"ਵਹੁਟੀ ਦਾ ਹੜਦੁੱਲ"
(ਸੰਖਿਅਾ 3)
ਤੁਸੀਂ ਪੜ ਚੁੱਕੇ ਹੋ :-
ਤਰਸੇਮ ਨੇ ਵੀ ਚਰਨਜੀਤ ਦੀ ਗੱਲ ਸਮਝਦੇ ਹੋੲੇ . ਅੱਗੇ ਵਧਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨੀ ਕੀਤੀ ਕਿਸ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਤਰਸੇਮ ਚਰਨਜੀਤ ਦਾ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮਿਅਾ ਤੇ ਦੋਨੋਂ ਜੱਫੀ ਪਾ ਕੇ ਸੌ ਗੲੇ....
ਸਵੇਰ ਦਾ ਸਮਾਂ 6:00 ਵਜੇ
ਸਿਮਰਨ ਰਾਤੀਂ ਸੋਚਾਂ ਵਿੱਚ ਲੇਟ ਸੁੱਤੀ ਸੀ ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਓਹ ਹਾਲੇ ਤੱਕ ਸੁੱਤੀ ਹੀ ਪੲੀ ਸੀ . ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਸੁਵੇਰ 5 ਵਜੇ ੳੁੱਠ ਕੇ ਚਰਨਜੀਤ ਨੇਂ ਚਾਹ ਧਰੀ . ਚਾਹ ਬਣਾਂ ਕੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਰਸੇਮ ਨੂੰ ੳੁਠਾੲਿਅਾ ਤੇ ਚਾਹ ਦਿੱਤੀ
ਤਰਸੇਮ ਵੀ ੳੁੱਠ ਕੇ ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਡੰਗਰ ਨੂੰ ਪੱਠਾ ਡੱਕਾ ਪਾੳੁਣ ਲੱਗ ਪਿਅਾ.
ਚਨਜੀਤ ਨੇ ਲਵ ਨੂੰ ਹਾਲੇ ਜਾਣਕੇ ਨਾਂ ੳੁਠਾੲਿਅਾ . ਫਿਰ ਓਹ ਅਾਪਣੀ ਧੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚ ਗੲੀ ." ੳੁੱਠ ਖੜ ਸਿੰਮੂ ਪੁੱਤ ਚਾਹ ਪੀ ਲਾ " ਚਰਨਜੀਤ ਨੇਂ ਬੜੇ ਪਿਅਾਰ ਨਾਂਲ ਸਿਮਰਨ ਨੂੰ ੳੁਠਾੳੁਂਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ.
"ਗੁੱਡ ਮੌਰਨਿਗ ਮੰਮੀ" ਸਿਮਰਨ ਅਂਗੜਾੲੀ ਲੲੀਂ ਹੋੲੀ ਬੋਲੀ.
"ਵੈਰੀ ਗੁੱਡ ਮੌਰਨਿੰਗ ਮਾੲੀ ਡੀਅਰ " ੲਿਨਾਂ ਕਹਿ ਕੇ ਚਰਨਜੀਤ ਨੇਂ ਸਿੰਮੂ ਦਾ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮਿਅਾ. "ਚੱਲ ਪੁੱਤ ਚਾਹ ਪੀ ਲਾ , ੳੁਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਾਪਣੇਂ ਵੀਰ ਨੂੰ ੳੁਠਾ ਦੇੲੀਂ " . ਵੀਰ ਦਾਂ ਨਾਮ ਲੈਂਦਿਅਾਂ ਹੀ ਸਿੰਮੂ ਦੇ ਮਨ ਚ ਫਿਰ ਰਾਤ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਅਾ ਗੲੀ.
ਸਿਮਰਨ ਨੇਂ ਅਾਪਣੀ ਚਾਹ ਖਤਮ ਕੀਤੀ . ਤੇ ਅਾਪਣੇਂ ਵੀਰ ਦੇ ਕਮਰੇ ਚ ਝਿਜਕਦੀ ਹੋੲੀ ਗੲੀ. "ਹਾੲੇ ਵੀਰਾ ਰਾਂਤੀ ਕਿਤੇ ਜਾਗਦਾ ਨਾਂ ਹੋਵੇ" ਸਿੰਮੂ ਨੇਂ ਮਨ ਚ ਸੋਚਦੀ ਨੇਂ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲਣ ਲਗੀ ਤਾਂ ਦਰਵਜਾ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਖੁੱਲਾ ਹੋੲਿਅਾ ਸੀ . ਸਿਮਰਨ ਕਮਰੇ ਅੰਦਰ ਗੲੀ ਤਾਂ ਬੈਡ ੲਿਕਦਮ ਖਾਲੀ ਸੀ .
ਲਵ ਨੂੰ ਕਮਰੇ ਚ ਨਾਂ ਦੇਖ ਕੇ ਸਿਮਰਨ ਘਬਰਾ ਗੲੀ ੳੁਸਨੂੰ ਅਜੀਬ ਜਿਹਾ ਡਰ ਲੱਗਣ ਲੱਗ ਪਿਅਾ ਕਿਤੇ ਓਹ ਫਿਰ ਨਾਂ ਘਰ ਸ਼ੱਡਕੇ ਚਲਾ ਗਿਅਾ ਹੋਵੇ .
