Adultery VAMPIRE

[Uzumaki_07]

Aa ki

ਅਪਡੇਟ 16:




ਰੀਕੈਪ:



ਪਿਛਲੇ ਅਪਡੇਟ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਕਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਨਾਲ ਪਲੈਨ ਨੂੰ ਅੰਜਾਮ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਕਿਰਨ ਤੇ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਲੈਨ ਅਨੁਸਾਰ ਫਸਾ ਵੀ ਲੈਂਦੀਆਂ ਨੇ।



ਹੁਣ ਅੱਗੇ:



ਸੰਗਲਾਂ ਨੇ ਕਿਰਨ ਤੇ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਕੜ ਲਿਆ ਸੀ। ਦੋਨਾਂ ਜਣੀਆਂ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਝੂਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਪਰ ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਨ ਅਜੇ ਵੀ ਬਾਕੀ ਸੀ। ਦੋਨਾਂ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਸਨ ਪਰ ਬੇਹੋਸ਼ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਈਆਂ ਨਹੀਂ ਸਨ।



ਬਲਜੀਤ, ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਸਭ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਇੱਕ ਕਾਨਫੀਡੈਂਟ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਸੀ। ਉਹ ਸਭ ਲੋਕ ਦੋਨਾਂ ਜਣੀਆਂ ਨੂੰ ਇੰਝ ਦਰਦ ਵਿੱਚ ਵੇਖ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਤੇ ਰਵੀਨਾ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਸਭ ਆਪਰੇਟ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਬਲਜੀਤ ਰਵੀਨਾ ਨੂੰ ਕਿਰਨ ਅਤੇ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਕਰਨ ਨੂੰ ਬੋਲਦੀ ਆ ਤੇ ਰਵੀਨਾ ਆਪਣੇ ਜਾਦੂਈ ਸੰਗਲਾਂ ਨੂੰ ਕਮਾਂਡ ਦਿੰਦੀ ਥੱਲੇ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਆ।



ਸੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਮੂਵਮੈਂਟ ਕਰਕੇ ਕਿਰਨ ਦੀ ਬਾਡੀ ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਤੋਂ ਦਰਦ ਹੋਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਆ ਤੇ ਕੋਮਲ ਜਿਸਦੀ ਹਾਲਤ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਿਰਨ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖਰਾਬ ਸੀ ਉਸਦੀ ਤਕਲੀਫ ਹੋਰ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਦੋਨੇ ਇਸ ਵੇਲੇ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਸਨ, ਸੰਗਲਾਂ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਸਿੱਧੀਆਂ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਲਟਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।



ਬਲਜੀਤ ਤੁਰ ਕੇ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਲਾਗੇ ਆਉਂਦੀ ਆ ਤੇ ਕਿਰਨ ਦੇ ਫੇਸ ਨੂੰ ਥੋਡੀ ਤੋਂ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਉੱਪਰ ਚੱਕ ਕੇ ਬੋਲਦੀ ਆ, “ਹੁਣ ਬੋਲ ਕਿਵੇਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਆ ਤੈਨੂੰ? ਤੂੰ ਇਸ ਵੇਲੇ ਮੇਰੇ ਰਹਿਮੋ ਕਰਮ ਤੇ ਆ। ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਕਦੇ ਵੀ ਮਾਰ ਸਕਦੀ ਆਂ।” ਪਰ ਕਿਰਨ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੀ ਬੱਸ ਉਸ ਵੱਲ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢ ਕੇ ਵੇਖਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ।



ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਕਿਰਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਡਰ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾਹਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਆ ਤੇ ਪੰਜਾ ਬਣਾ ਕੇ ਝਟਕਾ ਦਿੰਦੀ ਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਗੁੱਟ ਤੇ ਲੱਗੇ ਮੈਕੈਨੀਕਲ ਡਿਵਾਈਸਾਂ ਚੋਂ ਦੋ ਬਲੇਡ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਤੇ ਬਲਜੀਤ ਲੈਫਟ ਅਤੇ ਰਾਈਟ ਤੋਂ ਉਹ ਕਿਰਨ ਦੀ ਧੌਣ ਵਿੱਚ ਖੂਬ ਦਿੰਦੀ ਆ। ਦੋਵੇ ਬਲੇਡ ਉਸਦੀ ਧੌਣ ਦੇ ਆਰ ਪਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਤੇ ਕਿਰਨ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋਂ ਇੰਨੀ ਦਰਦ ਨਾਲ ਭਰੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲਦੀ ਆ ਕਿ ਜੇ ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਮੈਜਿਕ ਸ਼ੀਲਡ ਨਾ ਬਣਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਪੂਰਾ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਨੂੰ ਸੁਣ ਜਾਂਦੀ।



ਇਧਰ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਸਪੀਡ ਨਾਲ ਦੌੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੀ ਪੂਰੀ ਬਾਡੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਾਰੀ ਫਿਰ ਤੋਂ ਦਰਦ ਦੀ ਲਹਿਰ ਦੌੜ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਮੈਂ ਦੌੜਦਾ ਦੌੜਦਾ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਡਿੱਗਣ ਹੀ ਲੱਗਾ ਹੁੰਦਾ ਆ ਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕ ਦਰੱਖਤ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈ ਕੇ ਬਚ ਜਾਂਦਾ ਆਂ। ਪਰ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਵਿੱਚ ਇੰਨੀ ਦਰਦ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਹੀ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਆਂ ਤੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਫੜ੍ਹ ਲੈਂਦਾ ਆ।



ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਫੀਲ ਹੋਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਆ ਜਿਵੇਂ ਕਿਰਨ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ। ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਇਮੋਸ਼ਨਾਂ ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ ਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੰਝੂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਜਿਵੇਂ ਗੁੱਸੇ ਦਾ ਉਬਾਲ ਉੱਠ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਮੈਂ ਫਿਰ ਤੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਕਿਰਨ ਦੇ ਘਰ ਦੀ ਡਾਇਰੈਕਸ਼ਨ ਵੱਲ ਦੌੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਰੈੱਡ ਵਿਜ਼ਨ ਵੀ ਆਨ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਆ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਸਭ ਸਕੈਨ ਕਰਦਾ ਜਾਂਦਾ।



ਹਾਲੇ ਮੈਨੂੰ ਦੌੜਦੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸੈਕੰਡ ਹੀ ਹੋਏ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਸੜਕ ਤੇ ਕਿਰਨ ਦੀ ਗੱਡੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਜੋ ਕਿ ਅੱਗੋਂ ਟੁੱਟ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਧੂੰਆਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਹੋਰ ਵੀ ਟੈਂਸ਼ਨ ਹੋਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਰੈੱਡ ਵਿਜ਼ਨ ਦਾ ਏਰੀਆ ਹੋਰ ਵਧਾ ਦਿੰਦਾ ਆਂ। ਤੇ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਦਿਸਦਾ ਆ ਉਹ ਵੇਖ ਕੇ ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਹੀ ਡਗਮਗਾ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।



ਮੈਂ ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਦੁਆ ਕਰਦਾ ਉਸ ਦਿਸ਼ਾ ਵੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ ਕਿ ਇਹ ਕਿਰਨ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਪੁੱਜਦਾ ਆਂ ਤੇ ਦਿਖਦਾ ਆਂ ਕਿ ਕਿਰਨ ਤੇ ਕੋਮਲ ਸੰਗਲਾਂ ਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਲਟਕੀਆਂ ਨੇ ਤੇ ਇੱਕ ਔਰਤ ਕਿਰਨ ਦੀ ਧੌਣ ਵਿੱਚ ਦੋ ਬਲੇਡ ਖੂਬ ਕੇ ਖੜ੍ਹੀ ਆ, ਮੇਰਾ ਗੁੱਸਾ ਫੁੱਟ ਪੈਂਦਾ ਆ। ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਇਮੋਸ਼ਨ ਮੇਰੇ ਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਰੋਸ਼, ਦੁੱਖ, ਦਰਦ ਅਤੇ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਆ ਜਾਂਦੀ ਆ।



ਮੇਰੇ ਇਮੋਸ਼ਨਲ ਬ੍ਰੇਕਡਾਊਨ ਕਰਕੇ ਰੀਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਅਸਹਿਜ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਬਲੱਡ ਲੂਰ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕਨੈਕਸ਼ਨ ਸੀ ਉਹ ਐਕਟੀਵੇਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸੇਮ ਇਮੋਸ਼ਨ ਫੀਲ ਹੋਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।



ਰੀਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਜੋ ਇਸ ਵੇਲੇ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਸਨ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਨੂੰ ਸੇਮ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਵੇਖ ਕੇ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਕਿ ਇਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਪੱਕਾ ਕੋਈ ਤਗੜਾ ਕਾਰਨ ਆ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਦੀਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਗੱਡੀ ਲੈ ਕੇ ਨਿਕਲ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ ਉਸ ਦਿਸ਼ਾ ਵੱਲ ਜਿਸ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਨ ਜਾਣ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ।



ਮੈਂ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਹੰਕਾਰ ਭਰਦਾ ਆਂ ਤੇ ਉਸ ਔਰਤ ਵੱਲ ਦੌੜ ਪੈਂਦਾ ਆ । ਪਰ ਉਹ ਔਰਤ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਤਿਆਰ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇਸ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਕਦਮ ਹੀ ਰੱਖਿਆ ਸੀ, ਉਸੇ ਪਲ ਹੀ ਰਵੀਨਾ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸਨੇ ਸਭ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।



ਮੈਂ ਦੋ ਜਣੀਆਂ ਨੂੰ ਕ੍ਰਾਸ ਕਰਦਾ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸ ਔਰਤ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਚੁੱਕਦਾ ਆ ਉਸੇ ਪਲ ਹੀ ਉਹ ਔਰਤ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਪਲਟ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪੰਜੇ ਨੂੰ ਬਲਾਕ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਢਿੱਡ ਤੇ ਲੱਤ ਮਾਰ ਦਿੰਦੀ ਆ। ਮੈਂ ਉੱਡਦਾ ਦਰੱਖਤ ਨੂੰ ਤੋੜ ਕੇ ਦੂਰ ਜਾ ਡਿੱਗਦਾ ਆ। ਉਹ ਸਾਰੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਪਲਟ ਗਏ ਸਨ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਹਥਿਆਰ ਲੈ ਕੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਅਟੈੱਕ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸਨ।



ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਨ। ਤੇ ਮੈਂ ਪਛਾਣ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਤਾਂ ਉਹੀ ਨੇ ਜੋ ਉਸ ਰਾਤ ਰੀਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਆਏ ਸੀ। ਮੈਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਉੱਠ ਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਦੌੜ ਲਾ ਦਿੱਤੀ। ਉਹ ਵੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਉੰਨੀ ਹੀ ਸਪੀਡ ਵਿੱਚ ਦੌੜ ਪਏ ਤੇ ਫਿਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਇੱਕ ਖਤਰਨਾਕ ਲੜਾਈ।



ਕਦੀ ਮੈਂ ਤੇਜੀ ਨੂੰ ਪੰਚ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਕਦੀ ਉਹ ਬਲਾਕ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਸਪਾਈਕ ਵਾਲੇ ਗੌਂਟਲੈੱਟ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦਾ। ਉਸਦੇ ਹਰ ਵਾਰ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਚਮੜੀ ਚੀਰਦੀ ਜਾਂਦੀ, ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸੁਪਰ ਸਪੀਡ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਪਟਕ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਟੁੱਟਣ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਗੂੰਜ ਜਾਂਦੀ। ਕਦੀ ਬਲਜੀਤ ਮੇਰੇ ਤੇ ਵਾਰ ਕਰਦੀ ਤੇ ਕਦੀ ਮੇਹਰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਗੋਲੀ ਚਲਾਉਂਦੀ। ਮੈਂ ਗੋਲੀਆਂ ਨੂੰ ਡੌਜ ਕਰਦਾ ਤੇ ਮੇਹਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਹੁੰਆਂ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਗਹਿਰੇ ਘਾਅ ਕਰ ਦਿੰਦਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ।



ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਮੈਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਵਿੱਚ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਹਮਲੇ ਬਹੁਤ ਸਟੀਕ ਤੇ ਜਾਨਲੇਵਾ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਖੰਜਰ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਬਾਡੀ ਤੇ ਬਹੁਤ ਕੱਟ ਪੈ ਰਹੇ ਸਨ ਪਰ ਨਾਲ ਨਾਲ ਮੈਂ ਹੀਲ ਵੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਮੈਂ ਉੰਨੀ ਜਲਦੀ ਹੀਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿੰਨੀ ਜਲਦੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।



ਉਹਨਾਂ ਸਭ ਵਿੱਚ ਕੋਆਰਡੀਨੇਸ਼ਨ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਸੀ। ਚੋਟ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਸੰਭਲ ਕੇ ਹੀਲ ਹੋਈ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੂੰ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ ਵੱਲ ਨਹੁੰਆਂ ਨਾਲ ਵਾਰ ਕੀਤਾ ਪਰ ਉਹ ਫਲਿੱਪ ਕਰਕੇ ਬਚ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਵਾਪਸ ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਖੰਜਰ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਚੋ ਮੇਰਾ ਖੂਨ ਬਹਿਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ।



ਮੇਰਾ ਗੁੱਸਾ ਵੱਧਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਜਿੱਤ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਰਨ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਬਚਾ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾ ਅੰਨ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਸਮਝ ਹੀ ਨਾ ਸਕਿਆ ਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਜਗ੍ਹਾ ਵੱਲ ਲੂਰ ਕਰੀ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ।



ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਮੇਰੇ ਕਦਮ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਪਏ ਤਾਂ ਉੱਥੇ ਲੱਗਾ ਟ੍ਰੈਪ ਐਕਟੀਵੇਟ ਹੋ ਗਿਆ। ਦੋ ਸੰਗਲ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਦੋਨੋਂ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਚੀਰਦੇ ਹੋਏ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਦੱਸ ਗਏ। ਮੈਨੂੰ ਇੰਨੀ ਦਰਦ ਹੋਈ ਕਿ ਮੇਰੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਪਰ ਮੈਂ ਇੰਨਾ ਹਾਈਪਰ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਦਰਦ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਤੇ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਸੰਗਲਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਚੋਂ ਉਖਾੜ ਦਿੱਤਾ।



ਪਰ ਇਸ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਉਹਨਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਾੜੀ ਜਿਹੀ ਹੱਟ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਉਸੇ ਹੀ ਪਲ ਇੱਕ ਚਾਕੂ ਆ ਕੇ ਮੇਰੇ ਮੋਢੇ ਵਿੱਚ ਖੂਬ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਉਸ ਚਾਕੂ ਦੇ ਖੂਬਣ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਦਰਦ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਜਲਨ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਪਰ ਮੈਂ ਉਸ ਜਲਨ ਤੇ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸ ਚਾਕੂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਆ।



ਮੈਂ ਉੱਠ ਕੇ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਦੋਵਰਾ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਵਧਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇੱਕ ਇਨਵਿਜ਼ੀਬਲ ਸ਼ੀਲਡ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਈ ਕਿ ਇੰਝ ਕਿਉਂ ਹੋਇਆ। ਮੈਂ ਦੋਬਾਰਾ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਫਿਰ ਇੰਝ ਹੀ ਹੋਇਆ ਮੈਂ ਸੱਜੇ ਖੱਬੇ ਹਰ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਮੈਂ ਉਸ ਇਨਵਿਜ਼ੀਬਲ ਸ਼ੀਲਡ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਪਾਇਆ।



ਮੇਰੀ ਬੇਬੱਸੀ ਵੇਖ ਕੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਹੱਸ ਰਹੇ ਸਨ। ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹੱਸੀ ਮੇਰੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਸਪੀਡ ਤੇ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਸ਼ੀਲਡ ਤੇ ਟਕਰਾ ਤੇ ਟਕਰਾ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਮੈਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਫੀਲ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਹਰੇਕ ਟੱਕਰ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੀ ਤਾਕਤ ਘੱਟ ਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਆ।



ਅਤੇ ਮੈਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਉਹ ਔਰਤ ਜਿਸਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਡੌਜ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਕੰਨ ਤੇ ਇੱਕ ਉਂਗਲ ਰੱਖੀ ਤੇ ਕੁਝ ਬੋਲੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਹੀਅਰਿੰਗ ਸੈਂਸ ਨਾਲ ਸੁਣਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਇੰਨਾ ਹੀ ਸੁਣ ਪਾਇਆ ਕਿ ਉਹ ਬੋਲੀ, “ਬੱਸ ਬਹੁਤ ਖੇਡ ਲਿਆ ਇਸ ਨਾਲ ਡੂ ਯੂਅਰ ਜੌਬ।”



ਉਸਦਾ ਇੰਨਾ ਕਹਿਣਾ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੰਗਲ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੇ ਤੇ ਮੇਰੀ ਬਾਡੀ ਚੀਰਦੇ ਹੋਏ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੇ। ਕੋਈ ਵੀ ਸੰਗਲ ਜਦ ਮੇਰੇ ਬਜਦਾ ਤਾ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨੀ ਦਰਦ ਹੁੰਦੀ ਕੇ ਮੇਰੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ। ਮੇਰਾ ਵੀ ਹਾਲ ਹੁਣ ਕਿਰਨ ਤੇ ਕੋਮਲ ਵਰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੰਗਲ ਤੇ ਇਨਵਿਜ਼ੀਬਲ ਸ਼ੀਲਡ ਦੇ ਘੇਰੇ ਵਿੱਚ ਫਸ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ।



ਮੈਂ ਸੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਫਸਿਆ ਤੜਫ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਬਲਜੀਤ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਕੇ ਆਈ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਕਰੀਬ ਆ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣਾ ਚਿਹਰਾ ਮੇਰੇ ਬਿਲਕੁਲ ਕਰੀਬ ਲੈ ਆਈ। ਮੈਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਉਸਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਆ ਪਰ ਉਸਨੇ ਮੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਪਿੱਛੇ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬੱਚ ਗਈ।



