂੰਗੀ ਘਰੇ ਦਸਿਓ ?? ਰਾਤ ਕਿੰਨੀ ਹੋਈ ਆ।
ਪਰਮਾ- ਕੁਜ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਬੱਸ ਜਾਣ ਆਉਣ ਕਰਨਾ ਆ ਅੱਧੇ ਪੌਣੇ ਘੰਟੇ ਦੀ ਗੱਲ ਆ !
ਜੀਤੀ- ਠੀਕ ਆ ਜਲਦੀ ਆ ਜਾਈ ਤੂੰ!
ਰਮਨ - ਕਿਉ ਦਿਲ ਨੀ ਲੱਗਦਾ ਹੁਣ ਦੂਰੀ ਬਰਦਾਸਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ।
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ
ਰਮਨ - ਥੱਲੇ ਝੁੱਕ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਸ
ਪਰਮਾ- ਸਮਜਦਾਰ ਆ ਜੀਤੀ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਪਤਾ ਆ ਆਹੀ ਕੁੱਜ ਚਾਹੁੰਦੇ ਆ ਤੁਸੀਂ ! ਜਲਦੀ ਕਰੋ ਭਾਜੀ ਨੇ ਵੀ ਰੋਟੀ ਖਾਣੀ ਆ ਲੇਟ ਨਾ ਹੋਊ ।
ਪਰਮ- ਬੜੀ ਫ਼ਿਕਰ ਆ ਭਾਜੀ ਦੀ
ਜੀਤੀ- ਸਾਡੇ ਕਰਕੇ ਕਿੰਨਾ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦਾ ਉਹ ਵਿਚਾਰਾ ਉਹਦੀ ਵਿਆਹ ਦੀ ਉਮਰ ਆ ਪਰ ਆਪਣੇ ਕਰਕੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਜ ਕਰਦਾ
ਪਰਮ- ਤੂੰ ਹੈਗੀ ਤੇ ਹੈ ਕਰਦੀ ਉਹਦੀ ਵਿਆਹ ਵਾਲੀ ਕਮੀ ਪੂਰੀ ।
ਰਮਨ - ਆਹੋ ਜਿਦਾ ਆਪਣੀ ਕਰਦੀ ਆ।
ਜੀਤੀ- ਕਰਨਾ ਕੁੱਜ ( ਰਮਨ ਤੇ ਪਰਮਾ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਜੀਤੀ ਮੂਹਰੇ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਆ। ਜੀਤੀ ਬਿਨਾ ਦੇਰ ਕੀਤੇ ਪਰਮਾ ਦਾ ਲੱਨ ਫੜ ਕੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹਿਲਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਦੋਨੇ ਲੰਨ ਸੁੱਤੇ ਸੀ ਪਰ ਜੀਤੀ ਜਲਦੀ ਖੜੇ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਆ। ਐਸਆਰਪਗਲ਼ਪਗਲੋਗਲੋ ਚੂਪੇ ਮਾਰਦੀ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਦੀ ਹੁੱਡੀ ਉਤਾਰ ਦਿੰਦਾ ਥੱਲੇ ਜੀਤੀ ਨੇ ਬਰਾ ਹੀ ਪਾਈ ਸੀ। )
ਪਰਮਾ- ਚੂਪ ਚੂਪ ਜੋਰ ਨਾਲ ਆ ਆਹ ਹੈ ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਚ ਜਾਂਦੇ ਲੰਨ ਪਿਗਲ ਜਾਂਦਾ ਆ !
ਰਮਨ - ਸਹੀ ਗੱਲ ਆ ਲੰਨ ਤਾ ਸਾਲੀ ਹੰਡੀ ਹੋਈ ਰੰਡੀ ਜਨਾਨੀ ਵਾਂਗੂ ਚੂਪ ਦੀ ਆ
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਗਲ਼ੇ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਲੰਗੋਂਦਾ) ਆਪਣੀ ਰੰਡੀ ਆ ਇਹ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਵੱਲ ਕਰ ਦਿੰਨਾ ਜੀਤੀ ਕੁਜ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੀ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਪਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ। ) ਚੂਪ ਸਾਲੀਏ ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਗਲ਼ੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਪਾਉਣਾ!
ਜੀਤੀ- ਗਲਪਗਲਪ ਗਰਲਪ ਸਰਸ੍ਰਸਰ ਆਹ ਅੱਹਰ ( ਜੀਤੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਕਦੇ ਪਰਮੇ ਦਾ ਕਦੇ ਰਮਨ ਦਾ ਚੂਪੇ ਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਫੜ ਦਾ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਦਾ ਕੁੱਤੀ ਆ ਤੂੰ ਸਾਡੀ ਹੁਣ ਤੋਂ
ਜੀਤੀ- ਪਰਮੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਵਿੱਚ ਦੇਖਦੀ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਚ ਹਵਸ਼ ਪੂਰੀ ਸੀ। ਪਰਮਾ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਲੰਨ ਫਿਰ ਤੋ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ !
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਚਪੇੜ ਮਾਰਦਾ ) ਬੋਲ ਸਾਲੀਏ ! ਤੂੰ ਕੁੱਤੀ ਆ !
ਜੀਤੀ- ਰਮਨ ਦਾ ਲੰਨ ਤੇ ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ ਕੇ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲਦੀ ) ਹਾਂਜੀ! ਮੈ ਤੁਹਾਡੀ ਕੁੱਤੀ ਆ
ਪਰਮਾ- ਨਾਮ ਲੈ ਆਪਣਾ ਵੀ ਤੇ ਸਾਡਾ ਵੀ ਕੁੱਤੀਏ
ਜੀਤੀ- ਮੈ ਜਤਿੰਦਰ ਕੌਰ ਪਰਮਜੀਤ ਵੀਰੇ ਤੇ ਰਮਨਦੀਪ ਵੀਰੇ ਦੀ ਕੁੱਤੀ ਆ
ਰਮਨ - ਤੂੰ ਰਖੇਲ ਆ ਸਾਡੀ! ਬੋਲ
ਜੀਤੀ- ਹਾਂਜੀ! ਮੈ ਤੁਹਾਡੀ ਰਖੇਲ ਆ
ਪਰਮਾ- ਤੇਨੂੰ ਕੀ ਚਾਈਦਾ?
ਜੀਤੀ- ਮੇਨੂ ਮੇਰੇ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਲੰਨ ਚਾਹੀਦੇ ਆ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਚ
ਰਮਨ- ਘੂਸਾ ਕਹਿ ਤੇਰੀ ਫੁਦੀ ਨ੍ਹੀ ਹੁਣ ਚੁਦਵਾ ਚੁਦਵਾ ਕੇ ਘੂਸਾ ਬਣਾ ਲਾਇਆ ਤੂੰ
ਜੀਤੀ- ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਪਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਦਾ ਥੁੱਕ ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਬਰਾ ਗਿੱਲ਼ੀ ਹੋਈ ਸੀ) ਹਾਂਜੀ ਇਹ ਗਸਤੋੜ ਦੇ ਘੂਸੇ ਚ ਲੰਨ ਪਾਓ ਜਿੰਨਾ ਮੇਰਾ ਘੂਸਾ ਮਾਰਨਾ ਮਾਰ ਲਓ!! ਜਲਦੀ ਕਰ ਵੀਰੇ ਸਬਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ।
ਜੀਤੀ ਖੜੀ ਹੋਕੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਕੇ ਗੋਡਿਆ ਤੱਕ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਤੇ ਅਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੋਈ।
ਜੀਤੀ- ਇਕ ਜਾਣਾ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੋਲ ਖੜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਧਿਆਨ ਰੱਖੋ ਬਾਹਰਲਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁੱਲਾ ਆ!