"ਵੀਰੇ ...ਵੀਰੇ ...ਕਿੱਥੇ ਅਾਂ ਤੁਸੀਂ " ਸਿਮਰਨ ਕਮਰੇ ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਅਾ ਕੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਲੱਭਣ ਲੱਗੀ ." ਮੰਮੀ...ਮੰਮੀ..ਵੀਰਾ ਕਿੱਥੇ ਅਾ" ." ਪੁੱਤ ਅਾਪਣੇਂ ਕਮਰੇ ਚ ਹੀ ਹੋਣਾਂ ." ਚਰਨਜੀਤ ਵੀ ਘਬਰਾ ਗੲੀ ." ਓੲੇ ਅੈਥੇ ਹੋਣਾਂ ਬਾਥਰੂਮ ਵਗੈਰਾ ਗਿਅਾ ਹੋਣਾਂ ". ਸਿਮਰਨ ਤੇ ਚਰਨਜੀਤ ਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਦੇਖ ਕੇ ਤਰਸੇਮ ਬੋਲਿਅਾ
"ਨੲੀਂ ਜੀ ਦੋਨੋਂ ਬਾਥਰੂਮ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੁਣੇਂ ਧੋ ਕੇ ਅਾਂੲੀ ਅਾਂ .ਵੇਖੋ ਦਰਵਾਜਾ ਵੀ ਖੁੱਲਾ ਹਾਲੇ ਤੱਕ " ਚਰਨਜੀਤ ਨੇ ਹੋਰ ਵੀ ਚਿੰਤਾ ਚ ਬਾਥਰੂਮ ਤੇ ਪਖਾਨੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਵੱਲ ੲਿਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ .
"ਹਾਂ ਬਾਪੂ ਜੀ ਵੀਰਾ ਅਾਪਣੇ ਕਮਰੇ ਅਾਲੇ ਬਾਥਰੂਮ ਵਿੱਚ ਨੲੀਂ ਅਾਂ " ਸਿੰਮੂ ਨੇਂ ਅੱਖਾਂ ਭਰਦੀ ਨੇਂ ਕਿਹਾ.
"ਹਾੲੇ ਜੀ ਮੇਰਾ ਦਿੱਲ ਬੈਠੀ ਜਾਂਦਾ . ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਰਾਤ ਤਾਂ ਘਰ ਵਪਸ ਅਾੲਿਅਾ ਹੁਣ ਕਿੱਥੇ ਚਲਾ ਗਿਅਾ " ਚਨਰਜੀਤ ਵੀ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪੲੀ.
"ਓਹ ਕੁੱਝ ਨੀਂ ਹੁੰਦਾ ਅੈਥੇ ਹੀ ਹੋਣਾਂ ਅਾ ਜਾਂਦਾ" ਤਰਸੇਮ ਨੇ ਦੋਵਾਂ ਮਾਵਾਂ ਧੀਅਾਂ ਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ. ੳੁਞ ਚਿੰਤਾ ਚ ਤਾਂ ਓਹ ਵੀ ਸੀ.
ਅੈਨੇਂ ਨੂੰ ਲਵ ਵੀ ਦਰਵਾਜੇ ਥਾਨੀ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦਾਂ ਘਰੇ ਅਾੳੁਣ ਲੱਗ. "ਵੀਰਾ.......". ਸਿੰਮੂ ਭੱਜ ਕੇ ਜਾ ਕੇ ਲਵ ਨੂੰ ਚਿੰਬੜ ਕੇ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪੲੀ.."ਹਾੲੇ ਵੀਰੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੇ ਚਲੇ ਗੲੀ ਸੀ ਫਿਰਤੋਂ ਪਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕਿੰਨਾਂ ਡਰ ਗੲੇ ਸੀ " ਸਿੰਮੁੁੂ ਰੋਂਦੀ ਰੋਂਦੀ ਬੋਲੀ .
ਲਵ ਨੂੰ ਘਰ ਅਾੲਿਅਾ ਦੇਖ ਕੇ ਵਿਚਾਰੀ ਚਨਰਜੀਤ ਦੇ ਵੀ ਸਾਹਾਂ ਚ ਸਾਹ ਪੈ ਗੲੇ." ਅਾਹ ਦੇਖੋ ਅਾਹ ਅਾ ਗਿਅਾ ਮੇਰੇ ਸ਼ੇਰ . ਤੁਸੀਂ ਅੈਵੇਂ ਹੀ ਘਬਰਾ ਰੲੇ ਸੀ" . ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਵੀ ਚਿੰਤਾ ਮੁਕਤ ਹੁੰਦੇ ਕਿਹਾ.
"ਚੁੱਪ ਕਰ ਕਮਲੀੲੇ ਕਿਓਂ ਰੋਅ ਰੲੀਂ ਅਾਂ ਕਿਤੇ ਨੀਂ ਗਿਅਾ ਸੀ ਮੈਂ ਤੇ ਨਾਂ ਹੀ ਜਾਨਾਂ ਥੋਨੂੰ ਹੁਣ ਸ਼ੱਡ ਕੇ" ਸਿੰਮੂ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕਰਾੳੁਂਦੇ ਹੋੲੇ ਮੱਥਾ ਚੁੰਮ ਕੇ ਲਵ ਬੋਲਿਅਾ.