ਉਹ ਮੇਰੀ ਇਸ ਹਰਕਤ ਤੇ ਮੀਣਾ ਜਿਹਾ ਮੁਸਕੁਰਾਈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਬੋਲੀ, “ਕਿਉਂ ਕਿਵੇਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਆ ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ, ਮੇਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਖੂਨ ਪੀਤਾ ਸੀ ਨਾ ਤੂੰ, ਉਦੋਂ ਮੈਂ ਡਰੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਤੜਫ ਰਹੀ ਸੀ, ਮੇਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਡਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ, ਤੇ ਵੇਖ ਹੁਣ ਤੂੰ ਤੇ ਤੇਰੀ ਮਾਲਕਣ ਦਾ ਮੈਂ ਕੀ ਹਾਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਆ। ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਦੋਨੇਂ ਮੇਰੇ ਰਹਿਮੋ ਕਰਮ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੋ।”



ਫਿਰ ਉਹ ਕਿਰਨ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀ ਆ, ਜੋ ਕਿ ਇਸ ਵੇਲੇ ਖੂਨ ਦੇ ਹੰਝੂ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਖੂਨ ਦੇ ਹੰਝੂ ਡਿੱਗਦੇ ਵੇਖ ਮੈਂ ਬਿਨ ਪਾਣੀ ਮੱਛੀ ਵਾਂਗ ਤੜਫਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਆਂ। ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਤੜਫਦਾ ਵੇਖ ਕੇ ਕਿਰਨ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਬੋਲਦੀ ਆ, “ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰ ਦੇ ਸਹਿਲ। ਮੇਰੇ ਕਰਕੇ ਤੂੰ ਵੈਂਪਾਇਰ ਬਣਿਆ ਸੀ। ਤੇ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਹੀ ਗਲਤੀ ਕਰਕੇ ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਸਹਿਣਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਆ।”



ਕਿਰਨ ਦੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਮੈਂ ਬੋਲਦਾ ਆਂ, “ਨਹੀਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਤੇਰੀ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਆ, ਗਲਤੀ ਆ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਤੇ ਇਸਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਜੋ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਡੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਆਈਆਂ। ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਗੱਲ ਦੀ ਬੱਸ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਨਾਲੇ ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋ ਵੀ ਗਿਆ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਸਮਝਾਂਗਾ ਕਿ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਜਾਨ ਦਿੱਤੀ ਆ।”



ਮੇਰੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਕਿਰਨ ਇੱਕ ਦਰਦ ਭਰੀ ਚੀਕ ਮਾਰਦੀ ਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਦੇ ਗੋਲੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਤੇ ਉਹ ਉੱਚੀ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬੋਲਦੀ ਆ, “ਹੁਣ ਵੇਖਦੇ ਆ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੌਣ ਬਚਾਉਂਦਾ ਆ। ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਓ।” ਤੇ ਕਿਰਨ ਦੇ ਚਾਰੇ ਸਾਈਡਾਂ ਤੇ ਅੱਗ ਫੈਲਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ।



ਇਨਵਿਜ਼ੀਬਲ ਸ਼ੀਲਡ ਦਾ ਜੋ ਗੋਲਾ ਕਿਰਨ ਤੇ ਕੋਮਲ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਬਣਿਆ ਸੀ ਉਸ ਪੂਰੇ ਗੋਲੇ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਫੈਲ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਸ਼ੀਲਡ ਵਿੱਚ ਦਰਾੜਾਂ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਆ। ਪਰ ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ ਉਸ ਗੋਲੇ ਦੇ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦਾ ਗੋਲਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਅੰਦਰੋਂ ਕਿਰਨ ਦੇ ਚੀਕਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਉੱਚੀ ਤੇ ਉੱਚੀ ਆਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ।



ਪਰ ਸ਼ੀਲਡ ਵਿੱਚ ਜੋ ਦਰਾੜਾਂ ਆਉਣ ਲੱਗੀਆਂ ਸਨ ਉਹ ਉਸ ਲਾਲ ਗੋਲੇ ਕਰਕੇ ਬੰਦ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਤੇ ਕੁਝ ਹੀ ਦੇਰ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਘੱਟਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਫਿਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਕਿਰਨ ਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣੀ ਆਖਰੀ ਬਚੀ ਪਾਵਰ ਦਾ ਵੀ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਅੱਗ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਦੀ ਹਾਲਤ ਹੋਰ ਪਤਲੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।



ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਇੱਕ ਨਜ਼ਰ ਵੇਖਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਬੇਬੱਸੀ, ਪਛਤਾਵਾ, ਦਰਦ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਪਿਆਰ ਸਾਫ ਦਿਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋਂ ਬੱਸ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਸੌਰੀ ਨਿਕਲੀ ਤੇ ਉਹ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਗਈ। ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਮੇਰੀਆਂ ਵੀ ਅੱਖਾਂ ਝਲਕ ਗਈਆਂ ਤੇ ਮੈਂ ਨੀਮੀ ਪਾ ਲਈ।



ਪਰ ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਬਲਜੀਤ ਤੇ ਬਾਕੀ ਹੰਟਰਾਂ ਦਾ ਹਾਸਾ ਉਥੇ ਗੂੰਜ ਪਿਆ। ਬਲਜੀਤ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਈ ਤੇ ਬੋਲੀ, “ਲੈ ਤੇਰੀ ਮਾਲਕਣ ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਖਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵੀ ਕਰ ਲਈ, ਜੇ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਜਾਨ ਬਚੀ ਆ ਤਾਂ ਤੂੰ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਲੈ ਜਿੰਨਾ ਲਾਉਣਾ ਆ। ਮੈਂ ਮੇਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਖੂਨ ਦੀ ਇੱਕ ਇੱਕ ਬੂੰਦ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਲੈਣਾ ਆ ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ।”



ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਦਾ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਮੈਂ ਹਾਲੇ ਵੀ ਨੀਮੀ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਪਰ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਤੇ ਭੂਚਾਲ ਆਇਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਇੰਨਾ ਗੁੱਸਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹੀ ਮਾਰ ਲਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਇੰਨਾ ਦਰਦ ਮੇਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਘੁੱਬੇ ਸੰਗਲਾਂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਕਿਰਨ ਦੀਆਂ ਉਹ ਨਜ਼ਰਾਂ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।



ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਇਮੋਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉੱਥੇ ਨਵਨੀਤ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਬੈਠੀ ਆਪਣਾ ਦਿਲ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਕੰਬ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਜੋ ਕਿ ਨਾ ਮਾਤਰ ਹੀ ਧੜਕਦਾ ਸੀ ਉਹ ਹੁਣ ਇੰਨੀ ਤੇਜ਼ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਤੱਕ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬੁਰਾ ਹੋਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।



ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਹੀ ਨਫਰਤ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਬੱਸ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾ ਹੀ ਦਮ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਚਾ ਸਕਿਆ, ਮੈਂ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹੀ ਕੋਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਇੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਆ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਰਹਿ ਨਹੀਂ ਪਾਂਦੀ, ਬੱਸ ਤੂੰ ਉਸਦੇ ਲਈ ਇੰਨਾ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਲਾਹਨਤ ਆ ਤੇਰੇ ਤੇ ਸਹਿਲ ਲਾਹਨਤ ਆ, ਕੀ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ ਬੱਸ ਇੰਨਾ ਹੀ ਦਮ ਆ ਸਾਲਿਆ, ਉੱਠ ਬਹਿਨਚੋਦਾ ਉੱਠ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਚੋਦ ਦੇ।



ਤੇ ਉੱਧਰ ਨਵਨੀਤ ਦੇ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਕਰੰਟ ਦੌੜ ਗਿਆ, ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਾ ਆਇਆ ਬੱਸ ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਲੈ ਕੇ ਦੌੜ ਪਈ, ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸਾਮਣੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਆ ਕੇ ਘਰਦੀਆਂ ਦੀਵਾਰਾਂ ਉਹ ਸਬਨੂੰ ਤੋੜਦੀ ਓਥੋਂ ਦੌੜ ਪਾਈ।



ਇਧਰ ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਮੇ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਜਵਾਲਾਮੁਖੀ ਫਾਟ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਬੱਸ ਕਿਰਨ ਹੀ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਬੇਬਸੀ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ। ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਜਵਾਰਭਾਟਾ ਬਣ ਕੇ ਫੁੱਟ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਹਿੰਮਤ ਤੇ ਤੱਕਤ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਕੇ ਉੱਠਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸੰਗਲਾਂ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨੀ ਦਰਦ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਵੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।



ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਜਾਨ ਲਾ ਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਰਨ ਵਾਂਗ ਅੱਗ ਬਲਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਮੇਰੇ ਦੰਦ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਹੋਰ ਵੱਡੇ ਹੋ ਗਏ। ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਨਹੁੰ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੰਬੇ ਤੇ ਤਿੱਖੇ ਹੋ ਗਏ। ਮੇਰੀ ਤਾਕਤ ਅੱਗੇ ਸੰਗਲ ਟੁੱਟਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ।



ਇਹ ਹੁੰਦਾ ਵੇਖ ਬਲਜੀਤ ਘਬਰਾ ਗਈ ਤੇ ਕੰਨ ਤੇ ਉਂਗਲ ਰੱਖ ਕੇ ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਵੇਖ ਰਹੀ ਆਂ ਨਾ ਇਹ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਆ, ਆਪਣੀ ਜਾਦੂ ਦੀ ਪਾਵਰ ਵਧਾ। ਦੂਜੀ ਸਾਈਡ ਤੋਂ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ, “ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਦਿਖ ਰਿਹਾ ਆ, ਮੈਂ ਪਾਵਰ ਵਧਾ ਰਹੀ ਆਂ। ਪਰ ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤਾਕਤਵਰ ਆ, ਜੋ ਕਿ ਮੇਰੇ ਜਾਦੂ ਨੂੰ ਵੀ ਤੋੜ ਰਿਹਾ ਆ। ਪਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸ਼ੀਲਡ ਤੇ ਹੈ ਆ ਨਾ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਤੋੜ ਪਾਵੇਗਾ।



ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਸੰਗਲ ਤੋੜ ਕੇ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਸਪੀਡ ਨਾਲ ਦੌੜਦੇ ਹੋਏ ਨੇ ਸ਼ੀਲਡ ਤੇ ਇੱਕ ਪੰਚ ਮਾਰਿਆ ਪਰ ਮੈਂ ਫਿਰ ਸ਼ੀਲਡ ਨਹੀਂ ਤੋੜ ਪਾਇਆ। ਪਰ ਮੇਰਾ ਗੁੱਸਾ ਵੱਧਦਾ ਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਝਟਕਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ ਤੇ ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਚੋਂ ਪੰਖ ਨਿਕਲਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।



ਮੈਨੂੰ ਟ੍ਰਾਂਸਫੌਰਮ ਹੁੰਦਾ ਵੇਖ ਸਾਰੇ ਹੰਟਰਾਂ ਦੇ ਰੰਗ ਉੱਡ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਤੇ ਰਵੀਨਾ ਜੋ ਦੂਰ ਖੜ੍ਹੀ ਸਭ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਬੋਲਦੀ ਆ, “ਹੀ ਇਜ਼ ਦੀ ਕਿੰਗ ਵੈਂਪਾਇਰ, ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿੰਗ ਵੈਂਪਾਇਰ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੇ ਆਂ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਟ੍ਰੈਪ ਉਸ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਕੀਤੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।”



ਅੰਮ੍ਰਿਤ: ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ, ਨਾਲੇ ਇਹ ਤਾਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਬਣਿਆ ਵੈਂਪਾਇਰ ਆ, ਇਹ ਤਾਂ ਸ਼ਾਹੀ ਖੂਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆ, ਇਹ ਕਿੰਗ ਵੈਂਪਾਇਰ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਟ੍ਰਾਂਸਫੌਰਮ ਹੋ ਸਕਦਾ ਆ। ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣੋ ਕੋਈ ਵੀ ਹੁਣ ਇਸਨੂੰ ਹਲਕੇ ਵਿੱਚ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ ਸਾਰੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਜਾਨ ਲਾ ਦਿਓ। ਤੇ ਤੂੰ ਮੇਹਰ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਫਾਈਟ ਨਹੀਂ ਕਰੇਂਗੀ ਤੂੰ ਬੱਸ ਆਪਣਾ ਸਪੋਰਟ ਮੈਜਿਕ ਫੁੱਲ ਯੂਜ਼ ਕਰੇਂਗੀ ਸਾਡੇ ਤੇ। ਤੇ ਹਾਂ ਰਵੀਨਾ ਤੇਰੀ ਵੀ ਮਦਦ ਲੱਗਣੀ ਆ ਤੂੰ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੈਜਿਕ ਨਾਲ ਬੂਸਟ ਦੇ। ਤੈਨੂੰ ਇਸਦੇ ਪੈਸੇ ਮਿਲ ਜਾਣ ਗੇ।



ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਟ੍ਰਾਂਸਫੌਰਮ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਫੁੱਲ ਸਪੀਡ ਨਾਲ ਬਲਜੀਤ ਵੱਲ ਦੌੜ ਪਿਆ। ਤੇ ਮੇਰੇ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਲੱਗੀ ਸ਼ੀਲਡ ਕਿਸੇ ਕੱਚ ਵਾਂਗ ਟੁੱਟ ਕੇ ਡਿੱਗ ਗਈ। ਤੇ ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ ਮੈਂ ਬਲਜੀਤ ਦੇ ਲਾਗੇ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰਾ ਪੰਚ ਸਿੱਧਾ ਜਾ ਕੇ ਉਸਦੇ ਢਿੱਡ ਵਿੱਚ ਲੱਗਾ ਤੇ ਉਹ ਉੱਡਦੀ ਦੂਰ ਜਾ ਡਿੱਗੀ।



ਪਰ ਤਿੰਨ ਜਾਦੂਗਰਨੀਆਂ ਦੇ ਬੂਸਟ ਕਰਕੇ ਉਸਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚੋਟ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚੀ ਸੀ। ਉਹ ਮੇਰੇ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਸੰਭਲ ਪਾਂਦੀ ਕਿ ਮੈਂ ਫਿਰ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਤੇ ਆਪਣੇ ਨਹੁੰਆਂ ਨਾਲ ਵਾਰ ਕਰਨ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਲੈਫਟ ਸਾਈਡ ਤੋਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦਾ ਖੰਜਰ ਮੇਰੀ ਬੱਖੀ ਲਾਗੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਸਾਈਡ ਤੇ ਤਾ ਹੋ ਗਿਆ ਪਰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਪੰਖਾਂ ਨੇ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ।



ਫਿਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਦੋਬਾਰਾ ਲੜਾਈ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਦਲੇ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਪਾਗਲ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਸਭ ਤੇ ਹਰੇਕ ਵਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈਣ ਲਈ ਹੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਸਾਰੇ ਰਲ ਕੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਅਟੈੱਕ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਬਚਾ ਵੀ ਰਹੇ ਸੀ। ਪਰ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਤੇ ਭਾਰੀ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਤੇਜੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੰਖਾਂ ਨਾਲ ਉਡਾ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਪਟਕ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਸਪਾਈਕ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਹੱਥਾ ਚੋ ਖਿੱਚ ਕੇ ਕੱਦ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੀ ਵਰਤ ਕੇ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਘਾਇਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।



ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਫੇਸ ਤੇ ਇੰਨੇ ਮੁੱਕੇ ਮਾਰੇ ਕੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਨੱਕ ਟੁੱਟ ਗਈ। ਉਸਦਾ ਖੂਨ ਬਹਿਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਦਰਦ ਨਾਲ ਚੀਖਣ ਲੱਗਾ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੂੰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਅੱਗ ਵਾਲੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਜਲਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ਼ ਪਰ ਉਹ ਬਚ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਆ।



ਮੈਨੂੰ ਖੁਦ ਤੇ ਭਾਰੀ ਪੈਂਦਾ ਵੇਖ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਸਭ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਆਖਰੀ ਸਮੋਕ ਗ੍ਰਨੇਡ ਯੂਜ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਆਰਡਰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰਵੀਨਾ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸ਼ੀਲਡ ਬਣਾਉਣ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ। ਮੇਰੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਧੂੰਆਂ ਫੈਲਣ ਲੱਗਾ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਉਹ ਮੇਰੀ ਵਿਜ਼ਨ ਬਲਾਕ ਕਰਨ ਲਈ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ। ਪਰ ਮੈਂ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਸਮੋਕ ਵਿੱਚ ਕੀ ਮਿਲਾਇਆ ਗਿਆ ਆ।



ਕੁਝ ਦੇਰ ਤੇ ਸਭ ਨੌਰਮਲ ਰਹਿੰਦਾ ਆ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਰੈੱਡ ਵਿਜ਼ਨ ਆਨ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਆਂ, ਤਾਂ ਕਿ ਸਮੋਕ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਪਾਵਾਂ, ਤੇ ਉਹ ਸਭ ਮੈਨੂੰ ਦਿਖ ਵੀ ਰਹੇ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਤੇ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਇਸ ਵਾਰੀ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਡੌਜ ਹੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਅਟੈੱਕ ਨਹੀਂ। ਤੇ ਉਸਦਾ ਰੀਜ਼ਨ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਦੇਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ।



ਮੈਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਹੋਣ ਲੱਗ ਗਈ, ਮੇਰੇ ਪੰਖ ਗਾਇਬ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ ਮੇਰੇ ਨੇਲਜ਼ ਛੋਟੇ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ, ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਆ, ਕੀ ਰੱਬ ਵੀ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਆ ਕਿ ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰਹਾਂ ਤੇ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮਰ ਜਾਵੇ।



ਪਰ ਮੈਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਸਰੀਰ ਪਾਮੇ ਮੇਰਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਮੇਰਾ ਮਨ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੀ। ਮੈਂ ਬਲਜੀਤ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਵਧਿਆ ਪਰ ਮੇਰੀ ਸਪੀਡ ਬਹੁਤ ਸਲੋ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਹਮਲਾ ਉਸ ਤੱਕ ਪੁੱਜ ਪਾਂਦਾ ਉਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਲਜੀਤ ਦਾ ਚਾਕੂ ਸਿੱਧਾ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਵੱਜਾ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚੋਂ ਖੂਨ ਵਹਿਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਤੇ ਮੈਂ ਉੱਥੇ ਹੀ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਡਿੱਗ ਗਿਆ।



ਮਿਲਦੇ ਆਂ ਹੁਣ ਅਗਲੇ ਅਪਡੇਟ ਵਿੱਚ…….