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਬਾਹਰ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਬਾਹਰ ਵਰਾਂਡੇ ਚ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ। ਪਰਮਾ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਥੁੱਕ ਲਾਕੇ ਤੇ ਲੰਨ ਜੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਇਕੋ ਘੱਸੇ ਚ ਸਾਰਾ ਲੰਨ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਜੀਤੀ- ਅੱਹਾਹਾਹਾਹਾਹਾਹਾ ਮਾਰਤੀ ਸੀ ਵੇ! ਹੋਲੀ ਪਾ ਲਿਆ ਕਰੋ ਜੇ ਦਿੰਦੀ ਆ ਤੇ ਹਾਏ ਮਾਰਗੀ ( ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੇ ਜੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਜਾਂਦੀ ਆ ) ਅਹਾਹਾ ਹੈ ਹਾਏ ਹੋਲੀ ਹਾਹਾਹਾ ਅਹ ਅਹ ਅਹ ਵੀਰੇ ਕੱਢ ਦੇ ਕਸਰ ਇਹਦੀ ਅਹਾ ਹੀਏ ਹਾਏ ਮਾਂ ਹਾਏ ਮਾਂ
ਰਮਨ - ਬਾਹਰ ਖੜਾ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਗੈਟ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉੱਥੇ ਤੱਕ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਰਮਨ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ) ਹੋਲੀ ਚੀਕਾ ਮਾਰ ਬਾਹਰ ਤੱਕ ਸੁਣਦਿਆਂ
ਜੀਤੀ- ਅਹਿਆ ਅਹਾਹਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਪਵਾ ਲੈ ਲੰਨ ਫੇਰ ਦੱਸਸਸੱਸੀ ਸੀਸੀਸੀਸੀ ਹਾਏ ਕਿੰਨਾ ਦਰੜੱਦੜੱਦੜ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਆ
ਪਰਮਾ - ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਲਗਾਤਾਰ 20ਮਿੰਟ ਜੀਤੀ ਦੀ ਕੌਡੀ ਕਰਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਕੋਲ ਪਾਏ ਕੌਲੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਰਮਨ - ਚੱਲ ਬਾਹਰ ਖੜ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆ ! (ਰਮਨ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਬਿਠਾ ਲੈਂਦਾ ਤੇ!)
ਜੀਤੀ- ਆਏ ਵੇ ਕੀ ਆ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੋਲੀ ਏਨੀ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਨਹੀਂ! ਆਏ
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਉੱਪਰ ਥੱਲੇ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਜੀਤੀ ਫੇਰ ਤੋ ਸਵਾਦ ਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਫੁੱਦੀ ਲੰਨ ਤੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ!
ਜੀਤੀ- ਆਹਾ ਆਹ ਆਹੇ ਤੁਉਊਉਓਯੂ ਨਾ ਕਰਰੱਰਰ ਮੈ ਕਰਦੀ ਆ! ਹਾਏ ਹੇਟ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਦੀ ਗਰਮੀ ਬਹੁਤ ਆ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀ ਆ ਸਾਰਾ ਕੁਜ ਮੈ!
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚੁੱਕ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਮਗਰੋ ਫੁੱਦੀ ਚੌਦਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਜੀਤੀ ਓਹਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਚ ਤੜਫ ਤੜਫ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾ ਰਹੀ ਸੀ।
ਜੀਤੀ - ਥੱਲੇ ਉੱਤਰ ਦੀ ਤੇ ਸਾਮਣੇ ਸੋਫ਼ੇ ਤੇ ਘੋੜੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਆ) ਹੁਣ ਧੱਕ ਲੰਨ
ਰਮਨ - ਬਿਨਾ ਕੁੱਜ ਬੋਲੇ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਲੰਨ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ ਵਾਲਾ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਲਗਾਤਾਰ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਉਹ ਵੀ ਝੜ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਦਾ ਮਾਲ ਉਸੇ ਕੌਲ਼ੇ ਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਜੀਤੀ- ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਹੋਈ) ਹਾਏ ਹਾਏ ਬਸ ਹੋਗੀ ਐਨੀ ਰੇਲ ਬਣਾਉਂਦੇ ਤੁਸੀਂ ਸੱਚੀ ਮੈਨੂੰ ਗਸਤੀ ਵਾਂਗੂ ਚੋਦ ਦੇ ਆ।( ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ) ਸਾਚੀਓ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਜਲਦੀ ਘੂਸਾ ਬਣਾ ਦੇਣਾ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰਾ! ਹਾਏ ਹੋਏ ਪਾਣੀ ਵੀ ਪਿਲਾ ਦਿਓ ਹੁਣ!
ਰਮਨ- ਆਹ ਪੀ ਲਾ ਕੋਲਾ ਮੂਹਰੇ ਕਰਕੇ ਕਹਿੰਦਾ !
ਪਰਮਾ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ! ਇਹ ਨਹੀਂ ਇਹ ਤੇ ਬਾਅਦ ਲਈ ਆ ! ਤੂੰ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲਈ ਅਸੀ ਚੱਲੇ ਆ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰ ਲਈ ਹੁਣ ਕੀ ਪਰਵਾਹ ਆ ਜਾਓ ਚੱਲ ਜਾਓ।
ਜੀਤੀ ਆਪਣੀ ਹੁੱਡੀ ਸਹੀ ਕਰਦੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਪਰਮੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਰੁਕ ਲਿਓ ਉੱਥੇ ਭਾਜੀ ਘਰ ਆ ਆਰਾਮ ਕਰਜੂ ਇਕ ਦਿਨ।
ਪਰਮਾ- ਠੀਕ ਆ
ਰਮਨ - ਆਹੋ ਨਾਲੇ ਤੇਨੂੰ ਆਰਾਮ ਮਿਲ ਜਾਉਗਾ
ਜੀਤੀ- ਮੈਨੂੰ ਕਿੱਥੇ ਆਰਾਮ ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਦੇਣੀ ਪੈਣੀ ਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ) ਆਹੋ ਸਹੀ ਗੱਲ ਆ। ਜਾਓ ਹੁਣ
Welcome back Good boy awesome update c
ਹਾਂਜੀ ਕਿੱਦਾ ਜੀ ਸਾਰੇ ਠੀਕ ਠਾਕ ਆ ਆਪਾ ਫੇਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਆ ਸਟੋਰੀ ਨੂੰ।ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾ ਪੜ੍ਹ ਲਿਆ ਕੇ ਕਿੱਦਾ ਜੀਤੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਹੋਈ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਕੀਤੀ ਓਹਨਾ ਨੇ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਲੰਨ ਲੈਣ ਦਾ ਚਸਕਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਅੱਗੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਆ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਕੁਜ ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ੌਂਕ ਹੋਣਗੇ ਵਿੱਚ ਤੇ ਕੁਜ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਦੱਸ ਦਿਓ ਆਪਾ ਉਹ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਵਿੱਚ ਐਡ ਕਰਾਂਗੇ।
ਕਰਮਾ ਸ਼ਹਿਰ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਕੋਲ ਹਸਪਤਾਲ ਸੀ। ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜੀਤੀ, ਰਮਨ ਤੇ ਪਰਮਾ ਸੀ। ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਸੀ ਕੀ ਉਹ ਤਿੰਨਾ ਭਰਾਵਾਂ ਕੋਲੋ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾਉਂਦੀ ਆ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਓਹਨਾ ਨਾਲ ਖੁੱਲ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ ਉਸਦੀ ਸੰਗ ਸ਼ਰਮ ਖਤਮ ਹੋਗੀ ਸੀ ਪਰ ਇਕ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਡਰ ਅਜੇ ਵੀ ਰੱਖਦੀ ਸੀ।
ਜੀਤੀ- ਵੀਰੇ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਦਿਆ ਗਰਮ ਗਰਮ ਖਾ ਲਓ
ਪਰਮਾ- ਬਣਾ ਦੇ ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਭਾਜੀ ਨੇ ਆਉਣਾ ਅੱਜ ਘਰ!