ਸਿੰਮੂ ਨੇਂ ਅਾਪਣੀਅਾਂ ਅੱਖਾਂ ਪੂਝਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ. " ਪੱਕਾ ਨਾਂ ਵਅਦਾ ਕਰੋ ਮੇਰੇ ਨਾਂਲ "
"ਹਾਂ ਮੇਰੀ ਬਾਂਦਰੀ . ਮੋਟਾ ਵਾਅਦਾ ਤੇਰੇ ਦਮਾਗ ਵਰਗਾ" ਸਿਮਰਨ ਹੱਸ ਕੇ ਫਿਰ ਲਵ ਦੇ ਗਲੇ ਲੱਗ ਗੲੀ.
"ਨੀਂ ਮੇਰੀ ਚੰਨੋਂ . ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਹੋੲਿਅਾ ਨੀ ਨੲੀਂ ਜਾਂਦਾ ਤੈਨੂੰ ਕਿਤੇ ਸ਼ੱਡ ਕੇ " ਲਵ ਪਿਅਾਰ ਨਾਂਲ ਅਾਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀਅਾਂ ਗੱਲਾਂ ਪੱਟਦਾ ਬੋਲਿਅਾਂ .
"ਮੈਂ ਤਾਂ ਗੁਰਦੁਵਾਰੇ ਗਿਅਾ ਸੀ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ . ਮੇਰੀ ਨੀਂਦ ਜਲਦੀ ਖੁੱਲ ਗੲੀ ਸੀ , ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਕਾਤੋਂ ਪਰਸ਼ਾਨ ਕਰਨਾਂ ਥੋਨੂੰ . ਮੈਂ ਸ਼ੱਡ ਕੇ ਨਹਾਂ ਲਿਅਾ ਤੇ ਫਿਰ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣ ਚਲਾ ਗਿਅਾ". ਲਵ ਨੇਂ ਸਾਰਿਅਾਂ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਦੂਰ ਕਰਦੇ ਹੋੲੇ ਪਰਸਾਦ ਵੰਡਦੇ ਨੇਂ ਕਿਹਾ.
"ਚਲ ਵਧੀਅਾ ਕੀਤਾ ਪੁੱਤ ਗੁਰੂਘਰ ਤਾਂ ਜਾ ਅਾੲਿਅਾ , ੲਿਹ ਵਿਚਾਰੀਅਾਂ ਅੈਵੇਂ ਚਿੰਤਾ ਕਰ ਰਹੀਅਾਂ ਸੀ. ਸੱਚ ਦੱਸਾਂ ਪੁੱਤ ਚਿੰਤਾ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਹੋਣ ਲੱਗੀ ਸੀ ". ਤਰਸੇਮ ਨੇ ਲਵ ਦੇ ਮੋਡੇ ਤੇ ਹਥ ਰੱਖਕੇ ਕਿਹਾ .
"ਚੱਲ ਅਾਜਾ ਪੁੱਤ ਚਾਹ ਪੀ ਲਾ" ਹਾਂਜੀ ਮੰਮੀ ਚੱਲੋ" ਚਰਨਜੀਤ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਲਵ ਅਾਪਣੀਂ ਮਾਂ ਮਗਰ ਤੁਰ ਪਿਅਾ ਤੇ ਸਿੰਮੂ ਵੀ . ਤਰਸੇਮ ਪਖਾਨੇ ਚ ਹੌਲਾ ਹੋਣ ਲੲੀ ਚਲਾ ਗਿਅਾ.
ਚਾਹ ਪੀ ਕੇ ਲਵ ਨੇ ਤੂੜੀ ਅਾਲੇ ਅੰਦਰੋਂ ਅਾਪਣਾਂ ਬੁੱਲਟ ਰੇਹੜ ਕੇ ਕੱਢ ਲਿਅਾ . ਜਿਸ ਦੀ ਹਾਲਤ ੳੁਸਨੇ ਰਾਤੀਂ ਦਾਰੂ ਲੈਣ ਅਾੲੇ ਨੇਂ ਦੇਖੀ ਸੀ . ਬੁੱਲਟ ਵੈਸੇ ਤਾਂ ਪੱਲੀ ਨਾਂਲ ਟਕਿਅਾ ਹੋੲਿਅਾ ਸੀ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਅੈਨੇਂ ਟਾੲਿਮ ਤੋਂ ਖੜਾ ਹੋਣ ਹਰਕੇ ੳੁਸ ਤੇ ਬਹੁਤ ਜਿਅਾਦਾ ਗਰਦ ਚੜੀ ਹੋੲੀ ਸੀ ਤੇ ਟਾੲਿਰਾਂ ਚ ਹਵਾ ਬਿਲਕੁਲ ਨਿਕਲੀ ਹੋੲੀ ਸੀ ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ ੳੁਸ ਦੀ ਹਾਲਤ ਕਬਾੜ ਬਣੀ ਪੲੀ ਸੀ. ਸਿਮਰਨ ਨੇ ਲਵ ਦੀ ਹਰ ਚੀਜ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖੀ ਸੀ . ਪਰ ਬੁੱਲਟ ਨੲੀਂ ਕਿੳੁਕੀ ੲਿਸੇ ਬੁਲਟ ਤੇ ਦੋਨਾਂ ਪਿਓ ਪੁੱਤਾਂ ਦਾ ਅੈਸੀਡੈਂਟ ਹੋੲਿਅਾ ਸਿੰਮੂ ਬੁੱਲਟ ਨੂੰ ਮਨਹੂਸ ਸਮਝਦੀ ਸੀ .