Aa ki fuddu kmm aa gurmukhi fonts vich likh dita update
Phencho agar apni marji hi krni c tah readers toh votes kyu pawa reha c
Readers da hi chutiya layi jah rahe aa
Badi shit gll aa…

 

[Uzumaki_07]

ਅਪਡੇਟ 16:




ਰੀਕੈਪ:



ਪਿਛਲੇ ਅਪਡੇਟ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਕਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਆਪਣੀ ਟੀਮ ਨਾਲ ਪਲੈਨ ਨੂੰ ਅੰਜਾਮ ਦੇਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸੀ ਤੇ ਉਹ ਕਿਰਨ ਤੇ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਲੈਨ ਅਨੁਸਾਰ ਫਸਾ ਵੀ ਲੈਂਦੀਆਂ ਨੇ।



ਹੁਣ ਅੱਗੇ:



ਸੰਗਲਾਂ ਨੇ ਕਿਰਨ ਤੇ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਕੜ ਲਿਆ ਸੀ। ਦੋਨਾਂ ਜਣੀਆਂ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਝੂਲ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਪਰ ਦੋਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਨ ਅਜੇ ਵੀ ਬਾਕੀ ਸੀ। ਦੋਨਾਂ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਸਨ ਪਰ ਬੇਹੋਸ਼ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਈਆਂ ਨਹੀਂ ਸਨ।



ਬਲਜੀਤ, ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਸਭ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਇੱਕ ਕਾਨਫੀਡੈਂਟ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਸੀ। ਉਹ ਸਭ ਲੋਕ ਦੋਨਾਂ ਜਣੀਆਂ ਨੂੰ ਇੰਝ ਦਰਦ ਵਿੱਚ ਵੇਖ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਤੇ ਰਵੀਨਾ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਸਭ ਆਪਰੇਟ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਬਲਜੀਤ ਰਵੀਨਾ ਨੂੰ ਕਿਰਨ ਅਤੇ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਕਰਨ ਨੂੰ ਬੋਲਦੀ ਆ ਤੇ ਰਵੀਨਾ ਆਪਣੇ ਜਾਦੂਈ ਸੰਗਲਾਂ ਨੂੰ ਕਮਾਂਡ ਦਿੰਦੀ ਥੱਲੇ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਆ।



ਸੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਮੂਵਮੈਂਟ ਕਰਕੇ ਕਿਰਨ ਦੀ ਬਾਡੀ ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਤੋਂ ਦਰਦ ਹੋਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਆ ਤੇ ਕੋਮਲ ਜਿਸਦੀ ਹਾਲਤ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਕਿਰਨ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖਰਾਬ ਸੀ ਉਸਦੀ ਤਕਲੀਫ ਹੋਰ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਦੋਨੇ ਇਸ ਵੇਲੇ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਸਨ, ਸੰਗਲਾਂ ਕਰਕੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਬਿਲਕੁਲ ਸਿੱਧੀਆਂ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਲਟਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।



ਬਲਜੀਤ ਤੁਰ ਕੇ ਦੋਨਾਂ ਦੇ ਲਾਗੇ ਆਉਂਦੀ ਆ ਤੇ ਕਿਰਨ ਦੇ ਫੇਸ ਨੂੰ ਥੋਡੀ ਤੋਂ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਉੱਪਰ ਚੱਕ ਕੇ ਬੋਲਦੀ ਆ, “ਹੁਣ ਬੋਲ ਕਿਵੇਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਆ ਤੈਨੂੰ? ਤੂੰ ਇਸ ਵੇਲੇ ਮੇਰੇ ਰਹਿਮੋ ਕਰਮ ਤੇ ਆ। ਤੈਨੂੰ ਮੈਂ ਕਦੇ ਵੀ ਮਾਰ ਸਕਦੀ ਆਂ।” ਪਰ ਕਿਰਨ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਬੋਲਦੀ ਬੱਸ ਉਸ ਵੱਲ ਅੱਖਾਂ ਕੱਢ ਕੇ ਵੇਖਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਆ।



ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਜਦੋਂ ਕਿਰਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਡਰ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦਾ ਤੇ ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਾਹਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਆ ਤੇ ਪੰਜਾ ਬਣਾ ਕੇ ਝਟਕਾ ਦਿੰਦੀ ਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਗੁੱਟ ਤੇ ਲੱਗੇ ਮੈਕੈਨੀਕਲ ਡਿਵਾਈਸਾਂ ਚੋਂ ਦੋ ਬਲੇਡ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਤੇ ਬਲਜੀਤ ਲੈਫਟ ਅਤੇ ਰਾਈਟ ਤੋਂ ਉਹ ਕਿਰਨ ਦੀ ਧੌਣ ਵਿੱਚ ਖੂਬ ਦਿੰਦੀ ਆ। ਦੋਵੇ ਬਲੇਡ ਉਸਦੀ ਧੌਣ ਦੇ ਆਰ ਪਾਰ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਤੇ ਕਿਰਨ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋਂ ਇੰਨੀ ਦਰਦ ਨਾਲ ਭਰੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲਦੀ ਆ ਕਿ ਜੇ ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਮੈਜਿਕ ਸ਼ੀਲਡ ਨਾ ਬਣਾਇਆ ਹੁੰਦਾ ਪੂਰਾ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਨੂੰ ਸੁਣ ਜਾਂਦੀ।



ਇਧਰ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਤੇਜ਼ ਸਪੀਡ ਨਾਲ ਦੌੜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੀ ਪੂਰੀ ਬਾਡੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਬਾਰੀ ਫਿਰ ਤੋਂ ਦਰਦ ਦੀ ਲਹਿਰ ਦੌੜ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਮੈਂ ਦੌੜਦਾ ਦੌੜਦਾ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਡਿੱਗਣ ਹੀ ਲੱਗਾ ਹੁੰਦਾ ਆ ਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕ ਦਰੱਖਤ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈ ਕੇ ਬਚ ਜਾਂਦਾ ਆਂ। ਪਰ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਵਿੱਚ ਇੰਨੀ ਦਰਦ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਹੀ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਆਂ ਤੇ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਫੜ੍ਹ ਲੈਂਦਾ ਆ।



ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਫੀਲ ਹੋਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਆ ਜਿਵੇਂ ਕਿਰਨ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ। ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਇਮੋਸ਼ਨਾਂ ਤੇ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਕੰਟਰੋਲ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ ਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੰਝੂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ ਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਜਿਵੇਂ ਗੁੱਸੇ ਦਾ ਉਬਾਲ ਉੱਠ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਮੈਂ ਫਿਰ ਤੋਂ ਉੱਠ ਕੇ ਕਿਰਨ ਦੇ ਘਰ ਦੀ ਡਾਇਰੈਕਸ਼ਨ ਵੱਲ ਦੌੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਰੈੱਡ ਵਿਜ਼ਨ ਵੀ ਆਨ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਆ ਤੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਸਭ ਸਕੈਨ ਕਰਦਾ ਜਾਂਦਾ।



ਹਾਲੇ ਮੈਨੂੰ ਦੌੜਦੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸੈਕੰਡ ਹੀ ਹੋਏ ਸੀ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਸੜਕ ਤੇ ਕਿਰਨ ਦੀ ਗੱਡੀ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਜੋ ਕਿ ਅੱਗੋਂ ਟੁੱਟ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚੋਂ ਧੂੰਆਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਹੋਰ ਵੀ ਟੈਂਸ਼ਨ ਹੋਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਰੈੱਡ ਵਿਜ਼ਨ ਦਾ ਏਰੀਆ ਹੋਰ ਵਧਾ ਦਿੰਦਾ ਆਂ। ਤੇ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਦਿਸਦਾ ਆ ਉਹ ਵੇਖ ਕੇ ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਹੀ ਡਗਮਗਾ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।



ਮੈਂ ਰੱਬ ਅੱਗੇ ਦੁਆ ਕਰਦਾ ਉਸ ਦਿਸ਼ਾ ਵੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ ਕਿ ਇਹ ਕਿਰਨ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਪੁੱਜਦਾ ਆਂ ਤੇ ਦਿਖਦਾ ਆਂ ਕਿ ਕਿਰਨ ਤੇ ਕੋਮਲ ਸੰਗਲਾਂ ਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਲਟਕੀਆਂ ਨੇ ਤੇ ਇੱਕ ਔਰਤ ਕਿਰਨ ਦੀ ਧੌਣ ਵਿੱਚ ਦੋ ਬਲੇਡ ਖੂਬ ਕੇ ਖੜ੍ਹੀ ਆ, ਮੇਰਾ ਗੁੱਸਾ ਫੁੱਟ ਪੈਂਦਾ ਆ। ਮੇਰੇ ਸਾਰੇ ਇਮੋਸ਼ਨ ਮੇਰੇ ਤੇ ਹਾਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਰੋਸ਼, ਦੁੱਖ, ਦਰਦ ਅਤੇ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਆ ਜਾਂਦੀ ਆ।



ਮੇਰੇ ਇਮੋਸ਼ਨਲ ਬ੍ਰੇਕਡਾਊਨ ਕਰਕੇ ਰੀਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਅਸਹਿਜ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਬਲੱਡ ਲੂਰ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕਨੈਕਸ਼ਨ ਸੀ ਉਹ ਐਕਟੀਵੇਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਸੇਮ ਇਮੋਸ਼ਨ ਫੀਲ ਹੋਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।



ਰੀਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਜੋ ਇਸ ਵੇਲੇ ਆਪਣੇ ਰੂਮ ਵਿੱਚ ਸਨ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੀ ਨੂੰ ਸੇਮ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਵੇਖ ਕੇ ਸਮਝ ਜਾਂਦੀਆਂ ਨੇ ਕਿ ਇਸਦੇ ਪਿੱਛੇ ਪੱਕਾ ਕੋਈ ਤਗੜਾ ਕਾਰਨ ਆ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਦੀਆਂ ਨੇ ਤਾਂ ਗੱਡੀ ਲੈ ਕੇ ਨਿਕਲ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ ਉਸ ਦਿਸ਼ਾ ਵੱਲ ਜਿਸ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਨ ਜਾਣ ਨੂੰ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ।



ਮੈਂ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਹੰਕਾਰ ਭਰਦਾ ਆਂ ਤੇ ਉਸ ਔਰਤ ਵੱਲ ਦੌੜ ਪੈਂਦਾ ਆ । ਪਰ ਉਹ ਔਰਤ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਤਿਆਰ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇਸ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਕਦਮ ਹੀ ਰੱਖਿਆ ਸੀ, ਉਸੇ ਪਲ ਹੀ ਰਵੀਨਾ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੇ ਉਸਨੇ ਸਭ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ ਸੀ।



ਮੈਂ ਦੋ ਜਣੀਆਂ ਨੂੰ ਕ੍ਰਾਸ ਕਰਦਾ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸ ਔਰਤ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਚੁੱਕਦਾ ਆ ਉਸੇ ਪਲ ਹੀ ਉਹ ਔਰਤ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਪਲਟ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਪੰਜੇ ਨੂੰ ਬਲਾਕ ਕਰਕੇ ਮੇਰੇ ਢਿੱਡ ਤੇ ਲੱਤ ਮਾਰ ਦਿੰਦੀ ਆ। ਮੈਂ ਉੱਡਦਾ ਦਰੱਖਤ ਨੂੰ ਤੋੜ ਕੇ ਦੂਰ ਜਾ ਡਿੱਗਦਾ ਆ। ਉਹ ਸਾਰੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਪਲਟ ਗਏ ਸਨ ਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪਣੇ ਹਥਿਆਰ ਲੈ ਕੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਅਟੈੱਕ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਸਨ।



ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਨ। ਤੇ ਮੈਂ ਪਛਾਣ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਤਾਂ ਉਹੀ ਨੇ ਜੋ ਉਸ ਰਾਤ ਰੀਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਆਏ ਸੀ। ਮੈਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਉੱਠ ਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਦੌੜ ਲਾ ਦਿੱਤੀ। ਉਹ ਵੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਉੰਨੀ ਹੀ ਸਪੀਡ ਵਿੱਚ ਦੌੜ ਪਏ ਤੇ ਫਿਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਇੱਕ ਖਤਰਨਾਕ ਲੜਾਈ।



ਕਦੀ ਮੈਂ ਤੇਜੀ ਨੂੰ ਪੰਚ ਮਾਰਦਾ ਤੇ ਕਦੀ ਉਹ ਬਲਾਕ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਸਪਾਈਕ ਵਾਲੇ ਗੌਂਟਲੈੱਟ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦਾ। ਉਸਦੇ ਹਰ ਵਾਰ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਚਮੜੀ ਚੀਰਦੀ ਜਾਂਦੀ, ਪਰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸੁਪਰ ਸਪੀਡ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਪਟਕ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਟੁੱਟਣ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਗੂੰਜ ਜਾਂਦੀ। ਕਦੀ ਬਲਜੀਤ ਮੇਰੇ ਤੇ ਵਾਰ ਕਰਦੀ ਤੇ ਕਦੀ ਮੇਹਰ ਮੇਰੇ ਤੇ ਗੋਲੀ ਚਲਾਉਂਦੀ। ਮੈਂ ਗੋਲੀਆਂ ਨੂੰ ਡੌਜ ਕਰਦਾ ਤੇ ਮੇਹਰ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਹੁੰਆਂ ਨਾਲ ਉਸਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੇ ਗਹਿਰੇ ਘਾਅ ਕਰ ਦਿੰਦਾ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸਦੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ।



ਪਰ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਮੈਨੂੰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਵਿੱਚ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਹਮਲੇ ਬਹੁਤ ਸਟੀਕ ਤੇ ਜਾਨਲੇਵਾ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਖੰਜਰ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਬਾਡੀ ਤੇ ਬਹੁਤ ਕੱਟ ਪੈ ਰਹੇ ਸਨ ਪਰ ਨਾਲ ਨਾਲ ਮੈਂ ਹੀਲ ਵੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਮੈਂ ਉੰਨੀ ਜਲਦੀ ਹੀਲ ਨਹੀਂ ਹੋ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿੰਨੀ ਜਲਦੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।



ਉਹਨਾਂ ਸਭ ਵਿੱਚ ਕੋਆਰਡੀਨੇਸ਼ਨ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਸੀ। ਚੋਟ ਤਾਂ ਮੈਂ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਹੁੰਚਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਸੰਭਲ ਕੇ ਹੀਲ ਹੋਈ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੈਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੂੰ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ ਵੱਲ ਨਹੁੰਆਂ ਨਾਲ ਵਾਰ ਕੀਤਾ ਪਰ ਉਹ ਫਲਿੱਪ ਕਰਕੇ ਬਚ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਵਾਪਸ ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਤੇ ਖੰਜਰ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਚੋ ਮੇਰਾ ਖੂਨ ਬਹਿਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਆ।



ਮੇਰਾ ਗੁੱਸਾ ਵੱਧਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਜਿੱਤ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਰਨ ਦੇ ਕੋਲ ਜਾ ਕੇ ਉਸਨੂੰ ਬਚਾ ਪਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾ ਅੰਨ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਸਮਝ ਹੀ ਨਾ ਸਕਿਆ ਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਜਗ੍ਹਾ ਵੱਲ ਲੂਰ ਕਰੀ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ।



ਤੇ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਮੇਰੇ ਕਦਮ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਪਏ ਤਾਂ ਉੱਥੇ ਲੱਗਾ ਟ੍ਰੈਪ ਐਕਟੀਵੇਟ ਹੋ ਗਿਆ। ਦੋ ਸੰਗਲ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲੇ ਤੇ ਮੇਰੇ ਦੋਨੋਂ ਲੱਤਾਂ ਨੂੰ ਚੀਰਦੇ ਹੋਏ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਦੱਸ ਗਏ। ਮੈਨੂੰ ਇੰਨੀ ਦਰਦ ਹੋਈ ਕਿ ਮੇਰੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਪਰ ਮੈਂ ਇੰਨਾ ਹਾਈਪਰ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਦਰਦ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਤੇ ਪੂਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਸੰਗਲਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਚੋਂ ਉਖਾੜ ਦਿੱਤਾ।



ਪਰ ਇਸ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਉਹਨਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਾੜੀ ਜਿਹੀ ਹੱਟ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਉਸੇ ਹੀ ਪਲ ਇੱਕ ਚਾਕੂ ਆ ਕੇ ਮੇਰੇ ਮੋਢੇ ਵਿੱਚ ਖੂਬ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਉਸ ਚਾਕੂ ਦੇ ਖੂਬਣ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਦਰਦ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਜਲਨ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਪਰ ਮੈਂ ਉਸ ਜਲਨ ਤੇ ਧਿਆਨ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਉਸ ਚਾਕੂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਸੁੱਟ ਦਿੰਦਾ ਆ।



ਮੈਂ ਉੱਠ ਕੇ ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਦੋਵਰਾ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਵੱਲ ਵਧਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਇੱਕ ਇਨਵਿਜ਼ੀਬਲ ਸ਼ੀਲਡ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਈ ਕਿ ਇੰਝ ਕਿਉਂ ਹੋਇਆ। ਮੈਂ ਦੋਬਾਰਾ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਫਿਰ ਇੰਝ ਹੀ ਹੋਇਆ ਮੈਂ ਸੱਜੇ ਖੱਬੇ ਹਰ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਮੈਂ ਉਸ ਇਨਵਿਜ਼ੀਬਲ ਸ਼ੀਲਡ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਪਾਇਆ।



ਮੇਰੀ ਬੇਬੱਸੀ ਵੇਖ ਕੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਹੱਸ ਰਹੇ ਸਨ। ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਹੱਸੀ ਮੇਰੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਸਪੀਡ ਤੇ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਸ਼ੀਲਡ ਤੇ ਟਕਰਾ ਤੇ ਟਕਰਾ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਮੈਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਫੀਲ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਹਰੇਕ ਟੱਕਰ ਬਾਅਦ ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੀ ਤਾਕਤ ਘੱਟ ਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਆ।



ਅਤੇ ਮੈਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਉਹ ਔਰਤ ਜਿਸਦੇ ਹਮਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਡੌਜ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਕੰਨ ਤੇ ਇੱਕ ਉਂਗਲ ਰੱਖੀ ਤੇ ਕੁਝ ਬੋਲੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਹੀਅਰਿੰਗ ਸੈਂਸ ਨਾਲ ਸੁਣਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਇੰਨਾ ਹੀ ਸੁਣ ਪਾਇਆ ਕਿ ਉਹ ਬੋਲੀ, “ਬੱਸ ਬਹੁਤ ਖੇਡ ਲਿਆ ਇਸ ਨਾਲ ਡੂ ਯੂਅਰ ਜੌਬ।”