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ! ਮੈਂ ਵੀ ਚੱਲਾ ਨਾਲ ??
ਪਰਮਾ- ਤੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ ਕੋਈ ਨੀ ਮਿਲ ਆਈ ਕੱਲ ਨੂੰ ਜਾਕੇ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਰਮਨ ਵੀਰੇ ਆਪਾ ਕੱਲ ਨੂੰ ਚੱਲਾ ਗੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮੈ ਵੀ ਮਿਲ ਆਊਂਗੀ ਬੀਬੀ ਨੂੰ !
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਫੇਰ ! ਸਵੇਰੇ ਸਕੂਲ ਨੀ ਜਾਣਾ!
ਜੀਤੀ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਤਾ ਸੀ ਸਕੂਲ ਮੈ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ!
ਪਰਮਾ- ਬਣ ਗਈ ਰੋਟੀ ! ( ਰਸੋਈ ਚ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦਾ)
ਜੀਤੀ- ਬਣ ਗਈ ਆ ਸਬਜ਼ੀ ਪਾਓ ਤੇ ਰੋਟੀ ਚੁੱਕ ਲਓ ਤੁਸੀਂ ਖਾ ਲਓ ਰਮਨ ਖਵਾਉਂਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ।
ਪਰਮਾ- ਮੈ ਏਥੇ ਖੜ ਕੇ ਖਾ ਲੈਣੀ ਆ ਕੋਈ ਨੀ ।
ਰਮਨ - ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ਰੋਸੋਈ ਚ ) ਆਹੋ ਕੌਣ ਮਗਰ ਮਗਰ ਘੁੰਮੇ!
ਜੀਤੀ- ਮੇ ਨੀ ਘੁੰਮਦੀ?? ਕਿੰਨੇ ਗੇੜੇ ਲਵਾਉਂਦੇ ਆ !
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦਾ ਤੇ ਮੋਮੇ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ) ਤੂੰ ਤੇ ਜਾਨ ਆ ਸਾਡੀ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਆ ਤੇਨੂੰ !
ਜੀਤੀ- ਜੇਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਆ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥ ਚ ਆ ! ਹਟੋ ਨਾਲੇ ਰੋਟੀ ਪਾਓ ਡੱਬੇ ਚ ਕਰਮੇ ਭਾਜੀ ਲਈ! ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਆ ਭਾਂਡੇ ਧੋ ਦਿਓ ਨਾਲੇ ।
ਪਰਮਾ- ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਹੱਥ ਧੋ ਲੈਂਦਾ ) ਚੱਲ ਰਮਨ ਕੰਮ ਕਰ ਹੁਣ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਆ ਇਥੇ ਰਹਿਣਾ ਆ। ਬਾਅਦ ਚ ਮਾਰ ਲਈ ਠਰਕ ਆਪਣਾ।
ਇਦਾ ਹੀ ਸਹਿਰ ਜਾਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਦੇ ਕਾਫੀ ਟਾਈਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਪਰਮਾਂ ਤੁਰਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ ਰਾਤ ਜਿਆਦਾ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਆ ਜਾਣਾ ਵੀ ਬਾਈਕ ਤੇ ਸੀ ਤਾ ਉਹ ਰਮਨ ਨੂੰ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕਰ ਲੈਂਦਾ। ਗੱਡੀ ਸਹਿਰ ਸੀ।
ਪਰਮਾ- ਚੱਲ ਤੂੰ ਗੱਡੀ ਲੈਕੇ ਆਜੀ ਆਪਾ ਚੱਲਦੇ ਆ ਦੋ ਜਾਣਿਆ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਰਹਿੰਦਾ ਆ !
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਚਲੋ ਫੇਰ !
ਜੀਤੀ- ਰਸੋਈ ਚ ਸੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀ !
ਪਰਮਾ - ਜੀਤੀ ਇਹ ਜੀਤੀ ਗੱਲ ਸੁਣ !! ਅੰਦਰ ਆਈ
ਜੀਤੀ- ਅਵਾਜ ਸੁਣ ਕੇ ਗੈਸ ਬੰਦ ਕਰਦੀ। ) ਆਈ ਵੀਰੇ ਆਉਂਦੀ ਆ ( ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ) ਹਾਂਜੀ ਦੱਸੋ ਕੀ ਕੰਮ ਆ
ਪਰਮਾ ਤੇ ਰਮਨ ਸੋਫ਼ੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਸੀ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਆ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦਾ ਦੱਸਦਾ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮਗਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਟਿੱਢ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਆ।
ਜੀਤੀ- ਮੈ ਇਕੱਲੀ ਰਹੂੰਗੀ ਘਰੇ ਦਸਿਓ ?? ਰਾਤ ਕਿੰਨੀ ਹੋਈ ਆ।
ਪਰਮਾ- ਕੁਜ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਬੱਸ ਜਾਣ ਆਉਣ ਕਰਨਾ ਆ ਅੱਧੇ ਪੌਣੇ ਘੰਟੇ ਦੀ ਗੱਲ ਆ !
ਜੀਤੀ- ਠੀਕ ਆ ਜਲਦੀ ਆ ਜਾਈ ਤੂੰ!