ਬੁੱਲਟ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ੳੁਸ ਨੇਂ ਕਪੜਾ ਮਾਰ ਕੇ ਘੱਟਾ ਚਾੜਿਅਾ ਤੇ ਫਿਰ ਮੋਟਰ ਸ਼ੱਡ ਕੇ ਧੋਣ ਲੱਗ ਪਿਅਾ." ਵੀਰ ਜੀ ਸ਼ੱਡੋ ੲੇਹਨੂੰ ਕਿੳੁਂ ਸਾਫ ਕਰ ਰਹੇ ਓਂ ੲਿਸੇ ਕਾਰਨ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡਾ ਤੇ ਬਾਪੂ ਦਾ ਅੈਕਸੀਡੈਂਟ ਹੋੲਿਅਾ ਸੀ , ਕਿੰਨਾਂ ਮਨਹੂਸ ਅਾ ੲਿਹ " ਸਿੰਮੂ ਨੇਂ ਲਵ ਦੇ ਨੇੜੇ ਅਾ ਕੇ ਕਿਹਾ.
ਲਵ ਨੇਂ ਕੋੲੀ ਜਵਾਬ ਨਾਂ ਦਿੱਤਾ ਚੁਪਚਾਪ ਬੁੱਲਟ ਚਮਕਾਂੳੁਦਾ ਰਿਹਾ. ਅਾਪਣੀ ਗੱਲ ਦੇ ਕੋੲੀ ਜਵਾਬ ਨਾਂ ਮਿਲਣ ਤੇ ਸਿੰਮੂ ਫਿਰ ਬੋਲੀ " ਵੀਰੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਂਲ ਗੱਲ ਕਰ ਰੲੀ ਅਾਂ ਤੁਸੀਂ ਕੁੱਝ ਬੋਲਦੇ ਕਿੳੁਂ ਨੀ " ਲਵ ਫਿਰ ਵੀ ਚੁੱਪ ਰਿਹਾ . ਸਿਮੂ ਖਿਝ ਗੲੀ.
ਕੁੱਝ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਲਵ ਬੋਲਿਅਾ . "ਕੀ ਕਹਿੰਦੇ ਅਾ ਤੇਰੇ ਸੌਹਰੇ ਹੁਣ " ਲਵ ਬੁੱਲਟ ਨੂੰ ਸ਼ੈਪੂ ਲਾੳੁਂਦਾ ਬੋਲਿਅਾ.
ਵੀਰੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਂਲ ਕੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰੲੀਂ ਅਾਂ ਤੇ ਤੁਸੀਂ.." ਮੈਂ ਕੀ ਪੁਸ਼ਿਅਾ ਤੈਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਓਹ ਜਵਾਬ ਦੇ " ਲਵ ਨੇਂ ਸਿੰਮੂ ਦੀ ਗੱਲ ਵਿੱਚੋਂ ਟੋਕਦੇ ਕਿਹਾ ਰੁੱਖੇ ਸਵਰ ਚ ਕਿਹਾ.
ਸਿੰਮੂ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਕਿੳੁਕੀਂ ਅੱਜ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਲਵ ੳੁਸ ਨਾਂਲ ਰੁੱਖਾ ਜਿਹਾ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ ." ਮੈਂ ਸੁਣ ਲੀ ਗੱਲ ਤੇਰੀ ਕੱਲ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅਾੲਿਅਾਂ " ਮੋਟਰ ਸਾੲਿਕਲ ਧੋਅ ਕੇ ਲਵ ਹੱਥ ਅਾਲੇ ਪੰਪ ਨਾਂਲ ਹਵਾ ਭਰਦੇ ਬੋਲਿਅਾ . "ਤੂੰ ਜਾ ਅਾਪਣੇਂ ਸੌਸਰੇ ਘਰ , ਬਾਪੂ ਜੀ....." ਲਵ ਨੇਂ ਅਾਪਣੇਂ ਪਿੳੁ ਨੂੰ ਅਵਾਜ ਮਾਰੀ.
"ਹਾਂ ਪੁੱਤ ..." ਤਰਸੇਮ ਕੋਲ ਅਾ ਕੇ ਬੋਲਿਅਾ.
"ਬਾਪੂ ਜੀ ਮੋਟਰ ਸਾੲਿਲ ਤਿਅਾਰ ਅਾ ਤੁਸੀਂ ਸਿੰਮੂ ਨੂੰ ਓਹਦੇ ਸੌਹਰੇ ਸ਼ੱਡ ਅਾਓ " .ਸੁਣਕੇ ਤਰਸੇਮ ਬੋਲਿਅਾ . ਨਾਂ ਪੁੱਤ ਅਾਪਾਂ ਨੀ ਭੇਜਣਾਂ ਓਹਨਾਂ ਜਾਲਮਾਂ ਕੋਲ ਕੁੱੜੀ ਨੂੰ , ਹਾਂ ਵੀਰ ਜੀ ਮੈਂ ਨੀ ਜਾਣਾਂ ਹੁਣ ਓਥੇ . ਸਿੰਮ ਵੀ ਅਾਪਣੇ ਪਿਓ ਦੀ ਗੱਲ ਤੇ ਰੋਂਦੀ ਰੋਂਦੀਂ ਬੋਲੀ.