ਉਸਦਾ ਇੰਨਾ ਕਹਿਣਾ ਹੀ ਸੀ ਕਿ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੰਗਲ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੇ ਤੇ ਮੇਰੀ ਬਾਡੀ ਚੀਰਦੇ ਹੋਏ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੇ। ਕੋਈ ਵੀ ਸੰਗਲ ਜਦ ਮੇਰੇ ਬਜਦਾ ਤਾ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨੀ ਦਰਦ ਹੁੰਦੀ ਕੇ ਮੇਰੀ ਚੀਕ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ। ਮੇਰਾ ਵੀ ਹਾਲ ਹੁਣ ਕਿਰਨ ਤੇ ਕੋਮਲ ਵਰਗਾ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੰਗਲ ਤੇ ਇਨਵਿਜ਼ੀਬਲ ਸ਼ੀਲਡ ਦੇ ਘੇਰੇ ਵਿੱਚ ਫਸ ਕੇ ਰਹਿ ਗਿਆ ਸੀ।



ਮੈਂ ਸੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਫਸਿਆ ਤੜਫ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਬਲਜੀਤ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਤੁਰ ਕੇ ਆਈ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਕਰੀਬ ਆ ਕੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਅਤੇ ਉਹ ਆਪਣਾ ਚਿਹਰਾ ਮੇਰੇ ਬਿਲਕੁਲ ਕਰੀਬ ਲੈ ਆਈ। ਮੈਂ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਦੰਦਾਂ ਨਾਲ ਉਸਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਆ ਪਰ ਉਸਨੇ ਮੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਆਪਣਾ ਸਿਰ ਪਿੱਛੇ ਕਰ ਲਿਆ ਤੇ ਬੱਚ ਗਈ।



ਉਹ ਮੇਰੀ ਇਸ ਹਰਕਤ ਤੇ ਮੀਣਾ ਜਿਹਾ ਮੁਸਕੁਰਾਈ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਬੋਲੀ, “ਕਿਉਂ ਕਿਵੇਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਆ ਹੁਣ ਤੈਨੂੰ, ਮੇਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਖੂਨ ਪੀਤਾ ਸੀ ਨਾ ਤੂੰ, ਉਦੋਂ ਮੈਂ ਡਰੀ ਹੋਈ ਸੀ, ਤੜਫ ਰਹੀ ਸੀ, ਮੇਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਡਰੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ, ਤੇ ਵੇਖ ਹੁਣ ਤੂੰ ਤੇ ਤੇਰੀ ਮਾਲਕਣ ਦਾ ਮੈਂ ਕੀ ਹਾਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਆ। ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਦੋਨੇਂ ਮੇਰੇ ਰਹਿਮੋ ਕਰਮ ਤੇ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੋ।”



ਫਿਰ ਉਹ ਕਿਰਨ ਵੱਲ ਵੇਖਦੀ ਆ, ਜੋ ਕਿ ਇਸ ਵੇਲੇ ਖੂਨ ਦੇ ਹੰਝੂ ਰੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਖੂਨ ਦੇ ਹੰਝੂ ਡਿੱਗਦੇ ਵੇਖ ਮੈਂ ਬਿਨ ਪਾਣੀ ਮੱਛੀ ਵਾਂਗ ਤੜਫਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਆਂ। ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਤੜਫਦਾ ਵੇਖ ਕੇ ਕਿਰਨ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਬੋਲਦੀ ਆ, “ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ ਕਰ ਦੇ ਸਹਿਲ। ਮੇਰੇ ਕਰਕੇ ਤੂੰ ਵੈਂਪਾਇਰ ਬਣਿਆ ਸੀ। ਤੇ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਹੀ ਗਲਤੀ ਕਰਕੇ ਤੈਨੂੰ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਸਹਿਣਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਆ।”



ਕਿਰਨ ਦੀ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਮੈਂ ਬੋਲਦਾ ਆਂ, “ਨਹੀਂ ਇਸ ਵਿੱਚ ਤੇਰੀ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਆ, ਗਲਤੀ ਆ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਤੇ ਇਸਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਜੋ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਡੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਆਈਆਂ। ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਗੱਲ ਦੀ ਬੱਸ ਸਜ਼ਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਨਾਲੇ ਜੇ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਹੋ ਵੀ ਗਿਆ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤ ਸਮਝਾਂਗਾ ਕਿ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਜਾਨ ਦਿੱਤੀ ਆ।”



ਮੇਰੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਕਿਰਨ ਇੱਕ ਦਰਦ ਭਰੀ ਚੀਕ ਮਾਰਦੀ ਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਦੋਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਦੇ ਗੋਲੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਤੇ ਉਹ ਉੱਚੀ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬੋਲਦੀ ਆ, “ਹੁਣ ਵੇਖਦੇ ਆ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੌਣ ਬਚਾਉਂਦਾ ਆ। ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਓ।” ਤੇ ਕਿਰਨ ਦੇ ਚਾਰੇ ਸਾਈਡਾਂ ਤੇ ਅੱਗ ਫੈਲਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ।



ਇਨਵਿਜ਼ੀਬਲ ਸ਼ੀਲਡ ਦਾ ਜੋ ਗੋਲਾ ਕਿਰਨ ਤੇ ਕੋਮਲ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਬਣਿਆ ਸੀ ਉਸ ਪੂਰੇ ਗੋਲੇ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਫੈਲ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਸ਼ੀਲਡ ਵਿੱਚ ਦਰਾੜਾਂ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਆ। ਪਰ ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ ਉਸ ਗੋਲੇ ਦੇ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦਾ ਗੋਲਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਆ। ਅੰਦਰੋਂ ਕਿਰਨ ਦੇ ਚੀਕਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਉੱਚੀ ਤੇ ਉੱਚੀ ਆਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ।



ਪਰ ਸ਼ੀਲਡ ਵਿੱਚ ਜੋ ਦਰਾੜਾਂ ਆਉਣ ਲੱਗੀਆਂ ਸਨ ਉਹ ਉਸ ਲਾਲ ਗੋਲੇ ਕਰਕੇ ਬੰਦ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਤੇ ਕੁਝ ਹੀ ਦੇਰ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਘੱਟਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਫਿਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਕਿਰਨ ਨੇ ਸ਼ਾਇਦ ਆਪਣੀ ਆਖਰੀ ਬਚੀ ਪਾਵਰ ਦਾ ਵੀ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਕਰਕੇ ਅੱਗ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸਦੀ ਹਾਲਤ ਹੋਰ ਪਤਲੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।



ਉਸਨੇ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਇੱਕ ਨਜ਼ਰ ਵੇਖਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਬੇਬੱਸੀ, ਪਛਤਾਵਾ, ਦਰਦ ਅਤੇ ਮੇਰੇ ਲਈ ਪਿਆਰ ਸਾਫ ਦਿਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋਂ ਬੱਸ ਹਲਕੀ ਜਿਹੀ ਸੌਰੀ ਨਿਕਲੀ ਤੇ ਉਹ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਗਈ। ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਮੇਰੀਆਂ ਵੀ ਅੱਖਾਂ ਝਲਕ ਗਈਆਂ ਤੇ ਮੈਂ ਨੀਮੀ ਪਾ ਲਈ।



ਪਰ ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਬਲਜੀਤ ਤੇ ਬਾਕੀ ਹੰਟਰਾਂ ਦਾ ਹਾਸਾ ਉਥੇ ਗੂੰਜ ਪਿਆ। ਬਲਜੀਤ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਈ ਤੇ ਬੋਲੀ, “ਲੈ ਤੇਰੀ ਮਾਲਕਣ ਨੇ ਆਪਣੀ ਆਖਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵੀ ਕਰ ਲਈ, ਜੇ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਜਾਨ ਬਚੀ ਆ ਤਾਂ ਤੂੰ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਲੈ ਜਿੰਨਾ ਲਾਉਣਾ ਆ। ਮੈਂ ਮੇਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਖੂਨ ਦੀ ਇੱਕ ਇੱਕ ਬੂੰਦ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਲੈਣਾ ਆ ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ।”



ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਦਾ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਮੈਂ ਹਾਲੇ ਵੀ ਨੀਮੀ ਪਾਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਪਰ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਤੇ ਭੂਚਾਲ ਆਇਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਇੰਨਾ ਗੁੱਸਾ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹੀ ਮਾਰ ਲਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਇੰਨਾ ਦਰਦ ਮੇਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਘੁੱਬੇ ਸੰਗਲਾਂ ਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿੰਨਾ ਕਿਰਨ ਦੀਆਂ ਉਹ ਨਜ਼ਰਾਂ ਯਾਦ ਕਰਕੇ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।



ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਇਮੋਸ਼ਨਾਂ ਵਿੱਚ ਜਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉੱਥੇ ਨਵਨੀਤ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਬੈਠੀ ਆਪਣਾ ਦਿਲ ਤੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਕੇ ਕੰਬ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦਾ ਦਿਲ ਜੋ ਕਿ ਨਾ ਮਾਤਰ ਹੀ ਧੜਕਦਾ ਸੀ ਉਹ ਹੁਣ ਇੰਨੀ ਤੇਜ਼ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਉਸਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਤੱਕ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬੁਰਾ ਹੋਣ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।



ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੋਂ ਹੀ ਨਫਰਤ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਬੱਸ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਇੰਨਾ ਹੀ ਦਮ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਘਰਵਾਲੀ ਨੂੰ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਚਾ ਸਕਿਆ, ਮੈਂ ਖੁਦ ਨੂੰ ਹੀ ਕੋਸ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਇੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਆ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਰਹਿ ਨਹੀਂ ਪਾਂਦੀ, ਬੱਸ ਤੂੰ ਉਸਦੇ ਲਈ ਇੰਨਾ ਹੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਲਾਹਨਤ ਆ ਤੇਰੇ ਤੇ ਸਹਿਲ ਲਾਹਨਤ ਆ, ਕੀ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ ਬੱਸ ਇੰਨਾ ਹੀ ਦਮ ਆ ਸਾਲਿਆ, ਉੱਠ ਬਹਿਨਚੋਦਾ ਉੱਠ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਚੋਦ ਦੇ।



ਤੇ ਉੱਧਰ ਨਵਨੀਤ ਦੇ ਪੂਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਕਰੰਟ ਦੌੜ ਗਿਆ, ਉਸਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਾ ਆਇਆ ਬੱਸ ਉਹ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਝੂ ਲੈ ਕੇ ਦੌੜ ਪਈ, ਉਸਨੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਸਾਮਣੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਆ ਕੇ ਘਰਦੀਆਂ ਦੀਵਾਰਾਂ ਉਹ ਸਬਨੂੰ ਤੋੜਦੀ ਓਥੋਂ ਦੌੜ ਪਾਈ।



ਇਧਰ ਮੈਨੂੰ ਇੰਝ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਮੇ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਕੋਈ ਜਵਾਲਾਮੁਖੀ ਫਾਟ ਗਿਆ ਹੋਵੇ। ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਬੱਸ ਕਿਰਨ ਹੀ ਚੱਲ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਦੀਆਂ ਬੇਬਸੀ ਨਾਲ ਭਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ। ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਜਵਾਰਭਾਟਾ ਬਣ ਕੇ ਫੁੱਟ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਹਿੰਮਤ ਤੇ ਤੱਕਤ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਤੇ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਕੇ ਉੱਠਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਸੰਗਲਾਂ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨੀ ਦਰਦ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਵੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ।



ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਜਾਨ ਲਾ ਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਰਨ ਵਾਂਗ ਅੱਗ ਬਲਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਮੇਰੇ ਦੰਦ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਹੋਰ ਵੱਡੇ ਹੋ ਗਏ। ਮੇਰੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਨਹੁੰ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲੰਬੇ ਤੇ ਤਿੱਖੇ ਹੋ ਗਏ। ਮੇਰੀ ਤਾਕਤ ਅੱਗੇ ਸੰਗਲ ਟੁੱਟਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ।



ਇਹ ਹੁੰਦਾ ਵੇਖ ਬਲਜੀਤ ਘਬਰਾ ਗਈ ਤੇ ਕੰਨ ਤੇ ਉਂਗਲ ਰੱਖ ਕੇ ਬੋਲੀ ਤੂੰ ਵੇਖ ਰਹੀ ਆਂ ਨਾ ਇਹ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਆ, ਆਪਣੀ ਜਾਦੂ ਦੀ ਪਾਵਰ ਵਧਾ। ਦੂਜੀ ਸਾਈਡ ਤੋਂ ਰਵੀਨਾ ਬੋਲੀ, “ਹਾਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਦਿਖ ਰਿਹਾ ਆ, ਮੈਂ ਪਾਵਰ ਵਧਾ ਰਹੀ ਆਂ। ਪਰ ਇਹ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤਾਕਤਵਰ ਆ, ਜੋ ਕਿ ਮੇਰੇ ਜਾਦੂ ਨੂੰ ਵੀ ਤੋੜ ਰਿਹਾ ਆ। ਪਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸ਼ੀਲਡ ਤੇ ਹੈ ਆ ਨਾ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਤੋੜ ਪਾਵੇਗਾ।



ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਸੰਗਲ ਤੋੜ ਕੇ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਸਪੀਡ ਨਾਲ ਦੌੜਦੇ ਹੋਏ ਨੇ ਸ਼ੀਲਡ ਤੇ ਇੱਕ ਪੰਚ ਮਾਰਿਆ ਪਰ ਮੈਂ ਫਿਰ ਸ਼ੀਲਡ ਨਹੀਂ ਤੋੜ ਪਾਇਆ। ਪਰ ਮੇਰਾ ਗੁੱਸਾ ਵੱਧਦਾ ਹੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਝਟਕਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ ਤੇ ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਚੋਂ ਪੰਖ ਨਿਕਲਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਨੇ।



ਮੈਨੂੰ ਟ੍ਰਾਂਸਫੌਰਮ ਹੁੰਦਾ ਵੇਖ ਸਾਰੇ ਹੰਟਰਾਂ ਦੇ ਰੰਗ ਉੱਡ ਜਾਂਦੇ ਨੇ। ਤੇ ਰਵੀਨਾ ਜੋ ਦੂਰ ਖੜ੍ਹੀ ਸਭ ਵੇਖ ਰਹੀ ਸੀ ਬੋਲਦੀ ਆ, “ਹੀ ਇਜ਼ ਦੀ ਕਿੰਗ ਵੈਂਪਾਇਰ, ਮੈਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿੰਗ ਵੈਂਪਾਇਰ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਰਨ ਜਾ ਰਹੇ ਆਂ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਟ੍ਰੈਪ ਉਸ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਸੈੱਟ ਕੀਤੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।”



ਅੰਮ੍ਰਿਤ: ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ, ਨਾਲੇ ਇਹ ਤਾਂ ਕੁਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਬਣਿਆ ਵੈਂਪਾਇਰ ਆ, ਇਹ ਤਾਂ ਸ਼ਾਹੀ ਖੂਨ ਵੀ ਨਹੀਂ ਆ, ਇਹ ਕਿੰਗ ਵੈਂਪਾਇਰ ਵਿੱਚ ਕਿਵੇਂ ਟ੍ਰਾਂਸਫੌਰਮ ਹੋ ਸਕਦਾ ਆ। ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਸੁਣੋ ਕੋਈ ਵੀ ਹੁਣ ਇਸਨੂੰ ਹਲਕੇ ਵਿੱਚ ਲੈਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ ਸਾਰੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਜਾਨ ਲਾ ਦਿਓ। ਤੇ ਤੂੰ ਮੇਹਰ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਫਾਈਟ ਨਹੀਂ ਕਰੇਂਗੀ ਤੂੰ ਬੱਸ ਆਪਣਾ ਸਪੋਰਟ ਮੈਜਿਕ ਫੁੱਲ ਯੂਜ਼ ਕਰੇਂਗੀ ਸਾਡੇ ਤੇ। ਤੇ ਹਾਂ ਰਵੀਨਾ ਤੇਰੀ ਵੀ ਮਦਦ ਲੱਗਣੀ ਆ ਤੂੰ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੈਜਿਕ ਨਾਲ ਬੂਸਟ ਦੇ। ਤੈਨੂੰ ਇਸਦੇ ਪੈਸੇ ਮਿਲ ਜਾਣ ਗੇ।



ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਟ੍ਰਾਂਸਫੌਰਮ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਣ ਵਾਲੀਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਫੁੱਲ ਸਪੀਡ ਨਾਲ ਬਲਜੀਤ ਵੱਲ ਦੌੜ ਪਿਆ। ਤੇ ਮੇਰੇ ਰਸਤੇ ਵਿੱਚ ਲੱਗੀ ਸ਼ੀਲਡ ਕਿਸੇ ਕੱਚ ਵਾਂਗ ਟੁੱਟ ਕੇ ਡਿੱਗ ਗਈ। ਤੇ ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ ਮੈਂ ਬਲਜੀਤ ਦੇ ਲਾਗੇ ਸੀ ਤੇ ਮੇਰਾ ਪੰਚ ਸਿੱਧਾ ਜਾ ਕੇ ਉਸਦੇ ਢਿੱਡ ਵਿੱਚ ਲੱਗਾ ਤੇ ਉਹ ਉੱਡਦੀ ਦੂਰ ਜਾ ਡਿੱਗੀ।



ਪਰ ਤਿੰਨ ਜਾਦੂਗਰਨੀਆਂ ਦੇ ਬੂਸਟ ਕਰਕੇ ਉਸਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚੋਟ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚੀ ਸੀ। ਉਹ ਮੇਰੇ ਹਮਲੇ ਤੋਂ ਸੰਭਲ ਪਾਂਦੀ ਕਿ ਮੈਂ ਫਿਰ ਉਸਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਤੇ ਆਪਣੇ ਨਹੁੰਆਂ ਨਾਲ ਵਾਰ ਕਰਨ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਲੈਫਟ ਸਾਈਡ ਤੋਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦਾ ਖੰਜਰ ਮੇਰੀ ਬੱਖੀ ਲਾਗੇ ਪਹੁੰਚ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਸਾਈਡ ਤੇ ਤਾ ਹੋ ਗਿਆ ਪਰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਪੰਖਾਂ ਨੇ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ।



ਫਿਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਦੋਬਾਰਾ ਲੜਾਈ ਦਾ ਸਿਲਸਿਲਾ, ਮੈਂ ਤਾਂ ਬਦਲੇ ਤੇ ਗੁੱਸੇ ਦੀ ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਪਾਗਲ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਸਭ ਤੇ ਹਰੇਕ ਵਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈਣ ਲਈ ਹੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਹ ਸਾਰੇ ਰਲ ਕੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਅਟੈੱਕ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਤੇ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਬਚਾ ਵੀ ਰਹੇ ਸੀ। ਪਰ ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਤੇ ਭਾਰੀ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਤੇਜੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪੰਖਾਂ ਨਾਲ ਉਡਾ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਪਟਕ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਉਸਦੇ ਸਪਾਈਕ ਨੂੰ ਉਸਦੇ ਹੱਥਾ ਚੋ ਖਿੱਚ ਕੇ ਕੱਦ ਲਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹੀ ਵਰਤ ਕੇ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਘਾਇਲ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।



ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਫੇਸ ਤੇ ਇੰਨੇ ਮੁੱਕੇ ਮਾਰੇ ਕੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਨੱਕ ਟੁੱਟ ਗਈ। ਉਸਦਾ ਖੂਨ ਬਹਿਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹ ਦਰਦ ਨਾਲ ਚੀਖਣ ਲੱਗਾ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੂੰ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਅੱਗ ਵਾਲੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਜਲਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ਼ ਪਰ ਉਹ ਬਚ ਜਾਂਦੀ ਆ ਤੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਜਵਾਬੀ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਆ।



ਮੈਨੂੰ ਖੁਦ ਤੇ ਭਾਰੀ ਪੈਂਦਾ ਵੇਖ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਸਭ ਨੂੰ ਆਪਣਾ ਆਖਰੀ ਸਮੋਕ ਗ੍ਰਨੇਡ ਯੂਜ਼ ਕਰਨ ਦਾ ਆਰਡਰ ਦੇ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਰਵੀਨਾ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸ਼ੀਲਡ ਬਣਾਉਣ ਨੂੰ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ। ਮੇਰੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਧੂੰਆਂ ਫੈਲਣ ਲੱਗਾ, ਮੈਨੂੰ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਉਹ ਮੇਰੀ ਵਿਜ਼ਨ ਬਲਾਕ ਕਰਨ ਲਈ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ। ਪਰ ਮੈਂ ਇਸ ਗੱਲ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਸਮੋਕ ਵਿੱਚ ਕੀ ਮਿਲਾਇਆ ਗਿਆ ਆ।



ਕੁਝ ਦੇਰ ਤੇ ਸਭ ਨੌਰਮਲ ਰਹਿੰਦਾ ਆ, ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਰੈੱਡ ਵਿਜ਼ਨ ਆਨ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਆਂ, ਤਾਂ ਕਿ ਸਮੋਕ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਪਾਵਾਂ, ਤੇ ਉਹ ਸਭ ਮੈਨੂੰ ਦਿਖ ਵੀ ਰਹੇ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਹਨਾਂ ਤੇ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਪਰ ਇਸ ਵਾਰੀ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਡੌਜ ਹੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ ਅਟੈੱਕ ਨਹੀਂ। ਤੇ ਉਸਦਾ ਰੀਜ਼ਨ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਦੇਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ।



ਮੈਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਹੋਣ ਲੱਗ ਗਈ, ਮੇਰੇ ਪੰਖ ਗਾਇਬ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ ਮੇਰੇ ਨੇਲਜ਼ ਛੋਟੇ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ, ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਆ, ਕੀ ਰੱਬ ਵੀ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਆ ਕਿ ਮੈਂ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰਹਾਂ ਤੇ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮਰ ਜਾਵੇ।



ਪਰ ਮੈਂ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਸਰੀਰ ਪਾਮੇ ਮੇਰਾ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਮੇਰਾ ਮਨ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਸੀ। ਮੈਂ ਬਲਜੀਤ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਲਈ ਅੱਗੇ ਤਾਂ ਵਧਿਆ ਪਰ ਮੇਰੀ ਸਪੀਡ ਬਹੁਤ ਸਲੋ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਹਮਲਾ ਉਸ ਤੱਕ ਪੁੱਜ ਪਾਂਦਾ ਉਸਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਲਜੀਤ ਦਾ ਚਾਕੂ ਸਿੱਧਾ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਵੱਜਾ। ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚੋਂ ਖੂਨ ਵਹਿਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਤੇ ਮੈਂ ਉੱਥੇ ਹੀ ਗੋਡਿਆਂ ਭਾਰ ਡਿੱਗ ਗਿਆ।



ਮਿਲਦੇ ਆਂ ਹੁਣ ਅਗਲੇ ਅਪਡੇਟ ਵਿੱਚ…….

Next update vich 2 kuddia jo sahil di slave ne aa ke jado dekhdia ki auna de owner da ki hall hoya aa oh apni mom te hi attack kr dindia ne
Yeh cheej de fcous kro
Es toh baadi haar hunters lyi hor kuj nhi ho skdi aa jede bol rahe aa ki sari kuddia nu chod dawe sahil eh tah sale tharak de bhuke muthal chutiye ne… 2no kuddia apni hi family te attack krn te sahil di help krn that is best.

 

[jattsingh1]

Next update vich 2 kuddia jo sahil di slave ne aa ke jado dekhdia ki auna de owner da ki hall hoya aa oh apni mom te hi attack kr dindia ne
Yeh cheej de fcous kro
Es toh baadi haar hunters lyi hor kuj nhi ho skdi aa jede bol rahe aa ki sari kuddia nu chod dawe sahil eh tah sale tharak de bhuke muthal chutiye ne… 2no kuddia apni hi family te attack krn te sahil di help krn that is best.

Aa vadiya suggestion aa bro F@ckYouBitch

 

[Harman11]

F@ckYouBitch Bhai update kado post karo ge

 

[Shounkijatt12]

22 update jaldi nal kro yrr agy ki hona ohdi wait aa

 

[Harman11]

F@ckYouBitch Bhai please update dedo yar

 

[jattsingh1]

F@ckYouBitch ke bhai nnn karke ni de reheya update tah dasde

 

[F@ckYouBitch]

Update 17:





Recap:


Mere dil vich chaaku chubh chukka si. Khoon di dhaar inni tej si ke meri kameez khoon naal bhar gayi si. Saah ruk riha si. Taakat jimme mere shareer vich khatam hundi ja rahi si. Mere gode zameen ‘te lag gaye san. Akkhan agge andhkaar chha riha si.



Hun agge:



Hauli hauli kadam putdi Baljeet mere val aa rahi si. Usde hath vich katana si. Jisnu oh zameen te ghaseetdi lia rahi si. Oh mere samne aa khadi hoi. Usdi akkhan ‘ch nafrat si. Inni nafrat ke oh menu kha jaan valian nazran naal dekh rahi si.



“Tuu apni maut odo hi likh laii si jadon tu meri kudiyaan da khoon peen di himaakat kiti si,” oh boli, te talvaar meri gardan te tika ditti. Dhaar meri chamdi nu chhoo gayi; thandi dhaar da sparsh meri rooh takk utar gaya. Main akkhan band kar liyan te apni maut di udeek karan lagga.



Par agle hi pal…….ik thandi hawa da jhonka aaya. Mitti de kan hawa vich ud paaye. Te agle hi pal, Baljeet di talvaar hawa vich hi ruk gayi. Ik bijli vang chamakda parchhaavaan us de naal aa takraaya. Thaarrhh… Baljeet panj darakht toṛdi door ja diggi. Khoon da phuvara usde moonhon nikal gaya.



Main dhundlian akkhan naal uth ke dekhya ta. Mere samne ik kudi khadi si. Usde hath baraf naal dhakke hoye san, jo ke heere vang chamak rahe si. Usdi awaaz poore ilaake vich goonj gayi, “Tuun mere Sahil nu maaran di koshish kiti? Navneet Kaur Sidhu de gharvaale nu hath laaya? Teri inni himmat?”



Hawa vich ik thandi lehhar phel gayi. Amrit te saare hunters uthe hi jamm ke reh gaye. Oh jaande san, ke Sidhu khandaan de vampire naal panga laina maut nu sada dena hai. Par hukam ta hukam hunda hai. Amrit ne dand bhidd ke awaaz ditti, “Attack!”



Saare hunter ikkathe Navneet val jhapatte. Amrit ne khanjar ghumaya, Navneet ne hath uppar kita, te usde hathon baraf di lehhar nikli. Jhattke naal Amrit baraf de kavach vich jakaddi gayi te usnu Navneet ne zameen te patak ditta. Usdiyan haddi de chatkhan di awaaz suni ja sakdi si.



Teji ne hamla kita, par Navneet ne ik barafila chaaku banaya, jisdi dhaar hawa nu cheerti usde hath naal ja takraayi. Usda hath jam gaya. Usdi dard naal cheekh nikal gayi. Baraf ne usdi haddi takk asar kita si. Oh zameen te dig peya te apna hath phadd ke tadphan lagga.



Raveena jo lukk ke baithi si, usne vi Navneet te apne jaadu naal hamla kar ditta, usne ik ag da gola chhaddia. Jisnu Navneet ne baraf di kandh bana ke rok lia. Agg us kandh naal takraayi te kandh nu thoda jeha piglaaundi khatam ho gayi. Dhooe di ik lehhar hawa vich gaayab ho gayi. Eh dekh Raveena diyan akhhan addiyan reh giyan te oh boli, “Eh asambhav aa!”



Navneet vi aggo jawab dindi boli, “Tera jaadu mere pyaar agge kuchh nahi!”



Armaan ne Navneet te bandook chalaa ditti, par us vicho goliyan nahi, lohe de kil nikle. Par Navneet ne baraf di dhaal bana laii; saare kil baraf vich dhass gaye. Navneet ne dhaal sutti, te agle hi pal usda mukka Armaan de jawde te ja bajja. Thadd! Armaan hawa vich udd gaya, isto pehla ke Armaan thalle dig paanda, Navneet ne usnu pair naal phaddia te zameen te de maaria. Armaan de moonh vicho khoon da phuvara nikal gaya.



Baljeet eh dekh ke darr gayi, usdi akhhan vich khauf saaf dikh riha si. Par usne himmat karke apni talvaar chukki, te oh kamzor kadmaan naal Navneet val vadhi. Amrit vi pichhon uthhi te phirto usne Navneet te hamla kar ditta. Par Navneet ne usnu pherto hawa vich urha ditta te dobaara dharti te patak ditta.



Saare hunter jakhmi ho chukke san. Healing magic vi beasar ho riha si. Navneet diyan akhhan ik dam laal chamak rahi si. Usde kadam Baljeet val vadh rahe san. Te usde hath vich talvaar si.



Baljeet zameen te si, te apne dard nu saha rahi si. Par Navneet us val talvaar chukki aunde dekh usde shareer vich darr di lehhar daud gayi si. Navneet diyan akhhan vich oh kaal nazar aa riha si. Usde andar inni taakat nahi bachi si ke oh uste hamla kar sake ja Navneet de hamle to bach sake. Navneet usde bilkul kareeb aa chukki si te usne talvaar nu vaar karan layi chakk lia si. Baljeet diyan akhhan darr naal apne aap hi band ho giyan san. Par use hi time ik awaaz aayi, “Navneet ruk ja nahi ta tere Sahil da sir vi tenu zameen te diggia milega.”



Eh awaaz Meher di si. Jo ke is time Sahil de kol khadi si. Usne talvaar usdi gardan te lagayi hoi si. “Ik kadam vi agge vadhi ta tere pyare Sahil nu main ithe hi khatam kar devangi,” Meher di awaaz thandi te khatarnak si.



Navneet de hath thahhir gaye. Usde dil vich Sahil nu khonan da darr phel gaya. “Chhadd usnu!” usne cheek ke keha.



Meher haasi. “Surrender kar, nahi ta eh giya.”



Navneet ne talvaar thalle sut ditti. Te bas enna hi kaafi si Raveena layi. Usne mauke da fayda chukkia te Navneet nu vi apne jaadu naal sangla vich kaid kar lia. Navneet, Kiran, Komal te main saare dobaara kaid ho gaye.



Meri gardan ‘te talvaar hajje vi lagi hoi si. Khoon meri gardan to hauli hauli tapak riha si. Amrit hath apniyan pasliyan te rakh ke khadi si, oh dard vich si. Par Meher di chalaaki karke dobaara sab una de control vich si. Oh dard nu sahaardi boli “Hun sab kujh khatam karan da time aa giya aa.” Usne talvaar chukk ke Baljeet nu ditti te boli “Hun jo karna aa, jaldi kar.”



Baljeet hauli hauli mere val aayi. Usde kadam kamb rahe san. Armaan te Teji pichhe khade san, jakhmi par jiunde. Raveena hajje vi lukki hoi si.



Navneet sanglaan vich bilak rahi si, bebass. “Ruk ja Baljeet!” oh cheekhi. Par Baljeet ne us val dhyaan takk na ditta. Usdi nazar vich sirf mere layi nafrat si, oh sirf mainu maar dena chauhndi si.



Main ik dam chupp si, sanglaan karke mainu bahut dard ho riha si. Par pata nahi ki si mere andar jo mainu is dard karke bilkan te dard naal cheekhan nahi de riha si. Mere andar ik aisi awaaz si jo mainu keh rahi si ke je tu cheekhiaan lahnat aa tere te.



Mere samne meri pyari Kiran sanglaan vich kaid si. Oh behosh ho chukki si. Te main inna bebass si ke oh bacha takk nahi sakia si. Te duji kudi jo khud nu Navneet keh rahi si te mainu apna gharvaala oh vi mere karke hi sanglaan vich kaid si. Te mere dil vich usde layi vi dard uth riha si. Mainu nahi pata si ke eh mainu apna gharvaala kyon dass rahi aa, par mainu usde naal ik connection feel ho riha si. Ohi connection jo mainu Kiran naal feel hunda si.



Baljeet mere kol puch chukki si te tayar si meri dhon mere shareer to alag kar den layi. Par usnu meri bebasi te Navneet da rona dekh ke sukoon mil riha si. Oh eh sukoon hor laina chauhndi si. Kyunki oh vi apniyan kudiyan layi Kiran samne idda hi billaki si. Usne Raveena nu earphone vich kujh keha.



Raveena ne usdi gall te haami bharde hoye apniyan akkhan band kitiyan te kujh mantra padhan laggi. Usde hatha vich bijli chamkan laggi te usne apne hathan nu zameen te rakh ditta te bijli usde hathon cho nikal ke zameen raahi Kiran, Komal te Navneet diyan sanglaan naal ja takraayi te tinna da shareer bijli de jhatke naal hillan lagga. Kiran te Komal jo behosh san, una nu hosh aa gaya, te oh bijli karke unhan de shareer vich ho rahe dard karke cheekhan laggiyan.



Navneet vi is dard nu chhall na sakki par usne apni cheekh apne moonh vicho bahar nahi nikaln ditti. Kujh der vich bijli de jhatke vi ruk gaye. Kiran ne Amrit val khooni nazran naal dekhya. Sangla khadkan laggiyan. Kiran poora jor laga rahi si. Khoon usde jakhman cho ris riha si. Par sangla tuss to mass vi na hoye.



Navneet ne awaaz ditti, “Koyi faida nahi Kiran, eh jaadu baharon hi tutt sakda aa!”



“Te main iddan nahi baith sakdi!” Kiran cheekhi.



Komal ne rondiyan keha, “Miss, mainu maaf kar devo… main tuhanu bacha nahi sakki…”



Kiran diyan vi akkhan vich hanjoo san, “Nahi Komal, galti meri aa. Sahil nu main hi vampire banaya si…”



Oh tinne ro rahe san. Baljeet ne meri gardan te talvaar rakhi hoi si. “Teri maut hi mere dil nu shaanti devegi, dekh kirda dono tere layi tadaph rahe ne. Main vi iddan hi tadaph rahi si na us din, ehna nu idda tadaphde dekh mainu jo sukoon mil riha aa, main oh shabdan vich bayaan nahi kar sakdi aa.”



Main usdi akhhan vich akhhan paa ke dekh riha si. Mera sareer gusse naal kamb riha si. “Rassi jal gayi, par bal nahi gaya,” Baljeet ne mainu chhatpataunde dekh ke keha.



Baljeet ne talvaar ik inch meri dhon andar dhakk ditti. Khoon di dhaara behn laggi. Dard aisa si jivein agg shareer vich phel rahi hove. Par main cheekhia nahi. Meri khamoshi mera inkaar si, jivein main usnu lalkaar riha si: “inna hi dum aa tere vich?”



Navneet te Kiran bilak rahe san. Ohna nu lag riha si jivein talvaar ohna di gardan te chali hove. Amrit ne jad eh dekhia te boli, “Baljeet, isnu hor dard de, hauli hauli talvaar chala isdi dhon te!”



Baljeet ne talvaar chalauṇi shuru kiti. Meriyan nasaan phatṇ laggiyan. Kiran te Navneet diyan cheekhan ilaake vich goonjan laggiyan.



Par koyi eh nahi jaanda si ke eh dard Baljeet diyan dhiyan nu vi mehsoos ho riha si. Preet jo is time gaddi chala rahi si, dard karke usde kolo gaddi te control chhutt gaya te usde lagge baithi Riya da vi aahi haal si. Gaddi darakht naal ja takraayi. Airbags khullan karke dona da bacha ho gaya, par sattan una de phir vi aa gayian san. Par una nu apni bilkul vi parwah nahi si. Oh digdiyan tahindiyan gaddi vicho bahar nikliyan te, bina koyi time jaaya kite bina Sahil di disha val pajj paiyan.



Kujh hi palan vich oh us jagah te puchh gayiyan, jithe samne una ne apni maa Baljeet nu Sahil di gardan ‘te talvaar khobde dekhia. Unan da khoon khol gaya.



Unan diyan akkhan bhar aaiyan. Ik passe maa si te duje passe Sahil. Unan de dil te dimaag vich jang chhidd gayi. Par dil jeet gaya.



“Maa!” Preet cheekhi. Baljeet ne mod ke dekhia te boli, “Tusi ithe kivein?”



Riya ne apni maa de hathon talvaar khoh laii te Preet ne apni maa nu dhakka maar ke Sahil to door sut ditta. Talvaar hun Riya de hath vich si. Eh dekh ke sab hakke bakke ho gaye si.



Baljeet zameen ‘te diggi pai si. Hairaani usde chehre te saaf jhalak rahi si. “Riya…” oh burburai.



Riya ne talvaar Sahil val uthai. Te Baljeet nu thodi tasalli hoi. Oh gusse vich cheekhi, “Riya, iko jhatke vich hi isdi dhon katt dami!”



Riya ne maa val dekhia, te haan sir hilaya……….