ਰਮਨ - ਕਿਉ ਦਿਲ ਨੀ ਲੱਗਦਾ ਹੁਣ ਦੂਰੀ ਬਰਦਾਸਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ।
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ
ਰਮਨ - ਥੱਲੇ ਝੁੱਕ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਸ
ਪਰਮਾ- ਸਮਜਦਾਰ ਆ ਜੀਤੀ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਪਤਾ ਆ ਆਹੀ ਕੁੱਜ ਚਾਹੁੰਦੇ ਆ ਤੁਸੀਂ ! ਜਲਦੀ ਕਰੋ ਭਾਜੀ ਨੇ ਵੀ ਰੋਟੀ ਖਾਣੀ ਆ ਲੇਟ ਨਾ ਹੋਊ ।
ਪਰਮ- ਬੜੀ ਫ਼ਿਕਰ ਆ ਭਾਜੀ ਦੀ
ਜੀਤੀ- ਸਾਡੇ ਕਰਕੇ ਕਿੰਨਾ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦਾ ਉਹ ਵਿਚਾਰਾ ਉਹਦੀ ਵਿਆਹ ਦੀ ਉਮਰ ਆ ਪਰ ਆਪਣੇ ਕਰਕੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਜ ਕਰਦਾ
ਪਰਮ- ਤੂੰ ਹੈਗੀ ਤੇ ਹੈ ਕਰਦੀ ਉਹਦੀ ਵਿਆਹ ਵਾਲੀ ਕਮੀ ਪੂਰੀ ।
ਰਮਨ - ਆਹੋ ਜਿਦਾ ਆਪਣੀ ਕਰਦੀ ਆ।
ਜੀਤੀ- ਕਰਨਾ ਕੁੱਜ ( ਰਮਨ ਤੇ ਪਰਮਾ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਜੀਤੀ ਮੂਹਰੇ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਆ। ਜੀਤੀ ਬਿਨਾ ਦੇਰ ਕੀਤੇ ਪਰਮਾ ਦਾ ਲੱਨ ਫੜ ਕੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹਿਲਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਦੋਨੇ ਲੰਨ ਸੁੱਤੇ ਸੀ ਪਰ ਜੀਤੀ ਜਲਦੀ ਖੜੇ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਆ। ਐਸਆਰਪਗਲ਼ਪਗਲੋਗਲੋ ਚੂਪੇ ਮਾਰਦੀ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਦੀ ਹੁੱਡੀ ਉਤਾਰ ਦਿੰਦਾ ਥੱਲੇ ਜੀਤੀ ਨੇ ਬਰਾ ਹੀ ਪਾਈ ਸੀ। )
ਪਰਮਾ- ਚੂਪ ਚੂਪ ਜੋਰ ਨਾਲ ਆ ਆਹ ਹੈ ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਚ ਜਾਂਦੇ ਲੰਨ ਪਿਗਲ ਜਾਂਦਾ ਆ !
ਰਮਨ - ਸਹੀ ਗੱਲ ਆ ਲੰਨ ਤਾ ਸਾਲੀ ਹੰਡੀ ਹੋਈ ਰੰਡੀ ਜਨਾਨੀ ਵਾਂਗੂ ਚੂਪ ਦੀ ਆ
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਗਲ਼ੇ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਲੰਗੋਂਦਾ) ਆਪਣੀ ਰੰਡੀ ਆ ਇਹ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਵੱਲ ਕਰ ਦਿੰਨਾ ਜੀਤੀ ਕੁਜ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੀ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਪਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ। ) ਚੂਪ ਸਾਲੀਏ ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਗਲ਼ੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਪਾਉਣਾ!
ਜੀਤੀ- ਗਲਪਗਲਪ ਗਰਲਪ ਸਰਸ੍ਰਸਰ ਆਹ ਅੱਹਰ ( ਜੀਤੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਕਦੇ ਪਰਮੇ ਦਾ ਕਦੇ ਰਮਨ ਦਾ ਚੂਪੇ ਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਫੜ ਦਾ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਦਾ ਕੁੱਤੀ ਆ ਤੂੰ ਸਾਡੀ ਹੁਣ ਤੋਂ
ਜੀਤੀ- ਪਰਮੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਵਿੱਚ ਦੇਖਦੀ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਚ ਹਵਸ਼ ਪੂਰੀ ਸੀ। ਪਰਮਾ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਲੰਨ ਫਿਰ ਤੋ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ !
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਚਪੇੜ ਮਾਰਦਾ ) ਬੋਲ ਸਾਲੀਏ ! ਤੂੰ ਕੁੱਤੀ ਆ !
ਜੀਤੀ- ਰਮਨ ਦਾ ਲੰਨ ਤੇ ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ ਕੇ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲਦੀ ) ਹਾਂਜੀ! ਮੈ ਤੁਹਾਡੀ ਕੁੱਤੀ ਆ
ਪਰਮਾ- ਨਾਮ ਲੈ ਆਪਣਾ ਵੀ ਤੇ ਸਾਡਾ ਵੀ ਕੁੱਤੀਏ
ਜੀਤੀ- ਮੈ ਜਤਿੰਦਰ ਕੌਰ ਪਰਮਜੀਤ ਵੀਰੇ ਤੇ ਰਮਨਦੀਪ ਵੀਰੇ ਦੀ ਕੁੱਤੀ ਆ
ਰਮਨ - ਤੂੰ ਰਖੇਲ ਆ ਸਾਡੀ! ਬੋਲ
ਜੀਤੀ- ਹਾਂਜੀ! ਮੈ ਤੁਹਾਡੀ ਰਖੇਲ ਆ
ਪਰਮਾ- ਤੇਨੂੰ ਕੀ ਚਾਈਦਾ?
ਜੀਤੀ- ਮੇਨੂ ਮੇਰੇ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਲੰਨ ਚਾਹੀਦੇ ਆ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਚ
ਰਮਨ- ਘੂਸਾ ਕਹਿ ਤੇਰੀ ਫੁਦੀ ਨ੍ਹੀ ਹੁਣ ਚੁਦਵਾ ਚੁਦਵਾ ਕੇ ਘੂਸਾ ਬਣਾ ਲਾਇਆ ਤੂੰ
ਜੀਤੀ- ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਪਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਦਾ ਥੁੱਕ ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਬਰਾ ਗਿੱਲ਼ੀ ਹੋਈ ਸੀ) ਹਾਂਜੀ ਇਹ ਗਸਤੋੜ ਦੇ ਘੂਸੇ ਚ ਲੰਨ ਪਾਓ ਜਿੰਨਾ ਮੇਰਾ ਘੂਸਾ ਮਾਰਨਾ ਮਾਰ ਲਓ!! ਜਲਦੀ ਕਰ ਵੀਰੇ ਸਬਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ।
ਜੀਤੀ ਖੜੀ ਹੋਕੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਕੇ ਗੋਡਿਆ ਤੱਕ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਤੇ ਅਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੋਈ।
ਜੀਤੀ- ਇਕ ਜਾਣਾ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੋਲ ਖੜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਧਿਆਨ ਰੱਖੋ ਬਾਹਰਲਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁੱਲਾ ਆ!