"ਨੲੀਂ ਬਾਪੂ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਲੈ ਕੇ ਜਾਓ ਸਿੰਮੂ ਨੂੰ , ਰੋ ਨਾਂ ਸਿੰਮੂ ਜਾ ਬਾਪੂ ਜੀ ਨਾਂਲ " ੲਿਸ ਵਾਰ ਲਵ ਪਿਅਾਰ ਨਾਂਲ ਬੋਲਿਅਾ.
"ਪਰ ਵੀਰੇ...ਪਰ ਪੁਰ ਕੁੱਝ ਨੀਂ ਸਿੰਮੂ ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਸਭ ਅਾਪਣੇਂ ਵੀਰ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਰੱਖ ਭੈਣੇਂ . ਮੈਂ ਸਭ ਕੁਝ ਠੀਕ ਕਰਦੂੰ , ਨਾਂਲੇ ਬਾਪੂ ਓਹਨਾਂ ਕੰਜਰਾਂ ਨੂੰ ਸਬਕ ਵੀ ਤਾਂ ਸਿਖਾੳੁਣਾਂ ਪੈਣਾਂ ੳੁਹਨਾਂ ਨੇ ਅਾਪਣੀ ਸਿੰਮੂ ਨੂੰ ਕਿੰਨਾਂ ਦੁੱਖ ਦਿੱਤਾ. ਪਹਿਲਾਂ ੲੇਦੇ ਅਾਲਾ ਕੰਮ ਨਵੇੜ ਲੲੀੲੇ ਫਿਰ ਪੈਲੀ ਅਾਲੇ ਪਾਸੇ ਹੋਵਾਂਗੇ . ਸਿੰਮੂ ਕਹਿ ਦੀਂ ਅਾਪਣੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਕੇ ਕੁੜੀ ਮਿਲ ਗੲੀ ਅਾ ਮੈਂ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰਵਾ ਦਿੰਨੀ ਅਾਂ ਤੇ ਪਰ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ੲਿਹ ਨਾਂ ਦੱਸੀਂ ਕੇ ਮੈਂ ਵਾਪਸ ਅਾ ਗਿਅਾਂ " ਲਵ ਨੇਂ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਂਲ ੳੁੱਤਰ ਦਿੱਤਾ.
"ਵੀਰੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੋਂ ਲੈ ਕੇ ਅਾਓਂ ਗੇ ਕੁੜੀ , ਨਾਂਲੇ ਅਾਪਾਂ ਕਿੳੁਂ ਕਿਸੇ ਵਿਚਾਰੀ ਦੀ ਜਿੰਦਗੀ ਖਰਾਬ ਕਰਨੀਂ ਅਾਂ " ." ਸਿੰਮੂ..ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਨਾਂ ਭੈਣੇਂ ਮੈਂ ਸਭ ਠੀਕ ਕਰਦੂੰ ਤੈਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਨੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਦੱਸ " ਸਿਮਰਨ ਅੱਖਾਂ ਪੂੰਜਦੀ ਬੋਲੀ "ਅਾਪਣੀ ਜਾਣ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧਕੇ ਯਕੀਨ ਅਾਂ ਵੀਰਜੀ"
ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਾਪੂ ਜੀ " ਪੂਰਾ ਯਕੀਨ ਅਾਂ ਪੁੱਤ . ਪਰ ਤੂੰ ਕਰਨਾਂ ਕੀ ਚਾਹੁਣਾ " ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ " ਓਹ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਤੇ ਸ਼ੱਡ ਦੋ ਬਾਪੂ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਤਿਅਾਰੀ ਕਰੋ ਬੱਸ ਜਾਣ ਦੀ "
"ਅਾਹੋ ਜੀ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਯਕੀਨ ਅਾਂ ਕੇ ਮੇਰਾ ਪੁੱਤ ਜੋ ਕਰੂ ਗਾ ਅਾਪਣੀਂ ਭੈਣ ਲੲੀ ਠੀਕ ਹੀ ਕਰੂ . ਤੁਸੀਂ ਮੰਨੋਂ ੲਿਹਦੀ ਗੱਲ ਜੋ ਕਰਦਾ ੲਿਹਨੂੰ ਕਰਨ ਦੋ " ਪਿਸ਼ੇ ਖੜੀ ਚਰਨਜੀਤ ਵੀ ਬੋਲੀ ਜੋ ਕਾਫੀ ਟਾੲਿਮ ਤੋਂ ਚੁੱਪਚਾਪ ਖੜੀ ਸੁਣ ਰਹੀ ਸੀ.
"ਠੀਕ ਅਾ ਪੁੱਤ ਤੂੰ ਕਰ ਜੋ ਕਰਨਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਂਲ ਅਾਂ , ਚੱਲ ਸਿੰਮੇਂ ਪੁੱਤ ਰੋਟੀ ਖਾ ਕੇ ਤਿਅਾਰ ਹੋ ਜਾ" ਸਿਮਰਨ ਵੀ ਅੰਦਰ ਜਾ ਕੇ ਤਿਅਾਰ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪੲੀ ਤੇ ਚਰਨਜੀਤ ਓਨੇਂ ਰੋਟੀ ਦੀ ਤਿਅਾਰੀ ਕਰਨ ਲੱਗੀ.