Milde aa hun agle update vich………





















Agle update vich nahi, isse update vich hi pata laggega.



Riya ne apni maa val dekhia, usdiyan akkhan vich dard si. Phir usne hauli jehe haan vich sir hilaya, te poori taakat naal talvaar nu uchcha chukk ke, ik gajdaar awaaz naal usne talvaar Sahil de shareer vich dhassi zanjiraan ‘te maar ditti. Talvaar da vaar inna shaktishaali si ke iko jhatke naal kai zanjiraan tutt ke zameen ‘te dig pyaian.



Riya di is harkat nu dekh ke saare hairaan reh gaye. Kise ne sochia vi nahi si ke Riya is tarah da kadam chukke gi. Te dekhde hi dekhde usne dobaara teebrta naal talvaar chalai te ik ik karke saariyan zanjiraan katt dittiyan. Agle hi pal Sahil poori tarah aazaad unha samne khadda si.



Mere aazaad hunde hi, mere andar jo gussa bharia piya si phutt piya, main ik jordaar hunkaar naal uthaya te mera shareer dobaara toh tabdeel hona shuru ho gaya. Mainu tabdeel hunde dekh, Amrit samajh gayi ke maamla hatho nikal riha aa. Amrit gusse vich cheekhi, “Riya te Preet nu baad vich vekhangey! Pehla Sahil nu kaabu karo! Oh phir toh badal riha hai!”



Usdi awaaz sunn ke Teji, Armaan te Meher ikdam chaukaṇe ho gaye, par Baljeet hale vi shock vich si, usne jo dekhia si oh usnu hazam nahi kar pa rahi si.



Agle hi pal, main poori tarah tabdeel ho chukka si. Mere dand te hathan de noh bahar nikal aaye san. Jo bahut tikkhe te lambe san. Meri pitth cho dobaara kail pankh nikal aaye si. Taakat jimme meri ragan vich phel rahi si. Main Riya val ik smile naal dekhia te oh mere val talvaar suttn da ishaara kita. Riya ne bina kise jhijhak de talvaar mere val sut ditti.



Main talvaar nu hawa vich hi pharrh lia. Mere hath vich agg balan laggi, main jis hath naal talvaar pharri si, us hath vicho agg phel ke talvaar takk chali gayi, te talvaar vich poori tarah agg naal chamak pai. Amrit ne eh dekhde hi ghabraahat vich apne earphones te ungle rakhi te cheekhi, “Raveena! Tu dekh rahi aa na? Kujh kar jaldi!” Par odharon koi jawab nahi aaya. Amrit nu sirf khamoshi hi mili.



Use vele hi Sahil bijli di raftaar naal Amrit saamne pujh gaya. Usdi talwar da vaar sidha Amrit di gardan wal si, talwar hawa nu cheerdi te agg di loh nu hava vich lehraundi Amrit di dhon wal ja rahi si.



Par Amrit ne apne kanjar naal usda vaar rok lia, khanjar te talwar de aapas vich takraun karan chingarian nikaln lagiyan. Par Sahil ne ik pal vi barbaad na kita te usne apna pair ghumaia te Amrit di bakhi te ik kick naal hamla kar ditta. Amrit hava vich udd gayi te piche darakht naal ja takrai.



Eh dekh ke sare hunters clueless san. Par Sahil rukya nahi. Usne turant talwar naal Navneet diyan zanjeeran vi katt ditiyaan, Navneet aazaad ho gayi.



Amrit zameen ‘te pai dard seh rahi si, par usdi nigah Sahil te Navneet wal hi si. Usnu samajh aa gaya ki usda plan poori tarah fail ho chukka aa. Raveena vi koi jawab nahi de rahi aa, te Sahil nu hun rokna bahut mushkil aa. Upro usne Navneet nu aazaad kar lia aa. Te oh saare is time poori tarah fit vi nahi han.



Amrit ne dand kadkaaye te apni bakhi phadhi boli, “Fallback! Saare nikal jao ithon! Teji te Armaan Baljeet nu chukko te jao! Meher, tu vi eh order hai!”



Meher ne hichkde hoye puchhia, “Par Riya te Preet…?”



Amrit gusse naal bhari aawaz vich boli, “Tainu suneya nahi? Nikal ja itho. Dovey ohde naal han. Riya te Preet nu baad vich vekhaange. Hun sada itho bach ke nikalna zaroori aa.” Eh order sun ke saare hunters uthon nikaln di tayari karan lagge.



Eh vekh ke Navneet ne turant Sahil wal daud lagai, “Sahil, oh saare pajjan di koshish kar rahe ne.” Par Teji pehla hi Baljeet nu chuk ke ik vadda jump maar chukka si. Oh iko jump vich hi kaafi door nikal gaya si. Par main unah nu kittho jaan den wala si. Main unahda pichha karan lai unhade magar jaan lagga. Par Navneet di aawaz ne mainu rok lia.



“Darling, nahi! Kiran te Komal di haalat vekh, ehna nu treat karna bahut zaroori aa. Ohna nu baad vich vekh lavaange.”



Eh sun ke main uthe hi ruk gaya. Jado main Kiran wal dekhia ta oh zameen te digi pai si. Usde vich jime jaan hi nahi bachi si. Eh dekh mera dil peegal gaya. Main Kiran wal apne kadam badha dite. Mere pakh meri pith toh gaayab hun lagge. Mere dand te noh vi normal hon lagge.



Zanjeeran haale vi Kiran de sareer vich khoobian hoiyaan san. Main turant talwar naal saariyan zanjeeran katt ditiyaan, te usnu digan toh pehlan hi apniyan bahan ‘ch phad lia. Navneet ne vi Komal nu vi aazaad kar ditta. Dovey behosh san. Par unhade vich jaan baaki si.



Kiran di haalat dekh ke mera dil pasijia gaya. Main Kiran nu chuk ke apne gall naal la lia, meriyan akhan vicho hanju jhar jhar karke behan lagge. Main rondi aawaz vich boliya, “Eh sab mere karke hoya aa…”



“Main kise nu nahi chhadan ga, sab nu tarfa tarfa ke maran ga!” Main cheekh uthaya. Par mere mood te Navneet ne hath rakh ditta te pyari aawaz vich boli, “Par is time sanu itho nikalna chahida aa. Hun eh jagah safe nahi aa.” Main haan vich sir hilaya te Kiran nu apne bahan vich chuk ke khada ho gaya. Komal nu Navneet ne chuk lia. Main Riya te Preet nu mere magar aunan da ishara kita te Kiran de ghar wal daud peya.



⸻



Saade jaan toh baad uthe panj lok parakt ho gaye. Panja ne lambe lambe kale chagge paaye hoye si te sir te kaali topi si. Kise da vi chehra dekhya nahi ja sakda si. Unhade vicho ik mardana aawaz wala bolia, “Je tussi sanu rokia na hunda, hunters vicho ik vi jana bach ke nahi nikalna si.”



Jis saksh wal dekh ke oh bolia si, oh saksh gusse te robdar aawaz vich boli, “Eh bhenchod rules, je eh rules na hunde te main tuhanu na rokdi.”



“Rules tussi kado toh rules nu mann’n lag paye?” Ek hor saksh us aurat wal dekh ke bolia.



Us aurat ne sab baal dekhia, te saariyan de dilo dimag vich jime dar di lehar daud gayi, “Oh aurat gusse vich boli, ‘Haan main rules nu nahi manndi, te unha rules cho kinne rules te main aap banaye aa, par main dekhna chahundi si ki meri kudi vich kinna dum aa te jisnu usne apna gharwala chuniya aa, us vich kinna dum aa, par mainu meri kudi ne bahut niraash kita, par usne jo munda chuniya aa oh dilchasp aa.’” Te inna bolde hi usde face te ik halki jahi smile aa gayi.



Milde aa hun agle update vich te dekhde aa kaun ne eh panj lok ate hunters nu is hamle di ki keemat chukani pavegi.

 

[F@ckYouBitch]

Aa ki

Aa ki fuddu kmm aa gurmukhi fonts vich likh dita update
Phencho agar apni marji hi krni c tah readers toh votes kyu pawa reha c
Readers da hi chutiya layi jah rahe aa
Badi shit gll aa…

Next update vich 2 kuddia jo sahil di slave ne aa ke jado dekhdia ki auna de owner da ki hall hoya aa oh apni mom te hi attack kr dindia ne
Yeh cheej de fcous kro
Es toh baadi haar hunters lyi hor kuj nhi ho skdi aa jede bol rahe aa ki sari kuddia nu chod dawe sahil eh tah sale tharak de bhuke muthal chutiye ne… 2no kuddia apni hi family te attack krn te sahil di help krn that is best.

Aa vadiya suggestion aa bro F@ckYouBitch

F@ckYouBitch Bhai update kado post karo ge

22 update jaldi nal kro yrr agy ki hona ohdi wait aa

Late update karan layi mafi chamaga, agla update post kar dita aa, umeed karda aa tuhanu pasand awe ga.

 

[Amanpreet Sarliwala]

ਅਪਡੇਟ 17



ਰੀਕੈਪ:



ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਚਾਕੂ ਚੁਭ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਖੂਨ ਦੀ ਧਾਰ ਇੰਨੀ ਤੇਜ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੀ ਕਮੀਜ਼ ਖੂਨ ਨਾਲ ਭਰ ਗਈ ਸੀ। ਸਾਹ ਰੁਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤਾਕਤ ਜ਼ਿੰਮੇ ਮੇਰੇ ਸ਼ਰੀਰ ਵਿੱਚ ਖ਼ਤਮ ਹੁੰਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਗੋਡੇ ਜ਼ਮੀਨ ‘ਤੇ ਲੱਗ ਗਏ ਸਨ। ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਅੰਧਕਾਰ ਛਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।



ਹੁਣ ਅੱਗੇ:



ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕਦਮ ਪੁੱਟਦੀ ਬਲਜੀਤ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਕਟਾਨਾ ਸੀ। ਜਿਸਨੂੰ ਉਹ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਘਸੀਟਦੀ ਲਿਆ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਹ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਖੜੀ ਹੋਈ। ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ‘ਚ ਨਫ਼ਰਤ ਸੀ। ਇੰਨੀ ਨਫ਼ਰਤ ਕੇ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਖਾ ਜਾਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖ ਰਹੀ ਸੀ।



“ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਓਦੋ ਹੀ ਲਿਖ ਲਈ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਮੇਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਖੂਨ ਪੀਣ ਦੀ ਹਿਮਾਕਤ ਕੀਤੀ ਸੀ,” ਉਹ ਬੋਲੀ, ਅਤੇ ਤਲਵਾਰ ਮੇਰੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤੀ। ਧਾਰ ਮੇਰੀ ਚਮੜੀ ਨੂੰ ਛੂਹ ਗਈ; ਠੰਡੀ ਧਾਰ ਦਾ ਸਪਰਸ਼ ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਤੱਕ ਉਤਰ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਲਈਆਂ ਤੇ ਆਪਣੀ ਮੌਤ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਨ ਲੱਗਾ।



ਪਰ ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ…….ਇਕ ਠੰਡੀ ਹਵਾ ਦਾ ਝੋੰਕਾ ਆਇਆ। ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਕਣ ਹਵਾ ਵਿਚ ਉਡ ਪਾਏ। ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ, ਬਲਜੀਤ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਹਵਾ ਵਿਚ ਹੀ ਰੁਕ ਗਈ। ਇਕ ਬਿਜਲੀ ਵਾਂਗ ਚਮਕਦਾ ਪਰਛਾਵਾਂ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਆ ਟਕਰਾਇਆ। ਠਾੜ੍ਹ…..ਬਲਜੀਤ ਪੰਜ ਦਰੱਖਤ ਤੋੜਦੀ ਦੂਰ ਜਾ ਡਿੱਗੀ। ਖੂਨ ਦਾ ਫੁਵਾਰਾ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਚੋ ਨਿਕਲ ਗਿਆ।



ਮੈਂ ਧੁੰਦਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਉੱਠ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾ। ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇਕ ਕੁੜੀ ਖੜੀ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਬਰਫ਼ ਨਾਲ ਢੱਕੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਜੋ ਕੇ ਹੀਰੇ ਵਾਂਗ ਚਮਕ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਪੂਰੇ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜ ਗਈ, “ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਲ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ? ਨਵਨੀਤ ਕੌਰ ਸਿੱਧੂ ਦੇ ਘਰਵਾਲੇ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾਇਆ? ਤੇਰੀ ਇੰਨੀ ਹਿੰਮਤ?”



ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਇਕ ਠੰਡੀ ਲਹਿਰ ਫੇਲ ਗਈ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਤੇ ਸਾਰੇ ਹੰਟਰਜ਼ ਉਥੇ ਹੀ ਜੰਮ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ। ਉਹ ਜਾਣਦੇ ਸਨ, ਕੇ ਸਿੱਧੂ ਖਾਨਦਾਨ ਦੇ ਵੈਮਪਾਇਰ ਨਾਲ ਪੰਗਾ ਲੈਣਾ ਮੌਤ ਨੂੰ ਸੱਦਾ ਦੇਣਾ ਹੈ। ਪਰ ਹੁਕਮ ਤਾਂ ਹੁਕਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਦੰਦ ਭੀੜ ਕੇ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ, “ਅਟੈਕ!”



ਸਾਰੇ ਹੰਟਰ ਇਕੱਠੇ ਨਵਨੀਤ ਵੱਲ ਝਪਟੇ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਖੰਜਰ ਘੁਮਾਇਆ, ਨਵਨੀਤ ਨੇ ਹੱਥ ਉੱਪਰ ਕੀਤਾ, ਤੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥੋਂ ਬਰਫ਼ ਦੀ ਲਹਿਰ ਨਿਕਲੀ। ਝੱਟਕੇ ਨਾਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਰਫ਼ ਦੇ ਕਵਚ ਵਿਚ ਜਕੜੀ ਗਈ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਨਵਨੀਤ ਨੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਪਟਕ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਦੇ ਚਟਖਣ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਸੀ।



ਤੇਜੀ ਨੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਨਵਨੀਤ ਨੇ ਇਕ ਬਰਫ਼ੀਲਾ ਚਾਕੂ ਬਣਾਇਆ, ਜਿਸਦੀ ਧਾਰ ਹਵਾ ਨੂੰ ਚੀਰਦੀ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਜਾ ਟਕਰਾਈ। ਉਸਦਾ ਹੱਥ ਜਮ ਗਿਆ। ਉਸਦੀ ਦਰਦ ਨਾਲ ਚੀਖ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਬਰਫ਼ ਨੇ ਉਸਦੀ ਹੱਡੀਆਂ ਤੱਕ ਅਸਰ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਡਿਗ ਪਿਆ ਤੇ ਆਪਣਾ ਹੱਥ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਤੜਫਣ ਲੱਗਾ।



ਰਵੀਨਾ ਜੋ ਲੁੱਕ ਕੇ ਬੈਠੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਵੀ ਨਵਨੀਤ ਤੇ ਆਪਣੇ ਜਾਦੂ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ, ਉਸਨੇ ਇਕ ਅੱਗ ਦਾ ਗੋਲਾ ਛੱਡਿਆ। ਜਿਸਨੂੰ ਨਵਨੀਤ ਨੇ ਬਰਫ਼ ਦੀ ਕੰਧ ਬਣਾ ਕੇ ਰੋਕ ਲਿਆ। ਅੱਗ ਉਸ ਕੰਧ ਨਾਲ ਟਕਰਾਈ ਤੇ ਕੰਧ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਪਿਗਲਾਉਂਦੀ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਈ। ਧੂੰਏਂ ਦੀ ਇਕ ਲਹਿਰ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਗਾਇਬ ਹੋ ਗਈ। ਇਹ ਦੇਖ ਰਵੀਨਾ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਅੱਡੀਆਂ ਰਹਿ ਗਿਆਂ ਤੇ ਉਹ ਬੋਲੀ “ਇਹ ਅਸੰਭਵ ਆ!”



ਨਵਨੀਤ ਵੀ ਅਗੋ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੀ ਬੋਲੀ, “ਤੇਰਾ ਜਾਦੂ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰ ਅੱਗੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ!”