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਬਾਹਰ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਬਾਹਰ ਵਰਾਂਡੇ ਚ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ। ਪਰਮਾ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਥੁੱਕ ਲਾਕੇ ਤੇ ਲੰਨ ਜੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਇਕੋ ਘੱਸੇ ਚ ਸਾਰਾ ਲੰਨ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਜੀਤੀ- ਅੱਹਾਹਾਹਾਹਾਹਾਹਾ ਮਾਰਤੀ ਸੀ ਵੇ! ਹੋਲੀ ਪਾ ਲਿਆ ਕਰੋ ਜੇ ਦਿੰਦੀ ਆ ਤੇ ਹਾਏ ਮਾਰਗੀ ( ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੇ ਜੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਜਾਂਦੀ ਆ ) ਅਹਾਹਾ ਹੈ ਹਾਏ ਹੋਲੀ ਹਾਹਾਹਾ ਅਹ ਅਹ ਅਹ ਵੀਰੇ ਕੱਢ ਦੇ ਕਸਰ ਇਹਦੀ ਅਹਾ ਹੀਏ ਹਾਏ ਮਾਂ ਹਾਏ ਮਾਂ
ਰਮਨ - ਬਾਹਰ ਖੜਾ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਗੈਟ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉੱਥੇ ਤੱਕ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਰਮਨ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ) ਹੋਲੀ ਚੀਕਾ ਮਾਰ ਬਾਹਰ ਤੱਕ ਸੁਣਦਿਆਂ
ਜੀਤੀ- ਅਹਿਆ ਅਹਾਹਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਪਵਾ ਲੈ ਲੰਨ ਫੇਰ ਦੱਸਸਸੱਸੀ ਸੀਸੀਸੀਸੀ ਹਾਏ ਕਿੰਨਾ ਦਰੜੱਦੜੱਦੜ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਆ
ਪਰਮਾ - ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਲਗਾਤਾਰ 20ਮਿੰਟ ਜੀਤੀ ਦੀ ਕੌਡੀ ਕਰਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਕੋਲ ਪਾਏ ਕੌਲੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਰਮਨ - ਚੱਲ ਬਾਹਰ ਖੜ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆ ! (ਰਮਨ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਬਿਠਾ ਲੈਂਦਾ ਤੇ!)
ਜੀਤੀ- ਆਏ ਵੇ ਕੀ ਆ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੋਲੀ ਏਨੀ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਨਹੀਂ! ਆਏ
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਉੱਪਰ ਥੱਲੇ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਜੀਤੀ ਫੇਰ ਤੋ ਸਵਾਦ ਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਫੁੱਦੀ ਲੰਨ ਤੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ!
ਜੀਤੀ- ਆਹਾ ਆਹ ਆਹੇ ਤੁਉਊਉਓਯੂ ਨਾ ਕਰਰੱਰਰ ਮੈ ਕਰਦੀ ਆ! ਹਾਏ ਹੇਟ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਦੀ ਗਰਮੀ ਬਹੁਤ ਆ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀ ਆ ਸਾਰਾ ਕੁਜ ਮੈ!
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚੁੱਕ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਮਗਰੋ ਫੁੱਦੀ ਚੌਦਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਜੀਤੀ ਓਹਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਚ ਤੜਫ ਤੜਫ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾ ਰਹੀ ਸੀ।
ਜੀਤੀ - ਥੱਲੇ ਉੱਤਰ ਦੀ ਤੇ ਸਾਮਣੇ ਸੋਫ਼ੇ ਤੇ ਘੋੜੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਆ) ਹੁਣ ਧੱਕ ਲੰਨ
ਰਮਨ - ਬਿਨਾ ਕੁੱਜ ਬੋਲੇ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਲੰਨ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ ਵਾਲਾ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਲਗਾਤਾਰ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਉਹ ਵੀ ਝੜ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਦਾ ਮਾਲ ਉਸੇ ਕੌਲ਼ੇ ਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਜੀਤੀ- ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਹੋਈ) ਹਾਏ ਹਾਏ ਬਸ ਹੋਗੀ ਐਨੀ ਰੇਲ ਬਣਾਉਂਦੇ ਤੁਸੀਂ ਸੱਚੀ ਮੈਨੂੰ ਗਸਤੀ ਵਾਂਗੂ ਚੋਦ ਦੇ ਆ।( ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ) ਸਾਚੀਓ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਜਲਦੀ ਘੂਸਾ ਬਣਾ ਦੇਣਾ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰਾ! ਹਾਏ ਹੋਏ ਪਾਣੀ ਵੀ ਪਿਲਾ ਦਿਓ ਹੁਣ!
ਰਮਨ- ਆਹ ਪੀ ਲਾ ਕੋਲਾ ਮੂਹਰੇ ਕਰਕੇ ਕਹਿੰਦਾ !
ਪਰਮਾ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ! ਇਹ ਨਹੀਂ ਇਹ ਤੇ ਬਾਅਦ ਲਈ ਆ ! ਤੂੰ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲਈ ਅਸੀ ਚੱਲੇ ਆ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰ ਲਈ ਹੁਣ ਕੀ ਪਰਵਾਹ ਆ ਜਾਓ ਚੱਲ ਜਾਓ।
ਜੀਤੀ ਆਪਣੀ ਹੁੱਡੀ ਸਹੀ ਕਰਦੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਪਰਮੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਰੁਕ ਲਿਓ ਉੱਥੇ ਭਾਜੀ ਘਰ ਆ ਆਰਾਮ ਕਰਜੂ ਇਕ ਦਿਨ।
ਪਰਮਾ- ਠੀਕ ਆ
ਰਮਨ - ਆਹੋ ਨਾਲੇ ਤੇਨੂੰ ਆਰਾਮ ਮਿਲ ਜਾਉਗਾ
ਜੀਤੀ- ਮੈਨੂੰ ਕਿੱਥੇ ਆਰਾਮ ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਦੇਣੀ ਪੈਣੀ ਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ) ਆਹੋ ਸਹੀ ਗੱਲ ਆ। ਜਾਓ ਹੁਣ
Shounkijatt12
ਪੈਸਾ ਨਸ਼ਾ ਪਿਆਰ
- 898
- 543
- 94
Deepgill1313
😘😘
- 3,083
- 1,532
- 158
G
Intrested story waiting for next part
Goodਹਾਂਜੀ ਕਿੱਦਾ ਜੀ ਸਾਰੇ ਠੀਕ ਠਾਕ ਆ ਆਪਾ ਫੇਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਆ ਸਟੋਰੀ ਨੂੰ।ਜਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਪਹਿਲਾ ਪੜ੍ਹ ਲਿਆ ਕੇ ਕਿੱਦਾ ਜੀਤੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਹੋਈ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਚੁਦਾਈ ਕੀਤੀ ਓਹਨਾ ਨੇ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਲੰਨ ਲੈਣ ਦਾ ਚਸਕਾ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਅੱਗੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਆ ਅਗਲੇ ਭਾਗ ਕੁਜ ਮੇਰੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ੌਂਕ ਹੋਣਗੇ ਵਿੱਚ ਤੇ ਕੁਜ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਦੱਸ ਦਿਓ ਆਪਾ ਉਹ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਵਿੱਚ ਐਡ ਕਰਾਂਗੇ।
ਕਰਮਾ ਸ਼ਹਿਰ ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਕੋਲ ਹਸਪਤਾਲ ਸੀ। ਤੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਜੀਤੀ, ਰਮਨ ਤੇ ਪਰਮਾ ਸੀ। ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਸੀ ਕੀ ਉਹ ਤਿੰਨਾ ਭਰਾਵਾਂ ਕੋਲੋ ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾਉਂਦੀ ਆ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਉਹ ਓਹਨਾ ਨਾਲ ਖੁੱਲ ਕੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲੱਗ ਗਈ ਸੀ ਉਸਦੀ ਸੰਗ ਸ਼ਰਮ ਖਤਮ ਹੋਗੀ ਸੀ ਪਰ ਇਕ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਡਰ ਅਜੇ ਵੀ ਰੱਖਦੀ ਸੀ।
ਜੀਤੀ- ਵੀਰੇ ਰੋਟੀ ਬਣਾ ਦਿਆ ਗਰਮ ਗਰਮ ਖਾ ਲਓ
ਪਰਮਾ- ਬਣਾ ਦੇ ਮੈਂ ਜਾਣਾ ਸ਼ਹਿਰ ਨੂੰ ਭਾਜੀ ਨੇ ਆਉਣਾ ਅੱਜ ਘਰ!