ਤਕਰੀਬਨ 9:30 ਤਿਅਾਰ ਵਿਅਾਰ ਹੋ ਕੇ ਤਰਸੇਮ ਤੇ ਸਿੰਮੂ ਰਵਾਨਾਂ ਹੋਣ ਲੲੀ ਬੁੱਲਟ ਤੇ ਸਵਾਰ ਹੋ ਗੲੇ . "ਵੀਰੇ ਜਲਦੀ ਅਾ ਜੀਓ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਡਰ ਲਗਦਾ ਸੀਰੇ ਦੀ ਗੰਦੀ ਨੀਤ ਤੋਂ " . ੲਿਹ ਕਹਿ ਕੇ ਸਿੰਮੂ ਨੇਂ ਫੇਰ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਲੲੀਅਾਂ . ਬੱਸ ਬੱਸ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਰੋਣਾਂ ਨੀਂ ਤੂੰ ਜਿੰਨਾਂ ਦੁੱਖ ਦੇਖਣਾਂ ਸੀ ਦੇਖ ਲਿਅਾ ਹੁਣ ਵਾਰੀ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਅਾ , ਬਾਪੂ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝ ਗੲੇ ਨਾਂ ਕਹਿਣਾਂ" ਲਵ ਨੇਂ ਤਰਸੇਮ ਨੂੰ ਪੁਸ਼ਿਅਾ " ਹਾਂ ਹਾਂ ਪੁੱਤ ਜਿਵੇਂ ਤੂੰ ਸਮਝਾੲਿਅਾ ਓਵੇਂ ਹੀ ਬੋਲੂੰ ਜਮਾਂ ਤੂੰ ਪਰਵਾਹ ਨਾਂ ਮੰਨ ਸ਼ੇਰਾ "
ਅਾਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਸਿੰਮੂ ਤੇ ਤਰਸੇਮ ਓਹਦੇ ਸੌਹਰਿਅਾਂ ਨੂੰ ਚੱਲ ਪੲੇਂ
(ਸਿਮਰਨ ਦੇ ਸੌਹਰੇ ਘਰ)
ਤਰਸੇਮ ਤੇ ਸਿੰਮੂ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਗੲੇ ਸੀ. ਚਾਹ ਪੀ ਕਿ ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਗੱਲ ਤੋਰੀ . ਭੈਣ ਜੀ ਅਾਪਣੇਂ ਸੀਰੇ ਵਾਸਤੇ ੲਿੱਕ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਲੈ ਕੇ ਅਾੲੇਂ ਅਸੀਂ . ਮੇਰਾ ੲਿੱਕ ਪੁਰਾਣਾ ਦੋਸਤ ਅਾ ਅਾਪ ਤਾਂ ਵਿਚਾਰਾ ਮਰ ਗਿਅਾ ਸੀ . ਪਰ ਕੁੜੀ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਅਾਂ ਮਰਨ ਤੋਂ ਕੁੱਝ ਦਿਨ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਚਾਰੇ ਨੇਂ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਮੇਰੀ ਧੀ ਦਾ ਵਿਅਾਹ ਕਿਸੇ ਚੰਗੇ ਖਾਨਦਾਨ ਚ ਕਰ ਦੀਂ
ਹੁਣ ਥੋਡੇ ਤੋਂ ਵਧੀਅਾ ਪਰਿਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਹੋਰ ਕਿਹੜਾ ਮਿਲੂ , ਮੇਰੀ ਧੀ ਵਾਂਗੂ ਓਹ ਵੀ ਰਾਜ ਕਰੂ.. ਕਿੳੁ ਭੈਣ ਜੀ " ਤਰਸੇਮ ਨੇਂ ਲਵ ਦੇ ਦੱਸੇ ਮੁਤਾਬਿਕ ਮੱਖਣ ਲਾੳੁਦੇਂ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ.
ਮਿੰਦੋ ਤੇ ਸੀਰਾ ਪੂਰੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗੲੇ. "ਮਿੰਦੋਂ ਹਾਂ ਹਾਂ ਵੀਰ ਜੀ ਅਸੀਂ ਰਾਣੀ ਬਣਾਂ ਕੇ ਰੱਖਾਂ ਜਮਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੋੲੀ ੳੁਲਾਮਾਂ ਨੀ ਅਾੳੁਦਾਂ ਸਾਡੇ ਵੱਲੋਂ . ਅਾ ਜਿਵੇਂ ਮੇਰੀ ਸਿਮਰਨ ਧੀ ਅਾ ਓਂਵੇ ਓਹ ਹੋੲੀ ਗੀ" ਮਿੰਦੋ ਮਿੱਠੀ ਮੇਮਣੀ ਬਣਦੀ ਬੋਲੀ.
"ਲਓ ਭੈਣ ਜੀ ਹੋਰ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ਸਾਨੂੰ ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਬੁਲਾ ਲੈਣਾਂ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਓਹ ਵੀ ਕਿਦਣ ਦੀ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ ਸਿੰਮੂ ਕੋਲ ਜਾਣਾ ਓਹਦੇ ਸੌਹਰਿਅਾਂ ਦਾ ਘਰ ਵੇਖਣਾਂ . ਨਾਂਲੇ ਤੁਸੀਂ ਕੁੜੀ ਦੇਖ ਲਿਓ ਅਾਪਾ ਗੱਲ ਬਾਤ ਪੱਕੀ ਕਰ ਲੈਣੇ ਅਾਂ ਨੇਕ ਕੰਮ ਚ ਦੇਰੀ ਕਾਹਦੀ ਮੈਂ ਕਰਦਾ ਫੂਨ " ਤਰਸੇਮ ਪੂਰੀ ਅੈਕਟਿੰਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ , ਤੇ ਪਾਸੇ ਹੋ ਕੇ ਲਵ ਨੂੰ ਫੂਨ ਲਾ ਲਿਅਾ. ਪੁੱਤ ਕੰਮ ਸੈੱਟ ਅਾ ਪੂਰਾ ਤੂੰ ਅੱਗੇ ਕਰ ਜੋ ਕਰਨਾਂ .