ਅਰਮਾਨ ਨੇ ਨਵਨੀਤ ਤੇ ਬੰਦੂਕ ਚਲਾ ਦਿੱਤੀ, ਪਰ ਉਸ ਵਿੱਚੋ ਗੋਲੀਆਂ ਨਹੀਂ, ਲੋਹੇ ਦੇ ਕਿਲ ਨਿਕਲੇ। ਪਰ ਨਵਨੀਤ ਨੇ ਬਰਫ ਦੀ ਢਾਲ ਬਣਾ ਲਈ; ਸਾਰੇ ਕਿਲ ਬਰਫ਼ ਵਿੱਚ ਧਸ ਗਏ। ਨਵਨੀਤ ਤੇ ਢਾਲ ਸੁੱਟੀ, ਤੇ ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ ਉਸਦਾ ਮੁੱਕਾ ਅਰਮਾਨ ਦੇ ਜਾਵੜੇ ਤੇ ਜਾ ਬੱਜਾ। ਠੱਡ! ਅਰਮਾਨ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਉਡ ਗਿਆ, ਇਸਤੋ ਪਹਿਲਾ ਕੇ ਅਰਮਾਨ ਥੱਲੇ ਡਿਗ ਪਾਂਦਾ, ਨਵਨੀਤ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਪੈਰ ਨਾਲ ਫੜ੍ਹਿਆ ਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਦੇ ਮਾਰਿਆ। ਅਰਮਾਨ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋ ਖੂਨ ਦਾ ਫੁਵਾਰਾ ਨਿਕਲ ਗਿਆ।



ਬਲਜੀਤ ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਡਰ ਗਈ, ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਖੌਫ਼ ਸਾਫ਼ ਦਿੱਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਉਸਨੇ ਹਿੰਮਤ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਤਲਵਾਰ ਚੁੱਕੀ, ਤੇ ਉਹ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਦਮਾਂ ਨਾਲ ਨਵਨੀਤ ਵੱਲ ਵਧੀ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੀ ਪਿੱਛੋਂ ਉੱਠੀ ਤੇ ਫਿਰਤੋ ਉਸਨੇ ਨਵਨੀਤ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪਰ ਨਵਨੀਤ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਫੇਰ ਤੋਹ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਉੜਾ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਦੋਬਾਰਾ ਧਰਤੀ ਤੇ ਪਟਕ ਦਿੱਤਾ।



ਸਾਰੇ ਹੰਟਰ ਜਖ਼ਮੀ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਹੀਲਿੰਗ ਮੈਜਿਕ ਵੀ ਬੇਅਸਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਨਵਨੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਇਕ ਦਮ ਲਾਲ ਚਮਕ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਕਦਮ ਬਲਜੀਤ ਵੱਲ ਵਧ ਰਹੇ ਸਨ। ਤੇ ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਤਲਵਾਰ ਸੀ।



ਬਲਜੀਤ ਜਮੀਨ ਤੇ ਸੀ, ਤੇ ਆਪਣੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਸਹਾਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਨਵਨੀਤ ਉਸ ਵੱਲ ਤਲਵਾਰ ਚੁੱਕੀ ਆਉਂਦੇ ਦੇਖ ਉਸਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਵਿੱਚ ਡਰ ਦੀ ਲਹਿਰ ਦੌੜ ਗਈ ਸੀ। ਨਵਨੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਕਾਲ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਅੰਦਰ ਇੰਨੀ ਤਾਕਤ ਨਹੀਂ ਬਚੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਉਸਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਸਕੇ ਜਾ ਨਵਨੀਤ ਦੇ ਹਮਲੇ ਤੋਹ ਬਚ ਸਕੇ। ਨਵਨੀਤ ਉਸਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਕਰੀਬ ਆ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਉਸਨੇ ਤਲਵਾਰ ਨੂੰ ਬਾਰ ਕਰਨ ਲਈ ਚੱਕ ਲਿਆ ਸੀ। ਬਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਡਰ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹੀ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆਂ ਸਨ। ਪਰ ਉਸੇ ਹੀ ਟਾਈਮ ਇਕ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ, “ਨਵਨੀਤ ਰੁਕ ਜਾ ਨਹੀਂ ਤਾ ਤੇਰੇ ਸਾਹਿਲ ਦਾ ਸਿਰ ਵੀ ਤੇਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਡਿਗਿਆ ਮਿਲੇ ਗਾ।”



ਇਹ ਆਵਾਜ਼ ਮੇਹਰ ਦੀ ਸੀ। ਜੋ ਕੇ ਇਸ ਟਾਈਮ ਸਾਹਿਲ ਦੇ ਕੋਲ ਖੜੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਤਲਵਾਰ ਉਸਦੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਲਗਾਈ ਹੋਈ ਸੀ। “ਇੱਕ ਕਦਮ ਵੀ ਅੱਗੇ ਵਧੀ ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਸਾਹਿਲ ਨੂੰ ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਹੀ ਖਤਮ ਕਰ ਦੇਵਾਂਗੀ,” ਮੇਹਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਠੰਡੀ ਤੇ ਖਤਰਨਾਕ ਸੀ।



ਨਵਨੀਤ ਦੇ ਹੱਥ ਠਹਿਰ ਗਏ। ਉਸਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਸਾਹਿਲ ਨੂੰ ਖੋਣ ਦਾ ਡਰ ਫੇਲ ਗਿਆ। “ਛੱਡ ਉਸਨੂੰ!” ਉਸਨੇ ਚੀਕ ਕੇ ਕਿਹਾ।



ਮੇਹਰ ਹਾਸੀ। “ਸਰੰਡਰ ਕਰ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਇਹ ਗਿਆ।”



ਨਵਨੀਤ ਨੇ ਤਲਵਾਰ ਥੱਲੇ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ। ਤੇ ਬੱਸ ਇਨਾ ਹੀ ਕਾਫ਼ੀ ਸੀ ਰਵੀਨਾ ਲਈ ਉਸਨੇ ਮੌਕੇ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਨਵਨੀਤ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਜਾਦੂ ਨਾਲ ਸੰਗਲਾ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਕਰ ਲਿਆ। ਨਵਨੀਤ, ਕਿਰਨ, ਕੋਮਲ ਤੇ ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਦੁਬਾਰਾ ਕੈਦ ਹੋ ਗਏ।



ਮੇਰੀ ਗਰਦਨ ‘ਤੇ ਤਲਵਾਰ ਹਜੇ ਵੀ ਲਗੀ ਹੋਈ ਸੀ। ਖੂਨ ਮੇਰੀ ਗਰਦਨ ਤੋਹ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਟਪਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਹੱਥ ਆਪਣੀਆਂ ਪਸਲੀਆਂ ‘ਤੇ ਰੱਖ ਕੇ ਖੜੀ ਸੀ, ਉਹ ਦਰਦ ਵਿਚ ਸੀ। ਪਰ ਮੇਹਰ ਦੀ ਚਲਾਕੀ ਕਰਕੇ ਦੋਬਾਰਾ ਸਬ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੰਟਰੋਲ ਵਿਚ ਸੀ। ਉਹ ਦਰਦ ਨੂੰ ਸਹਾਰਦੀ ਬੋਲੀ “ਹੁਣ ਸਬ ਕੁੱਜ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦਾ ਟਾਈਮ ਅ ਗਿਆ ਆ।” ਉਸਨੇ ਤਲਵਾਰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਬੋਲੀ “ਹੁਣ ਜੋ ਕਰਨਾ ਆ, ਜਲਦੀ ਕਰ।”



ਬਲਜੀਤ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਆਈ। ਉਸਦੇ ਕਦਮ ਕੰਬ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਰਮਾਨ ਤੇ ਤੇਜੀ ਪਿੱਛੇ ਖੜੇ ਸਨ, ਜਖ਼ਮੀ ਪਰ ਜੀਉਂਦੇ। ਰਵੀਨਾ ਹਜੇ ਵੀ ਲੁਕੀ ਹੋਈ ਸੀ।



ਨਵਨੀਤ ਸੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਬਿਲਕ ਰਹੀ ਸੀ, ਬੇਬੱਸ। “ਰੁਕ ਜਾ ਬਲਜੀਤ!” ਉਹ ਚੀਖੀ। ਪਰ ਬਲਜੀਤ ਨੇ ਉਸ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਤੱਕ ਨਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਸਦੀ ਨਜ਼ਰ ਵਿਚ ਸਿਰਫ਼ ਮੇਰੇ ਲਈ ਨਫ਼ਰਤ ਸੀ, ਉਹ ਸਿਰਫ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ।



ਮੈਂ ਇਕ ਦਮ ਚੁੱਪ ਸੀ, ਸੰਗਲਾਂ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦਰਦ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਸੀ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਦਰਦ ਕਰਕੇ ਬਿਲਕਣ ਅਤੇ ਦਰਦ ਨਾਲ ਚੀਖਣ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਇਕ ਐਸੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੀ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿ ਰਹੀ ਸੀ, ਕੇ ਜੇ ਤੂੰ ਚੀਖੀਆਂ ਲਾਹਨਤ ਆ ਤੇਰੇ ਤੇ।



ਮੇਰੇ ਸਾਮਣੇ ਮੇਰੀ ਪਿਆਰੀ ਕਿਰਨ ਸੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਸੀ। ਉਹ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਤੇ ਮੈਂ ਇਨਾ ਬੇਬਸ ਸੀ, ਕੇ ਉਹ ਬਚਾ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ ਸੀ। ਤੇ ਦੂਜੀ ਕੁੜੀ ਜੋ ਖੁਦ ਨੂੰ ਨਵਨੀਤ ਰਹੀ ਸੀ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਘਰਵਾਲਾ ਉਹ ਵੀ ਮੇਰੇ ਕਰਕੇ ਹੀ ਸੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਸੀ। ਤੇ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਲਈ ਵੀ ਦਰਦ ਉੱਠ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣਾ ਘਰਵਾਲਾ ਕਿਉਂ ਦੱਸ ਰਹੀ ਆ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਇਕ ਕੁਨੈਕਸ਼ਨ ਫੀਲ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਓਹੀ ਕੁਨੈਕਸ਼ਨ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਕਿਰਨ ਨਾਲ ਫੀਲ ਹੁੰਦਾ ਸੀ।



ਬਲਜੀਤ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪੁੱਜ ਚੁੱਕੀ ਸੀ ਤੇ ਤਿਆਰ ਸੀ ਮੇਰੀ ਧੋਣ ਮੇਰੇ ਸ਼ਰੀਰ ਤੋਹ ਅਲੱਗ ਕਰ ਦੇਣ ਲਈ। ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਮੇਰੀ ਬੇਬਸੀ ਤੇ ਨਵਨੀਤ ਦਾ ਰੋਣਾ ਦੇਖ ਕੇ ਸਕੂਨ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਇਹ ਸਕੂਨ ਹੋਰ ਲੈਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਲਈ ਕਿਰਨ ਸਾਮਣੇ ਇਦਾ ਹੀ ਬਿੱਲਕੀ ਸੀ। ਉਸਨੇ ਰਵੀਨਾ ਨੂੰ ਈਅਰਫੋਨ ਵਿੱਚ ਕੁਜ ਕਿਹਾ।



ਰਵੀਨਾ ਨੇ ਉਸਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਹਾਮੀ ਭਰਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਬੰਦ ਕੀਤੀਆਂ ਤੇ ਕੁਜ ਮੰਤਰ ਪੜ੍ਹਨ ਲਗੀ। ਉਸਦੇ ਹੱਥਾ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਚਮਕਣ ਲਗੀ ਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਹੱਥਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਬਿਜਲੀ ਉਸਦੇ ਹੱਥਾਂ ਚੋ ਨਿਕਲ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ ਰਹੀ ਕਿਰਨ, ਕੋਮਲ ਅਤੇ ਨਵਨੀਤ ਦੇ ਸੰਗਲਾਂ ਨਾਲ ਜਾ ਟਕਰਾਈ ਤੇ ਤਿੰਨਾ ਦਾ ਸ਼ਰੀਰ ਬਿਜਲੀ ਤੇ ਝਟਕਿਆ ਨਾਲ ਹਿੱਲਣ ਲੱਗਾ। ਕਿਰਨ ਤੇ ਕੋਮਲ ਜੋ ਬੇਹੋਸ਼ ਸਨ, ਉੱਨਾ ਨੂੰ ਹੋਸ਼ ਆ ਗਿਆ, ਤੇ ਉਹ ਬਿਜਲੀ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸ਼ਰੀਰ ਵਿੱਚ ਹੋ ਰਹੇ ਦਰਦ ਕਰਨ ਚੀਖਣ ਲਗੀਆਂ।



ਨਵਨੀਤ ਵੀ ਇਸ ਦਰਦ ਨੂੰ ਚੱਲ ਨਾ ਸਕੀ ਪਰ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਚੀਖ ਆਪਣੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚੋ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਣ ਦਿੱਤਾ। ਕੁਜ ਦੇਰ ਵਿੱਚ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਝਟਕੇ ਵੀ ਰੁਕ ਗਏ। ਕਿਰਨ ਨੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੱਲ ਖੂਨੀ ਨਜ਼ਰਾਂ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ। ਸੰਗਲ ਖੜਕਣ ਲੱਗੇ। ਕਿਰਨ ਪੂਰਾ ਜ਼ੋਰ ਲੱਗਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਖੂਨ ਉਸਦੇ ਜਖਮਾਂ ਚੋ ਰਿਸ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਰ ਸੰਗਲ ਟੱਸ ਤੋਹ ਮਸ ਵੀ ਨਾ ਹੋਏ।



ਨਵਨੀਤ ਨੇ ਆਵਾਜ਼ ਦਿੱਤੀ, “ਕੋਈ ਫਾਇਦਾ ਨਹੀਂ ਕਿਰਨ, ਇਹ ਜਾਦੂ ਬਾਹਰੋਂ ਹੀ ਟੁੱਟ ਸਕਦਾ ਆ!”



“ਤੇ ਮੈਂ ਇਦਾਂ ਨਹੀਂ ਬੈਠ ਸਕਦੀ!” ਕਿਰਨ ਚੀਖੀ।



ਕੋਮਲ ਨੇ ਰੋਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ, “ਮਿਸ, ਮੈਨੂੰ ਮਾਫ਼ ਕਰ ਦਵੋ… ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਚਾ ਨਹੀਂ ਸਕੀ…”



ਕਿਰਨ ਦੀਆਂ ਵੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਹੰਜੂ ਸਨ, “ਨਹੀਂ ਕੋਮਲ, ਗਲਤੀ ਮੇਰੀ ਆ। ਸਾਹਿਲ ਨੂੰ ਮੈਂ ਹੀ ਵੈਮਪਾਇਰ ਬਣਾਇਆ ਸੀ…”



ਉਹ ਤਿੰਨੇ ਰੋ ਰਹੇ ਸਨ। ਬਲਜੀਤ ਨੇ ਮੇਰੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਤਲਵਾਰ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਸੀ। “ਤੇਰੀ ਮੌਤ ਹੀ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇਵੇਗੀ, ਦੇਖ ਕੀੜਾ ਦੋਨੋ ਤੇਰੇ ਲਈ ਤੜਫ ਰਹਿਆਂ ਨੇ। ਮੈਂ ਵੀ ਇਦਾਂ ਹੀ ਤੜਫ ਰਹੀ ਸੀ ਨਾ ਉਸ ਦਿਨ, ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਦਾ ਤੜਫਦੇ ਦੇਖ ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਸਕੂਨ ਮਿਲ ਰਿਹਾ ਆ, ਮੈਂ ਉਹ ਸਬਦਾਂ ਵਿੱਚ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ ਆ।”



ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਕੇ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੇਰਾ ਸਰੀਰ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਕੰਬ ਰਿਹਾ ਸੀ। “ਰੱਸੀ ਜਲ ਗਈ, ਪਰ ਬੱਲ ਨਹੀਂ ਗਿਆ,” ਬਲਜੀਤ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਛਟਪਟਾਉਂਦੇ ਦੇਖ ਕੇ ਕਿਹਾ।



ਬਲਜੀਤ ਨੇ ਤਲਵਾਰ ਇਕ ਇੰਚ ਮੇਰੀ ਧੋਣ ਅੰਦਰ ਧੱਕ ਦਿੱਤੀ। ਖੂਨ ਦੀ ਧਾਰਾ ਬਹਿਣ ਲਗੀ। ਦਰਦ ਐਸਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਅੱਗ ਸਰੀਰ ਵਿਚ ਫੈਲ ਰਹੀ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਮੈਂ ਚੀਖਿਆ ਨਹੀਂ। ਮੇਰੀ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਮੇਰਾ ਇਨਕਾਰ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਲਲਕਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ: ਇਨਾ ਹੀ ਦਮ ਆ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ?



ਨਵਨੀਤ ਤੇ ਕਿਰਨ ਬਿਲਕ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਤਲਵਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਗਰਦਨ ਤੇ ਚੱਲੀ ਹੋਵੇ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਜਦ ਇਹ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ “ਬਲਜੀਤ, ਇਸਨੂੰ ਹੋਰ ਦਰਦ ਦੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਤਲਵਾਰ ਚਲਾ ਇਸਦੀ ਧੋਣ ਤੇ!”



ਬਲਜੀਤ ਨੇ ਤਲਵਾਰ ਚਲਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। ਮੇਰੀਆਂ ਨਸਾਂ ਫਟਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਕਿਰਨ ਤੇ ਨਵਨੀਤ ਦੀਆਂ ਚੀਖਾਂ ਇਲਾਕੇ ਵਿੱਚ ਗੂੰਜਣ ਲੱਗੀਆਂ।



ਪਰ ਕੋਈ ਇਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ, ਕੇ ਇਹ ਦਰਦ ਬਲਜੀਤ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪ੍ਰੀਤ ਜੋ ਇਸ ਟਾਈਮ ਗੱਡੀ ਚਲਾ ਰਹੀ ਸੀ, ਦਰਦ ਕਰਕੇ ਉਸਦੇ ਕੋਲੋ ਗੱਡੀ ਤੇ ਕੰਟਰੋਲ ਛੁੱਟ ਗਿਆ ਤੇ ਉਸਦੇ ਲੱਗੇ ਬੈਠੀ ਰਿਆ ਦਾ ਵੀ ਆਹੀ ਹਾਲ ਸੀ। ਗੱਡੀ ਦਰੱਖਤ ਨਾਲ ਜਾ ਟਕਰਾਈ। ਏਅਰਬੈਗਸ ਖੁੱਲਣ ਕਰਕੇ ਦੋਨਾ ਦਾ ਬਚਾਅ ਹੋ ਗਿਆ, ਪਰ ਸੱਟਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਫੇਰ ਵੀ ਆ ਗਿਆਂ ਸਨ। ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਉਹ ਡਿਗਦੀਆਂ ਟਹਿੰਦੀਆਂ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚੋ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੀਆਂ ਤੇ, ਬਿਨਾ ਕੋਈ ਟਾਈਮ ਜਾਇਆ ਕਿਤੇ ਬਿਨਾ ਸਾਹਿਲ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਵੱਲ ਪੱਜ ਪਿਆਂ।



ਕੁਝ ਹੀ ਪਲਾਂ ਵਿਚ ਉਹ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ ਤੇ ਪੁੱਜ ਗਈਆਂ, ਜਿੱਥੇ ਸਾਹਮਣੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਸਾਹਿਲ ਦੀ ਗਰਦਨ ‘ਤੇ ਤਲਵਾਰ ਖੋਭਦੇ ਦੇਖਿਆ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਖੂਨ ਖੌਲ ਗਿਆ।



ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਆਈਆਂ। ਇਕ ਪਾਸੇ ਮਾਂ ਸੀ ਤੇ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਸਾਹਿਲ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਤੇ ਦਿਮਾਗ਼ ਵਿਚ ਜੰਗ ਛਿੜ ਗਈ। ਪਰ ਦਿਲ ਜਿੱਤ ਗਿਆ।



“ਮਾਂ!” ਪ੍ਰੀਤ ਚੀਖੀ। ਬਲਜੀਤ ਨੇ ਮੋੜ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਬੋਲੀ, “ਤੁਸੀਂ ਇੱਥੇ ਕਿਵੇਂ?”



ਰਿਆ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਹੱਥੋ ਤਲਵਾਰ ਖੋਹ ਲਈ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਮਾਰ ਕੇ ਸਾਹਿਲ ਤੋਹ ਦੂਰ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤਾ। ਤਲਵਾਰ ਹੁਣ ਰਿਆ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਸੀ। ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਸਭ ਹੱਕੇ-ਬੱਕੇ ਹੋ ਗਏ ਸੀ।



ਬਲਜੀਤ ਜ਼ਮੀਨ ‘ਤੇ ਡਿੱਗੀ ਪਾਈ ਸੀ। ਹੈਰਾਨੀ ਉਸਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਸਾਫ਼ ਝਲਕ ਰਹੀ ਸੀ। “ਰਿਆ…” ਉਹ ਬੁੜਬੁੜਾਈ।



ਰਿਆ ਨੇ ਤਲਵਾਰ ਸਾਹਿਲ ਵੱਲ ਉਠਾਈ। ਤੇ ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਤਸੱਲੀ ਹੋਈ ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਚੀਖੀ, “ਰਿਆ, ਇਕੋ ਝਟਕੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇਸਦੀ ਧੋਣ ਕੱਟ ਦਮੀ।।”



ਰਿਆ ਨੇ ਮਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ, ਤੇ ਹਾਂ ਸਿਰ ਹਿਲਾਇਆ……….