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ! ਮੈਂ ਵੀ ਚੱਲਾ ਨਾਲ ??
ਪਰਮਾ- ਤੂੰ ਰਹਿਣ ਦੇ ਕੋਈ ਨੀ ਮਿਲ ਆਈ ਕੱਲ ਨੂੰ ਜਾਕੇ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਰਮਨ ਵੀਰੇ ਆਪਾ ਕੱਲ ਨੂੰ ਚੱਲਾ ਗੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਮੈ ਵੀ ਮਿਲ ਆਊਂਗੀ ਬੀਬੀ ਨੂੰ !
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਫੇਰ ! ਸਵੇਰੇ ਸਕੂਲ ਨੀ ਜਾਣਾ!
ਜੀਤੀ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸ ਤਾ ਸੀ ਸਕੂਲ ਮੈ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ!
ਪਰਮਾ- ਬਣ ਗਈ ਰੋਟੀ ! ( ਰਸੋਈ ਚ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦਾ)
ਜੀਤੀ- ਬਣ ਗਈ ਆ ਸਬਜ਼ੀ ਪਾਓ ਤੇ ਰੋਟੀ ਚੁੱਕ ਲਓ ਤੁਸੀਂ ਖਾ ਲਓ ਰਮਨ ਖਵਾਉਂਦਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ।
ਪਰਮਾ- ਮੈ ਏਥੇ ਖੜ ਕੇ ਖਾ ਲੈਣੀ ਆ ਕੋਈ ਨੀ ।
ਰਮਨ - ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ਰੋਸੋਈ ਚ ) ਆਹੋ ਕੌਣ ਮਗਰ ਮਗਰ ਘੁੰਮੇ!
ਜੀਤੀ- ਮੇ ਨੀ ਘੁੰਮਦੀ?? ਕਿੰਨੇ ਗੇੜੇ ਲਵਾਉਂਦੇ ਆ !
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾਉਂਦਾ ਤੇ ਮੋਮੇ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ) ਤੂੰ ਤੇ ਜਾਨ ਆ ਸਾਡੀ ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਆ ਤੇਨੂੰ !
ਜੀਤੀ- ਜੇਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਆ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਹੱਥ ਚ ਆ ! ਹਟੋ ਨਾਲੇ ਰੋਟੀ ਪਾਓ ਡੱਬੇ ਚ ਕਰਮੇ ਭਾਜੀ ਲਈ! ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਆ ਭਾਂਡੇ ਧੋ ਦਿਓ ਨਾਲੇ ।
ਪਰਮਾ- ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਹੱਥ ਧੋ ਲੈਂਦਾ ) ਚੱਲ ਰਮਨ ਕੰਮ ਕਰ ਹੁਣ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਆ ਇਥੇ ਰਹਿਣਾ ਆ। ਬਾਅਦ ਚ ਮਾਰ ਲਈ ਠਰਕ ਆਪਣਾ।
ਇਦਾ ਹੀ ਸਹਿਰ ਜਾਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਦੇ ਕਾਫੀ ਟਾਈਮ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਪਰਮਾਂ ਤੁਰਨ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ ਰਾਤ ਜਿਆਦਾ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਆ ਜਾਣਾ ਵੀ ਬਾਈਕ ਤੇ ਸੀ ਤਾ ਉਹ ਰਮਨ ਨੂੰ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਕਰ ਲੈਂਦਾ। ਗੱਡੀ ਸਹਿਰ ਸੀ।
ਪਰਮਾ- ਚੱਲ ਤੂੰ ਗੱਡੀ ਲੈਕੇ ਆਜੀ ਆਪਾ ਚੱਲਦੇ ਆ ਦੋ ਜਾਣਿਆ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਰਹਿੰਦਾ ਆ !
ਰਮਨ - ਠੀਕ ਆ ਚਲੋ ਫੇਰ !
ਜੀਤੀ- ਰਸੋਈ ਚ ਸੀ ਕੰਮ ਕਰਦੀ !
ਪਰਮਾ - ਜੀਤੀ ਇਹ ਜੀਤੀ ਗੱਲ ਸੁਣ !! ਅੰਦਰ ਆਈ
ਜੀਤੀ- ਅਵਾਜ ਸੁਣ ਕੇ ਗੈਸ ਬੰਦ ਕਰਦੀ। ) ਆਈ ਵੀਰੇ ਆਉਂਦੀ ਆ ( ਕਮਰੇ ਵੱਲ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ) ਹਾਂਜੀ ਦੱਸੋ ਕੀ ਕੰਮ ਆ
ਪਰਮਾ ਤੇ ਰਮਨ ਸੋਫ਼ੇ ਤੇ ਬੈਠੇ ਸੀ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਆ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਣ ਬਾਰੇ ਦੱਸਦਾ ਦੱਸਦਾ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮਗਰ ਆ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਟਿੱਢ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਆ।
ਜੀਤੀ- ਮੈ ਇਕੱਲੀ ਰਹੂੰਗੀ ਘਰੇ ਦਸਿਓ ?? ਰਾਤ ਕਿੰਨੀ ਹੋਈ ਆ।
ਪਰਮਾ- ਕੁਜ ਨੀ ਹੁੰਦਾ ਬੱਸ ਜਾਣ ਆਉਣ ਕਰਨਾ ਆ ਅੱਧੇ ਪੌਣੇ ਘੰਟੇ ਦੀ ਗੱਲ ਆ !
ਜੀਤੀ- ਠੀਕ ਆ ਜਲਦੀ ਆ ਜਾਈ ਤੂੰ!