ਮੈਂ ਕੀਤਾਂ ਫੌਨ ਕੁੜੀ ਅਾਪ ਹੀ ਅਾੳਂਦੀ ਅਾ ੲਿਥੇ ਅਾ ਨਾਂਲ ਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਕਾਲਜ ਪੜਦੀ ਅਾ .
ਕਾਲਜ ਅਾਲੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਸੁਣ ਕੇ ਤਾਂ ਸੀਰੇ ਦੀਅਾਂ ਬਾਸ਼ਾਂ ਖਿੜ ਗੲੀਅਾਂ ਓਹਨੂੰ ਚਾਅ ਚੜ ਗਿਅਾ ਸੀ. "ਹਾੲੇ ਓੲੇ ਕਾਲਜ ਅਾਲੀ ਕੁੜੀ . ਨਜਾਰਾ ਅਾਜੂ ਫੇਰ ਤਾਂ " ਸੀਰਾ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੋਚ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ.
2 ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ
ਦਰਵਾਜੇ ਚ ਹਾਰਨ ਵੱਜਿਅਾ . ਸੀਰਾ ਚਾਂੲੀ ਚਾਂੲੀ ਭੱਜ ਕੇ ਗੇਟ ਖੋਲਣ ਗਿਅਾਂ
ਸਾਹਮਣੇਂ ਚਿੱਟੀ ਅੈਕਟਿਵਾ ਤੇਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਬੈਠੀ ਸੀ . ਗੋਰਾ ਗੋਰਾ ਰੰਗ ਤਿੱਖੇ ਨੈਂਣ ਨਖਸ਼ ਜਮਾਂ ਅੈਨ ਪਰੀਅਾਂ ਵਰਗੀ . ਸੀਰਾ ੲਿੱਕ ਟਕ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਦੇਖਣ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਅੈਨੀ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਓਹਨੇਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਦੇਖੀ ਹੁੰਦੀ ਅਾ.
ਦਰਵਾਜਾ ਖੁੱਲਣ ਤੇ ਕੁੜੀ ਅੈਕਟਿਵਾ ਸਿੱਧੀ ਘਰੇ ਲੈ ਅਾੲੀ . ਮਿੰਦੋ , ਸੰਦੀਪ ,ਜੋਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਦੇਖ ਕੇ ਚਾਅ ੲੀ ਚੜ ਗਿਅਾ ਕੇ ਅੈਨੀਂ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ.
ਪਰ ਸਿਮਰਨ ਤੇ ਤਰਸੇਮ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਅੈਨੀ ਸੋਹਣੀ ਕੁੜੀ ਲਵ ਨੇਂ ਕਿਥੋਂ ਭੇਜੀ ਓਹ ਵੀ ਕੱਲੀ.
ਕੁੜੀ ਨੇਂ ੳੁਤਰ ਕੇ ਅੈਕਟਿਵਾ ਦਾ ਸਟੈਂਡ ਲਾੲਿਅਾ ਤੇ ਤੁਰ ਕੇ ਸਾਰਿਅਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਅਾ ਗੲੀਂ
ਕੋਲ ਅਾ ਕੇ ਜਦੋਂ ੳੁਸ ਨੇਂ ਅੱਖਾਂ ਤੋਂ ਅੈਨਕਾਂ ਤਾਂ ਤਰਸੇਮ ਤੇ ਸਿੰਮੂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੋਂ ਜਮੀਨ ਨਿੱਕਲ ਗੲੀ................................................... "ਹਾੲੇ ਵੀਰਾ " ਸਿੰਮੂ ਨੇਂ ਮਨ ਚ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੀ ਨੇਂ ਕਿਹਾ.
ਤਰਸੇਮ ਦਾ ਵੀ ਸੇਮ ਰੀਅੈਕਸ਼ਨ ਸੀ.
"ਸਿੰਮੂ ਮੇਰੀ ਭੈਣ . ਕਿਵੇਂ ਅਾਂ ਤੂੰ " ਕੁੜੀ ਬਣੇ ਲਵ ਨੇਂ ਜਮਾਂ ਕੁੜੀਅਾਂ ਵਾਲੇ ਅੰਦਾਜ ਤੇ ਅਵਾਜ ਚ ਸਿੰਮੂ ਦੇ ਗਲੇ ਲਗਕੇ ਕਿਹਾ . ਅੈਦਾਂ ਰਿਅੈਕਟ ਕਰ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸ਼ੋਅ ਨਾਂ ਹੋਵੇ ਸਿੰਮੂ ਦੇ ਗਲੇ ਲੱਗਿਅਾ ਕੰਨ ਚ ਹੌਲੀ ਜੲੀ ਲਵ ਬੋਲਿਅਾ.