ਮਿਲਦੇ ਆ ਹੁਣ ਅਗਲੇ ਅਪਡੇਟ ਵਿੱਚ।















ਅਗਲੇ ਅਪਡੇਟ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਇਸੇ ਅਪਡੇਟ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗੇ ਗਾ।





ਰਿਆ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ, ਉਸਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਸੀ। ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਹੌਲੀ ਜਿਹੇ ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾਇਆ, ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਤਲਵਾਰ ਨੂੰ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕ ਕੇ, ਇਕ ਗੱਜਦਾਰ ਆਵਾਜ਼ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਤਲਵਾਰ ਸਾਹਿਲ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਧਸੀ ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ‘ਤੇ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਤਲਵਾਰ ਦਾ ਵਾਰ ਇੰਨਾ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਸੀ ਕਿ ਇਕੋ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਕਈ ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਟੁੱਟ ਕੇ ਜ਼ਮੀਨ ‘ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਈਆਂ।



ਰਿਆ ਦੀ ਇਸ ਹਰਕਤ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਸਾਰੇ ਹੈਰਾਨ ਰਹਿ ਗਏ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਰਿਆ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਦਮ ਚੁੱਕੇਗੀ। ਤੇ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਦੇਖਦੇ ਉਸਨੇ ਉਸਨੇ ਦੋਬਾਰਾ ਤੀਬਰਤਾ ਨਾਲ ਤਲਵਾਰ ਚਲਾਈਤ ਤੇ ਇੱਕ ਇਕ ਕਰਕੇ ਸਾਰੀਆਂ ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਕੱਟ ਦਿਤੀਆਂ। ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਾਲ ਸਾਹਿਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਜ਼ਾਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਮਣੇ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ।



ਮੇਰੇ ਆਜ਼ਾਦ ਹੁੰਦੇ ਹੀ, ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਜੋ ਗੁੱਸਾ ਭਰਿਆ ਪਿਆ ਸੀ ਫੁੱਟ ਪਿਆ, ਮੈਂ ਇਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਹੁੰਕਾਰ ਨਾਲ ਉਠਾਇਆ ਤੇ ਮੇਰਾ ਸ਼ਰੀਰ ਦੋਬਾਰਾ ਟੋਹ ਤਬਦੀਲ ਹੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਤਪਦੀਲ ਹੁੰਦੇ ਦੇਖ, ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਮਝ ਗਈ ਕਿ ਮਾਮਲਾ ਹੱਥੋਂ ਨਿਕਲ ਰਿਹਾ ਆ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਚੀਖੀ, “ਰਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਵੇਖਾਂਗੇ! ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਹਿਲ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰੋ! ਉਹ ਫਿਰ ਤੋਂ ਬਦਲ ਰਿਹਾ ਹੈ!”



ਉਸਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣ ਕੇ ਤੇਜੀ, ਅਰਮਾਨ ਤੇ ਮੇਹਰ ਇਕਦਮ ਚੌਕਣੇ ਹੋ ਗਏ, ਪਰ ਬਲਜੀਤ ਹਾਲੇ ਵੀ ਸ਼ੋਕ ਵਿਚ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਜੋ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਹਜ਼ਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ।





ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ, ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਦੰਦ ਤੇ ਹੱਥਾਂ ਦੇ ਨੋਹ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਏ ਸਨ। ਜੋ ਬਹੁਤ ਤਿੱਖੇ ਤੇ ਲੰਬੇ ਸਨ। ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਚੋ ਦੋਬਾਰਾ ਕੇਲ ਪੰਖ ਨਿਕਲ ਆਏ ਸੀ। ਤਾਕਤ ਜਿੰਮੇ ਮੇਰੀਆਂ ਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਫੇਲ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਰਿਆ ਵੱਲ ਇਕ ਸਮਾਇਲ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਤੇ ਉਹ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਤਲਵਾਰ ਸੁੱਟਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ। ਰਿਆ ਨੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਝਿਜਕ ਦੇ ਤਲਵਾਰ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਸੁੱਟ ਦਿੱਤੀ।



ਮੈਂ ਤਲਵਾਰ ਨੂੰ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਫੜ੍ਹ ਲਿਆ। ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਬਲਣ ਲਗੀ, ਮੈਂ ਜਿਸ ਹੱਥ ਨਾਲ ਤਲਵਾਰ ਫੜ੍ਹੀ ਸੀ, ਉਸ ਹੱਥ ਵਿੱਚੋ ਅੱਗ ਫੇਲ ਕੇ ਤਲਵਾਰ ਤੱਕ ਚੱਲੀ ਗਈ, ਤੇ ਤਲਵਾਰ ਵਿੱਚ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੱਗ ਨਾਲ ਚਮਕ ਪਾਈ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਇਹ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਘਬਰਾਹਟ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਈਅਰਪੀਸ ਫੜਿਆ ਤੇ ਚੀਖੀ, “ਰਵੀਨਾ! ਤੂੰ ਦੇਖ ਰਹੀ ਆ ਨਾ? ਕੁਝ ਕਰ ਜਲਦੀ!” ਪਰ ਓਧਰੋਂ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਆਇਆ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਖਾਮੋਸ਼ੀ ਹੀ ਮਿਲੀ।



ਉਸੇ ਵੇਲੇ ਹੀ ਸਾਹਿਲ ਬਿਜਲੀ ਦੀ ਰਫ਼ਤਾਰ ਨਾਲ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਾਮਣੇ ਪੁੱਜ ਗਿਆ। ਉਸਦੀ ਤਲਵਾਰ ਦਾ ਵਾਰ ਸਿੱਧਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੀ ਗਰਦਨ ਵੱਲ ਸੀ, ਤਲਵਾਰ ਹਵਾ ਨੂੰ ਚੀਰਦੀ ਤੇ ਅੱਗ ਦੀ ਲੋਹ ਨੂੰ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਲਹਿਰਾਉਂਦੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੀ ਧੋਣ ਵੱਲ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ।



ਪਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੰਜਰ ਨਾਲ ਉਸਦਾ ਵਾਰ ਰੋਕ ਲਿਆ ਖੰਜਰ ਤੇ ਤਲਵਾਰ ਦੇ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਟਕਰਾਉਣ ਕਰਨ ਚਿੰਗਾਰੀਆਂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਪਰ ਸਾਹਿਲ ਨੇ ਇਕ ਪਲ ਵੀ ਬਰਬਾਦ ਨਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਪੈਰ ਘੁਮਾਇਆ ਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਦੀ ਬੱਖੀ ਤੇ ਇਕ ਕਿੱਕ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਉੱਡ ਗਈ ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਦਰੱਖਤ ਨਾਲ ਜਾ ਟਕਰਾਈ।



ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵੀ ਹੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਪਰ ਸਾਹਿਲ ਰੁਕਿਆ ਨਹੀਂ। ਉਸਨੇ ਤੁਰੰਤ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਨਵਨੀਤ ਦੀਆਂ ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਵੀ ਕੱਟ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਨਵਨੀਤ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋ ਗਈ।



ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਜ਼ਮੀਨ ‘ਤੇ ਪਈ ਦਰਦ ਸਹਿ ਰਹੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਦੀ ਨਿਗਾਹ ਸਾਹਿਲ ਤੇ ਨਵਨੀਤ ਵੱਲ ਹੀ ਸੀ। ਉਸਨੂੰ ਸਮਝ ਆ ਗਿਆ ਕਿ ਉਸਦਾ ਪਲਾਨ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫੇਲ ਹੋ ਚੁਕਾ ਆ। ਰਵੀਨਾ ਵੀ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਹੀ ਆ, ਤੇ ਸਾਹਿਲ ਨੂੰ ਹੁਣ ਰੋਕਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਆ। ਉਪਰੋ ਉਸਨੇ ਨਵਨੀਤ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰ ਲਿਆ ਆ। ਤੇ ਉਹ ਸਾਰੇ ਇਸ ਟਾਈਮ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਿੱਟ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹਨ।



ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਦੰਦ ਕੜਕਾਏ ਤੇ ਆਪਣੀ ਬੱਖੀ ਫੜੀ ਬੋਲੀ, “Fallback! ਸਾਰੇ ਨਿਕਲ ਜਾਓ ਇੱਥੋਂ! ਤੇਜੀ ਤੇ ਅਰਮਾਨ ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਚੁੱਕੋ ਤੇ ਜਾਓ! ਮੇਹਰ, ਤੂੰ ਵੀ ਇਹ ਆਰਡਰ ਹੈ!”



ਮੇਹਰ ਨੇ ਹਿਚਕਦੇ ਹੋਏ ਪੁੱਛਿਆ, “ਪਰ ਰਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ…?”



ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਭਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀ, “ਤੈਨੂੰ ਸੁਣਾਈ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ? ਨਿਕਲ ਜਾ ਇੱਥੋ। ਦੋਵੇਂ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਹਨ। ਰਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਦੇਖਾਂ ਗੇ। ਹੁਣ ਸਾਡਾ ਇੱਥੋ ਬਚ ਕੇ ਨਿਕਲਣਾ ਜਰੂਰੀ ਆ। ਇਹ ਆਰਡਰ ਸੁਣ ਕੇ ਸਾਰੇ ਹੰਟਰਜ਼ ਉੱਥੋਂ ਨਿਕਲਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰਨ ਲੱਗੇ।



ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਨਵਨੀਤ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਸਾਹਿਲ ਵੱਲ ਦੌੜ ਲਗਾਈ, “ਸਾਹਿਲ, ਉਹ ਸਾਰੇ ਪੱਜਣ ਦੀ ਕੋਸਿਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ।” ਪਰ ਤੇਜੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਬਲਜੀਤ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਕੇ ਇਕ ਵੱਡਾ ਜੰਪ ਮਾਰ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਇਕੋ ਜੰਪ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕਾਫੀ ਦੂਰ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਿੱਥੋ ਜਾਣ ਦੇਣ ਵਾਲਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਗਰ ਜਾਣ ਲੱਗਾ। ਪਰ ਨਵਨੀਤ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਰੋਕ ਲਿਆ।



“ਡਾਰਲਿੰਗ, ਨਹੀਂ! ਕਿਰਨ ਤੇ ਕੋਮਲ ਦੀ ਹਾਲਤ ਵੇਖ, ਜੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਟ੍ਰੀਟ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਜਰੂਰੀ ਆ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਵੇਖ ਲਵਾਂਗੇ।”



ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਮੈਂ ਉਥੇ ਹੀ ਰੁਕ ਗਿਆ। ਜਦੋ ਮੈਂ ਕਿਰਨ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ ਤਾ ਉਹ ਜ਼ਮੀਨ ਤੇ ਡਿੱਗੀ ਪਾਈ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਵਿੱਚ ਜਿੰਮੇ ਜਾਣ ਹੀ ਨਹੀਂ ਬਚੀ ਸੀ। ਇਹ ਦੇਖ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਪੀਗਲ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਕਿਰਨ ਵੱਲ ਆਪਣੇ ਕਦਮ ਬੱਧਾ ਦਿੱਤੇ। ਮੇਰੇ ਪੱਖ ਮੇਰੀ ਪਿੱਠ ਤੋਹ ਗਾਇਬ ਹੁਣ ਲੱਗੇ। ਮੇਰੇ ਦੰਦ ਤੇ ਨੋਹ ਵੀ ਨਾਰਮਲ ਹੋਣ ਲੱਗੇ।





ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਹਾਲੇ ਵੀ ਕਿਰਨ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਖੂਬੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਮੈਂ ਤੁਰੰਤ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਸਾਰੀਆਂ ਜ਼ੰਜੀਰਾਂ ਕੱਟ ਦਿੱਤੀਆਂ, ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਡਿੱਗਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਆਪਣੇ ਬਾਹਾਂ ‘ਚ ਫੜ ਲਿਆ। ਨਵਨੀਤ ਨੇ ਵੀ ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਵੀ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਦੋਵੇਂ ਬੇਹੋਸ਼ ਸਨ। ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਬਾਕੀ ਸੀ।



ਕਿਰਨ ਦੀ ਹਾਲਤ ਦੇਖ ਕੇ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਪਸੀਜਿਆ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਕਿਰਨ ਨੂੰ ਚੁੱਕੇ ਕੇ ਆਪਣੇ ਗੱਲ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ, ਮੇਰੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਛੀ ਹੰਜੂ ਝਰ ਝਰ ਕਰਕੇ ਬਹਿਣ ਲੱਗੇ। ਮੈਂ ਰੋਂਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬੋਲਿਆ, “ਇਹ ਸਭ ਮੇਰੇ ਕਰਕੇ ਹੋਇਆ…”



“ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਛੱਡਾਂ ਗਾ, ਸਬ ਨੂੰ ਤੜਫਾ ਤੜਫਾ ਕੇ ਮਰਾਂ ਗਾ” ਮੈਂ ਚੀਖ ਉਠਾਇਆ। ਪਰ ਮੇਰੇ ਮੋਡ ਤੇ ਨਵਨੀਤ ਨੇ ਹੱਥ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਪਿਆਰੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀ, ਪਰ ਇਸ ਟਾਈਮ ਸਾਨੂ ਇੱਥੋ ਨਿਕਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਆ। ਹੁਣ ਇਹ ਜਗਾਹ ਸੇਫ ਨਹੀਂ ਆ। ਮੈਂ ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਸਿਰ ਹਿਲਾਇਆ ਤੇ ਕਿਰਨ ਨੂੰ ਆਪਣਿਆ ਬਾਹਾਂ ਵਿੱਚ ਚੁੱਕ ਕੇ ਖੜਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਕੋਮਲ ਨੂੰ ਨਵਨੀਤ ਨੂੰ ਚੁੱਕ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਰਿਆ ਤੇ ਪ੍ਰੀਤ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਮਗਰ ਆਉਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਕਿਰਨ ਦੇ ਘਰ ਵੱਲ ਦੌੜ ਪਿਆਂ।



******************



ਸਾਡੇ ਜਾਣ ਤੋਹ ਬਾਅਦ ਉਥੇ ਪੰਜ ਲੋਕ ਪਰਾਕਟ ਹੋ ਗਏ। ਪੰਜਾ ਨੇ ਲੰਬੇ ਲੰਬੇ ਕੇਲ ਚੱਗੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਸੀ ਤੇ ਸਿਰ ਤੇ ਕਾਲੀ ਟੋਪੀ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਦਾ ਵੀ ਚਿਹਰਾ ਦੇਖਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋ ਇਕ ਮਰਦਾਨਾ ਆਵਾਜ਼ ਵਾਲਾ ਬੋਲਿਆ, “ ਜੇ ਤੁੱਸੀ ਸਾਨੂ ਰੋਕਿਆ ਨਾ ਹੁੰਦਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਹੰਟਰਜ਼ ਵਿੱਚੋ ਇਕ ਵੀ ਜਾਣਾ ਬਚ ਕੇ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਣਾ ਸੀ।”



ਜਿਸ ਸਕਸ਼ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਉਹ ਬੋਲਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਸਕਸ਼ ਗੁੱਸੇ ਤੇ ਰੋਬਦਾਰ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀ, “ਇਹ ਭੇਣਚੋਦ ਰੂਲਜ਼, ਜੇ ਇਹ ਰੂਲਜ਼ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਨਾ ਰੋਕਦੀ।”



“ਰੂਲਜ਼ ਤੁੱਸੀ ਕਦੋਂ ਤੋਹ ਰੂਲਜ਼ ਨੂੰ ਮੰਨਣ ਲੱਗ ਪਏ?” ਏਕ ਹੋਰ ਸਕਸ਼ ਉਸ ਔਰਤ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਬੋਲਿਆ।



ਉਸ ਔਰਤ ਨੇ ਸਬ ਬਾਲ ਦੇਖਿਆ, ਤੇ ਸਾਰੀਆਂ ਦੇ ਦਿਲੋ ਦਿਮਾਗ ਵਿੱਚ ਜਿੰਮੇ ਡਰ ਦੀ ਲਹਿਰ ਦੌੜ ਗਈ।, “ਉਹ ਔਰਤ ਗੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀ, “ਹਾਂ ਮੈਂ ਰੂਲਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੀ, ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਰੂਲਜ਼ ਚੋ ਕਿੰਨੇ ਰੂਲਜ਼ ਤੇ ਮੈਂ ਆਪ ਬਣਾਏ ਆ, ਪਰ ਮੈਂ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੀ ਕੁੜੀ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾ ਦਮ ਆ ਤੇ ਜਿਸਨੂੰ ਉਸਨੇ ਆਪਣਾ ਘਰਵਾਲਾ ਚੁਣਿਆ ਆ ਉਸ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨਾ ਦਮ ਆ, ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਕੁੜੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਨਿਰਾਸ਼ ਕੀਤਾ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਜੋ ਮੁੰਡਾ ਚੁਣਿਆ ਆ ਉਹ ਦਿਲਚਸਪ ਆ।” ਤੇ ਇੰਨਾ ਬੋਲਦੇ ਹੀ ਉਸਦੇ ਫੇਸ ਤੇ ਇਕ ਹਲਕੀ ਜਹੀ ਸਮਾਇਲ ਆ ਗਈ।



ਮਿਲਦੇ ਆ ਹੁਣ ਅਗਲੇ ਅਪਡੇਟ ਵਿੱਚ ਤੇ ਦੇਖਦੇ ਆ ਕੌਣ ਨੇ ਇਹ ਪੰਜ ਲੋਕ ਅਤੇ ਹੰਟਰਜ਼ ਨੂੰ ਇਸ ਹਮਲੇ ਦੀ ਕੀ ਕੀਮਤ ਚੁਕਾਉਣੀ ਪਵੇ ਗੀ।

TO LATE,,,,,


FER V BEST HAI UPDATE BRO JAD POLE HO GYA C FER PANJABI FOUNT VICH UPDATE.....?



IK GAL TU V SAMJH IK TA PANJABI FOUNT VICH TIME WAD LAGDA HAI, DOSRA EH STORY NHI PANJABI FOUNT WALI MAIN ES KARKE HI ANNA BAND KITA C TERI STORY TE,, AH FOUNT DE CHAKER KARKE