ਰਮਨ - ਕਿਉ ਦਿਲ ਨੀ ਲੱਗਦਾ ਹੁਣ ਦੂਰੀ ਬਰਦਾਸਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ।
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ
ਰਮਨ - ਥੱਲੇ ਝੁੱਕ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਕਿਸ
ਪਰਮਾ- ਸਮਜਦਾਰ ਆ ਜੀਤੀ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਪਤਾ ਆ ਆਹੀ ਕੁੱਜ ਚਾਹੁੰਦੇ ਆ ਤੁਸੀਂ ! ਜਲਦੀ ਕਰੋ ਭਾਜੀ ਨੇ ਵੀ ਰੋਟੀ ਖਾਣੀ ਆ ਲੇਟ ਨਾ ਹੋਊ ।
ਪਰਮ- ਬੜੀ ਫ਼ਿਕਰ ਆ ਭਾਜੀ ਦੀ
ਜੀਤੀ- ਸਾਡੇ ਕਰਕੇ ਕਿੰਨਾ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦਾ ਉਹ ਵਿਚਾਰਾ ਉਹਦੀ ਵਿਆਹ ਦੀ ਉਮਰ ਆ ਪਰ ਆਪਣੇ ਕਰਕੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਜ ਕਰਦਾ
ਪਰਮ- ਤੂੰ ਹੈਗੀ ਤੇ ਹੈ ਕਰਦੀ ਉਹਦੀ ਵਿਆਹ ਵਾਲੀ ਕਮੀ ਪੂਰੀ ।
ਰਮਨ - ਆਹੋ ਜਿਦਾ ਆਪਣੀ ਕਰਦੀ ਆ।
ਜੀਤੀ- ਕਰਨਾ ਕੁੱਜ ( ਰਮਨ ਤੇ ਪਰਮਾ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਲੱਨ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਜੀਤੀ ਮੂਹਰੇ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਆ। ਜੀਤੀ ਬਿਨਾ ਦੇਰ ਕੀਤੇ ਪਰਮਾ ਦਾ ਲੱਨ ਫੜ ਕੇ ਮੂੰਹ ਚ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਆ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਹੱਥ ਨਾਲ ਹਿਲਾ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਆ ਦੋਨੇ ਲੰਨ ਸੁੱਤੇ ਸੀ ਪਰ ਜੀਤੀ ਜਲਦੀ ਖੜੇ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਆ। ਐਸਆਰਪਗਲ਼ਪਗਲੋਗਲੋ ਚੂਪੇ ਮਾਰਦੀ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਦੀ ਹੁੱਡੀ ਉਤਾਰ ਦਿੰਦਾ ਥੱਲੇ ਜੀਤੀ ਨੇ ਬਰਾ ਹੀ ਪਾਈ ਸੀ। )
ਪਰਮਾ- ਚੂਪ ਚੂਪ ਜੋਰ ਨਾਲ ਆ ਆਹ ਹੈ ਸਵਾਦ ਆ ਗਿਆ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਚ ਜਾਂਦੇ ਲੰਨ ਪਿਗਲ ਜਾਂਦਾ ਆ !
ਰਮਨ - ਸਹੀ ਗੱਲ ਆ ਲੰਨ ਤਾ ਸਾਲੀ ਹੰਡੀ ਹੋਈ ਰੰਡੀ ਜਨਾਨੀ ਵਾਂਗੂ ਚੂਪ ਦੀ ਆ
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਗਲ਼ੇ ਅੰਦਰ ਤੱਕ ਲੰਗੋਂਦਾ) ਆਪਣੀ ਰੰਡੀ ਆ ਇਹ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਸਿਰ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਵੱਲ ਕਰ ਦਿੰਨਾ ਜੀਤੀ ਕੁਜ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੀ ਤੇ ਰਮਨ ਦਾ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਪਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ। ) ਚੂਪ ਸਾਲੀਏ ਅੱਜ ਤੇਰੇ ਗਲ਼ੇ ਵਿੱਚ ਪੂਰਾ ਪਾਉਣਾ!
ਜੀਤੀ- ਗਲਪਗਲਪ ਗਰਲਪ ਸਰਸ੍ਰਸਰ ਆਹ ਅੱਹਰ ( ਜੀਤੀ ਲੰਨ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਕਦੇ ਪਰਮੇ ਦਾ ਕਦੇ ਰਮਨ ਦਾ ਚੂਪੇ ਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਫੜ ਦਾ ਤੇ ਥੱਪੜ ਮਾਰਦਾ ਕੁੱਤੀ ਆ ਤੂੰ ਸਾਡੀ ਹੁਣ ਤੋਂ
ਜੀਤੀ- ਪਰਮੇ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਵਿੱਚ ਦੇਖਦੀ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾ ਚ ਹਵਸ਼ ਪੂਰੀ ਸੀ। ਪਰਮਾ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਚ ਲੰਨ ਫਿਰ ਤੋ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ !
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਚਪੇੜ ਮਾਰਦਾ ) ਬੋਲ ਸਾਲੀਏ ! ਤੂੰ ਕੁੱਤੀ ਆ !
ਜੀਤੀ- ਰਮਨ ਦਾ ਲੰਨ ਤੇ ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ ਕੇ ਹਿਲਾਉਂਦੀ ਹੋਈ ਬੋਲਦੀ ) ਹਾਂਜੀ! ਮੈ ਤੁਹਾਡੀ ਕੁੱਤੀ ਆ
ਪਰਮਾ- ਨਾਮ ਲੈ ਆਪਣਾ ਵੀ ਤੇ ਸਾਡਾ ਵੀ ਕੁੱਤੀਏ
ਜੀਤੀ- ਮੈ ਜਤਿੰਦਰ ਕੌਰ ਪਰਮਜੀਤ ਵੀਰੇ ਤੇ ਰਮਨਦੀਪ ਵੀਰੇ ਦੀ ਕੁੱਤੀ ਆ
ਰਮਨ - ਤੂੰ ਰਖੇਲ ਆ ਸਾਡੀ! ਬੋਲ
ਜੀਤੀ- ਹਾਂਜੀ! ਮੈ ਤੁਹਾਡੀ ਰਖੇਲ ਆ
ਪਰਮਾ- ਤੇਨੂੰ ਕੀ ਚਾਈਦਾ?
ਜੀਤੀ- ਮੇਨੂ ਮੇਰੇ ਭਰਾਵਾਂ ਦੇ ਲੰਨ ਚਾਹੀਦੇ ਆ ਮੇਰੀ ਫੁੱਦੀ ਚ
ਰਮਨ- ਘੂਸਾ ਕਹਿ ਤੇਰੀ ਫੁਦੀ ਨ੍ਹੀ ਹੁਣ ਚੁਦਵਾ ਚੁਦਵਾ ਕੇ ਘੂਸਾ ਬਣਾ ਲਾਇਆ ਤੂੰ
ਜੀਤੀ- ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਨੂੰ ਮੂੰਹ ਚ ਲੈਕੇ ਚੂਪਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਦਾ ਥੁੱਕ ਉਸਦੀ ਛਾਤੀ ਤੇ ਪੈਂਦਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਾਰੀ ਬਰਾ ਗਿੱਲ਼ੀ ਹੋਈ ਸੀ) ਹਾਂਜੀ ਇਹ ਗਸਤੋੜ ਦੇ ਘੂਸੇ ਚ ਲੰਨ ਪਾਓ ਜਿੰਨਾ ਮੇਰਾ ਘੂਸਾ ਮਾਰਨਾ ਮਾਰ ਲਓ!! ਜਲਦੀ ਕਰ ਵੀਰੇ ਸਬਰ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ ।
ਜੀਤੀ ਖੜੀ ਹੋਕੇ ਆਪਣੀ ਸਲਵਾਰ ਦਾ ਨਾਲਾ ਖੋਲ ਕੇ ਗੋਡਿਆ ਤੱਕ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਤੇ ਅਪਣੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਆਪਣੇ ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਂਦੀ ਹੋਈ।
ਜੀਤੀ- ਇਕ ਜਾਣਾ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਕੋਲ ਖੜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਧਿਆਨ ਰੱਖੋ ਬਾਹਰਲਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੁੱਲਾ ਆ!