"ਓਅ ..ਲਵੀ ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਕਿੰਨੀ ਸੋਹਣੀ ਹੋ ਗੲੀ ਅਾਂ ਤੂੰ " ਸਿੰਮੂ ਨੇਂ ਵੀ ਚੰਗੀ ਅੈਕਟਿੰਗ ਕਰਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ.
(ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਦੇ ਫੀਮੇਲ ਕਰੈਕਟਰ ਦਾ ਨਾਂਮ ਮੈਂ ਲਵੀ ਲਿਖੂੰ ਗਾ. ਤੁਸੀਂ ਲਵ ਤੇ ਲਵੀ ਚ ਕਨਫਿੳੂਜ ਨਾਂ ਹੋਵੋ ਲਵ (ਲਵਪ੍ਰੀਤ) ਦਾ ਨਿੱਕਾ ਨਾਂਮ ਅਾ. ਲਵੀ ਫੀਮੇਲ ਵਰਜਨ ਦਾ)
"ਹੈਲੋ ਅੰਕਲ ਜੀ. ਕਿਵੇਂ ਓਂ " ਲਵੀ ਨੇਂ ਤਰਸੇਮ ਨੂੰ ਬੁਲਾੳੁਂਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ.
"ਠੀਕ ਅਾਂ ਧੀੲੇ ਤੂੰ ਅਾਪਣੇਂ ਸੁਣਾਂ ਹੋਰ ਮੰਮੀ ਕਿਵੇਂ ਅਾਂ ਤੇਰੀ" ਤਰਸੇਮ ਸਿਰਾ ਅੈਕਟਿੰਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ.
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਨੇਂ ਤਾਂ ਖੁਦ ਨੂੰ ਅੈਦਾਂ ਤਿਅਾਰ ਕੀਤਾ ਸੀ
ਕਿ ਅਾਮ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਭੋਰਾ ਵੀ ਸ਼ੱਕ ਨੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ . ਜਮਾਂ ਚਾਲ ਢਾਲ ਲੱਸ਼ਣ ਸਾਰੇ ਕੁੜੀਅਾਂ ਵਾਲੇ ਸੀ.
"ਪੈਰੀ ਪੈਨੀਂ ਅਾਂ ਅਾਂਟੀ ਜੀ " ਲਵੀ ਨੇਂ ਮਿੰਦੋ ਦੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾੳੁਂਦੇ ਹੋੲੇ ਕਿਹਾ.
"ਪੈਰੀਂ ਕਿਓਂ ਧੀੲੇ ਗਲੇ ਲੱਗ ਮੇਰੇ ਅਾ ਮੇਰੀ ਧੀ"
ਮਿੰਦੋ ਨੇਂ ਫੜ ਕੇ ਲਵੀ ਨੂੰ ਸੀਨੇ ਨਾਂਲ ਲਾ ਲਿਅਾ ਮਿੰਦੋ ਦੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮੂੰਮੇ ਜਦੋਂ ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਦੀ ਸ਼ਾਤੀ ਨਾਂਲ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ੳੁਸ ਦੇ ਹੜਦੁੱਲ ਨੇ ਸਿਰੀ ਚੱਕ ਲੲੀ . ਮਿੰਦੋ ਘੁੱਟ ਕੇ ਲਵੀ ਨੂੰ ਜੱਫੀ ਪਾੲੀ ਖੜੀ ਸੀ ਓਹਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾਂ ਸੀ ਕਿ ਅੰਦਰੋਂ ਮੁੰਡਾ ਅਾ. "ਲੈ ਧੀੲੇ ਅਾਂਟੀ ਨੀਂ ਮੰਮੀ ਅਾਖ ਪੁੱਤ" ਮਿੰਦੋ ਲਵੀ ਨੂੰ ਗਲ ਲਾ ਕੇ ੲਿੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਬੋਲੀ.
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਵੀ ਮਿੰਦੋ ਨੂੰ ਘੁੱਟ ਕੇ ਜੱਫੀ ਪਾੲੀ ਖੜਾ
ਨਜਾਰੇ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ. ਹਾੲੇ ਓੲੇ ਕਿੱਡੀ ਸਿਰਾ ਜਨਾਨੀ ਅਾਂ ੲੇਦੀ ਤਾਂ ਟਕਾ ਕੇ ਫੁੱਦੀ ਤੇ ਮੋਟੀ ਬੁੰਡ ਮਾਂਰੂ ਗਾ........
ਸਿਮਰਨ ਦੇ ਸੌਹਰਿਅਾਂ ਦੀਅਾਂ ਜਨਾਨੀ ਤੇ ਚੱਲੇ ਗਾ ਹੁਣ "ਵਹੁਟੀ (ਲਵਪ੍ਰੀਤ) ਦਾ ਹੜਦੁੱਲ "
ਲਵਪ੍ਰੀਤ ਮਿੰਦੋ ਤੇ ੳੁਸ ਦੀਅਾਂ ਕੁੜੀਅਾਂ ਦੀ ਫੁੱਦੀ
ਕਿਵੇਂ ਮਾਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਕਿਵੇਂ ਸੀਰੇ ਤੋਂ ਬਦਲਾ ਲੈਂਦਾ ਜਾਨਣ ਲੲੀ ਮਿਲਦੇ ਅਾਂ
..........ਅਗਲੇ ਅਪਡੇ ਚ
ਧੰਨਵਾਦ