ਪਰਮਾ- ਜੀਤੀ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਰਮਨ ਕਮਰੇ ਦੇ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਬਾਹਰ ਧਿਆਨ ਰੱਖਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਬਾਹਰ ਵਰਾਂਡੇ ਚ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ। ਪਰਮਾ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਥੁੱਕ ਲਾਕੇ ਤੇ ਲੰਨ ਜੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਕੇ ਇਕੋ ਘੱਸੇ ਚ ਸਾਰਾ ਲੰਨ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਜੀਤੀ- ਅੱਹਾਹਾਹਾਹਾਹਾਹਾ ਮਾਰਤੀ ਸੀ ਵੇ! ਹੋਲੀ ਪਾ ਲਿਆ ਕਰੋ ਜੇ ਦਿੰਦੀ ਆ ਤੇ ਹਾਏ ਮਾਰਗੀ ( ਪਰਮੇ ਦੇ ਲੰਨ ਅੰਦਰ ਜਾਂਦੇ ਜੀਤੀ ਦੀ ਫੁੱਦੀ ਪਾਣੀ ਛੱਡ ਜਾਂਦੀ ਆ ) ਅਹਾਹਾ ਹੈ ਹਾਏ ਹੋਲੀ ਹਾਹਾਹਾ ਅਹ ਅਹ ਅਹ ਵੀਰੇ ਕੱਢ ਦੇ ਕਸਰ ਇਹਦੀ ਅਹਾ ਹੀਏ ਹਾਏ ਮਾਂ ਹਾਏ ਮਾਂ
ਰਮਨ - ਬਾਹਰ ਖੜਾ ਰਮਨ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਗੈਟ ਕੋਲ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉੱਥੇ ਤੱਕ ਜੀਤੀ ਦੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੀ ਸੀ। ਰਮਨ ਅੰਦਰ ਆਉਂਦਾ ) ਹੋਲੀ ਚੀਕਾ ਮਾਰ ਬਾਹਰ ਤੱਕ ਸੁਣਦਿਆਂ
ਜੀਤੀ- ਅਹਿਆ ਅਹਾਹਾ ਹੈ ਆਪਣੇ ਪਵਾ ਲੈ ਲੰਨ ਫੇਰ ਦੱਸਸਸੱਸੀ ਸੀਸੀਸੀਸੀ ਹਾਏ ਕਿੰਨਾ ਦਰੜੱਦੜੱਦੜ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਆ
ਪਰਮਾ - ਜੀਤੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਲਗਾਤਾਰ 20ਮਿੰਟ ਜੀਤੀ ਦੀ ਕੌਡੀ ਕਰਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਆਪਣਾ ਮਾਲ ਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਕੋਲ ਪਾਏ ਕੌਲੇ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਰਮਨ - ਚੱਲ ਬਾਹਰ ਖੜ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਵਾਰੀ ਆ ! (ਰਮਨ ਬੈੱਡ ਤੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਤੇ ਬਿਠਾ ਲੈਂਦਾ ਤੇ!)
ਜੀਤੀ- ਆਏ ਵੇ ਕੀ ਆ ਤੁਹਾਨੂੰ ਹੋਲੀ ਏਨੀ ਵੀ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਨਹੀਂ! ਆਏ
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਦੇ ਲੱਕ ਨੂੰ ਫੜ ਕੇ ਉੱਪਰ ਥੱਲੇ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਜੀਤੀ ਫੇਰ ਤੋ ਸਵਾਦ ਚ ਆ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਹੋਲੀ ਹੋਲੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਫੁੱਦੀ ਲੰਨ ਤੇ ਮਾਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ!
ਜੀਤੀ- ਆਹਾ ਆਹ ਆਹੇ ਤੁਉਊਉਓਯੂ ਨਾ ਕਰਰੱਰਰ ਮੈ ਕਰਦੀ ਆ! ਹਾਏ ਹੇਟ ਤੇਰੇ ਲੰਨ ਦੀ ਗਰਮੀ ਬਹੁਤ ਆ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੀ ਆ ਸਾਰਾ ਕੁਜ ਮੈ!
ਰਮਨ - ਜੀਤੀ ਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚੁੱਕ ਲੈਂਦਾ ਤੇ ਮਗਰੋ ਫੁੱਦੀ ਚੌਦਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਜੀਤੀ ਓਹਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਚ ਤੜਫ ਤੜਫ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਮਰਵਾ ਰਹੀ ਸੀ।
ਜੀਤੀ - ਥੱਲੇ ਉੱਤਰ ਦੀ ਤੇ ਸਾਮਣੇ ਸੋਫ਼ੇ ਤੇ ਘੋੜੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਆ) ਹੁਣ ਧੱਕ ਲੰਨ
ਰਮਨ - ਬਿਨਾ ਕੁੱਜ ਬੋਲੇ ਜੀਤੀ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਲੰਨ ਧੱਕ ਦਿੰਦਾ ਵਾਲਾ ਤੋ ਫੜ ਕੇ ਲਗਾਤਾਰ ਘੱਸੇ ਮਾਰਦਾ ਕਾਫ਼ੀ ਟਾਈਮ ਬਾਅਦ ਉਹ ਵੀ ਝੜ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਲੰਨ ਦਾ ਮਾਲ ਉਸੇ ਕੌਲ਼ੇ ਚ ਪਾ ਦਿੰਦਾ।
ਜੀਤੀ- ਸਾਹ ਲੈਂਦੀ ਹੋਈ) ਹਾਏ ਹਾਏ ਬਸ ਹੋਗੀ ਐਨੀ ਰੇਲ ਬਣਾਉਂਦੇ ਤੁਸੀਂ ਸੱਚੀ ਮੈਨੂੰ ਗਸਤੀ ਵਾਂਗੂ ਚੋਦ ਦੇ ਆ।( ਆਪਣੀ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਹੱਥ ਫੇਰਦੀ ) ਸਾਚੀਓ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਜਲਦੀ ਘੂਸਾ ਬਣਾ ਦੇਣਾ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰਾ! ਹਾਏ ਹੋਏ ਪਾਣੀ ਵੀ ਪਿਲਾ ਦਿਓ ਹੁਣ!
ਰਮਨ- ਆਹ ਪੀ ਲਾ ਕੋਲਾ ਮੂਹਰੇ ਕਰਕੇ ਕਹਿੰਦਾ !
ਪਰਮਾ- ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ ! ਇਹ ਨਹੀਂ ਇਹ ਤੇ ਬਾਅਦ ਲਈ ਆ ! ਤੂੰ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲਈ ਅਸੀ ਚੱਲੇ ਆ
ਜੀਤੀ- ਆਹੋ ਫੁੱਦੀ ਮਾਰ ਲਈ ਹੁਣ ਕੀ ਪਰਵਾਹ ਆ ਜਾਓ ਚੱਲ ਜਾਓ।
ਜੀਤੀ ਆਪਣੀ ਹੁੱਡੀ ਸਹੀ ਕਰਦੀ ਤੇ ਸਲਵਾਰ ਪਾ ਲੈਂਦੀ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਪਰਮੇ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਰੁਕ ਲਿਓ ਉੱਥੇ ਭਾਜੀ ਘਰ ਆ ਆਰਾਮ ਕਰਜੂ ਇਕ ਦਿਨ।
ਪਰਮਾ- ਠੀਕ ਆ
ਰਮਨ - ਆਹੋ ਨਾਲੇ ਤੇਨੂੰ ਆਰਾਮ ਮਿਲ ਜਾਉਗਾ
ਜੀਤੀ- ਮੈਨੂੰ ਕਿੱਥੇ ਆਰਾਮ ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਦੇਣੀ ਪੈਣੀ ਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ) ਆਹੋ ਸਹੀ ਗੱਲ ਆ। ਜਾਓ ਹੁਣ
Intrested story waiting for next part